Οι βράχοι κιμωλίας, τα θαλάσσια λιβάδια και τα ρηχά νερά της Βόρειας Θάλασσας φιλοξενούν έναν πολύχρωμο υποβρύχιο κόσμο. Ωστόσο, η υπεραλίευση αιώνων, η ρύπανση, η κλιματική αλλαγή και η διατάραξη του εδάφους όπου ο άνθρωπος έκανε έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο απειλούν με παρακμή και εξαφάνιση πολλά είδη ζώων. Παρόλα αυτά, οι επιστήμονες λένε ότι υπάρχει λόγος για συγκρατημένη αισιοδοξία. Kai πράγματι, φάλαινες και τόνοι, αν και σε μικρούς αριθμούς, αρχίζουν να επιστρέφουν στη Βόρεια Θάλασσα .

Η υπεραλίευση της ρέγγας οδήγησε σε μείωση κατά 97% του συνολικού ζωικού πληθυσμού της Βόρειας Θάλασσας μεταξύ 1950 και 1980, σύμφωνα με μια μελέτη. Πολλά είδη παραμένουν σε κρίσιμο βαθμό απειλούμενα με εξαφάνιση. Μεταξύ αυτών είναι η πεσκανδρίτσα και ο μπακαλιάρος, αναφέρει και πάλι η έκθεση του 2023. Ο αριθμός των λεγόμενων βενθοπελαγικών ψαριών, τα οποία ζουν μακριά από τις ακτές, σε μεγάλα βάθη, έχει μειωθεί κατά 23% από το 1993.

"Η Βόρεια Θάλασσα είναι μια από τις πιο πολυσύχναστες θαλάσσιες περιοχές του πλανήτη. Υπάρχουν λίγα μέρη όπου ο συνδυασμός λειτουργεί όπως εκεί. Εδώ και αιώνες, η επιρροή των βιομηχανικών εθνών που εκμεταλλεύονται μια σε μεγάλο βαθμό κλειστή θάλασσα είναι αισθητή. Τα κράτη αυτά χρησιμοποιούν αυτή τη θάλασσα για εντατική ιχθυοκαλλιέργεια και υπεραλίευση. Αλλά το εκπληκτικό με τη φύση είναι πόσο γρήγορα μπορεί να ανακάμψει αν της δώσουμε μια ευκαιρία", δήλωσε ο Τόνι Τζούνιπερ από την κυβερνητική υπηρεσία Natural England.

Άγνωστοι οι λόγοι της επιστροφής

Τα τελευταία χρόνια οι περιβαλλοντολόγοι έχουν καταγράψει μεγαλύτερους αριθμούς δελφινιών και φαλαινών στα ανοικτά των αγγλικών ακτών. Αλλά ο λόγος για τον οποίο τα είδη αυτά επιστρέφουν στη Βόρεια Θάλασσα είναι άγνωστος, λένε οι επιστήμονες. Οι φώκιες, οι οποίες σχεδόν εξαφανίστηκαν από τη Βρετανία, αρχίζουν να αναπαράγονται και πάλι. Στο Νόρφολκ, είναι τοπική παράδοση για τους ανθρώπους να πηγαίνουν και να βλέπουν μωρά φώκιες τα Χριστούγεννα. Πέρυσι γεννήθηκαν εκεί τέσσερις χιλιάδες φώκιες, που ήταν αριθμός ρεκόρ.

"Ξέρουμε ότι οι φώκιες ευημερούν, πράγμα που είναι φανταστικό νέο, και ξέρουμε ότι αυτό ισχύει και για άλλα είδη στη Βόρεια Θάλασσα", δήλωσε η Μπεξ Λίμαν, από το Wildlife Trusts. "Σε πολλά μέρη στις ακτές του Γιορκσάιρ έχουμε δει και πάλι αριθμούς ρεκόρ δελφινιών τα τελευταία πέντε χρόνια. Είναι σαφές ότι έχουν άφθονο φαγητό. Επίσης, γεννούν μικρά, κάτι που είναι εκπληκτικό", δήλωσε ακόμη η Λίναμ.

Η Λινάμοβα πιστεύει ότι η αυστηρότερη νομοθεσία στη Βρετανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση ευθύνεται για την επιστροφή αυτών των ζώων. Πέρυσι, για παράδειγμα, η βρετανική και η σκωτσέζικη κυβέρνηση απαγόρευσαν την εμπορική αλιεία μικρών ειδών ψαριών που παρέχουν τροφή σε μεγαλύτερα ψάρια και θαλασσοπούλια. Και η Κοινή Αλιευτική Πολιτική της ΕΕ έχει θέσει όριο στην αλίευση ορισμένων ψαριών.

Αλλά δεν είναι όλοι αισιόδοξοι. "Στις μέρες μας όλοι ενθουσιάζονται όταν βλέπουν μια φάλαινα, μερικά δελφίνια... Έχουμε χάσει την ευκαιρία να τα δούμε σε μεγάλους αριθμούς. Από αυτά που βλέπουμε τώρα, δημιουργούμε ένα πρότυπο. Αλλά τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά", δήλωσε η Κίρστεν Κάρτερ, υπεύθυνη για την κυβερνητική πολιτική σχετικά με τη θαλάσσια ζωή στη Βρετανία.

Πηγή: ct24.ceskatelevize.cz/

Χρησιμοποιήθηκε κατά καιρούς σαν «ντουντούκα» των θαλασσινών, ή και σαν «κόρνα» για ηχητικά σινιάλα, μέσα από τον ήχο που βγάζει όταν φυσάμε μέσα της. Αρκετοί την έχουν δει σε ελληνικές παλιές ταινίες και πολλοί την εντόπισαν σαν είδος προς πώληση σε τουριστικές περιοχές. Όμως το είδος απειλείται και όπως επισημαίνει η ΜΚΟ Αρχιπέλαγος: «Η Μπουρού (Charonia variegata) με το εντυπωσιακό της κοχύλι απειλείται στις θάλασσές μας από την παράνομη αλίευση.

Ως είδος προστατεύεται νομικά στην Ελλάδα, την ΕΕ και διεθνώς, λόγω της εντατικής αλίευσης που δέχθηκε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και του σημαντικού της ρόλου ως ρυθμιστής στα παράκτια οικοσυστήματα.

Όμως το όμορφο κοχύλι της που την προστατεύει από τους θηρευτές της, δεν μπορεί να την προστατεύσει από την ανθρώπινη βουλιμία και την πεποίθηση ότι το σύνολο των ζωντανων οργανισμών του πλανήτη είναι για ανθρώπινη κατανάλωση ή χρήση. Ως αργοκίνητο ζώο, είναι εκτεθειμένη σε όποιον την επιβουλεύεται είτε για κατανάλωση, ή ακόμα χειρότερα για να χρησιμοποιήσει το κοχύλι της ως διακοσμητικό.

Ακόμα και το άδειο κοχύλι της Μπουρούς έχει σημαντικό ρόλο στο οικοσύστημα, καθώς όταν πεθάνει το γαστερόποδο αυτό θα γίνει «σπίτι» για άλλα θαλάσσια είδη, πχ για μικρά χταπόδια, καρκινοειδή κλπ.
Δεν αρκεί όμως να μην αλιεύουμε ή αφαιρούμε από τις θάλασσες είδη που απειλούνται με εξαφάνιση. Ο καθένας μας μπορεί να συμβάλλει ενεργά στην προστασία τους, ακόμα και με το να ενημερώνει και να παρεμβαίνει για να υπερασπιστεί αυτή τη βιοποικιλότητα, την οποία χρόνο με το χρόνο αφανίζουμε όλο και περισσότερο».

Την εξαφάνιση ενός θαλάσσιου θηλαστικοί ανακοίνωσαν ερευνητές στην Κίνα. Πρόκειται για το Ντιγκόνγκ, τον «πιο ευγενικό γίγαντα του ωκεανού», όπως είναι γνωστός.

Όπως αναφέρει το BBC, το Ντιγκόνγκ δεν κατάφερε να επιβιώσει πιθανόν λόγω της αργής, χαλαρής συμπεριφοράς του, με αποτέλεσμα να γίνει ευάλωτος στην υπεραλίευση και τα ναυτικά ατυχήματα.

Τα Ντιγκόνγκ ζουν και σε άλλα μέρη του κόσμου, αλλά αντιμετωπίζουν παρόμοιες απειλές. Ο καθηγητής Σάμουελ Τέρβι από τη Ζωολογική Εταιρεία του Λονδίνου (ZSL), ο οποίος συνέγραψε τη μελέτη, δήλωσε ότι «η πιθανή εξαφάνιση του Ντιγκόνγκ στην Κίνα είναι μια καταστροφική απώλεια».

Οι επιστήμονες της ZSL και της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών εξέτασαν όλα τα ιστορικά δεδομένα σχετικά με το πού είχαν βρεθεί στο παρελθόν τα ζώα αυτά στην Κίνα. Διαπίστωσαν ότι δεν είχε υπάρξει καμία επαληθευμένη θέαση από επιστήμονες από το 2000.

Επιπλέον, οι ερευνητές στράφηκαν στην επιστήμη των πολιτών για να πάρουν συνέντευξη από 788 μέλη της κοινότητας που ζούσαν στις εν λόγω παράκτιες περιοχές όπου είχαν εντοπίστεί τα ζώα αυτά, για να προσδιορίσουν πότε οι ντόπιοι είχαν δει για τελευταία φορά ένα από αυτά τα θηλαστικά. Κατά μέσο όρο, οι κάτοικοι ανέφεραν ότι είχαν να δουν ένα Ντιγκόνγκ εδώ και 23 χρόνια. Μόνο τρεις άνθρωποι είχαν δει έναν τα τελευταία πέντε χρόνια.

Το γεγονός αυτό οδήγησε τους ερευνητές να το κηρύξουν «λειτουργικά εξαφανισμένο» – που σημαίνει ότι «δεν είναι πλέον βιώσιμο για να επιβιώσει», δήλωσε στο BBC η Χάιντι Μα, μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο ZSL.

Το Ντιγκόνγκ είναι το μοναδικό χορτοφάγο θαλάσσιο θηλαστικό και ζυγίζει σχεδόν μισό τόνο. Παρόμοιο στην εμφάνιση και τη συμπεριφορά με τον μανάτο (manatee), το Ντιγκόνγκ διακρίνεται από την ουρά του που μοιάζει με φάλαινας. Η ευγενική και φαινομενικά καλοπροαίρετη διάθεσή του έχει οδηγήσει ορισμένους να πιστεύουν ότι ενέπνευσε αρχαίες ναυτικές ιστορίες για γοργόνες.

Το 1988, μετά από μια αξιοσημείωτη μείωση του πληθυσμού του ζώου, το Κινεζικό Κρατικό Συμβούλιο το ανακήρυξε προστατευόμενο είδος. Ωστόσο, οι ερευνητές πιστεύουν ότι η συνεχιζόμενη καταστροφή του ενδιαιτήματός του -συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης θαλάσσιων λιβαδιών για τροφή- έχει προκαλέσει την «ταχεία κατάρρευση του πληθυσμού του».

Το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ εκτιμά ότι το 7% των ενδιαιτημάτων θαλασσόχορτου χάνεται παγκοσμίως κάθε χρόνο λόγω της βιομηχανικής και γεωργικής ρύπανσης, της παράκτιας ανάπτυξης, της ανεξέλεγκτης αλιείας και της κλιματικής αλλαγής.

Ο καθηγητής Τέρβι δήλωσε ότι η εξαφάνιση του Ντιγκόνγκ στην Κίνα θα πρέπει να λειτουργήσει ως προειδοποίηση για άλλες περιοχές που τα φιλοξενούν -συμπεριλαμβανομένων της Αυστραλίας και της Ανατολικής Αφρικής- χαρακτηρίζοντάς το «μια απογοητευτική υπενθύμιση ότι η εξαφάνιση μπορεί να συμβεί προτού αναπτυχθούν αποτελεσματικές δράσεις διατήρησης».

Το είδος συναντάται σε 37 άλλες τροπικές περιοχές του κόσμου – ιδίως στα ρηχά παράκτια ύδατα του Ινδικού και του δυτικού Ειρηνικού Ωκεανού – αλλά κατατάσσεται ως «ευάλωτο» στην Κόκκινη Λίστα Απειλούμενων Ειδών της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN).

Αυτές τις ημέρες, οι ηγέτες χωρών από όλο τον κόσμο βρίσκονται στη Νέα Υόρκη για να υπογράψουν μια νέα συνθήκη του ΟΗΕ, η οποία θα θέσει το 30% των παγκόσμιων ωκεανών σε προστατευόμενες περιοχές.

Η Kristina Gjerde, σύμβουλος πολιτικής για τις ανοικτές θάλασσες της IUCN, δήλωσε στο BBC ότι «η περίπτωση του Ντιγκόνγκ αποτελεί θλιβερό παράδειγμα του τι συμβαίνει στο θαλάσσιο περιβάλλον όπου υπάρχει αυξανόμενη επέμβαση των ανθρώπινων δραστηριοτήτων».

ΠΗΓΗ: BBC