Θερμοκρασίες ρεκόρ καταγράφηκαν το φετινό καλοκαίρι στις ελληνικές θάλασσες καθιστώντας το, το πιο ζεστό σε βάθος σαρακονταετίας σύμφωνα με μελέτη ερευνητών τριών πανεπιστημίων της χώρας και συγκεκριμένα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, του Πανεπιστημίου Αιγαίου και του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.

Οι ερευνητές μελετώντας δεδομένα από δορυφορικές παρατηρήσεις από το 1982 και έπειτα διαπίστωσαν ότι κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 2024 σημειώθηκαν οι θερμότερες συνθήκες τα τελευταία σαράντα χρόνια σε ολόκληρη την περιοχή του Αιγαίου, του Ιονίου και του Κρητικού Πελάγους.

Όπως εξηγεί στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο ερευνητής του τμήματος Ωκεανογραφίας και Θαλασσίων Βιοεπιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Βασίλης Κολοβογιάννης και ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης, μεταξύ των περιοχών που επηρεάστηκαν περισσότερο είναι το Βορειοανατολικό και το Νοτιοανατολικό Αιγαίο, το Νότιο Κρητικό Πέλαγος και το Ιόνιο και τονίζει ότι αυτό το οποίο είναι ανησυχητικό και προβληματίζει τους επιστήμονες είναι ότι η αύξηση της θερμοκρασίας δεν είναι μόνο επιφανειακή αλλά εκτείνεται σε βάθος.

«Αυτή η αύξηση της θερμοκρασίας εκτείνεται σε βάθος, που σημαίνει ότι υπάρχει ένα συσσωρευτικό φαινόμενο» αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Κολοβογιάννης. Ειδικότερα, σύμφωνα με την έρευνα, οι υψηλές θερμοκρασίες επεκτάθηκαν σε βάθη 50 μέτρων σε ορισμένες περιοχές, υποδεικνύοντας μια βαθιά και εκτεταμένη θέρμανση των ανώτερων περιοχών. Παράλληλα παρατηρήθηκαν αλλαγές στους συνήθεις μηχανισμούς ψύξης του Αιγαίου, όπως η εισροή ψυχρών υδάτων από τη Μαύρη Θάλασσα, η οποία ήταν μειωμένη, και η παράκτια ανάδυση ψυχρότερων μαζών.

Ταυτόχρονα ένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα της μελέτης είναι η διάρκεια της έντασης των θαλάσσιων καυσώνων που εμφανίστηκαν το φετινό καλοκαίρι.

Συγκεκριμένα, όπως σημειώνεται στην έρευνα, στο Βόρειο Αιγαίο καταγράφηκαν έντονοι και μεγάλης διάρκειας θαλάσσιοι καύσωνες μέχρι τον Αύγουστο του 2024.

Όπως τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Ωκεανογραφίας και Θαλασσίων Βιοεπιστημών του Πανεπιστημίου Αιγαίου, συνεργαζόμενος ερευνητής στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ και εκ των συγγραφέων της έρευνας, Γιάννης Ανδρουλιδάκης, αυτό που καταγράφεται τόσο από τη συγκεκριμένη μελέτη όσο και από άλλες είναι μία συνεχόμενη αύξηση της θερμοκρασίας των ελληνικών θαλασσών τα καλοκαίρια. Η αύξηση αυτή, όπως εξηγεί, ξεπερνάει και τον 0,5 βαθμό ανά δεκαετία ενώ προσθέτει ότι φέτος το καλοκαίρι η θερμοκρασία έφτασε μέχρι και τους 30 βαθμούς Κελσίου σε ορισμένες περιοχές. «Η αυξητική τάση είναι πιο έντονη στο Βόρειο Αιγαίο, σε μικρότερες περιοχές του Ιονίου και σε περιοχές των Δωδεκανήσων. Κυρίως όμως Βόρειο Αιγαίο και Θερμαϊκός παρουσιάζουν τις υψηλότερες τάσεις», υπογραμμίζει ο κ. Ανδρουλιδάκης. Παράλληλα, όπως σημειώνει, εξίσου σημαντικό πέρα από την ένταση των θερμοκρασιών ήταν και η μεγάλης διάρκειας θαλάσσιοι καύσωνες. «Αυτό είναι και το χειρότερο για το οικοσύστημα, δηλαδή το να υπάρχει μια μεγάλη διάρκεια σε κάποια γεγονότα σε συνδυασμό βέβαια και με την έντασή τους», τονίζει.

Από την πλευρά του ο κ. Κολοβογιάννης επισημαίνει ότι παρότι τα επεισόδια θαλάσσιων καυσώνων δεν ήταν τα περισσότερα που έχουν υπάρξει «αυτό που ήταν πιο έντονο ήταν η ένταση τους, δηλαδή οι υψηλές θερμοκρασίες και η διάρκεια τους».

Εξετάζοντας τις επιπτώσεις που φέρει η συνεχής αύξηση της θερμοκρασίας των θαλασσών ο κ. Ανδρουλιδάκης αναφέρει ως παράδειγμα τον Θερμαϊκό Κόλπο και την παραγωγή μυδιών η οποία λόγω του θερμικού σοκ καταστράφηκε στις παράκτιες υδατοκαλλιέργειες της περιοχής της Χαλάστρας, προκαλώντας σοβαρότατες οικονομικές απώλειες για το 2024, αλλά και πιθανές σημαντικές μειώσεις της παραγωγικής ικανότητας για το επόμενο έτος.

«Δημιουργήθηκε πρόβλημα όχι μόνο στη φετινή παραγωγή αλλά και στη μελλοντική παραγωγή γιατί υπάρχει θνησιμότητα και στα νεογνά», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής και προσθέτει ότι η άνοδος της θερμοκρασίας δημιουργεί και αλλαγές στο οξυγόνο της θάλασσας, κάτι το οποίο με τη σειρά του προκαλεί διάφορες άλλες καταστροφές σε βιολογικούς παράγοντες. Από την πλευρά του ο κ. Κολοβογιάννης εξηγεί ότι μία από τις επιπτώσεις της συνεχούς αύξησης της θερμοκρασίας είναι και η εισβολή θερμόφιλων ξενικών ειδών καταρχήν στο Νότιο Αιγαίο και στο Κρητικό Πέλαγος.

Ακόμη, όπως τονίζουν οι ερευνητές στο επίκεντρο τίθεται και η σύνδεση και συσχέτιση της αύξησης της θερμοκρασίας των θαλασσών με έντονα μετεωρολογικά φαινόμενα όπως π.χ. ο Ιανός. «Αυτά τα έντονα μετεωρολογικά φαινόμενα παίρνουν ενέργεια κατά την κίνηση τους πάνω από τη θάλασσα. Οπότε, σκεφτείτε ότι όταν έχουμε πιο ζεστές θάλασσες, τέτοιου είδους συστήματα που είναι όλο και πιο έντονα στην Μεσόγειο -αντίστοιχα σαν τροπικά συστήματα παρόλο που δεν έχουμε τροπικό κλίμα- θρέφονται, παίρνουν ενέργεια, τροφοδοτούνται από ζεστά νερά. Όσο πιο συχνά έχουμε και πιο έντονα, ζεστά νερά, μεγαλύτερους θαλάσσιους καύσωνες, φαινόμενα που συνδέονται με πλημμύρες, τείνουν να γίνονται εντονότερα», σημειώνει ο κ. Ανδρουλιδάκης.

Παράλληλα, λόγω της συνεχούς ανόδου της θερμοκρασίας των ελληνικών θαλασσών καθίσταται όλο και πιο επιτακτική η ανάγκη για την παρακολούθησή τους κάτι το οποίο, όπως επισημαίνει ο κ. Ανδρουλιδάκης, εκλείπει καθώς οι σταθμοί μέτρησης είναι πολύ λίγοι. «Το δίκτυο παρακολούθησης της ανοιχτής θάλασσας ήταν οι σταθμοί μέτρησης του Ποσειδώνα του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσιών Ερευνών. Αυτή τη στιγμή, πλέον μόνο ένας λειτουργεί - στη Βόρεια Κρήτη, στο Κρητικό Πέλαγος», τονίζει και προσθέτει ότι χρειάζεται ένα επαρκές δίκτυο ώστε να υπάρχει μία συνεχόμενη καταγραφή. «Αυτό θα μπορούσε να μας βοηθήσει σε πάρα πολλούς τομείς. Υπάρχουν μόνο σποραδικές μετρήσεις από αποστολές, που μπορεί να γίνουν, από κάποιες μετρήσεις σε συγκεκριμένες περιοχές», υπογραμμίζει.

Σημειώνεται ότι την έρευνα συνυπογράφουν οι Γιάννης Ανδρουλιδάκης, Βασίλης Κολοβογιάννης, Χρήστος Μακρής, Γιάννης Κρεστενίτης.

Η μελέτη προέκυψε από τη συνεργασία ερευνητών του Τμήματος Ωκεανογραφίας και Θαλάσσιων Βιοεπιστημών (Πανεπιστήμιο Αιγαίου), του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών (ΑΠΘ) και του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών (ΔΠΘ).

Ολόκληρη την έρευνα μπορείτε να την βρείτε ΕΔΩ.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

• ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΑΡΟΥΝΗΣ

“Το 2050 η θάλασσα θα έχει περισσότερο πλαστικό απ’ ότι ψάρια”. Αυτό δήλωσε τον περασμένο Ιανουάριο ο Ευρωβουλευτής του “Κόσμος” Πέτρος Κόκκαλης, μιλώντας στην Επιτροπή Περιβάλλοντος.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγεται η εν λόγω εκτίμηση, η οποία δεν αποτελεί κάποια προσωπική άποψη, αλλά μία επίσημη θέση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπως και αρκετών ερευνητών, η οποία βασίζεται σε έναν επιστημονικό υπολογισμό λαμβάνοντας υπόψη τα ετήσια αριθμητικά δεδομένα της θαλάσσιας ρύπανσης.

Οι επιπτώσεις της κουλτούρας να πετάμε τα πλαστικά μετά την πρώτη τους χρήση, όπως και αυτές της υπεραλίευσης είναι αισθητές στους ωκεανούς, στα ζώα της θάλασσας και -φυσικά- στον άνθρωπο.

Τα πλαστικά μιας χρήσης είναι η μεγαλύτερη ομάδα απορριμμάτων στις ακτές: Προϊόντα όπως πλαστικά μαχαιροπίρουνα, πλαστικά μπουκάλια, γόπες από τσιγάρα και μπατονέτες αποτελούν σχεδόν το 50% των εκατομμυρίων απορριμμάτων που μολύνουν καθημερινά τη θάλασσα.

Κι αν θέλετε να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, αρκεί να αναφέρουμε πως σχεδόν 5 εκατομμύρια τόνοι πλαστικού καταλήγουν κάθε χρόνο στους ωκεανούς. Μόνο στις ελληνικές θάλασσες υπολογίζεται ότι καταλήγουν 11.500 τόνοι πλαστικών ετησίως.

Οι αριθμοί της θαλάσσιας ρύπανσης στο Infographic του NEWS 24/7:

 

Τι κάνει η Ε.Ε. για να μειώσει τη ρύπανση των θαλασσών

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ξεκίνησε το νομοθετικό του έργο πάνω στο θέμα από το 2018, εγκρίνοντας νόμο σχετικά με την απαγόρευση των πλαστικών μίας χρήσης, όπως τα πιάτα, τα μαχαιροπήρουνα, τα καλαμάκια και οι μπατονέτες. Το πλαίσιο ορίστηκε να τεθεί σε ισχύ από το 2021.

Παράλληλα, τέθηκε ως στόχος για τα κράτη μέλη η συλλογή 90% πλαστικών μπουκαλιών μέχρι το 2029, προσθέτοντας πως αυτά θα πρέπει να προέρχονται τουλάχιστον κατά 25% από ανακυκλωμένο υλικό μέχρι το 2025 και 30% μέχρι το 2030.

Η συμφωνία ενίσχυσε την εφαρμογή της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει», εισάγοντας καθεστώς αυξημένης ευθύνης για τους παραγωγούς, εντάσσοντας σε αυτό το νέο καθεστώς και τα αλιευτικά εργαλεία Να σημειωθεί εδώ ότι τα αλιευτικά είδη αντιπροσωπεύουν το 27 % των θαλάσσιων απορριμμάτων.

Δύο χρόνια αργότερα, σε σχετικό ψήφισμα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε τη λήψη μέτρων για την άμεση μείωση των θαλάσσιων απορριμμάτων, συμπεριλαμβανομένης της επιβολής περισσότερων περιορισμών όσον αφορά τα πλαστικά μιας χρήσης και της αύξησης της χρήσης αλιευτικού εξοπλισμού που κατασκευάζεται με βιώσιμα υλικά.

Ως επιμέρους στόχοι τέθηκαν η αύξηση της συλλογής, της ανακύκλωσης και της επαναχρησιμοποίησης στην αλιεία και στις υδατοκαλλιέργειες, προσθέτοντας στα υλικά που πρέπει να καταργηθούν και το διογκωμένο πολυστυρένιο (φελιζόλ) που βρίσκεται στα αλιευτικά προϊόντα.

Πόσα μικροπλαστικά “τρώμε” κάθε χρόνο

Σε εκείνη τη διαδικασία, το Κοινοβούλιο ανέφερε πως τα μικροπλαστικά και τα νανοπλαστικά, «συνιστούν σοβαρή απειλή για πολλά θαλάσσια είδη», καθώς και για τους αλιείς και τους καταναλωτές. Σημείωσε , δε, ότι ο μέσος καταναλωτής οστρακοειδών της Μεσογείου καταπίνει περίπου 11.000 θραύσματα πλαστικού κάθε χρόνο, εκτιμώντας επίσης ότι ο τομέας της αλιείας θα χάσει μεταξύ 1% και 5% των εσόδων του λόγω της θαλάσσιας ρύπανσης.

Παράλληλα, δεδομένου ότι τα απόβλητα αλιείας και υδατοκαλλιέργειας αντιπροσωπεύουν πολύ υψηλό ποσοστό των θαλάσσιων απορριμμάτων, το ΕΚ κάλεσε την ΕΕ να επιταχύνει την ανάπτυξη της κυκλικής οικονομίας στον εν λόγω τομέα, καταργώντας σταδιακά το διογκωμένο πολυστυρένιο και βελτιώνοντας τα συστήματα συλλογής και ανακύκλωσης των θαλάσσιων αποβλήτων.

Τέλος, το ΕΚ ζήτησε ένα σχέδιο δράσης της ΕΕ για τη σημαντική μείωση της χρήσης πλαστικών υλών και την αντιμετώπιση της ρύπανσης των ποταμών, των υδάτινων ρευμάτων και των ακτών, τονίζοντας ότι το 80% των θαλάσσιων αποβλήτων προέρχεται από την ξηρά.

Πηγή: news247.gr

• ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΛΥΔΑΣ

Οι θάλασσες γύρω από τη Φλόριντα, την Κούβα και τις Μπαχάμες παρουσίασαν φέτος μεγάλες συσσωρεύσεις θερμικού στρες με επιπτώσεις στην υγεία των κοραλλιογενών υφάλων.

Η λεύκανση των κοραλλιών που παρατηρήθηκε δεν είναι άλλο από μία αντίδραση στο θερμικό στρες που προκαλείται όταν τα κοράλλια παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα σε νερά θερμότερα από το φυσιολογικό.

Οι άλγες (φύκια) που παρέχουν τροφή, αλλά και το χρώμα του κοραλλιού, αποκολλώνται από αυτό αποχρωματίζοντάς το. Σε κάποιες περιπτώσεις, η λεύκανση μπορεί να σκοτώσει το κοράλλι ή να το αποδυναμώσει σημαντικά.

Για αρκετούς μήνες μέσα στο το 2023, οι παγκόσμιες θερμοκρασίες της επιφάνειας της θάλασσας έφτασαν σε επίπεδα ρεκόρ, λόγω της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του κλίματος αλλά και λόγω του φυσικού κλιματικού φαινομένου Ελ Νίνιο. Σε ορισμένες περιοχές συμπεριλαμβανομένων των θαλασσών γύρω από τη Φλόριντα, την Κούβα και τις Μπαχάμες – σημειώθηκαν ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες, με επιπτώσεις στην υγεία των κοραλλιογενών υφάλων.

Τα κοράλλια ευδοκιμούν σε ένα μικρό εύρος θερμοκρασιών και στρεσάρονται όταν το νερό είναι πολύ ζεστό ή κρύο. Η λεύκανση συμβαίνει όταν τα στρεσαρισμένα κοράλλια διώχνουν τα φύκια που ζουν μέσα τους, αφαιρώντας τα κοράλλια από το χρώμα τους. Η ακραία λεύκανση μπορεί να οδηγήσει  έναν ύφαλο σε ασθένειες, ακόμη και σε θάνατο. Οι παρατηρήσεις που έγιναν από δύτες στο Florida Keys διαπίστωσαν ότι ο θαλάσσιος καύσωνας το καλοκαίρι του 2023 προκάλεσε εκτεταμένη λεύκανση. Το στρες στα κοράλλια μπορεί επίσης να ανιχνευθεί χρησιμοποιώντας δεδομένα από δορυφόρους.

Αυτή η κινούμενη εικόνα δείχνει την εξέλιξη της συσσωρευμένης θερμικής καταπόνησης από τον Ιούλιο έως τον Σεπτέμβριο του 2023. Τα χρώματα απεικονίζουν “εβδομάδες βαθμίδας θέρμανσης” (°C-εβδομάδες)—ένα μέτρο που παρέχει μια εκτίμηση της σοβαρότητας και της διάρκειας της θερμικής καταπόνησης. Τα δεδομένα για το προϊόν συγκεντρώνονται από το Coral Reef Watch της NOAA, το οποίο συνδυάζει παρατηρήσεις από δορυφόρους σε πολική τροχιά, όπως ο NPP NASA-NOAA Suomi, και από γεωστατικούς δορυφόρους όπως ο GOES, με μοντέλα υπολογιστών.

Οι παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι όταν η συσσωρευμένη θερμική καταπόνηση φτάσει την τιμή 4, μπορεί να προκύψει σημαντική λεύκανση των κοραλλιών. Σε τιμές 8, είναι πιθανή η λεύκανση των κοραλλιών και η ευρεία θνησιμότητα. Στα μέσα αυτής της προηγούμενης κινούμενης εικόνας, τον Αύγουστο, το θερμικό στρες σε μεγάλο μέρος της περιοχής είχε ήδη εκτοξευθεί πολύ πάνω από τα δύο αυτά όρια. Σύμφωνα με τον NOAA, το σωρευτικό θερμικό στρες μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου 2023 έφτασε τους 22°C-εβδομάδες (40°F-εβδομάδες), σχεδόν τριπλάσιο από το προηγούμενο ρεκόρ για την περιοχή. Η λεύκανση είχε ήδη παρατηρηθεί σε ορισμένες περιοχές ήδη από τον Ιούλιο.

Παρατηρήστε ότι οι περιοχές με κοραλλιογενή ύφαλο (γκρίζο) κοντά στα Florida Keys, την Κούβα και τις Μπαχάμες, είναι από τις πρώτες περιοχές που εμφανίζουν υψηλή αθροιστική θερμική καταπόνηση. Ο τυφώνας Idalia στα τέλη Αυγούστου βοήθησε να δροσιστούν κάπως τα επιφανειακά νερά, αλλά μόνο προσωρινά. Κοντά στα μέσα Οκτωβρίου, τα νερά γύρω από το Florida Keys ήταν κάτω από ένα σημείο λεύκανσης. Πιο νότια, τα νερά γύρω από τμήματα της Κούβας και των Μπαχάμες παρέμειναν στο επίπεδο συναγερμού λεύκανσης 2, το υψηλότερο επίπεδο της κλίμακας, γεγονός που σημαίνει ότι είναι πιθανή η σοβαρή λεύκανση και η θνησιμότητα.

Πηγή: news247.gr

 

Τάσος Σαραντής

Η υπεραλίευση στα διεθνή ύδατα έχει αυξηθεί τα τελευταία πέντε χρόνια και καταδεικνύει την ανάγκη επικύρωσης της πρόσφατης παγκόσμιας Συνθήκης για την προστασία των διεθνών υδάτων, αναφέρει έκθεση της Greenpeace. Η περιβαλλοντική οργάνωση καλεί όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες να υπογράψουν τη Συνθήκη στις 20 Σεπτεμβρίου στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη.

Το κείμενο της Συνθήκης οριστικοποιήθηκε τον Ιούνιο και χαιρετίστηκε ως μια «ιστορική» συμφωνία για τη δυνατότητα καλύτερης προστασίας των ωκεανών. Βασικό στοιχείο της Συνθήκης είναι η δημιουργία ενός νομικού πλαισίου για την προστασία των θαλάσσιων περιοχών στα διεθνή ύδατα πέρα από 230 μίλια (370 χιλιόμετρα) από τις ακτές - των οποίων η καλή φυσική κατάσταση είναι ζωτικής σημασίας για την ανθρωπότητα. Αλλά, χωρίς την επιβολή της συμφωνίας, τέτοια προστατευτικά πλαίσια είναι ελάχιστα, προειδοποιεί η έκθεση περιγράφοντας λεπτομερώς τις σωρευτικές απειλές που αντιμετωπίζουν οι ωκεανοί. Εκτός από την αλιεία, η υπερθέρμανση των ωκεανών, η οξίνιση, η ρύπανση και η αναδυόμενη απειλή της εξόρυξης σε μεγάλα βάθη επιβαρύνουν όλο και περισσότερο τα ωκεάνια οικοσυστήματα. «Η πραγματικότητα στη θάλασσα κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση από τη φιλοδοξία που ορίζεται στη Συνθήκη», αναφέρεται.

Η εμφανής αλιευτική δραστηριότητα στα διεθνή ύδατα αυξήθηκε κατά 8,5% (662.483 ώρες) στις ώρες εμφανούς αλιείας ανοικτής θάλασσας μεταξύ του 2018 (7.825.411 ώρες) και του 2022 (8.487.894 ώρες). Μεγαλύτερη αύξηση της εμφανούς αλιευτικής δραστηριότητας κατά 22,5% διαπιστώθηκε στις περιοχές που συνιστώνται για προστασία στο πλαίσιο του 30x30, δηλαδή του σχεδίου δράσης για την προστασία του 30% των παγκόσμιων ωκεανών έως το 2030 που όρισαν ως στόχο τα Ηνωμένα Εθνη. Αυτή η αλιευτική πίεση είναι απλά απολύτως μη βιώσιμη και ωθεί τους ωκεανούς μας στο χείλος του γκρεμού.

Η έκθεση της Greenpeace σημειώνει ότι σε διάστημα 30 ετών, τα αποθέματα ερυθρού τόνου του Ειρηνικού έχουν καταρρεύσει κατά περισσότερο από 90%. Εφιστά επίσης την προσοχή στη ζημιά που προκαλείται στην ανοιχτή θάλασσα από το ψάρεμα με παραγάδι, το οποίο χρησιμοποιεί νήματα εφοδιασμένα με χιλιάδες δολωμένα αγκίστρια μήκους δεκάδων μιλίων. Με αυτή την καταστροφική μέθοδο πιάνονται κατά λάθος πολλοί καρχαρίες.

«Η Συνθήκη για τους Ωκεανούς ήταν μια ιστορική νίκη για τη φύση, αλλά, όπως δείχνει η έκθεσή μας, οι απειλές για τη θαλάσσια ζωή επιδεινώνονται καθημερινά. Η Συνθήκη είναι ένα ισχυρό εργαλείο για την προστασία των ωκεανών, όμως τώρα οι κυβερνήσεις πρέπει επειγόντως να την επικυρώσουν και να ορίσουν θαλάσσια καταφύγια ώστε να δώσουν στους ωκεανούς χώρο να ανακάμψουν και να ευδοκιμήσουν», δήλωσε ο Κρις Θορν, υπεύθυνος της εκστρατείας για την προστασία των ωκεανών της Greenpeace.

Τα πλήρως ή σε μεγάλο βαθμό προστατευόμενα θαλάσσια καταφύγια, τα οποία μπορούν να δημιουργηθούν μέσω της Συνθήκης, αποτελούν λύση για την κρίση των ωκεανών. Παρέχουν ένα ασφαλές καταφύγιο για τη θαλάσσια ζωή, απαλλαγμένο από τις ανθρώπινες πιέσεις και βοηθούν τους πληθυσμούς των ψαριών να ανακάμψουν. Αυτή τη στιγμή, λιγότερο από το 1% των ανοικτών θαλασσών προστατεύεται κατάλληλα και για να επιτευχθεί το 30x30 πρέπει να προστατεύονται κάθε χρόνο περίπου 11 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα ωκεανού, περισσότερα και από την επιφάνεια του Καναδά.

Οι καταστροφικές πρακτικές στη θάλασσα απειλούν το μέλλον της υγείας των ωκεανών και, κατ’ επέκταση, την υγεία ολόκληρου του πλανήτη. Οι χώρες που ασχολούνται σοβαρά με την προστασία των ωκεανών πρέπει να υπογράψουν τη Συνθήκη για τους Ωκεανούς στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και να διασφαλίσουν ότι θα επικυρωθεί από τη Διάσκεψη του ΟΗΕ για τους Ωκεανούς το 2025. Προκειμένου να συμβεί αυτό, η Συνθήκη θα χρειαστεί επικύρωση από τουλάχιστον 60 κράτη, με νομοθεσία σε κάθε χώρα ξεχωριστά, ώστε να καταστεί νομικά δεσμευτική.

Αυτό θα επέτρεπε τη σύγκληση μιας διάσκεψης των μερών με την εξουσία να δημιουργήσουν τα θαλάσσια καταφύγια. Επιστήμονες και μη κυβερνητικές οργανώσεις έχουν ήδη εντοπίσει δώδεκα ζώνες προτεραιότητας ανοικτής θάλασσας που χρειάζονται προστασία. Η Greenpeace προτείνει κάποια από τα πρώτα θαλάσσια καταφύγια να είναι τρεις συγκεκριμένες περιοχές στην ανοικτή θάλασσα, λόγω της οικολογικής τους σημασίας: τα Emperor Seamounts στον βορειοδυτικό Ειρηνικό Ωκεανό, τη Θάλασσα των Σαργασσών στον Ατλαντικό Ωκεανό και τη Νότια Θάλασσα Τασμάν / Lord Howe Rise μεταξύ Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας.

Το Ελληνικό Γραφείο της Greenpeace έχει καταθέσει για τη χώρα μας εδώ και χρόνια προτάσεις για θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές. Το 2006, είχε συντονίσει διεθνή επιστημονική ομάδα που πραγματοποίησε σχετική έρευνα στη Μεσόγειο, καταγράφοντας τις πιο σημαντικές περιοχές που χρήζουν προστασίας και προτείνοντας ένα δίκτυο θαλάσσιων καταφυγίων. Δεν είναι τυχαίο ότι ανάμεσα σε αυτές συγκαταλέγεται και η Ελληνική Τάφρος. Ωστόσο, λίγα χρόνια αργότερα, αντί προστασίας, παρά τη διεθνώς αναγνωρισμένη σημασία της, η περιοχή έγινε «οικόπεδα» για έρευνες και εξορύξεις υδρογονανθράκων. Με τον χρόνο για τους ωκεανούς και το κλίμα να τελειώνει, το Ελληνικό Γραφείο της Greenpeace ζητά για άλλη μια φορά από την κυβέρνηση την κατάργηση των σχεδίων εξόρυξης στην Ελληνική Τάφρο, αλλά και σε όλη τη χώρα, και την καθιέρωση θαλάσσιων καταφυγίων και στα ελληνικά ύδατα.

Πηγή: efsyn.gr

 

Τάσος Σαραντής

Μια αθέατη για τους πολλούς, αλλά τεράστια καταστροφή στα παράκτια οικοσυστήματα των θαλασσών μας σε κάθε άκρη της ελληνικής ακτογραμμής συντελείται και αυτό το καλοκαίρι με την ξαφνική δραστηριοποίηση περισσότερων από 35.000 μικρών και μεγάλων σκαφών αναψυχής.

Κι αυτό διότι σε μια χώρα που θέλει να συγκαταλέγεται στους κορυφαίους προορισμούς για το yachting δεν υπάρχουν στοιχειώδεις υποδομές, δεν τηρείται κανένας όρος ή φέρουσα ικανότητα, δεν υπάρχει καμία χωροθέτηση, αλλά ούτε και προγραμματισμός για να υπάρξουν αυτά στο μέλλον.

Η εικόνα που παρουσιάζει το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» είναι κάτι παραπάνω από τραγική. Το κάθε σκάφος αγκυροβολεί όπου και όπως θέλει, κατά παράβαση της ελληνικής και της ευρωπαϊκής νομοθεσίας που ορίζει ότι απαγορεύεται η αγκυροβόληση πάνω από θαλάσσια λιβάδια Ποσειδωνίας. Σε άλλα μέρη της Μεσογείου (π.χ. Ισπανία, Ιταλία, Κροατία) σε περιοχές με λιβάδια Ποσειδωνίας τα σκάφη προσδένουν πάνω σε ειδικά μόνιμα αγκυροβόλια.

Υπενθυμίζεται ότι τα προστατευόμενα λιβάδια Ποσειδωνίας μάς δίνουν πολύτιμο οξυγόνο, εξασφαλίζουν την παραγωγικότητα των θαλασσών μας, το βαθύ τους ρίζωμα σχηματίζει φυσικό φράχτη που αποτρέπει τη διάβρωση των παραλιών, ενώ είναι και ένας ανεκτίμητος σύμμαχος για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, καθώς απορροφούν πάνω από 35 φορές περισσότερο άνθρακα σε σύγκριση με τα τροπικά δάση. Η καταστροφή ενός λιβαδιού Ποσειδωνίας συνεπάγεται τον αφανισμό ενός ολόκληρου οικοσυστήματος, ενώ για να ανακάμψει ένα κατεστραμμένο λιβάδι απαιτείται χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 100 ετών. Συνεπώς η αποτελεσματική προστασία τους καθίσταται απόλυτη προτεραιότητα.

Εξάλλου, το κάθε σκάφος απορρίπτει ανεξέλεγκτα στη θάλασσα ημερησίως εκατοντάδες λίτρα λυμάτων από τουαλέτες, ντους, κουζίνες και τον συνεχή καθαρισμό των σκαφών από τα πληρώματα ως αποτέλεσμα ενός τρόπου πολυτελών διακοπών. Κατά συνέπεια, με τέτοια συγκέντρωση σκαφών αλλάζει άρδην η χημική σύσταση των νερών της περιοχής: ό,τι κολυμπάει ή μπορεί να μετακινηθεί απομακρύνεται, ενώ ό,τι είναι προσκολλημένο στα βράχια είναι καταδικασμένο.

Κι αυτό συντελείται κατά παράβαση όχι μόνο της λογικής αλλά και των όρων που τίθενται από τη συνθήκη Marpol, που υποχρεούται να εφαρμόζει και η Ελλάδα και η οποία μεταξύ άλλων ορίζει ότι τα λύματα των σκαφών πρέπει να δέχονται επεξεργασία και έπειτα να απορρίπτονται τουλάχιστον 4 μίλια από την πλησιέστερη ακτή ή να αδειάζουν σε κατάλληλη μονάδα υποδοχής λυμάτων που υποχρεούνται να διαθέτουν όλες οι μαρίνες στην Ελλάδα. Εντούτοις, σήμερα δεν λειτουργεί καμία τέτοια μονάδα.

Σε μια χώρα που πρόσφατα μάθαμε ότι για το καλό του τουρισμού ορίζεται πλέον ακόμα και η φέρουσα ικανότητα για τις κότες που βρίσκονται κοντά σε τουριστικές περιοχές, προκαλείται επί δεκαετίες ένα τεράστιο αποτύπωμα για το περιβάλλον, για τη δική μας ύπαρξη και φυσικά για την επιβίωση των επόμενων γενεών, για τις οποίες τελικά κανείς μας δεν ενδιαφέρεται επί της ουσίας, επισημαίνει το «Αρχιπέλαγος».

Πηγή: efsyn.gr

Τα κοράλλια σε πολλές χώρες λευκαίνουν και πεθαίνουν μαζικά από πρωτοφανή επίπεδα θερμικού στρες, προκαλώντας φόβους ότι μια τραγωδία που εκτυλίσσεται στην Κεντρική και τη Βόρεια Αμερική καθώς και την Καραϊβική θα μπορούσε να γίνει παγκόσμιο γεγονός.

Επιστήμονες της αμερικανικής κυβέρνησης επιβεβαίωσαν ότι οι κοραλλιογενείς ύφαλοι στον Παναμά, την Κολομβία, το Ελ Σαλβαδόρ, την Κόστα Ρίκα, το Μεξικό και έξι χώρες της Καραϊβικής που συμπεριλαμβάνουν τις Μπαχάμες και την Κούβα, υφίστανται σημαντική λεύκανση, μαζί με τα κοράλλια της Φλόριντα που άρχισαν να γίνονται λευκά πριν από σχεδόν ένα μήνα.

«Δεν νομίζω ότι κανένα από αυτά τα μέρη έχει ξαναδεί τέτοια ζέστη», δήλωσε ο Δρ. Derek Manzello, συντονιστής του Coral Reef Watch στην Εθνική Υπηρεσία Ωκεανών και Ατμόσφαιρας των ΗΠΑ ( Nooa). «Αυτό θα επιδεινωθεί μέχρι να υπάρξει παγκόσμια μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα μεγάλο πείραμα και ο φόβος είναι ότι θα υπάρξει καταστροφική θνησιμότητα», πρόσθεσε.

Οι κοραλλιογενείς ύφαλοι φιλοξενούν περισσότερο από το ένα τέταρτο των θαλάσσιων ειδών του κόσμου, παρά το γεγονός ότι καταλαμβάνουν περίπου το 0,1% του βυθού των ωκεανών και θεωρούνται ένα από τα πιο ευαίσθητα – στην παγκόσμια θέρμανση – οικοσυστήματα. Η ίδια υπηρεσία ανακοίνωσε επίσης αυτή την εβδομάδα το υψηλότερο επίπεδο προειδοποίησης λεύκανσης κοραλλιογενών υφάλων, ανοιχτά του βόρειου Βιετνάμ και της νότιας Κίνας.

Ο Manzello είπε ότι σε πολλά μέρη οι θερμοκρασίες των ωκεανών ήταν οι υψηλότερες που είχαν καταγραφεί ποτέ από δορυφόρους. «Αυτή η μαζική λεύκανση λαμβάνει χώρα σε μια τεράστια περιοχή», είπε, αναφερόμενος στη λεύκανση στη Βόρεια και Κεντρική Αμερική. «Πορευόμαστε προς μια εκδήλωση λεύκανσης κοραλλιών σε ολόκληρη την Καραϊβική τον επόμενο μήνα, εάν τα πράγματα δεν αλλάξουν». Οι θερμοκρασίες των ωκεανών σε όλο τον κόσμο βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα ρεκόρ εδώ και μήνες.

Τα δεδομένα της Nooa υποδηλώνουν ότι πολλές από τις περιοχές που παρουσιάζουν λεύκανση, βρίσκονται ακόμη εβδομάδες πριν από τη συνηθισμένη καλοκαιρινή τους αιχμή, υποδηλώνοντας ότι η κατάσταση θα μπορούσε να επιδεινωθεί – εκτός και αν υπάρξει συνεχής συννεφιά ή μεγάλες καταιγίδες. Ο Δρ. Ian Enochs, επικεφαλής του προγράμματος κοραλλιών στο Ωκεανογραφικό και Μετεωρολογικό Εργαστήριο του Ατλαντικού της Nooa, επιθεώρησε τον ύφαλο Cheeca Rocks που ήταν ένας από τους πιο υγιείς και πιο ζωντανούς στα Keys της Φλόριντας.

«Δεν ήμουν προετοιμασμένος για αυτό που είδα εκεί», είπε. «Κάθε κοράλλι που είδα ήταν επηρεασμένο – είναι είτε λευκασμένο ή έντονα χλωμό. Είναι πολύ δύσκολο να το δεχτείς και να το συνειδητοποιήσεις». Είδη μαλακών κοραλλιών «αποσυντέθηκαν» στο ζεστό νερό. «Το μαλακό και ευαίσθητο επικάλυμμα τους ξεφλουδιζόταν και έπεφτε από πάνω τους», είπε.

«Το μόνο που ελπίζω και μου δίνει δύναμη, είναι η καταστροφή αυτή να παρακινήσει και να ενώσει τους ανθρώπους», πρόσθεσε ο ίδιος.

Έργα για την αποκατάσταση μικρών περιοχών υφάλων με φύτευση και καλλιέργεια κοραλλιών σε ορισμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Κόστα Ρίκα, έχουν επίσης αναφέρει λεύκανση. Ενώ στη Φλόριντα, ορισμένες περιοχές αναφέρουν ολική απώλεια των κοραλλιών.

Είναι όλο και πιο δύσκολο για τους υφάλους να ανακάμψουν

Ανάλογα με το είδος και την ποσότητα της θερμότητας, τα κοράλλια έχουν την ικανότητα να ανακάμπτουν από τη λεύκανση, αλλά οι επιστήμονες λένε πως γίνονται πιο ευαίσθητα στις ασθένειες και δεν αναπαράγονται τόσο καλά τα επόμενα χρόνια.

Για να εκτιμήσουν το επίπεδο θερμικής καταπόνησης που συσσωρεύεται στα κοράλλια, οι επιστήμονες χρησιμοποιούν ένα μέτρο που ονομάζεται βαθμός θερμών εβδομάδων (DHW). Για παράδειγμα, εάν ένας ύφαλος αντιμετωπίζει θερμοκρασίες 1C πάνω από τη μέση μέγιστη επι δύο εβδομάδες, υπόκειται σε 2 DHW.

Κατά κανόνα, στα 8 DHW οι ύφαλοι παρουσιάζουν σοβαρή λεύκανση με κίνδυνο θνησιμότητας για ορισμένα κοράλλια. Μερικοί ύφαλοι στα Keys της Φλόριντα έχουν φτάσει τα 15 DHW. Από τότε που ξεκίνησαν τα δεδομένα της Noaa το 1985, η περιοχή δεν είχε δει ποτέ επίπεδα πάνω από 10 DHW. «Ξεκινήσαμε να μετράμε βαθμούς που δεν είχαμε ποτέ στο παρελθόν, και αυτό συμβαίνει νωρίτερα από ποτέ. Είναι πολύ ανησυχητικό για μένα», είπε ο Manzello.

Ο Δρ. Lorenzo Álvarez-Filip, επιστήμονας κοραλλιών στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού, παρακολουθεί τη λεύκανση των κοραλλιών στο Puerto Morelos κοντά στο Κανκούν – το βόρειο τμήμα του συστήματος Barrier Reef της Μεσοαμερικής, το οποίο εκτείνεται από το Μεξικό μέχρι την Ονδούρα, τη Γουατεμάλα και το Μπελίζ, και περιλαμβάνεται στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. Παρατήρησε μια λεύκανση κοραλλιών στις αρχές Ιουνίου, τουλάχιστον τρεις μήνες νωρίτερα από ό,τι είχαν συμβεί τα προηγούμενα γεγονότα λεύκανσης. «Έχουμε αναφορές για λεύκανση από το Μεξικό μέχρι το Μπελίζ – αυτό είναι (πάνω από) 400 χιλιόμετρα», είπε.

Ο Álvarez-Filip συμπλήρωσε ότι η περιοχή δεν έχει δει ποτέ μαζική θνησιμότητα κοραλλιών από θερμικό στρες στο παρελθόν, αλλά τώρα ήταν «πολύ πιθανό» να συμβεί τους επόμενους μήνες. «Μακάρι να μπορούσα να πω κάτι διαφορετικό», είπε. «Είναι πολύ οδυνηρό». Πρόσθεσε ότι μια επιδημία νόσου των κοραλλιών σκότωσε περίπου 80 εκατομμύρια κοράλλια στα μεξικανικά ύδατα μέσα σε λίγους μήνες το 2018 και το 2019. Επίσης είχε σοβαρές ανησυχίες ότι τα κοράλλια που είχαν επιβιώσει θα μπορούσαν τώρα να χαθούν στη ζέστη.

Τα λειτουργικά συστήματα υφάλων είναι ζωτικής σημασίας για την οικονομία της περιοχής, είπε ο Álvarez-Filip, καθώς παρέχουν τροφή, προστατεύουν την ακτογραμμή και φέρνουν τουρισμό. Στον Παναμά, ο Δρ. Sean Connolly, του Ινστιτούτου Τροπικών Ερευνών Smithsonian, είπε ότι υπάρχουν αναφορές για λεύκανση στην Καραϊβική και την πλευρά της χώρας που βρέχεται από τον Ειρηνικό.

Πρόσθεσε ότι η συχνότητα των συμβάντων θερμικού στρες υποδηλώνει πως τα κλιματικά μοντέλα είχαν υποτιμήσει τη σοβαρότητα των ακραίων γεγονότων. «Βλέπουμε έναν κόσμο όπου αυτού του είδους οι ακραίες θερμοκρασίες συμβαίνουν τόσο συχνά που θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο για τους υφάλους να ανακάμψουν στις ενδιάμεσες χρονικές περιόδους», συμπλήρωσε.

Φόβοι για «μαζικό παγκόσμιο γεγονός»

Από το 2014 έως το 2017, μια παγκόσμια εκδήλωση μαζικής λεύκανσης ξεκίνησε στο βόρειο ημισφαίριο και συνεχίστηκε στους υφάλους του νότου, συμπεριλαμβανομένου του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Ύφαλου. «Αυτό που βλέπουμε είναι η εξέλιξη ενός ακόμη παγκόσμιου γεγονότος μαζικής λεύκανσης κοραλλιογενών υφάλων», είπε ο Connolly.

Η καθηγήτρια Tracy Ainsworth, αντιπρόεδρος της International Coral Reef Society, είπε ότι τα επίπεδα θερμικής καταπόνησης που αντιμετωπίζουν ορισμένοι ύφαλοι ήταν μη συμβατά με την επιβίωση τους. «Πρόκειται για πολλαπλούς ύφαλους σε πολλές χώρες. Υπάρχει ανησυχία ότι θα πάμε σε ένα άλλο τεράστιο παγκόσμιο γεγονός», συμπλήρωσε.

Μερικά μαζικά κοράλλια που κινδυνεύουν να πεθάνουν είναι ηλικίας δεκαετιών. Κάποια από αυτά «αλλάζουν μόνιμα» από τη ζέστη. «Όσα όμως πεθάνουν, πέθαναν. Δεν μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα υπάρξει ανάκαμψη, επειδή βρισκόμαστε τώρα στη δεύτερη δεκαετία αυτών των γεγονότων», πρόσθεσε. «Μίλησα για (τον κίνδυνο από την κλιματική αλλαγή) σε όλη μου την καριέρα αλλά αν και ήμουν προετοιμασμένη γι’ αυτό δεν παύει να είναι τόσο συγκλονιστικό. Για πολλούς ανθρώπους που δούλεψαν, σπούδασαν και αγαπούσαν τους υφάλους, τα γεγονότα που εκτυλίσσονταν θα είναι εξαιρετικά τραυματικά», είπε.

«Για μένα, το ότι δεν μελετάμε καν αυτού του είδους το θερμικό στρες, είναι κάπως ακατανόητο. Χρησιμοποιούμε τον όρο πρωτόγνωρα πολύ συχνά. Όμως, δυστυχώς αυτά τα φαινόμενα δεν είναι πλέον πρωτόγνωρα», κατέληξε.

Πηγή: The Guardian

 

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΞΕΒΑΝΗΣ

Τι συνέβη ξαφνικά για µια πετσέτα θαλάσσης και µια ξαπλώστρα; Κάποιος που παρατηρεί την Ελλάδα στην πορεία τουλάχιστον των τελευταίων πέντε χρόνων µπορεί να αποφανθεί µε βεβαιότητα ότι είναι τρελοί αυτοί οι Ελληνες. Θρήνησαν τους περισσότερους νεκρούς στην Ευρώπη από κορονοϊό αδιαµαρτύρητα, ζουν µε τα χαµηλότερα µεροκάµατα, βιώνουν πρωτοφανείς αυξήσεις στα προϊόντα πρώτης ανάγκης, εξέλεξαν µια κυβέρνηση µε αυταρχική πολιτική και έλλειµµα δηµοκρατίας που ευνοεί µια κάστα πλουσίων, αναπνέουν σε ένα τοξικό περιβάλλον διαφθοράς και ανισοτήτων και έκαναν κίνηµα ενάντια στις ξαπλώστρες; Μόλις πριν από µερικές µέρες κάηκαν σε µόλις δύο εικοσιτετράωρα κοντά στα 500.000 στρέµµατα και δεν άνοιξε ρουθούνι. Γιατί ξαφνικά απλώνουν την πετσέτα µαζί µε τη διαµαρτυρία τους για την κατάληψη των παραλιών από µαφιόζους επιχειρηµατίες και τα τσιράκια τους;

Προτού δώσουµε µια (πιθανή) εξήγηση, έχει σηµασία να δούµε τι ακριβώς είναι η εξάπλωση της ξαπλώστρας στην παραλία. Σύµφωνοι, είναι καταπάτηση, είναι η εύνοια προς όσους έχουν χρήµα ή θέλουν έστω να επιδεικνύουν έναν τρόπο ζωής, είναι η αισθητική του Νεοέλληνα και της διαφθοράς που τη συντηρεί, είναι η κατάληψη των ονείρων και του φυσικού περιβάλλοντος από αετονύχηδες. Πολλά είναι. Είναι όµως κυρίως η σιωπηρή επιβεβαίωση της λογικής ότι όλα πωλούνται κι αγοράζονται. Αυτό που συµβαίνει µε τις παραλίες έχει επεκταθεί σε όλους τους τοµείς ζωής. Η αγορά της ξαπλώστρας είναι η συνέχεια της λογικής ότι όλα είναι αγορά. Μαζί µε τα υλικά προϊόντα πωλούνται κι αγοράζονται πράγµατα που αποτελούν ιδιοκτησία της κοινωνίας, ανήκουν σε όλους κι αυτό δεν σχετίζεται µε την οικονοµική δυνατότητα του καθενός. Τα κοινωνικά αγαθά, οι αξίες που συµπυκνώνουν το δικαίωµα κάθε ανθρώπου να ζει µε κοινωνική ευθύνη και κοινωνική πρόνοια παραδόθηκαν σε λογικές και εφευρέσεις του κέρδους.

Η κατάληψη της παραλίας από την αντιαισθητική ξαπλώστρα, η επιβολή του ευρώ επί της άµµου, της θάλασσας και της φύσης είναι αυτό που συµβαίνει σε κάθε τοµέα της ζωής µας. Οι ξαπλώστρες του κέρδους έχουν καταλάβει κάθε τοµέα της ζωής µας για να εισπράττουν κάποιοι. Η υγεία, η παιδεία, το νερό, το ρεύµα, όσα πρέπει να διευκολύνουν τον άνθρωπο και την κοινωνία γίνονται προϊόντα και αντικείµενα κέρδους. Εκεί που παλιά άπλωνες την πετσέτα για να απολαύσεις την οµορφιά της φύσης, δικαίωµα που πρέπει να έχει η κοινωνία, υπάρχουν σήµερα οι ακριβές ξαπλώστρες.

Ζούµε την εποχή της πλήρους παράδοσης στις αγορές. Ολα είναι για πούληµα. Περάσαµε πλέον από την οικονοµία των αγορών στην κοινωνία της αγοράς. ∆εν υπάρχει κοινωνική ανάγκη που πρέπει να εξυπηρετείται στα πλαίσια ενός οργανωµένου και δίκαιου κράτους αλλά µια συνεχής συναλλαγή.

Την κατάσταση αυτή περιγράφει πολύ εύστοχα ο καθηγητής πολιτικής φιλοσοφίας Μάικλ Σαντέλ στο βιβλίο του «Τι δεν µπορεί να αγοράσει το χρήµα» (εκδόσεις Πόλις): «Η εποχή αυτή ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν ο Ρόναλντ Ρίγκαν και η Μάργκαρετ Θάτσερ διακήρυξαν την πεποίθησή τους ότι το κλειδί για την ευηµερία και την ελευθερία το κρατούν οι αγορές και όχι οι κυβερνήσεις… Εδραίωσαν την πεποίθηση ότι οι αγορές αποτελούν πρωταρχικό ρόλο για την επίτευξη του κοινού καλού».

Αυτή η βασική αρχή του νεοφιλελευθερισµού επικράτησε παρότι είναι πλέον φανερό ότι δηµιουργεί κοινωνική ζηµιά, ανισότητες και χρήµα για λίγους. Την περίοδο της κρίσης οι λαοί πλήρωσαν τις τράπεζες οι οποίες δεν αυτορυθµίστηκαν όπως θέλει ο θατσερισµός  ούτε εξασφάλισαν το κοινό καλό. Στην Ελλάδα η ιδιωτικοποίηση των εθνικών αερογραµµών δεν έφερε ανταγωνιστικότητα και χαµηλές τιµές όπως έλεγε ο θατσερικός Κωστής Χατζιδάκης που τις ιδιωτικοποίησε, αλλά µονοπώλιο και κέρδη για λίγους µετόχους. Το αεροπορικό εισιτήριο για Μυτιλήνη είναι πιο ακριβό από αυτό για Μαδρίτη. Η αποµάκρυνση του κράτους από τοµείς στους οποίους έπρεπε να έχει ευθύνη και να ασκεί έλεγχο, στο όνοµα ότι αυτό αποτελεί κρατισµό και στέρηση της ελευθερίας των αγορών, παρέδωσε την κοινωνία στην αισχροκέρδεια.

Ο Αδωνης Γεωργιάδης ήταν αυτός που έλεγε ότι όσα νοσοκοµεία δεν έχουν κέρδος πρέπει να κλείνουν, οµολογώντας πως για το κόµµα του το κοινωνικό αγαθό της υγείας είναι θέµα κέρδους. Μα τότε να σκοτώνουµε τους χρόνια πάσχοντες γιατί είναι επιζήµιοι.

Το κέρδος έχει επεκταθεί σε τοµείς πέραν των εµπορικών συναλλαγών. Οι αγορές έχουν αποβάλει την ηθική ως µέτρο και αξία, νοµιµοποιώντας το µη ηθικό. Ας επιστρέψουµε στον Σαντέλ. Σήµερα στις ΗΠΑ υπάρχουν πολιτείες που δίνουν δικαίωµα, αν πληρώσεις, να κυκλοφορείς στη λωρίδα των ασθενοφόρων. Πληρώνοντας κάτι παραπάνω επισήµως περνάς την ουρά στο αεροδρόµιο. Οι κρατούµενοι αναβαθµίζουν το κελί τους µε σχετικό αντίτιµο. Παγκοσµίως, παρά τις απαγορεύσεις που υπάρχουν στην εκποµπή ρύπων, µια εταιρεία µπορεί να αγοράσει το δικαίωµα να ρυπαίνει. Ο έχων µπορεί να κάνει τη ζωή του όπως θέλει και αυτό δεν αφορά πλέον αγορά αυτοκινήτου, γιοτ ή σπιτιού.

Ο Σαντέλ αναφέρεται στην «ηθική της ουράς». Κάθε καλοκαίρι το Public Theater της Νέας Υόρκης οργανώνει δωρεάν υπαίθριες παραστάσεις έργων του Σαίξπηρ στο Σέντραλ Παρκ. Μπορεί ο καθένας να πάρει εισιτήριο περιµένοντας στην ουρά. Είναι µια πρωτοβουλία που απευθύνεται στον καθένα, αφού είναι δωρεάν. Αρκεί να µπει στην ουρά. Οι πλούσιοι και πολυάσχολοι, ωστόσο, µπορούν να πληρώσουν κάποιον (και το κάνουν) ώστε να περιµένει στην ουρά αντί γι αυτούς για να πάρει το πολυπόθητο εισιτήριο. Ενας πλούσιος λοιπόν µπορεί να αλλάξει τη λειτουργία της ουράς. Γράφει ο Σαντέλ: «Ολες αυτές οι συναλλαγές αντικαθιστούν την ηθική της ουράς (το να περιµένεις στη σειρά σου) µε την ηθική της αγοράς (το να πληρώνεις ένα αντίτιµο για ταχύτερες υπηρεσίες)».

Η ουρά είναι µια διαδικασία που ως σήµερα αγνοεί προνόµια. Το «αν είσαι και παπάς µε την αράδα σου θα πας» συµπυκνώνει µια αρχή δικαίου και ταυτόχρονα ηθική. Το πώς η ηθική ανατρέπεται σε αυτό το παράδειγµα της ουράς δείχνει τη λειτουργία των αγορών διά της παράδοσης στο κέρδος.

Η πετσέτα στην Ελλάδα έχει τη δική της ηθική. Η «ηθική της πετσέτας» συµπυκνώνεται στο δικαίωµα του καθενός να χαρεί τη θάλασσα και τη φύση. Η εµφανής ανατροπή αυτής της ηθικής και της παγιωµένης ισότητας δηµιουργεί την κινηµατική διαδικασία ενάντια στην ξαπλώστρα στη χώρα αυτό το καλοκαίρι.

Το θέµα είναι ότι η χώρα είναι γεµάτη από «ξαπλώστρες». Με την επιβολή του κέρδους και της αγοράς πάνω σε κάθε κοινωνική λειτουργία. Ξαπλώστρες παντού. Οι ξαπλώστρες δεν είναι δείγµα της πλεονεξίας και της αδηφαγίας κάποιου επιχειρηµατία όπως θέλουν να λένε οι νεοφιλελεύθεροι αγανακτούντες για την ξαπλώστρα. Είναι το σύµφυτο της κοινωνίας που παραδίδεται στο κέρδος και εµπορευµατοποιεί και όσα δεν είναι εµπόρευµα. Το µεγάλο πρόβληµα είναι ότι η επιζήµια αυτή λειτουργία γίνεται αποδεκτή από την κοινωνία όχι µόνο γιατί επιβάλλεται επικοινωνιακά, αλλά γιατί το όραµα του κέρδους συντηρεί την αυταπάτη ότι ο κερδισµένος µπορείς εν δυνάµει να είσαι εσύ, ενώ στην πραγµατικότητα είναι πάντα οι λίγοι.

Πηγή: documentonews.gr

Η άνοδος της στάθμης των θαλασσών στη σύγχρονη εποχή εκτιμάται ότι ξεκίνησε το έτος 1863, καθώς εντεινόταν η Βιομηχανική Επανάσταση και άρχισε να ανεβαίνει η θερμοκρασία, με αποτέλεσμα την έναρξη της θέρμανσης των ωκεανών και την τήξη των παγετώνων, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα.

Η μελέτη, με επικεφαλής τη δρα Τζένιφερ Γουόκερ του Τμήματος Γεωεπιστημών και Πλανητικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Rutgers των ΗΠΑ, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature Communications», ανέλυσε στοιχεία για τη στάθμη των θαλασσών κατά τα τελευταία 2.000 χρόνια.

Η άνοδος της στάθμης αποτελεί σημαντικό δείκτη για τις ευρύτερες κλιματικές αλλαγές. Εντοπίζοντας για πρώτη φορά με τόσο συγκεκριμένο τρόπο πότε άρχισε να ανεβαίνει η στάθμη, κατέστη δυνατό παράλληλα να προσδιοριστεί και η έναρξη μιας σημαντικής περιόδου κλιματικής αλλαγής.

Ενώ η άνοδος των υδάτων διεθνώς σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα έγινε για πρώτη φορά αισθητή μεταξύ 1863-1873, υπήρξαν διαφοροποιήσεις ανάλογα με την περιοχή. Για παράδειγμα, στον μέσο Ατλαντικό και σε περιοχές των ΗΠΑ η στάθμη άρχισε να ανεβαίνει μεταξύ 1872-1894, ενώ στον Καναδά και στην Ευρώπη αρκετά αργότερα, μεταξύ 1930-1964.

«Μπορούμε πάντως να είμαστε βέβαιοι ότι η παγκόσμια άνοδος της στάθμης των θαλασσών από το 1940 έως το 2000 υπήρξε η ταχύτερη των τελευταίων 2.000 ετών», δήλωσε η Γουόκερ.

Πηγή: ΑΠΕ

Ο Μιχάλης Ρακιντζής κηρύττει την έναρξη του φετινού καλοκαιριού !!!
Την Παρασκευή 3 Ιουνίου
..στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του ΓΑΛΑΖΙΟ
(..γκαζόν, απέραντος χώρος για χορό)
..με θέα τους φοίνικες και τη θάλασσα και ένα γεμάτο φεγγάρι
..και την τεράστια σκηνή, 30 μέτρα από το νερό
    …(ελεύθερη πρόσβαση στην παραλία)    
ο  Μιχάλης Ρακιντζής,
μας φέρνει κοντά στους ρυθμούς και τους ήχους του μέλλοντος
και ταυτόχρονα ξαναζωντανεύει το συναίσθημα
με τις δεκάδες αγαπημένες  επιτυχίες του
σε ένα μοναδικό καλοκαιρινό Live Happening υψηλής .. «τάσης»
ένα Party - αφετηρία
για ένα υπέροχο καλοκαίρι
!!!!!!!!!!

“..Let The Summer Begin..”

Ο Μιχάλης Ρακιντζής ,με 16 χρυσούς και πλατινένιους δίσκους στο ενεργητικό του,
συνθέτης ερμηνευτής και στιχουργός,
που δεν στάθηκε ποτέ στην μεγάλη επιτυχία του
ούτε εγκλωβίστηκε σε επικοινωνιακά παιχνίδια,
γνήσιος εραστής της τέχνης,
που πάντα λειτούργησε και λειτουργεί με πυξίδα την ίδια την μουσική,
με αέναη διάθεση για πειραματισμό και νέες προκλήσεις,
ανοίγοντας νέους ορίζοντες στη μουσική σκηνή της Ελλάδας,
αναδεικνύοντας νέους καλλιτέχνες,
άλλα και με εξωπραγματικές για τα Ελληνικά δεδομένα συνεργασίες
με ιερά τέρατα της παγκόσμιας σκηνής
(Ian Gillan-Dep Purple, Bonnie Tyler κ.α),
πιστός στο δικό του ένστικτο και τον δικό του μοναχικό δρόμο,
το δρόμο αυτόν που μετά από τρεις ολόκληρες δεκαετίες,
τον οδηγεί στο ένα sold out μετά το άλλο στα μεγαλύτερα venue της πόλης
και σε ένα  φανατικό κοινό που  τραγουδάει τα τραγούδια του στίχο στίχο !!!

Κυρίες και Κύριοι … αγόρια και κορίτσια …
πάρτε βαθιά ανάσα
και «βουτήξτε»
στο απόλυτο feelgood party του φετινού καλοκαιριού
με οικοδεσπότες τους...
... «ΠΟΥΦ», «Μωρό μου φάλτσο», «S.A.G.A.P.O», «Κάνε μια ευχή»,
«Είσαι σαν κουνέλι», «Δικός σου για πάντα», «Προκαλείς»,«Get Away»,
«Κρύψου στην αγκαλιά μου»,
« Ο πληγωμένος μου εγωισμός» «Bon Voyage»
και η λίστα δεν έχει τελειωμό…!!!!!!
 

ΠΟΡΤΕΣ: 22.00   ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ 10€ (Προπώληση) 12€ (Ταμείο)

ΠΡΟΠΏΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ ΣΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΗΜΕΙΑ ΑΠΟ 9/5:

VIVA.GR  http://www.viva.gr/
PUBLIC  http://www.public.gr/
RELOAD STORES  https://www.facebook.com/ReloadStores
SEVEN SPOT  http://www.sevenspot.gr/
Πληροφορίες Τηλεφωνικού Καταλόγου 11876  http://www.11876.gr/
MEDIA MARKT  http://www.mediamarkt.gr


ΓΑΛΑΖΙΟ:
Λ.ΠΟΣΕΙΔΩΝΟΣ / ΕΛΛΗΝΙΚΟ
 2η ΣΤΑΣΗ ΤΡΑΜ "ΑΓ.ΚΟΣΜΑΣ"
ΔΙΠΛΑ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΑ ΚΑΡΤ



ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΚΥΤΤΑΡΟ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: 210 8224134 / Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.