Αγάπησε το δέρμα σου και
φρόντισέ το σε συνεργασία με
τον Δερματολόγο σου
Αυτό είναι το κεντρικό μήνυμα της εκστρατείας της
Ελληνικής Δερματολογικής & Αφροδισιολογικής Εταιρείας
για τα Αυτοάνοσα – Αυτοφλεγμονώδη Δερματικά Νοσήματα,
που αφορούν σημαντικό αριθμό συνανθρώπων μας.
Αθήνα, 26 Οκτωβρίου 2023.
Η Ελληνική Δερματολογική & Αφροδισιολογική Εταιρεία διεξάγει καμπάνια για τα Αυτοάνοσα – Αυτοφλεγμονώδη Δερματικά Νοσήματα, γνωστά ή και λιγότερο γνωστά και σπανιότερα εμφανιζόμενα, που η βαρύτητα των συμπτωμάτων τους όχι μόνο ταλαιπωρεί τους ασθενείς αλλά επιπλέον διαταράσσει την καθημερινότητά τους, επιβαρύνει την ψυχολογία τους και εντέλει επεμβαίνει στην ποιότητα ζωής τους. Παράλληλα είναι σημαντικό να τονιστεί ότι τα συγκεκριμένα νοσήματα επιφέρουν έναν ρατσισμό και στιγματίζουν τους πάσχοντες οδηγώντας τους συχνά σε απομονωτισμό έως και στην κατάθλιψη.
Εύλογα, λοιπόν, αντιλαμβάνεται κανείς την σημασία της ενημέρωσης, εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης του κοινού καθώς και την σημαντικότητα της αποστιγματοποίησης των παθήσεων αυτών.
Ειδικότερα δε καθώς η έγκαιρη διάγνωσή των συγκεκριμένων παθήσεων και η συστηματική θεραπεία αυτών σε συνεργασία με τον Δερματολόγο μπορεί να ελέγξει τα συμπτώματα και τις νόσους προσφέροντας στους πάσχοντες μια καλύτερη ποιότητα ζωής σε όλα τα επίπεδα.
Η ΕΔΑΕ επέλεξε για τη διεξαγωγή της εκστρατείας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού για τα Αυτοάνοσα – Αυτοφλεγμονώδη Δερματικά Νοσήματα, όχι τυχαία, το φθινόπωρο και συγκεκριμένα ξεκινώντας από τις 14 Σεπτεμβρίου έως και τις 31 Οκτωβρίου, συμπεριλαμβάνοντας έτσι τις Παγκόσμιες Ημέρες δύο εκ των πιο συχνών παθήσεων της κατηγορίας, δηλαδή της Ατοπικής Δερματίτιδας (14/9) και της Ψωρίασης (29/10).
Η εκστρατεία που ήδη ξεκίνησε το ταξίδι της εξελίσσεται σε δύο φάσεις.
Στην πρώτη φάση, την «επιστημονική» – ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΜΕ μιλώντας για τις νόσους, την αντιμετώπισή τους και τα νέα σχετικά με τις καινούργιες θεραπείες. Στη δεύτερη φάση την «συναισθηματική» – ΑΦΥΠΝΙΖΟΥΜΕ, ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΟΥΜΕ και ΑΠΟΣΤΙΓΜΑΤΙΖΟΥΜΕ θέτοντας την τέχνη στην υπηρεσία της υγείας και της ιατρικής επιστήμης, με μια ιδιαίτερης αισθητικής τεχνοτροπία και με εξαιρετικής ευαισθησίας κείμενα, παρουσιάζονται σε πίνακες κάποιοι καθημερινοί άνθρωποι, που κάνουν διαφορετικά επαγγέλματα, έχουν διαφορετική κοινωνική ζωή, διαφορετικά όνειρα και φιλοδοξίες αλλά έχουν ένα κοινό. Πάσχουν από κάποιο αυτοάνοσο – αυτοφλεγμονώδες δερματικό νόσημα, το οποίο όμως είναι το τελευταίο που αναφέρουν όταν συστήνουν τον εαυτό τους. Όχι γιατί δεν τους απασχολεί. Αλλά γιατί δεν τους ορίζει, δεν τους χαρακτηρίζει. Και φυσικά δεν επηρεάζει τη ζωή τους. Το συζητάνε με τον Δερματολόγο τους, το αντιμετωπίζουν μαζί του και απολαμβάνουν την καθημερινότητά τους με την βασική συμβουλή από τον γιατρό και την ΕΔΑΕ: Να αγαπάς το δέρμα σου!
Η εκστρατεία μέσω της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης ταξιδεύει σε όλη την επικράτεια. Επιπλέον έχει ντύσει έναν συρμό του Μετρό και παρουσιάζει τους πίνακες-νοσήματα σε μια έκθεση ζωγραφικής στο κέντρο της Αθήνας, στη Λέσχη Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΛΑΕΔ), ανοιχτή στο κοινό από τις 26 έως τις 29 Οκτωβρίου.
Η εκστρατεία τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων.
Διεξάγεται δε με την ευγενική υποστήριξη των εταιρειών:
Μεγάλος Χορηγός: ABBVIE
Χορηγοί: LA ROCHE POSAY, LILLY, NOVARTIS, PFIZER, UCB, AVENE, ADERMA, και DUCRAY.
Υποστηρικτές: SANOFI και AMGEN.
«Τα Αυτοάνοσα – Φλεγμονώδη Δερματικά Νοσήματα είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο της Δερματολογίας, με σημαντικότερα από αυτά την Ατοπική δερματίτιδα, την Ψωρίαση, τη Λεύκη, τη Γυροειδή αλωπεκία, τη Διαπυητική ιδρωταδενίτιδα και κάποια λιγότερο συχνά εμφανιζόμενα όπως ο Δερματικός ερυθηματώδης λύκος, η Εντοπισμένη σκληροδερμία και οι Πομφολυγώδεις δερματοπάθειες » ανέφερε ο κ. Ιωάννης Μπάρκης, Πρόεδρος της Ελληνικής Δερματολογικής και Αφροδισιολογικής Εταιρείας.
Και συνεχίζει λέγοντας «Τα νοσήματα αυτά όχι μόνο προκαλούν δερματικά εξανθήματα και έντονα συμπτώματα, όπως κνησμό, καύσο, δερματική δυσφορία, αλλά επιπλέον μπορεί να συνοδεύονται από συστηματικές εκδηλώσεις και συννοσηρότητες και συχνά προκαλούν σοβαρές ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις (αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη, κοινωνική απομόνωση, στιγματισμό). Όλα αυτά έχουν μεγάλο αρνητικό αντίκτυπο στην προσωπική, επαγγελματική και ερωτική ζωή, διαταράσσοντας σοβαρά την ποιότητα ζωής των πασχόντων. Η έγκαιρη διάγνωση από δερματολόγο και κατά συνέπεια η συστηματική έναρξη θεραπείας μπορεί να ελέγξει τα νοσήματα αυτά και τα συμπτώματά τους παρέχοντας μια σημαντικά βελτιωμένη καθημερινότητα, καλύτερη ψυχολογία και ποιότητα ζωής όσων πάσχουν από αυτά».
Κλείνει δε ο Πρόεδρος της ΕΔΑΕ τονίζοντας «οι νέες πολλά υποσχόμενες θεραπείες που ήρθαν και αυτές που αναμένουμε μέσα στα επόμενα χρόνια προσθέτουν στην φαρέτρα των δερματολόγων ακόμη περισσότερα όπλα για να αντιμετωπίσουν τα συγκεκριμένα νοσήματα με μακροπρόθεσμα και καλύτερα αποτελέσματα και κυρίως με ασφάλεια και αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό μήνυμα, που και με την πολύτιμη βοήθεια των δημοσιογράφων θέλουμε ως ΕΔΑΕ να φτάσει στους πάσχοντες συνανθρώπους μας.»
Για Περισσότερες πληροφορίες:
Μοσχούλα Παπαγεωργαντά – Υπεύθυνη Επικοινωνίας ΕΔΑΕ
m: +30 6944229723
e: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
w: www.edae.gr
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ
Αγαπητές κυρίες, αγαπητοί κύριοι
Φίλες και φίλοι
Με πολύ μεγάλη χαρά, εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Δερματολογικής και Αφροδισιολογικής Εταιρείας, καλωσορίζω σήμερα τους αξιότιμους εκπροσώπους της Πολιτείας και των Φορέων του κλάδου της Υγείας, τους άξιους εκπροσώπους των Ενόπλων Δυνάμεων, που μας φιλοξενούν σήμερα σε αυτό το υπέροχο κτίριο-στολίδι της πόλης των Αθηνών, τους έγκριτους εκπροσώπους των Μέσων Ενημέρωσης που βοηθούν σημαντικά στη μεταφορά των μηνυμάτων της καμπάνιας μας, τους εκπροσώπους των φαρμακευτικών εταιρειών που πάντα είναι δίπλα μας και υποστηρίζουν όλες τις προσπάθειες της ΕΔΑΕ για ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των συνανθρώπων μας, καθώς και τους αγαπητούς συναδέλφους δερματολόγους που βρίσκονται καθημερινά στο πλευρό του ασθενή.
Η σημερινή βραδιά είναι ξεχωριστή, καθώς, όπως βλέπετε γύρω σας, η τέχνη συναντά την ιατρική επιστήμη και ειδικότερα η ζωγραφική συναντά τα αυτοάνοσα νοσήματα. Αυτό, λοιπόν, το μοναδικό συναπάντημα έγινε με αφορμή την εκστρατεία ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού “LOVE YOUR SKIN” που έχει έναν ακόμα επιπλέον στόχο τον αποστιγματισμό των Αυτοάνοσων – Αντιφλεγμονωδών Δερματικών Νοσημάτων, που αποτελούν ένα σημαντικό γνωστικό αντικείμενο της ειδικότητας μας την Ανοσοδερματολογία.
Αυτοάνοσα-Αυτοφλεγμονώδη νοσήματα λοιπόν, νοσήματα χρόνια, δυσίατα, που προκαλούν ιδιαίτερες κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις και επηρεάζουν σημαντικά τη φυσική λειτουργικότητα, την παραγωγικότητα και την κοινωνικότητα των πασχόντων.
Παθήσεις πολύ γνωστές σε όλους σας, όπως η ατοπική δερματίτιδα, η ψωρίαση, η λεύκη και η γυροειδής αλωπεκία ή και λιγότερο γνωστές, όπως η διαπυητική ιδρωταδενίτιδα, ο δερματικός ερυθηματώδης λύκος, η εντοπισμένη σκληροδερμία (η γνωστή και ως νόσος του Μορφέα) και οι πομφολυγώδεις δερματοπάθειες και κάποιες άλλες, ανήκουν στην κατηγορία των αυτοανόσων δερματολογικών νοσημάτων.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι τα νοσήματα αυτά όχι μόνο βασανίζουν τους ασθενείς με τα συμπτώματα τους, αλλά δημιουργούν παράλληλα πολύ σοβαρό αρνητικό αντίκτυπο στην προσωπική, κοινωνική, επαγγελματική αλλά και στην ερωτική ζωή των πασχόντων, διαταράσσοντας έτσι σοβαρά την ποιότητα ζωής τους.
Επιπρόσθετα όπως γίνεται αντιληπτό, επειδή τα συγκεκριμένα νοσήματα έχουν εμφανείς εκδηλώσεις στο δέρμα, οι πάσχοντες στιγματίζονται εύκολα με αποτέλεσμα να βιώνουν ρατσισμό, να έχουν έντονο άγχος, κατάθλιψη και κάποιες λίγες φορές ακόμη και αυτοκτονικό ιδεασμό.
Με όλα αυτά τα πολύ σημαντικά δεδομένα γίνεται εύκολα αντιληπτό γιατί η ΕΔΑΕ εμπνεύστηκε και με την βοήθεια των φαρμακευτικών εταιριών υλοποίησε μια τόσο μεγάλης κλίμακας εκστρατεία για τα νοσήματα αυτά.
Πρέπει να γίνει πεποίθηση σε όλους τους πάσχοντες η σημαντικότητα της Δερματολογίας στην έγκαιρη και σωστή διάγνωση των προαναφερθέντων παθήσεων, η οποία σε συνδυασμό με την εξειδικευμένη συστηματική ή τοπική θεραπεία που θα συστήσουν οι θεράποντες δερματολόγοι, μπορεί να ελέγξει εξαιρετικά αποτελεσματικά γρήγορα και με ασφάλεια τα συμπτώματα των νοσημάτων αυτών, προσφέροντας έτσι στους πάσχοντες μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
LOVE YOUR SKIN, λοιπόν, είναι το μήνυμα αυτής της εκστρατείας, που είμαι βέβαιος ότι έχετε δει στην τηλεόραση, στο μετρό ή στα social media ή έχετε ακούσει στο ραδιόφωνο.
Και κάπως έτσι λοιπόν, μπήκαν στη ζωή μας η Ιωάννα, ο Χάρης, ο Σπύρος, η Στέλλα, ο Νίκος και κάποιοι άλλοι που κάνουν διαφορετικά επαγγέλματα, έχουν διαφορετική κοινωνική ζωή, έχουν διαφορετικά όνειρα και φιλοδοξίες,
αλλά έχουν όμως ένα κοινό δεδομένο.
Πάσχουν από κάποιο αυτοάνοσο – αυτοφλεγμονώδες δερματικό νόσημα, το οποίο όμως σχεδόν ξεχνούν να το αναφέρουν όταν συστήνονται.
Όχι γιατί δεν τους απασχολεί, αλλά γιατί δεν τους ορίζει, δεν τους χαρακτηρίζει και κατ’ επέκταση δεν επηρεάζει τη ζωή τους.
Επισκέπτονται τον Δερματολόγο τους, το συζητούν με αυτόν και με την βοήθεια των σύγχρονων καινοτόμων θεραπειών που τους συστήνει το αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά και έτσι ζουν με αυτό χωρίς κανένα πρόβλημα απολαμβάνοντας την καθημερινότητα τους..
Γνωρίστε τους και μάθετε την ιστορία τους και άλλες λεπτομέρειες της ζωής τους στους πίνακες της έκθεσης.
Κλείνοντας και προτού αφήσω τον Δημήτρη Σγούρο εκλεκτό συνάδελφο και Γενικό Γραμματέα του ΔΣ της ΕΔΑΕ να σας μιλήσει λίγο περισσότερο για τα νοσήματα αυτά και την εκστρατεία της ΕΔΑε, θα ήταν παράληψη μου να μην ευχαριστήσω τον Δήμο Αθηναίων που μας τίμησε με την αιγίδα του καθώς και τις εταιρείες Abbvie, La Roche Posay, Lilly, Novartis, Pfizer, UCB, Avene, Aderma, Ducray, Sanofi και Amgen για την υποστήριξή τους.
Σας ευχαριστώ
Ιωάννης Μπάρκης
Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος,
Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ
Πρόεδρος ΔΣ ΕΔΑΕ
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Ατοπική Δερματίτιδα
Πληροφορίες και στατιστικά στοιχεία για την ατοπική δερματίτιδα
Η ατοπία («α» στερητικό και τόπος, όπως την ονόμασε ο Ιπποκράτης, σημαίνει «παράδοξη αντίδραση») χαρακτηρίζεται από επιπεφυκίτιδα, ρινίτιδα, άσθμα και δερματίτιδα. Η ατοπική δερματίτιδα, μία εκδήλωση της ατοπίας, είναι συχνή πάθηση και φαίνεται να υπάρχει γενικότερη συμφωνία ότι η συχνότητά της αυξάνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια, αφού πρόσφατες επιδημιολογικές έρευνες την προσδιορίζουν κοντά στο 3% των δερματοπαθειών και στο 20-25% των παιδιών ηλικίας μέχρι 4 ετών. Συνήθως στο 50% των περιπτώσεων η ατοπική δερματίτιδα υποχωρεί μέχρι το 5ο έτος της ζωής, στο 90% κατά την εφηβεία και στο υπόλοιπο ποσοστό εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης ζωής. Βέβαια, καταγράφεται τις τελευταίες δεκαετίες αύξηση της συχνότητας της ατοπικής δερματίτιδας στις μεγαλύτερες ηλικίες. Η νόσος χαρακτηρίζεται από έντονο κνησμό με ή χωρίς εξάνθημα. Το εξάνθημα, όταν υπάρχει, εντοπίζεται κυρίως στο πρόσωπο, στο λαιμό και στις κοιλότητες των αγκώνων και των γονάτων. Είναι δυνατόν, όμως, να καλύπτει και όλη την επιφάνεια του σώματος. Εξελίσσεται με εξάρσεις και υφέσεις και, σε πολλές περιπτώσεις, ταλαιπωρεί ιδιαίτερα τον ασθενή.
Η συγκεκριμένη πάθηση είναι, πιθανόν, το αποτέλεσμα πολυπαραγοντικής κληρονομικότητας. Η έρευνα για συγκεκριμένα «ατοπικά γονίδια» κατέληξε σε ορισμένα υποψήφια, τα οποία μάλλον παραμένουν αδρανοποιημένα στους περισσότερους ανθρώπους. Έχει, επίσης, επιβεβαιωθεί η παρατήρηση ότι η ατοπική δερματίτιδα και οι άλλες ατοπικές εκδηλώσεις μπορεί να μεταβιβάζονται με διαφορετικό τρόπο.
Η ατοπική δερματίτιδα συνδυάζει τέτοια ποικιλία ανοσολογικών διαταραχών που μπορούν να προκαλέσουν σύγχυση. Φαίνεται ότι ο ρόλος της επιβραδυνόμενης υπερευαισθησίας τύπου IV και των υπεραντιγόνων, ιδιαίτερα αυτό του χρυσίζοντα σταφυλόκοκκου, συνεχώς ενισχύεται στην παθογένεση της νόσου. Σε αντίθεση με τα υγιή άτομα, οι ασθενείς που πάσχουν από ατοπία διαθέτουν μεγαλύτερο αριθμό Τ βοηθητικών λεμφοκυττάρων τύπου 2 που εκκρίνουν ιντερλευκίνη-4 4 (IL4 – B cell – IgE) και ιντερλευκίνη-5 (εωσινόφιλα) και μικρότερο αριθμό Τ βοηθητικών λεμφοκυττάρων τύπου 1 που εκκρίνουν ιντερφερόνη-γ. Έχουν, επίσης, εντοπισθεί ορισμένοι παράγοντες που προκαλούν ή επιδεινώνουν την ατοπική δερματίτιδα, όπως λοιμώξεις, τροφές, οι κλιματολογικές συνθήκες, ρουχισμός, ουσίες από το περιβάλλον, διάφορα φάρμακα και η ψυχική υπερένταση.
Θεραπείες και νεότερα δεδομένα
Η σύγχρονη αντιμετώπιση της νόσου περιλαμβάνει την τοπική και συστηματική αγωγή, καθώς και τα γενικά μέτρα, τα οποία πρέπει να ληφθούν.
Όσον αφορά στην τοπική αγωγή, οι μαλακτικές και ενυδατικές κρέμες για ενυδάτωση του δέρματος είναι εξαιρετικά ωφέλιμες και έχουν αναπτυχθεί προηγμένα, τεχνολογικά, σκευάσματα τα τελευταία χρόνια. Τα κορτικοστεροειδή αποτελούν την πιο συχνή θεραπεία, αλλά η συνεχής χρησιμοποίησή τους μπορεί να συνοδεύεται από ανεπιθύμητες ενέργειες. Τα τοπικά ανοσοτροποποιητικά φάρμακα (pimecrolimus – tacrolimus) φαίνεται ότι βοηθούν σημαντικά στον μακροχρόνιο έλεγχο της νόσου.
Όσον αφορά στην αγωγή από του στόματος, τα κορτικοστεροειδή, η κυκλοσπορίνη, η φωτοθεραπεία αποτελούν τα κλασσικά φάρμακα, αλλά έχουν ακόμη χρησιμοποιηθεί μεθοτρεξάτη, αζαθειοπρίνη, μυκοφαινολάτη, αναστολείς λευκοτριενίων και προβιοτικά, με ποικίλη αποτελεσματικότητα, ανάλογα με την ηλικία του ασθενούς, τη βαρύτητα της νόσου και τη συχνότητα των υποτροπών.
Τα γενικά μέτρα, τα «γιατροσόφια» όπως θα λέγαμε, είναι η αποφυγή της χρήσης μάλλινων ρούχων σε επαφή με το δέρμα, η χρήση κοινών στρωμάτων κατά τον ύπνο και όχι στρωμάτων με πούπουλα ή άλλα συνθετικά, η εφαρμογή μαλακτικών κρεμών μετά από κάθε λουτρό καθαρισμού και η αποφυγή ορισμένων τροφών.
Η ουσιαστική, όμως, αλλαγή στην θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου ξεκίνησε με την καλύτερη γνώση της αιτιοπαθογένειάς της και με την ανακάλυψη των βιολογικών παραγόντων, τα οποία είναι μονοκλωνικά αντισώματα που δεσμεύουν συγκεκριμένες κυτταροκίνες που συμμετέχουν στην αιτιοπαθογένεια της ατοπικής δερματίτιδας. Τέτοιο φάρμακο π.χ. είναι το dupilumab που δεσμεύει την Ιντερλευκίνη 4.
Επίσης, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν, εκτός από τους βιολογικούς παράγοντες, και μικρά μόρια που βρίσκονται σε ερευνητικό στάδιο ή ήδη κυκλοφορούν και στη χώρα μας μετά από ειδική διαδικασία, όπως οι αναστολείς των JAK κινασών (abrocitinib, baricitinib, upadacitinib, ruxolitinib, delgocitinib), οι οποίοι ανακουφίζουν πολύ γρήγορα από τον κνησμό.
Οι θεραπευτικές επιλογές λοιπόν στην ατοπική δερματίτιδα, πάντα σε συνεργασία με τον δερματολόγο, θα πρέπει να στοχεύουν στη μείωση των βλαβών και των συμπτωμάτων, στην πρόληψη ή μείωση του αριθμού των υποτροπών, στη μακροχρόνια θεραπευτική αγωγή για πρόληψη των εξάρσεων, στον περιορισμό των ανεπιθύμητων ενεργειών, στην τροποποίηση της πορείας της νόσου, αλλά και στην εκπαίδευση των ασθενών και των γονέων, εάν οι ασθενείς είναι παιδιά, αποβλέποντας τελικά στη βελτίωση της καθημερινότητας, της ψυχολογίας και κατά συνέπεια της ποιότητας ζωής των ασθενών μας.
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Ψωρίαση - Η σύγχρονη προσέγγιση
Στοιχεία, στατιστικά και πληροφορίες για την ψωρίαση
Η ψωρίαση παλαιότερα χαρακτηριζόταν ως μια «χρόνια, φλεγμονώδης, υποτροπιάζουσα, δυσίατος δερματοπάθεια». Σήμερα, όμως, μετά από χρόνια μελετών έχει επιτευχθεί σημαντική διαλεύκανση της παθογένειας με επιβεβαίωση του ανοσολογικού μηχανισμού της νόσου.
Έτσι, πλέον, η ψωρίαση θεωρείται μία μη μεταδοτική, αυτοφλεγμονώδης νόσος που μπορεί να συνυπάρχει με πολλά συστηματικά νοσήματα και έχει σημαντικές επιπτώσεις, τόσο κοινωνικοοικονομικές όσο και στην καθημερινότητα και ψυχολογία των πασχόντων, εντέλει δηλαδή στην ποιότητα ζωής τους. Νεότερα στοιχεία υποδηλώνουν μια γενετική βάση της νόσου, η οποία πιθανώς να ενεργοποιείται από ενδογενείς και εξωγενείς παράγοντες, όπως το κάπνισμα, το stress, το αλκοόλ, οι διατροφικές συνήθειες, οι λοιμώξεις, διάφορα φάρμακα, τραυματισμοί κ.ά.
Η ψωρίαση κατά́ πλάκας είναι ο πιο συχνός τύπος ψωρίασης, με σχεδόν το 80% των ατόμων που αναπτύσσουν ψωρίαση να πάσχουν από τον συγκεκριμένο τύπο. Η ψωρίαση κατά́ πλάκας εμφανίζεται με τη μορφή́ ερυθηματωδών πλακών που καλύπτονται από́ χαρακτηριστικά́ αργυρόχρωμα λέπια και οι συχνότερες θέσεις εντόπισης των ανωτέρω βλαβών είναι οι αγκώνεςς, τα γόνατα και το τριχωτό́ της κεφάλης. Οι χαρακτηριστικές αυτές βλάβες του δέρματος αποτελούν μια δυσάρεστη εικόνα και έχουν σημαντικά́ αρνητική́ επίδραση στην ψυχολογία των ασθενών.
Υπολογίζεται ότι η ψωρίαση αφορά́ το 2% έως 2,5% του Ελληνικού πληθυσμού́, περισσότεροι δηλαδή από́ 200.000 συνάνθρωποι μας ζουν με αυτήν, ενώ παρουσιάζεται εξίσου και στα δυο φύλα. Μπορεί́ να εμφανιστεί́ σε όλες τις ηλικίες, αλλά́ είναι πιο σπάνια στην παιδική́ ηλικία και πιο συχνή́ στους ενηλίκους. Η έναρξη της νόσου φαίνεται να έχει δύο κορυφώσεις, μεταξύ́ των ηλικιών 30 έως 39 και μεταξύ́ 50 έως 60 ετών. Η κληρονομικότητα παίζει ρόλο στην εμφάνιση της ψωρίασης, αν και τα παιδιά́ ενός γονιού́ με ψωρίαση μπορεί́ να μην την εμφανίσουν ποτέ́. Επιπρόσθετα, έως και το 30% των ασθενών με ψωρίαση μπορεί́ να αναπτύξουν ψωριασική αρθρίτιδα, η οποία επίσης οφείλεται στη διαταραγμένη λειτουργία του ανοσοποιητικού́, χαρακτηρίζεται από́ διόγκωση και ευαισθησία των αρθρώσεων, καθώς και χαρακτηριστική́ πρωινή́ δυσκαμψία. Η ψωρίαση δεν είναι κάτι παροδικό́, έχει χρόνια πορεία, με χαρακτηριστικές υφέσεις και εξάρσεις. Μέχρι σήμερα η νόσος δεν θεωρείται ιάσιμη, αλλά́ με τις διαθέσιμες θεραπευτικές επιλογές οι ασθενείς μπορούν να επιτύχουν μεγάλες περιόδους ύφεσης.
Επιπτώσεις της νόσου στην ποιότητα ζωής των ασθενών
Οι αντιδράσεις του κοινωνικού́ περιγύρου στην εικόνα του δέρματος με τις χαρακτηριστικές βλάβες οδηγούν πολλούς ασθενείς με ψωρίαση σε απομόνωση και σε αυξημένη συχνότητα εμφάνισης άγχους, ακόμη και κατάθλιψης. Σε διάφορες μελέτες φαίνεται ότι σχεδόν έξι στους δέκα ασθενείς έχουν πρόβλημα με την ερωτική́ τους ζωή́ λόγω της ψωρίασης, ενώ ο ένας στους τρεις αισθάνεται ότι οι άλλοι τον αποφεύγουν στη διάρκεια περιόδων έξαρσης της νόσου. Σχεδόν όλοι, εξάλλου, έρχονται συστηματικά́ αντιμέτωποι με την άγνοια του κόσμου. Είναι γνωστή η σύγχυση του κόσμου μεταξύ ψωρίασης και ψώρας. Είναι σημαντικό συνεπώς να τονίσουμε και να ενημερώσουμε/εκπαιδεύσουμε το κοινό ότι η ψωρίαση δεν είναι μεταδοτική́, ούτε οφείλεται σε κάποιον ιό́ ή σε κάποιο μικρόβιο. Οι άνθρωποι με ψωρίαση, όπως και με τα υπόλοιπα αυτοάνοσα – αυτοφλεγμονώδη δερματικά νοσήματα, δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζουν το στίγμα που επιφέρουν οι παθήσεις αυτές. Η ψωρίαση δεν τους ορίζει, δεν τους χαρακτηρίζει και κυρίως δεν θα πρέπει να επηρεάζει τη ζωή τους. Θα πρέπει να αντιμετωπίζουν την ασθένειά τους σε συνεργασία με τον δερματολόγο τους. Να φροντίζουν τον δέρμα τους και να το αγαπούν.
Θεραπείες και νεότερα δεδομένα
Η ήπια ψωρίαση αντιμετωπίζεται κυρίως με τοπικά σκευάσματα (τοπικά ανάλογα Βιταμίνης D, κορτικοστεροειδή), ενώ για την μέτρια και σοβαρή ψωρίαση ενδείκνυνται οι συστηματικές θεραπείες.
Η θεραπευτική φαρέτρα της ψωρίασης έχει εμπλουτιστεί τα τελευταία χρόνια με την εμφάνιση νέων στοχευμένων θεραπειών, των Βιολογικών παραγόντων καθώς και νέων μικρών μορίων. Οι θεραπείες αυτές παρουσιάζουν μακροχρόνια αποτελεσματικότητα και σταθερό προφίλ ασφάλειας, ενώ βασικό τους πλεονέκτημα είναι ο έλεγχος της ψωρίασης και των συννοσηροτήτων που σχετίζονται με αυτή. Πρέπει να τονιστεί ότι είναι σημαντικό ο ψωριασικός ασθενής να αντιμετωπίζεται ολιστικά από τον θεράποντα δερματολόγο του και οι διάφοροι παράγοντες κινδύνου να αναγνωρίζονται και να αντιμετωπίζονται εγκαίρως.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
Λεύκη - Μύθοι και πραγματικότητα
Τι πρέπει να γνωρίζουμε για τη νόσο
Είναι σημαντικό οι ασθενείς με λεύκη να ενημερωθούν αξιόπιστα τόσο για τη νόσο όσο και για τους τρόπους που έχουμε στη διάθεσή μας για την αντιμετώπισή της.
Ορισμός, αιτιοπαθογένεση και κλινικά χαρακτηριστικά
Η λεύκη είναι ένα επίκτητο αυτοάνοσο δερματικό νόσημα που εκδηλώνεται με την εμφάνιση λευκών κηλίδων στο δέρμα. Πέρα από την αλλαγή στο χρώμα, το δέρμα παραμένει φυσιολογικό στη σύσταση και την υφή του.
Το δέρμα που πάσχει από λεύκη δεν έχει μελανοκύτταρα. Τα μελανοκύτταρα είναι κύτταρα του δέρματος που παράγουν τη χρωστική μελανίνη, στην οποία οφείλεται κατά μεγάλο μέρος το χρώμα του δέρματος. Το δέρμα συνεπώς εμφανίζεται λευκό, λόγω απουσίας μελανίνης. Η αιτία για την καταστροφή των μελανοκυττάρων δεν είναι επακριβώς γνωστή. Επικρατέστερη είναι η θεωρία σύμφωνα με την οποία ο οργανισμός καταστρέφει από μόνος του τα μελανοκύτταρα για άγνωστο μέχρι στιγμής λόγο (αυτοάνοση θεωρία).
Οι τυπικές βλάβες της λεύκης είναι καλά περιγεγραμμένες λευκές κηλίδες με διάμετρο από λίγα χιλιοστά έως αρκετά εκατοστά. Η νόσος μπορεί να εντοπίζεται σε ένα μόνο σημείο του σώματος ή να επεκτείνεται σε όλο το σώμα. Σε μερικούς ασθενείς προσβάλλονται και οι τρίχες (λευκοτριχία).
Επιδημιολογία
Η λεύκη προσβάλλει εξίσου και τα δύο φύλα και η συχνότητά της υπολογίζεται στο 1-2% του γενικού πληθυσμού. Συνήθως εμφανίζεται σε άτομα από 5 έως 30 ετών, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και σε μεγαλύτερα ή νεότερα άτομα. Δεν είναι μεταδοτική νόσος. Η λεύκη εμφανίζει κληρονομικό υπόβαθρο σε κάποιο βαθμό, καθώς το 20-30% των ασθενών αναφέρουν προσβολή από τη νόσο και άλλου μέλους της οικογένειάς τους.
Η λεύκη και ο ήλιος
Πολλοί ασθενείς με λεύκη ακούγοντας από το γιατρό τους την οδηγία να μην εκτίθενται πολύ στον ήλιο θεωρούν ότι ο ήλιος μπορεί να επιδεινώσει τη νόσο τους. Αυτό είναι λάθος. Η έκθεση στον ήλιο, βέβαια, οδηγεί στο μαύρισμα του φυσιολογικού δέρματος των ασθενών και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είναι πιο έντονη η αντίθεση με το δέρμα που εμφανίζει λεύκη. Επιπλέον, η έκθεση στον ήλιο ενδέχεται να δημιουργήσει έγκαυμα στο σημείο της λεύκης, γιατί εκεί απουσιάζει η μελανίνη, που προστατεύει από την ηλιακή ακτινοβολία. Η νόσος όμως δεν επιδεινώνεται από την έκθεση στον ήλιο.
Επιπτώσεις της νόσου στην ποιότητα ζωής των ασθενών
Η λεύκη είναι μία χρόνια νόσος. Δεν απειλεί τη σωματική υγεία του ασθενή, αλλά συχνά προκαλεί ψυχολογικά προβλήματα και υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής των ατόμων που πάσχουν από αυτή. Οι ασθενείς, με τη σωστή ενημέρωση και καθοδήγηση από το δερματολόγο τους, συχνά καταφέρνουν να μην αισθάνονται έντονη ψυχολογική επιβάρυνση από τη νόσο. Σπάνια, αν κριθεί απαραίτητο, μπορεί να κληθεί να συμβάλει στην αντιμετώπιση των ασθενών και ένας ψυχολόγος.
Αντιμετώπιση της νόσου: υπάρχουν νέες θεραπείες;
Έως σήμερα θεραπευτική αγωγή που να οδηγεί σε ίαση της νόσου σε όλους τους ασθενείς δεν υπάρχει. Με τις υπάρχουσες αγωγές, οι ασθενείς επιτυγχάνουν την αποκατάσταση του χρώματος των βλαβών σε ικανοποιητικό ποσοστό, αλλά η λεύκη μπορεί να επανεμφανιστεί είτε στα ίδια είτε σε άλλα σημεία του σώματος. Η ανταπόκριση των ασθενών στην αγωγή εξαρτάται από την εντόπιση της νόσου: το πρόσωπο εμφανίζει τη μεγαλύτερη ενώ οι άκρες χείρες και οι άκροι πόδες τη μικρότερη ανταπόκριση, σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα. Η ανταπόκριση εξαρτάται, επίσης, από την απόχρωση του φυσιολογικού δέρματος του ασθενή: οι πιο μελαχρινοί ασθενείς ανταποκρίνονται καλύτερα, σε σχέση με τους πιο ανοιχτόχρωμους.
Οι θεραπευτικές αγωγές που χρησιμοποιούνται σήμερα για τη λεύκη περιλαμβάνουν κρέμες με κορτιζόνη ή με τοπικούς ανοσοτροποποιητές και τις διάφορες μορφές φωτοθεραπείας. Αν η λεύκη καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του σώματος του ασθενή, μπορεί να γίνει αποχρωματισμός των λίγων περιοχών με φυσιολογικό χρώμα δέρματος, ώστε ο ασθενής να έχει ένα ομοιόμορφο λευκό δέρμα. Οποιαδήποτε μέθοδος και αν χρησιμοποιηθεί, η διάρκεια της αγωγής είναι αρκετοί μήνες.
Η φετινή χρονιά αποτελεί χρονιά-σταθμό και μας γεμίζει αισιοδοξία για την εμφάνιση νέων φαρμάκων για την αντιμετώπιση της λεύκης. Η νέα, πολλά υποσχόμενη θεραπευτική επιλογή, η κρέμα ruxolitinib, η οποία ανήκει στην κατηγορία των JAK-αναστολέων, που χρησιμοποιούνται και σε άλλα δερματικά νοσήματα, έχει εγκριθεί και θα προστεθεί τους επόμενους μήνες στο «οπλοστάσιο» και των Ελλήνων δερματολόγων. Επιπλέον, πολλοί νέοι παράγοντες βρίσκονται σε ερευνητικό στάδιο και, συνεπώς, τα επόμενα 1-2 έτη θα έχουμε στα χέρια μας και άλλα φάρμακα για την αντιμετώπιση της νόσου.
Αν παρατηρήσετε οποιαδήποτε σημάδια στο πρόσωπο και το σώμα σας, απευθυνθείτε στον Δερματολόγο σας ώστε να βρείτε μαζί την κατάλληλη για εσάς θεραπεία! Ο Δερματολόγος θα σας δώσει τις λύσεις, την καθοδήγηση και τις εξατομικευμένες συμβουλές που χρειάζεστε!
////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ΓΥΡΟΕΙΔΗΣ ΑΛΩΠΕΚΙΑ:
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Ο ΑΣΘΕΝΗΣ
Τι είναι η γυροειδής αλωπεκία;
Η γυροειδής αλωπεκία είναι μια «αυτοάνοση» ασθένεια που προκαλεί απώλεια μαλλιών. Οι περισσότεροι άνθρωποι χάνουν τρίχες στο τριχωτό της κεφαλής ή στην περιοχή της γενειάδας τους, αλλά ουσιαστικά η απώλεια τριχών μπορεί να συμβεί οπουδήποτε στο σώμα.
Ξεκινά συχνά με ένα στρογγυλό ή οβάλ χωρίς καθόλου τρίχες κομμάτι δέρματος στο τριχωτό της κεφαλής ή στα γένια, το οποίο μπορεί και να μην γίνει αντιληπτό από τον ασθενή, καθώς δεν προκαλεί κάποιο σύμπτωμα.
Καθώς υπάρχουν πολλά και διαφορετικά είδη αλωπεκίας με τα οποία μοιάζει και θα πρέπει να διαφοροδιαγνωστεί, η επίσκεψη στον ειδικό δερματολόγο είναι απαραίτητη.
Είναι η γυροειδής αλωπεκία μεταδοτική και που οφείλεται;
Όχι, η γυροειδής αλωπεκία δεν μεταδίδεται από άτομο σε άτομο. Πρόκειται ουσιαστικά για αυτοάνοσο (αυτοφλεγμονώδες) νόσημα, για το οποίο συχνά υπάρχει και γονιδιακή προδιάθεση. Αυτά τα νοσήματα εμφανίζονται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα θεωρεί ένα μέρος του σώματος ξένο και του επιτίθεται. Συγκεκριμένα στη γυροειδή αλωπεκία, το ανοσοποιητικό μας σύστημα επιτίθεται για άγνωστους λόγους στους θύλακες των τριχών, από όπου αναπτύσσονται οι τρίχες.
Σε ποια ηλικία εμφανίζεται η γυροειδής αλωπεκία;
Συνήθως ξεκινά στην παιδική ηλικία ή στη νεαρή ενήλικο ζωή, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και σε οποιαδήποτε άλλη ηλικιακή ομάδα. Επίσης, άτομα όλων των φύλων και των φυλών μπορεί να εμφανίσουν γυροειδή αλωπεκία.
Η γυροειδής αλωπεκία και ο «τριχοφάγος» είναι το ίδιο; Υπάρχουν και άλλοι όροι για να περιγράψουν αυτό το νόσημα;
Ο όρος «τριχοφάγος» χρησιμοποιείται από πολύ κόσμο για να περιγράψει τη γυροειδή αλωπεκία. Θα λέγαμε είναι ο «λαϊκός» όρος του νοσήματος. Μερικές φορές κι εμείς οι δερματολόγοι χρησιμοποιούμε διαφορετικούς όρους για να περιγράψουμε τις διάφορες μορφές της γυροειδούς αλωπεκίας.
Ενδεικτικά αναφέρω:
Γυροειδής αλωπεκία γενείου: Ένα άτομο έχει περιοχές απώλειας τριχών στα γένια του.
Οφίαση: Ένα άτομο έχει μια ταινία ή λωρίδα απώλειας τριχών στην ινιακή χώρα (αυχένα) που επεκτείνεται πίσω από τα αυτιά.
Ολική γυροειδής αλωπεκία: Ένα άτομο έχει χάσει όλες τις τρίχες στο τριχωτό της κεφαλής του.
Καθολική γυροειδής αλωπεκία: Ένα άτομο έχει χάσει όλες τις τρίχες στο τριχωτό της κεφαλής του και από παντού στο σώμα του.
Τα μαλλιά ξαναβγαίνουν;
Ναι, τα μαλλιά μπορούν να ξαναβγούν, καθώς η γυροειδής είναι μια μη-ουλωτική αλωπεκία. Κάποιοι ασθενείς μπορεί να βιώσουν μια φορά στη ζωή τους ένα επεισόδιο γυροειδούς αλωπεκίας, να ανακτήσουν τα μαλλιά τους, και έκτοτε να μην επανέλθει η νόσος. Ωστόσο, οι περισσότεροι συνήθως εμφανίζουν και επόμενα επεισόδια απώλειας που τα ονομάζουμε υποτροπές.
Πολλοί άνθρωποι παρουσιάζουν υποτροπή μέσα σε ένα χρόνο από την αναγέννηση των μαλλιών τους και οι περισσότερες υποτροπές συμβαίνουν μέσα σε 5 χρόνια. Αυτά τα επεισόδια τριχόπτωσης και αναγέννησης μπορεί να συμβαίνουν σε όλη τη ζωή ενός ατόμου.
Υπάρχει και μια ομάδα ασθενών, στους οποίους μετά την εγκατάσταση του νοσήματος, οι πλάκες αλωπεκίας επιμένουν ή/και επεκτείνονται, διαρκώντας για χρόνια.
Όταν τα μαλλιά αρχίζουν να ξαναβγαίνουν, μπορεί να επανέλθουν λευκά ή ξανθά και πιο λεπτά από πριν. Αυτό είναι συνήθως προσωρινό. Με το χρόνο επανέρχονται συνήθως στην προηγούμενη κατάσταση.
Πόσο διαρκεί ένα επεισόδιο γυροειδής αλωπεκίας; Μπορούμε να προβλέψουμε πως θα εξελιχθεί η νόσος;
Γενικά είναι νόσημα με απρόβλεπτη πορεία. Τα μαλλιά μπορεί σε κάποιους να ξαναβγούν μόνα τους και έκτοτε να μην βιώσουν άλλο επεισόδιο τριχόπτωσης. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές απαιτείται θεραπεία, γιατί χωρίς αυτήν οι πλάκες αλωπεκίας μπορεί να παραμένουν ίδιες ή να επιδεινώνονται.
Μπορεί η γυροειδής αλωπεκία να προσβάλει και τα νύχια;
Περίπου το 10% έως 20% των ανθρώπων που έχουν γυροειδή αλωπεκία βλέπει αλλαγές στα νύχια του. Τα θαμπά, τραχιά νύχια, με μικροσκοπικά βαθουλώματα, η λεγόμενη τραχυονυχία, είναι η πιο συνηθισμένη εικόνα.
Έχουν όλοι τον ίδιο κίνδυνο εμφάνισης;
Ενώ ο καθένας μπορεί να αναπτύξει γυροειδή αλωπεκία, μερικοί άνθρωποι φαίνεται να έχουν υψηλότερο κίνδυνο. Ο κίνδυνος σας αυξάνεται όταν υπάρχει:
Στενός συγγενής εξ αίματος με αυτόν τον τύπο αλωπεκίας. Εάν η γυροειδής αλωπεκία εμφανίζεται στην οικογένεια ενός ατόμου, το άτομο μπορεί να κληρονομήσει ορισμένα γονίδια που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης αυτού του τύπου αλωπεκίας.
Ιστορικό ψωρίασης, N. Hashimoto ή λεύκης. Πρόκειται για αυτοάνοσες ασθένειες που συνδέονται με την γυροειδή αλωπεκία. Η ύπαρξη μιας από αυτές τις αυτοάνοσες ασθένειες μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης γυροειδούς αλωπεκίας, η οποία είναι επίσης αυτοάνοσης αιτιολογίας.
Άσθμα, αλλεργικός πυρετός ή ατοπική δερματίτιδα: Η έρευνα δείχνει ότι εάν κάποιος έχει μία από αυτές τις ασθένειες, έχει αυξημένο κίνδυνο να πάθει γυροειδή αλωπεκία.
Λήψη συγκεκριμένων αντικαρκινικών φαρμάκων και συγκεκριμένα ανοσοθεραπείας.
Κάπνισμα >5 τσιγάρων, για 10 ή περισσότερα χρόνια. Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι οι καπνιστές έχουν υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν γυροειδή αλωπεκία από τους μη καπνιστές. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος σε όσους καπνίζουν για περισσότερα από 10 χρόνια και καπνίζουν πέντε ή περισσότερα τσιγάρα την ημέρα.
Βέβαια, το να έχει κάποιος αυξημένο κίνδυνο δε σημαίνει απαραίτητα ότι θα αναπτύξει και τη νόσο. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν γνωστούς κινδύνους αλλά παθαίνουν γυροειδή αλωπεκία.
Υπάρχει θεραπεία για τη γυροειδή αλωπεκία;
Παρότι στο παρελθόν τα θεραπευτικά μέσα που διαθέταμε είχαν φτωχά αποτελέσματα, σήμερα έχουμε στη διάθεσή μας φάρμακα με πολύ υψηλές αποδόσεις, ακόμα και για εκτεταμένες, σοβαρές μορφές της νόσου.
Εάν παρατηρήσετε οποιαδήποτε απώλεια μαλλιών θα πρέπει να επισκεφθείτε έναν ειδικό δερματολόγο για τη διάγνωση και την αντιμετώπισή της. Η δερματολογία είναι η ειδικότητα που ασχολείται με νοσήματα που επηρεάζουν το δέρμα, τα μαλλιά και τα νύχια.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////
ΔΙΑΠΥΗΤΙΚΗ ΙΔΡΩΤΑΔΕΝΙΤΙΔΑ
Η διαπυητική ιδρωταδενίτιδα (ΔΙ) είναι μια χρόνια, υποτροπιάζουσα δερματοπάθεια που εκδηλώνεται με χαρακτηριστικές φλεγμονώδεις και μη βλάβες στις πτυχές του σώματος ή άλλες ανατομικές περιοχές, πλούσιες σε αποκρινείς ιδρωτοποιούς αδένες, όπως οι μασχάλες, οι μηροβουβωνικές πτυχές, η μεσογλουτιαία πτυχή, η πρωκτογεννητική περιοχή και οι πτυχές κάτω από τους μαστούς. Στην παθογένειά της εμπλέκονται γενετικοί, ανοσολογικοί, μικροβιακοί, ορμονικοί και μηχανικοί παράγοντες.
Ονομάζεται και ανάστροφη ακμή λόγω εντόπισης των βλαβών σε αντίθετες τοπογραφικά περιοχές του σώματος, σε σχέση με αυτές της κοινής ακμής. Η ΔΙ έχει σημαντικές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής των ασθενών, γιατί μπορεί να προκαλέσει ενοχλητικά συμπτώματα (πόνος και κνησμός), εκροή δύσοσμων εκκριμάτων, αλλά και σημαντικές δυσμορφίες (ουλές) και δυσχρωμίες του δέρματος.
Γενικά, η νόσος προσβάλλει το 1-4% του γενικού πληθυσμού σε παγκόσμιο επίπεδο, με την μαύρη φυλή να προσβάλλεται περισσότερο. Αναφορικά με το φύλο, οι γυναίκες νοσούν 3 φορές συχνότερα από τους άντρες, όμως οι άντρες έχουν την τάση να εμφανίζουν σοβαρότερες μορφές της νόσου. Η ηλικία εμφάνισης της νόσου είναι από τα 10 έως τα 50 έτη, αλλά συνηθέστερα εκδηλώνεται σε νεαρή ηλικία (μέση ηλικία τα 23 έτη). Είναι χαρακτηριστικό ότι η διάγνωση καθυστερεί κατά μέσο όρο κατά 7 έτη από την εμφάνιση της νόσου.
ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ & ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Επώδυνες και ευαίσθητες ερυθρές, φλεγμονώδεις βλατίδες, οζίδια, δερματικά ή υποδόρια αποστήματα και οζίδια που παροχετεύουν οροπυώδες ή πυοαιματηρό υγρό.
Φαγέσωρες (μαύρα στίγματα), που συνήθως εμφανίζονται κατά ζεύγη
Σε σοβαρή, χρόνια νόσο, εμφάνιση ατροφικών ουλών στις πάσχουσες περιοχές και χαρακτηριστικές σχοινιοειδείς ή γεφυρωτές ουλές στις μασχάλες, που προκαλούν συρρίκνωση του δέρματος και περιορισμό της κινητικότητας των άνω άκρων.
Τα κύρια συμπτώματα των ασθενών με ΔΙ είναι ο πόνος και ο κνησμός, που μπορεί να συνοδεύονται από αίσθημα καύσου και αυξημένη εφίδρωση.
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Η διάγνωση της νόσου τίθεται κλινικά και θα πρέπει να είναι έγκαιρη, για να αποφευχθούν με την θεραπεία, οι μη αναστρέψιμες επιπτώσεις -σωματικές και ψυχοκοινωνικές- της νόσου. Η λήψη δείγματος για βακτηριακή καλλιέργεια από βλάβες δεν συστήνεται, γιατί δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμη ούτε αξιόπιστη.
ΠΟΡΕΙΑ ΝΟΣΟΥ
Η χρονιότητα και η υποτροπή είναι το σήμα κατατεθέν της νόσου, με την συχνότητα και την ένταση των υποτροπών να καθορίζει τη βαρύτητα της νόσου. Οι περισσότερες περιπτώσεις είναι ήπιας ή μέτριας βαρύτητας. H πορεία της νόσου μπορεί να είναι διαλείπουσα (με περιόδους εξάρσεων και υφέσεων) ή συνεχής.
Επιπλοκές:
Περιορισμός της κινητικότητας, απόρροια της ίνωσης και ουλοποίησης των βλαβών
Λεμφοίδημα κάτω άκρων
Λοιμώξεις τοπικές ή συστηματικές
Ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα σε μακροχρόνια νόσο σε άνδρες μεγάλης ηλικίας στην πρωκτογεννητική περιοχή.
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
Η έγκαιρη θεραπευτική παρέμβαση μπορεί να τροποποιήσει θετικά τη φυσική πορεία της νόσου και να προλάβει την εμφάνιση μόνιμων (μη αναστρέψιμων) βλαβών. Η αγωγή μπορεί να είναι φαρμακευτική (τοπική ή συστηματική), χειρουργική ή συνδυασμός των δύο. Σε όλες τις περιπτώσεις πρέπει να εφαρμόζονται τα κάτωθι γενικά μέτρα:
Αποφυγή τριβής και των κλειστών συνθηκών στις προσβεβλημένες περιοχές
Διακοπή καπνίσματος
Απώλεια βάρους σε περίπτωση παχυσαρκίας - Ο υψηλός δείκτης μάζας σώματος (BMI) αποτελεί παράγοντα κινδύνου εμφάνισης ΔΙ
Χρήση άνετων, φαρδιών και βαμβακερών ρούχων, αφού επιτρέπουν στο δέρμα να αναπνέει και δεν προκαλούν αυξημένη εφίδρωση
Αποφυγή ερεθιστικών παραγόντων που αποτελούν τους συνηθέστερα αναφερόμενους επιβαρυντικούς παράγοντες στην κλινική εικόνα της ΔΙ:
χημικά ερεθιστικά πχ. αποσμητικά
μηχανικός ερεθισμός πχ. από αποτρίχωση (εκτός από laser) ή ξύρισμα
θερμότητα & η αυξημένη εφίδρωση
ψυχικό στρες
Η τοπική αγωγή περιλαμβάνει τοπικά προληπτικά μέτρα, τοπικά απολεπιστικά ή τοπικά αντιβιοτικά. Η συστηματική αγωγή περιλαμβάνει από του στόματος αντιβιοτικά (τα οποία χορηγούνται κατά κύκλους που διαρκούν έως 3 μήνες,), αντιφλεγμονώδη φάρμακα, ορμονικές θεραπείες και βιολογικούς παράγοντες. Η χρήση των βιολογικών παραγόντων έχει αλλάξει τα δεδομένα σε ένα μέχρι πρότινος δυσίατο νόσημα και έχει ανοίξει ένα παράθυρο ευκαιρίας για ριζικότερη αντιμετώπιση της νόσου. Η χειρουργική θεραπεία χρησιμοποιείται στη χρόνια φάση της νόσου για τη θεραπεία μόνιμων βλαβών και σε συχνές υποτροπές στην ίδια εντόπιση. Μπορεί να συνδυαστεί και με φαρμακευτική αγωγή (βιολογικό παράγοντα) για μείωση του σταδίου της νόσου ή πρόληψη υποτροπών.
/////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ΔΕΡΜΑΤΙΚΗ ΣΚΛΗΡΟΔΕΡΜΙΑ (ΝΟΣΟΣ ΜΟΡΦΕΑ)
Πληροφορίες και στατιστικά στοιχεία για την δερματική σκληροδερμία
Η Δερματική Σκληροδερμία ή Νόσος Μορφέα είναι μία συστηματική αυτοάνοση πάθηση που αφορά στο δέρμα και χαρακτηρίζεται από σκλήρυνση του δέρματος και αγγειακές μεταβολές εντός αυτού. Αρχικά εμφανίζεται με τη μορφή σκληρών πλακών σε καφέ χρώμα που περιβάλλονται από ιώδη δακτύλιο και στη συνέχεια κεντρικά παίρνουν την απόχρωση ελεφαντοστού. Το δέρμα γίνεται σκληρό και γυαλιστερό, η βλάβη σταδιακά δημιουργεί ίνωση και ακαμψία του δέρματος ή/και των μυών που είναι κάτω από αυτό. Συχνότερα οι πλάκες εμφανίζονται στην κοιλιά, την πλάτη και τα πόδια. Στο 75% των περιπτώσεων η νόσος εμφανίζεται μεταξύ 20 έως 50 ετών, με τις γυναίκες να προσβάλλονται συχνότερα από τους άνδρες.
Η αιτία της νόσου είναι άγνωστη και η πάθηση σχετίζεται με δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η εντοπισμένη σκληροδερμία είναι μια νόσος που περιορίζεται στο δέρμα και στους ιστούς που βρίσκονται κάτω από αυτό, ενώ υπάρχει και η συστηματική σκληροδερμία που προσβάλει όχι μόνο το δέρμα αλλά και εσωτερικά όργανα, όπως τα νεφρά, τον οισοφάγο την καρδιά και τους πνεύμονες. Η ταξινόμηση των υποτύπων της εντοπισμένης σκληροδερμίας βασίζεται στην κλινική εικόνα και στο βάθος της προσβολής του δέρματος. Έτσι προκύπτουν η περιγεγραμμένη μορφή, η σταγονοειδής, η υποδόρια, η οζώδης, η γραμμική, η πομφολυγώδης και διάφορες άλλες πολύ πιο σπάνιες μορφές.
Θεραπείες
Η νόσος έχει γενικά καλή πρόγνωση στην εντοπισμένη της μορφή, ενώ στις εκδηλώσεις από τα άλλα όργανα τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα.
Δεν υπάρχει ολοκληρωτική θεραπεία για το σκληρόδερμα, επειδή τα αίτια της εμφάνισής του δεν είναι πάντα γνωστά. Εξειδικευμένες θεραπείες υπάρχουν με κύριο σκοπό να εξομαλύνουν τα συμπτώματα της νόσου. Επειδή το σκληρόδερμα είναι μία αυτοάνοση ασθένεια η πιο σημαντικοί τρόποι θεραπείας περιλαμβάνουν τη χορήγηση είτε τοπικών είτε συστηματικών ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων.
Η έγκαιρη έναρξη της θεραπείας προλαμβάνει τις ανεπιθύμητες εκβάσεις στην ποιότητα και στην εικόνα του δέρματος και των υποκείμενων ιστών.
Για περισσότερες πληροφορίες απευθυνθείτε στον δερματολόγο σας.
