Αρτεμις Σπηλιώτη

Ανοιχτό είναι το ενδεχόμενο παράτασης του ενδιάμεσου προγράμματος προστασίας των ευάλωτων δανειοληπτών που βρίσκονται στον προθάλαμο του πλειστηριασμού το οποίο λήγει στις 15 Δεκεμβρίου, σε ότι αφορά στην υποβολή αιτήσεων.

Υπενθυμίζεται ότι το πρόγραμμα μέσω του οποίου το κράτος επιδοτεί με 70 - 210 ευρώ τη δόση του στεγαστικού δανείου (βάσει εισοδηματικών κριτηρίων και οικογενειακής κατάστασης) δημιουργήθηκε ώστε να καλυφθεί το κενό μέχρι την σύσταση και λειτουργία του Φορέα Απόκτησης και Επαναμίσθωσης Ακινήτων που τοποθετείται χρονικά εντός του Α’ εξαμήνου του 2024 - καλώς εχόντων των πραγμάτων – και για να αποτραπεί ένα κύμα εξώσεων.  

Ελάχιστοι έχουν ενταχθεί 

Παρ΄όλα αυτά μόλις 111 ευάλωτοι δανειολήπτες που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις δανειακές τους υποχρεώσεις είχαν ενταχθεί στο πρόγραμμα μέχρι το τέλος Αυγούστου, όταν και έγινε η πληρωμή της Συνεισφοράς του Δημοσίου σε 100 από αυτούς. Υπο αξιολόγηση είναι άλλες 80 αιτήσεις και άλλες 399 βρίσκονται σε αρχικό στάδιο.

Ετσι, το οικονομικό επιτελείο, ενόψει ενός ακόμα δύσκολου χειμώνα (πληθωρισμός, ενεργειακό κόστος) και στο πλαίσιο στήριξης των ευάλωτων νοικοκυριών προσανατολίζεται στην παράταση του προγράμματος ώστε να ενταχθούν και άλλοι ευάλωτοι δανειολήπτες.

Πέραν της επιδότησης για 15 μήνες προβλέπεται και η αναστολή μέτρων των πιστωτών για την κύρια κατοικία (π.χ. κατασχέσεις, πλειστηριασμοί και εξώσεις).

Με τη λήξη του προγράμματος αυτού, οι ευάλωτοι οφειλέτες οι οποίοι θα αδυνατούν να εξυπηρετήσουν μια μακροχρόνια και βιώσιμη ρύθμιση, θα πρέπει να απευθυνθούν στον Φορέα Ακινήτων για τη ρύθμιση οφειλών και την παροχή δεύτερης ευκαιρίας.

Αναλυτικά τα κριτήρια και οι προϋποθέσεις ένταξης:

Προϋπόθεση για την ένταξη στο πρόγραμμα και την παροχή κρατικής επιδότησης είναι η πλήρωση των κριτηρίων επιλεξιμότητας - εισοδηματικά, περιουσιακά και λοιπά κριτήρια - που θεσπίστηκαν και ισχύουν στο προνοιακό πρόγραμμα «Επίδομα Στέγασης» (ΚΥΑ 71670, ΦΕΚ 4500/Β/29-09-2021), σύμφωνα με τα οποία:

1. το συνολικό εισόδημα δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 7.000 ευρώ για μονοπρόσωπο νοικοκυριό, προσαυξανόμενο κατά 3.500 ευρώ για κάθε μέλος του νοικοκυριού και έως του ποσού των 21.000 ευρώ ετησίως, ανεξαρτήτως της σύνθεσης του νοικοκυριού.
2. η συνολική φορολογητέα αξία της ακίνητης περιουσίας δεν πρέπει να υπερβαίνει το ποσό των 120.000 για μονοπρόσωπο νοικοκυριό, προσαυξανόμενη κατά 15.000 ευρώ για κάθε πρόσθετο μέλος και έως του ποσού των 180.000 ευρώ. Επιπλέον, εφαρμόζεται το περιουσιακό όριο αναφορικά με καταθέσεις, ομόλογα, μετοχές κ.λπ. το οποίο ισχύει για το «Επίδομα Στέγασης» (πχ εως  7.000 ευρώ καταθέσεις για μονοπρόσωπο νοικοκυριό)

Τα εν λόγω κριτήρια ελέγχονται και διασταυρώνονται κατά την έκδοση βεβαίωσης ευάλωτου, η οποία είναι απαραίτητη για τη συμμετοχή στο πρόγραμμα και εκδίδεται από ειδική ηλεκτρονική πλατφόρμα της Γενικής Γραμματείας Χρηματοπιστωτικού Τομέα και Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους (τ. ΕΓΔΙΧ).

Τα ευάλωτα νοικοκυριά μπορούν να υποβάλουν αίτηση στην ηλεκτρονική πλατφόρμα της Γενικής Γραμματείας Χρηματοπιστωτικού Τομέα και Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους (τ. ΕΓΔΙΧ) για να λάβουν την κρατική επιδότηση από 70 έως 210 ευρώ.

Γυρνούν την πλάτη στην επιδότηση οι «πράσινοι» ευάλωτοι

Αναφορικά με τους ευάλωτους δανειολήπτες που έχουν στεγαστικό δάνειο με κυμαινόμενο επιτόκιο το οποίο εξυπηρετούν κανονικά, λιγότεροι από όσους υπολογίζονταν αρχικά αξιοποίησαν το πρόγραμμα επιδότησης του επιτοκίου και ειδικότερα της επιδότησης της αύξησης του 50% της δόσης με την οποία επιβαρύνθηκαν από τον Ιούλιο του 2022 όταν και ξεκίνησε η αύξηση των επιτοκίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Ειδικότερα, ενώ οι εκτιμήσεις έκαναν λόγο για μια περίμετρο πέριξ των 40.000 δανείων, μετά και την απόφαση διεύρυνσης των κριτηρίων «ευαλωτότητας» (ως 27.300 ευρώ εισόδημα από 21.000 ευρώ) στο πρόγραμμα έχουν ενταχτεί μόλις 2.588 δάνεια συνολικής αξίας 117 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τα στοιχεία μέχρι το τέλος  Αυγούστου – η προθεσμία υποβολής αιτήσεων ήταν μέχρι 31 Ιουλίου 2023 -  και η διαδικασία αξιολόγησης των αιτήσεων συνεχίζεται.

Υπενθυμίζεται ότι το πρόγραμμα αφορούσε ενήμερα στεγαστικά δάνεια ευάλωτων δανειοληπτών που είχαν εκταμιευθεί εντός του 2022, προέβλεπε επιδότηση του 50% της αύξησης για 12 μήνες με ημερομηνία αναφοράς την 30^η Ιουνίου 2022.

Ετσι, αν η δόση έχει αυξηθεί κατά 100 ευρώ η επιδότηση για τον ευάλωτο δανειολήπτη είναι 50 ευρώ τον μήνα.

Οι δανειολήπτες αυτής της κατηγορίας που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα είναι «διπλά» κερδισμένοι καθώς από τον περασμένο Μάιο υιοθετήθηκε το οριζόντιο «πάγωμα» των κυμαινόμενων επιτοκίων στα στεγαστικά στα επίπεδα του Μαρτίου, ώστε να μετριαστούν οι επιπτώσεις από τις διαδοχικές αυξήσεις (βρισκόμαστε ήδη στη 10^η)  της ΕΚΤ .

Πηγή: imerisia.gr

Υπάρχει το γνωστό ερώτημα που θέτει ο αρχιαπατεών κύριος Πίτσαμ στην «Οπερα της πεντάρας» του Μπρεχτ: «Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας;». Εχει γίνει κλισέ, αλλά και εδραιωμένο αξίωμα, σχεδόν διακομματικά αποδεκτό, με μόνη διαφοροποίηση ότι όσο δεξιότερα στο πολιτικό φάσμα χρησιμοποιείται τόσο περισσότερο μεταλλάσσεται σε κάτι τύπου: «οι τράπεζες είναι αναγκαίο κακό». Γνωστό το πόσο μας κόστισε και μας κοστίζει ακόμη αυτό το «αναγκαίο κακό».

Ας επεκτείνουμε το ρητορικό ερώτημα του Πίτσαμ στη συγκυρία. Γιατί, «τι είναι σκάνδαλο Πάτση μπροστά στο σκάνδαλο των “κόκκινων” δανείων και της τιτλοποίησής τους;». Τι είναι το σκάνδαλο της αδήλωτης μπίζνας των βουλευτών και των κυβερνητικών αξιωματούχων με τα χρέη των πολιτών μπροστά στην ύπαρξη των εισπρακτικών εταιρειών; Τι είναι το σκάνδαλο των απευθείας αναθέσεων στα εκλεκτά μέλη του γαλάζιου κομματικού μητρώου μπροστά στις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών με χρήματα των φορολογουμένων; Τι είναι το μοίρασμα των δημόσιων επενδύσεων στη λέσχη του εγχώριου παρεΐστικου καπιταλισμού μπροστά στη μετατροπή του ιδιωτικού χρέους των τραπεζών σε δημόσιο χρέος των πολιτών, ζώντων και απογόνων μέχρι τρίτης γενεάς; Τι είναι η διαφθορά μερικών κρατικών αξιωματούχων μπροστά στο σκάνδαλο των τιτλοποιήσεων των «κόκκινων» δανείων; Τι είναι το σκάνδαλο Πάτση μπροστά στο σκάνδαλο του «Ηρακλή»; Τι είναι ένας απατεωνίσκος πολιτευτής μπροστά στην απαλλαγή των τραπεζών από «κόκκινα» δάνεια δεκάδων δισ. με την εγγύηση του Δημοσίου, δηλαδή των φορολογουμένων; Και, τελικά, τι είναι η διασπάθιση 1 εκατ. ευρώ δημόσιου χρήματος μπροστά στην κατάπτωση κρατικών εγγυήσεων 35 δισ. ευρώ, δηλαδή μπροστά στη μετατροπή ακόμη μιας τραπεζικής τρύπας σε κρατικό χρέος;

Καθένα από τα παραπάνω ρητορικά ερωτήματα, που παραλλάσσουν ατέχνως τον Μπρεχτ, θα μπορούσε να είναι μόνον ο τίτλος μιας ξεχωριστής δημοσιογραφικής-ερευνητικής σάγκα για την ιστορία της οικονομικής παρακμής μας ή του μεγάλου πλιάτσικου που συντελείται όχι μόνο στην τριετία (και κάτι) Μητσοτάκη, αλλά εδώ και τουλάχιστον μια τριακονταετία. Ξεκινώντας, δηλαδή, από το μπινγκ μπανγκ του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, που μετέτρεψε τους τραπεζίτες σε ένα υβρίδιο εθνικών ηρώων και σταρ της δημόσιας ζωής, και φτάνοντας στη διάσωσή τους από την κατάρρευση με χρήματα των φορολογουμένων. Και με μια τεράστια μεταφορά πλούτου από κάτω και εντός προς τα πάνω και εκτός χώρας. Οπου το «εκτός χώρας» περιλαμβάνει και τις ευρωπαϊκές τράπεζες που τις γλιτώσαμε από τις ζημιές των ελληνικών ομολόγων και τις εξωχώριες (οφσόρ) εταιρείες στις οποίες η «εθνική» ολιγαρχία πάρκαρε τον λεηλατημένο, αφορολόγητο και ξεπλυμένο πλούτο της.

Εν τη αφελεία του ή μέσα στον απόλυτο κυνισμό του ο Πάτσης, όταν επιχείρησε να αιτιολογήσει τις πραγματικά νόμιμες, αν και απόλυτα ανήθικες, δραστηριότητές του, περιέγραψε με ακρίβεια τα μεγάλα κόλπα του χρηματοπιστωτικού Λεβιάθαν. Που αφού φόρτωσε το σύμπαν με κάθε μορφής καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια, διακοποδάνεια, μετοχοδάνεια, εορτοδάνεια, ακόμη και δανειοδάνεια με πλήρη γνώση και συναίσθηση ότι η πλήρης εξόφλησή τους για ένα σημαντικό μέρος δανειοληπτών μακροπρόθεσμα θα ήταν αδύνατη, στη συνέχεια άρχισε να τα «σπάει». Οπως οι επαγγελματίες μπαταχτσήδες σπάνε τις επιταγές. Ο Πάτσης αφηγήθηκε το πώς οι τράπεζες άρχισαν να πουλάνε τα προβληματικά δάνεια σε δικά τους παιδιά, δικούς τους ανθρώπους, δικές τους εισπρακτικές εταιρείες, αποδεχόμενες να γράψουν ζημιές που μετά απλώς τις μεταβίβασαν στους πολίτες. Αλλά αυτά τα νομίμως ανήθικα πράγματα τα έκαναν με την άδεια της αστυνομίας. Δηλαδή, της εποπτεύουσας πολιτείας και της επιτηρήτριας τράπεζας των τραπεζών, της ΕΚΤ, και της εγχώριας κεντρικής τράπεζας. Το αν σ’ αυτή την αλυσίδα παρεισέφρεε καμιά φορά και κανένας κανονικός μαφιόζος, που εκτός από ενοχλητικά τηλεφωνήματα στους ανυποψίαστους (ή και υποψιασμένους) δανειολήπτες έσπαζε και κανένα δάχτυλο ή πόδι, είναι απλή αστοχία νομιμότητας...

Αλλωστε, αυτό που έγινε σε μικρή κλίμακα τις ωραίες εκείνες μέρες της ευρωευφορίας, τις δεκαετίες 1990 και 2000, όταν οι Πάτσηδες γίνονταν κόρακες-δανειοεισπράκτορες εκατοντάδων εκατομμυρίων, στη μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση εποχή έγινε η εξυγιαντική κανονικότητα του τραπεζικού συστήματος. Με τις τεράστιες τιτλοποιήσεις δανείων των 100 δισ. ευρώ, τις καθωσπρέπει εταιρείες ειδικού σκοπού που ίδρυσαν μόνες ή σε κοινοπραξίες οι τράπεζες για να απαλλαγούν από τα σαπάκια, με τις δεκάδες εταιρείες διαχείρισης, τους σέρβισερ που κάνουν σέρβις στον οικονομικό θάνατο επιχειρήσεων και νοικοκυριών κι ετοιμάζονται για το μεγάλο πλιάτσικο μέσω χιλιάδων πλειστηριασμών. Ομως, αυτό το μεγάλο «σύστημα Πάτση» είναι καθαγιασμένο από τους δανειστές, την ΕΚΤ, την Κομισιόν, το ΔΝΤ, τον ESM και το πολιτικό σύστημα όχι απλώς ως «αναγκαίο κακό», αλλά ως πράξη σωτηρίας των τραπεζών και των αποταμιευτών: «Σας σώζουμε από τους εαυτούς σας», είναι περίπου το μήνυμα του τραπεζοπολιτικού συμπλέγματος, που κινείται μεταξύ Αθηνών, Βρυξελλών και Φρανκφούρτης, προς τους φορολογούμενους - δανειολήπτες - καταθέτες - πολίτες.

Το σκάνδαλο Πάτση είναι λοιπόν η κορυφή ενός παγόβουνου, το οποίο περιέχει την καθωσπρέπει ευρωπαϊκή νομενκλατούρα, τη χρηματοπιστωτική τεχνοκρατία και το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού μας συστήματος. Μόνο που το παγόβουνο δεν περιέχει κυρίως παγωμένο νερό, αλλά σάπιο χρέος. Μπορούμε να το φανταστούμε σαν ένα βουνό από την κόπρο που κανείς Ηρακλής δεν θα το σώσει. Ισα ίσα που αυτός ο «Ηρακλής» είναι συστατικό του σκατόβουνου.

 Θεωρίες για την υπεραξία

Χρειάστηκε να φτάσει η δεκαετία του 1980 για να αρχίσουν οι εμπορικές τράπεζες να χάνουν την αριστοκρατική και αντιδραστική εικόνα τους και να αποκτούν ένα είδος αίγλης που απειλούσε να ενθαρρύνει μια ανεπαίσθητη (αλλά παρ’ όλα αυτά, κατά τη γνώμη τού Τόμας, άκρως ανθυγιεινή) χροιά κοινής ωφέλειας. Υπεύθυνος γι’ αυτό ήταν, σε κάποιο βαθμό, ο ίδιος. Αναγνωρίζοντας τα τεράστια κέρδη που μπορούσε να αντλήσει ως σύμβουλος της κυβέρνησης στο πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης, έκανε τολμηρά βήματα προκειμένου να εξασφαλίσει η Στιούαρτς* ουσιαστική συμμετοχή σε αυτή την πολυδιαφημισμένη επιχείρηση. Το γλεντούσε με την ψυχή του ν’ αρπάζει αυτές τις μεγάλες κρατικές εταιρείες από τα χέρια των φορολογουμένων και να τις διαμελίζει σε μια μειοψηφία μετόχων που διψούσαν για κέρδη: η ιδέα ότι συνέβαλλε στην αφαίρεση ιδιοκτησίας από τους πολλούς και τη συγκέντρωσή της στα χέρια λίγων τον πλημμύριζε μ’ ένα βαθύ και καθησυχαστικό αίσθημα δικαιοσύνης. Ικανοποιούσε κάτι πρωτόγονο μέσα του.

Τζόναθαν Κόου, «Τι ωραίο πλιάτσικο»

* Επωνυμία τράπεζας

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., kibi-blog.blogspot.com

Ο πληθωρισμός είναι η προσωποποίηση της αποτυχίας των κυβερνήσεων που έχουν ηγετίσκους, πολιτικούς νάνους, κοντόφθαλμους και ανεπαρκείς, είναι προσωποποίηση της αποτυχίας της ποσοτικής χαλάρωσης

Η Ελλάδα χρεοκόπησε δύο φορές και κινδύνευσε μια φορά να χρεοκοπήσει.
Το θυμάστε ή λόγω πανδημίας και Ουκρανικού ξεχάσαμε την πρόσφατη μίζερη ιστορία μας;
Η Ελλάδα χρεοκόπησε δύο φορές, μια με κυβέρνηση Παπανδρέου και μια με κυβέρνηση συνεργασίας Νέας Δημοκρατίας με ΠΑΣΟΚ και κινδύνευσε να χρεοκοπήσει αλλά δεν χρεοκόπησε με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 με τα capital controls και το χάος στην κοινωνία και το χρηματιστήριο.

 

 

Όμως όσο ανεπαρκής ή ανίκανη να ήταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα χρεοκόπησε με κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με ΠΑΣΟΚ… αυτά είναι ιστορία…

Υπάρχει εφιαλτικό σενάριο για την Ελλάδα;

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη της Νέας Δημοκρατίας έχει δεδηλωμένη θέση υπέρ των αγορών, της Ευρώπης και υπέρ των θεσμών της Ευρώπης.
Σε αντίθεση με την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ που πειραματίστηκε επικίνδυνα στις πλάτες της ελληνικής κοινωνίας, οι θέσεις της Νέας Δημοκρατίας είναι ξεκάθαρα φιλικές στην Ευρώπη.
Το ερώτημα εδώ είναι πως μπορεί να επανέλθουν το Grexit, το 4ο μνημόνιο και άλλα δραματικά οικονομικά γεγονότα άπαξ και η κυβέρνηση είναι ξεκάθαρα προσανατολισμένη στην Ευρώπη;

Έχετε σκεφθεί τι συμβαίνει στις αγορές;
Πιστεύετε αυτά που λέει το άρρωστο γεροντάκι που κυβερνάει τις ΗΠΑ ο Biden, ότι για τον πληθωρισμό ευθύνεται ο Putin, ο ρώσος Πρόεδρος;
Πιστεύετε ότι όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα, πληθωρισμός, ενεργειακή κρίση, ακρίβεια, επισιτιστική κρίση είναι δημιούργημα του σήμερα;
Εάν ναι… και μάλιστα επιχειρηματολογείτε επί του θέματος αυτού θα σας πούμε ότι κάνετε λάθος.
Στις ΗΠΑ ο πληθωρισμός αυξάνεται τους 16 από τους τελευταίους 18 μήνες… και από ότι θυμόμαστε ο Putin αποφάσισε να επιτεθεί στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022 και σήμερα έχουμε Ιούνιο 2022 δηλαδή 4 μήνες… αλλά είπαμε ότι ο πληθωρισμός ως δημοσιονομικό και νομισματικό φαινόμενο εκδηλώθηκε 18 μήνες πριν…

Αναζητώντας τα αίτια;

Τα αίτια για τον πληθωρισμό είναι σαφή…
Ο πρώτος εγκληματίας είναι οι κεντρικές τράπεζες και τα συστηματικά ψέματα τους.
Είπαν ψέματα στις αγορές, ψέματα στους επενδυτές, στις κοινωνίες και στις οικονομίες.
Κατασκεύασαν fake news λέγοντας ότι μην ανησυχείτε εμείς θα αποσυνδέσουμε το χρήμα που τυπώνουμε από τις πραγματικές αξίες που δημιουργεί η παραγωγή… και με αέρα κοπανιστό θα συντηρήσουμε τα ελλείμματα των κυβερνήσεων και των υπερχρεωμένων κρατών.
Η ΕΚΤ και η FED δημιούργησαν τον πληθωρισμό στην χειρότερη του μορφή.
Ο πληθωρισμός είναι η προσωποποίηση της αποτυχίας των κυβερνήσεων που έχουν ηγετίσκους, πολιτικούς νάνους, κοντόφθαλμους και ανεπαρκείς, είναι προσωποποίηση της αποτυχίας της ποσοτικής χαλάρωσης.

Καρκίνος και χημειοθεραπεία

Η ποσοτική χαλάρωση είναι ο συνδυασμός καρκίνου και χημειοθεραπείας, δεν είναι μια ήπια θεραπεία είναι ότι ποιο καταστροφικό εφεύραν οι άνθρωποι για να συντηρήσουν τις φούσκες στα ομόλογα και στις μετοχές.
Το απόστημα θα έσκαγε με μαθηματική ακρίβεια.
Έχει υπολογιστεί ότι ο πλασματικός αέρας στις αγορές είναι 6 με 8 τρισεκ. δολάρια.
Σκεφθείτε πως πορεύθηκε ο κόσμος στους αιώνες.
Κάθε παραγόμενο προϊόν συνδέθηκε με τα νομίσματα και την κυκλοφορία του χρήματος… σε ένα φυσιολογικό κόσμο… υπάρχει τόσο χρήμα όση είναι και η αξία των παραγόμενων προϊόντων.
Ήρθαν οι Κεντρικές Τράπεζες και διατάραξαν αυτόν τον ενάρετο κύκλο.
Οι κεντρικές τράπεζες είπαν, κυβερνήσεις μην ανησυχείτε, ξοδέψτε ότι θέλετε, χρεωθείτε όσο θέλετε, θα εκτυπώσουμε χρήμα από αέρα και αυτό το νέο χρήμα θα συντηρήσει τις οικονομίες.
Οι ανίκανες, λαϊκίστικες κυβερνήσεις και οι νάνοι πολιτικοί επαναπαύτηκαν… θα μοιράζουμε χρήμα δεξιά και αριστερά αφού οι κεντρικές τράπεζες μας το δίνουν δωρεάν…
Έτσι πορεύθηκε ο κόσμος μέσα σε μια απάτη, η νομισματική πολιτική της ποσοτικής χαλάρωσης είναι μια απάτη ή καλύτερα εξαπάτηση.
Αυτό πληρώνουμε τώρα την απάτη.
Οι κεντρικές τράπεζες εφάρμοσαν πολιτικές απάτης, οι κυβερνήσεις άρχισαν να ξεχειλώνουν δημοσιονομικά ελλείμματα και δημόσιο χρέος και έτσι ο κόσμος μας έφθασε εδώ…
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία δεν ήταν ο καταλύτης το πρόβλημα προϋπήρχε αλλά ο επιταχυντής εξελίξεων η φούσκα έσπασε… και η αποκρουστική αρρώστια ήρθε στο φως… ο πληθωρισμός.
Λυπούμαστε αλλά όσο να βάζεις το πρόσωπο ενός γουρουνιού, όσο κραγιόν και να του βάλεις πάλι γουρούνι παραμένει, με ωραιοποιήσεις λοιπόν δεν μπορεί να κρυφτεί η ασχήμια της ποσοτικής χαλάρωσης…

Ποιο είναι το εφιαλτικό σενάριο για την Ελλάδα;

Η Ελλάδα είναι μια χώρα φιλική προς τις αγορές και έχει μια κυβέρνηση φιλική προς τις αγορές.
Μάλιστα.
Έχετε σκεφθεί τι θα συμβεί εάν οι αγορές πάψουν να είναι φιλικές προς την Ελλάδα;
Έχετε σκεφθεί εάν οι κερδοσκόποι που ξέρουν ότι η ελληνική οικονομία είναι κουρελιασμένη, αποφασίσουν να την τεστάρουν και μαζί να τεστάρουν και τα όρια της ΕΚΤ;
Έχετε σκεφθεί ότι έχουμε επιτόκια στα ελληνικά ομόλογα 4,30% με 4,40% σήμερα όπως και το 2017 και ενώ η ΕΚΤ έχει αγοράσει σχεδόν 39 δισεκ. ελληνικά ομόλογα σχεδόν το 50% των διαπραγματεύσιμων ομολόγων του ελληνικού κράτους που είναι 82 δισεκ;
Ναι το χρέος είναι 394,5 δισεκ. αλλά 82 δισεκ. είναι κρατικά ομόλογα που διαπραγματεύονται, 242 δισεκ. τα δάνεια από τους μηχανισμούς στήριξης, 11,8 δισεκ. έντοκα γραμμάτια, repos 40,7 δισεκ.
Έχετε σκεφθεί π.χ. εάν οι κερδοσκόποι αποφασίσουν να επιτεθούν στην Ελλάδα και κλείσουν τις αγορές, εκτοξεύοντας τα επιτόκια στο 5% με 6% στα 10ετή ομόλογα;
Έχετε σκεφθεί τι θα συμβεί εάν οι αγορές βλέποντας την αδυναμία της ΕΚΤ λόγω του πληθωρισμού, αποφασίσουν να πειραματιστούν με την Ελλάδα και την Ιταλία που παραμένουν αδύναμοι κρίκοι;
Έχετε σκεφθεί εάν οι κερδοσκόποι και τα funds αποφασίσουν σκόπιμα να ξαναπαίξουν τα σενάρια του Grexit και της προσφυγής σε 4ο μνημόνιο… μόνο και μόνο για να τεστάρουν ποια είναι τα όρια παρέμβασης της ΕΚΤ;
Η ΕΚΤ είναι ένας νομιμοποιημένος απατεώνας που ξεγέλασε οικονομίες και αγορές ή καλύτερα οι αγορές και οι οικονομίες αποδέχθηκαν να ξεγελαστούν γιατί όλοι βολεύονταν.

Η Ελλάδα και η Ιταλία είναι ο εύκολος στόχος των αγορών, πάντα ήταν και πάντα θα είναι όσο η Ελλάδα π.χ. έχει χρέος στα 394,5 δισεκ. ευρώ και πέταξε 44 δισεκ. σε ένα βαρέλι δίχως πάτο σε δημοσιονομικά κίνητρα.... μέσα σε αυτά να βάλουμε και 105 δισεκ. κρατικές εγγυήσεις της Ιταλίας που είναι εκτός χρέους και 28 δισεκ. κρατικές εγγυήσεις στην Ελλάδα εκ των οποίων οι 18,5 δισ έχουν δοθεί στις τράπεζες.

Το έχετε σκεφθεί η Ελλάδα έως πρότινος δεν είχε να πληρώσει ούτε 500 εκατ και ξαφνικά βρήκε 44 δισεκ. και τα έριξε σε επιστρεπτέες προκαταβολές και άλλες παροχές και ουδείς ξέρει ποιος βολεύτηκε γιατί αυτό συνέβη κάποιοι βολεύτηκαν εις υγείαν των κορόιδων.
Η τωρινή κυβέρνηση δεν θεωρείται καλή επειδή πέταξε 44 δισεκ. αυτά τα 44 δισεκ. δεν μας περίσσευαν και θα έρθει η στιγμή να πληρωθούν.
Εσείς πιστεύετε ότι θα πληρωθούν από αυτούς που πήραν τα 44 δισεκ. ή από το σύνολο της κοινωνίας;
Μπορεί η κοινωνία να πληρώσει 44 δισεκ.

Ο καιρός γαρ εγγύς… ότι θεωρείται σήμερα απίθανο, αύριο θα είναι πιθανό, ότι φαντάζει σήμερα εξωπραγματικό, αύριο θα είναι ρεαλιστικό.
Την σημερινή δυστοπία θα την πληρώσουμε πολύ ακριβά και ως συνήθως θα την πληρώσουμε όλοι εμείς που δεν ευθυνόμαστε, που πληρώνουμε τους φόρους μας…πολλοί απατεώνες που πήραν τα 44 δισεκ. δεν θα πληρώσουν τίποτε. 

Υποσημείωση για χρηματιστήριο

Το ελληνικό χρηματιστήριο μέχρι να ξεκαθαρίσει το τοπίο θα λειτουργεί μέσα σε ένα εφιαλτικό τοπίο.
Προφανώς και υπάρχουν αξίες στο ελληνικό χρηματιστήριο αλλά μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά.
Οι 800-780 μονάδες αντικατοπτρίζουν δίκαιη αξία στο ελληνικό χρηματιστήριο, όταν φθάσουμε εκεί… θα δούμε τι άλλο κακό μπορεί να συμβεί στους επενδυτές…

www.bankingnews.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της ertopen.com .

 

 

• Σε ρόλο ‘λαγού’ ο Δραγασάκης, μιλά για κίνδυνο νέας ανακεφαλαιοποίησης
• Από το 2008 έχουν δοθεί πάνω από 73 δισ. ευρώ δημόσιο χρήμα και εγγυήσεις στις ελληνικές τράπεζες και τώρα θέλουν και άλλα…
• Ερώτηση Νίκου Χουντή (ΛΑΕ) προς Μάριο Ντράγκι (ΕΚΤ)

 

 

«Μπορείτε να αποκλείσετε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο νέας ανακεφαλαιοποίησης που θα αναγκαστεί να πληρώσει ο ελληνικός λαός;». Αυτό ρωτάει σε ερώτησή του προς τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, ο ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας, Νίκος Χουντής, με αφορμή την περίεργη δήλωση του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομίας & Ανάπτυξης, Γιάννη Δραγασάκη, για κίνδυνο νέας ανακεφαλαιοποίησης, λόγω κόκκινων δανείων.

Ο Νίκος Χουντής στην ερώτησή του, ενημερώνει τον Μάριο Ντράγκι για τη δήλωση του Υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης, και σημειώνει ότι οι ελληνικές τράπεζες από το 2008 μέχρι σήμερα έχουν λάβει πάνω από 73 δισ. ευρώ σε δημόσιο χρήμα και εγγυήσεις και έχουν εφαρμοστεί «πλείστα σχέδια αναδιάρθρωσης-εξυγίανσης και στρατηγικές μείωσης των κόκκινων δανείων, σχεδιασμένα από τις υπηρεσίες της Κομισιόν, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ».

Πιο συγκεκριμένα, αναφέρει ο ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας, οι ελληνικές τράπεζες έχουν λάβει ως βοήθεια:

«-το 2008, 15 δις ευρώ σε εγγυήσεις, 8 δισ. ευρώ σε ειδικά ομόλογα και 5 δισ. ευρώ νέα κεφάλαια από το ελληνικό κράτος,

-το 2012, κεφαλαιακή ενίσχυση 40.2 δισ. ευρώ από το Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας,

-το 2014, κεφαλαιακή ενίσχυση 8.3 δισ. ευρώ από ιδιώτες επενδυτές, με ταυτόχρονη απαξίωση της συμμετοχής του δημοσίου,

-το 2015, 5.4 δισ. ευρώ δημόσιο χρήμα και 5.3 δισ. ευρώ ιδιωτικά κεφάλαια».

Καταλήγοντας στην ερώτησή του, ο Νίκος Χουντής ζητά από τον Πρόεδρο της ΕΚΤ να αποκλείσει κατηγορηματικά το ενδεχόμενο νέας ανακεφαλαιοποίησης ελληνικών τραπεζών, λόγω κόκκινων δανείων, που θα αναγκαστεί και πάλι να πληρώσει ο ελληνικός λαός, καθώς επίσης, να σχολιάσει για ποιο λόγο έχουν «αποτύχει τα σχέδια αναδιάρθρωσης των ελληνικών τραπεζών, τα οποία συνέταξε, μεταξύ άλλων, και η ΕΚΤ».

Ακολουθεί η ερώτηση του Νίκου Χουντή (ΛΑΕ) στον Μάριο Ντράγκι (ΕΚΤ):

Σε πρόσφατη δήλωσή του, ο Υπουργός Οικονομίας υπογραμμίζει τους κινδύνους του υψηλού ποσοστού Μη Εξυπηρετούμενων Δανείων και Ανοιγμάτων για τις ελληνικές τράπεζες, σημειώνοντας παράλληλα ότι «από μια κίνηση λάθος μπορεί να χρειαστεί οι τράπεζες να απαιτήσουν νέα κεφάλαια και αυτά τα νέα κεφαλαία να κληθούν πάλι να τα βάλουν οι Έλληνες φορολογούμενοι»

Οι ελληνικές τράπεζες, μέχρι σήμερα, έχουν δεχτεί ως βοήθεια:

-το 2008, 15 δις ευρώ σε εγγυήσεις, 8 δισ. ευρώ σε ειδικά ομόλογα και 5 δισ. ευρώ νέα κεφάλαια από το ελληνικό κράτος,

-το 2012, κεφαλαιακή ενίσχυση 40.2 δισ. ευρώ από το Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας,

-το 2014, κεφαλαιακή ενίσχυση 8.3 δισ. ευρώ από ιδιώτες επενδυτές, με ταυτόχρονη απαξίωση της συμμετοχής του δημοσίου,

-το 2015, 5.4 δισ. ευρώ δημόσιο χρήμα και 5.3 δισ. ευρώ ιδιωτικά κεφάλαια.

Παράλληλα με την οικονομική στήριξη, στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, στο πλαίσιο των Μνημονίων έχουν εφαρμοστεί πλείστα σχέδια αναδιάρθρωσης-εξυγίανσης και στρατηγικές μείωσης των κόκκινων δανείων, σχεδιασμένα από τις υπηρεσίες της Κομισιόν, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ.

Ερωτάται ο Πρόεδρος της ΕΚΤ:

Αποκλείει κατηγορηματικά το ενδεχόμενο νέας ανακεφαλαιοποίησης ελληνικών τραπεζών, λόγω κόκκινων δανείων, που θα αναγκαστεί και πάλι να πληρώσει ο ελληνικός λαός;

Για ποιο λόγο πιστεύει ότι έχουν αποτύχει τα σχέδια αναδιάρθρωσης των ελληνικών τραπεζών, τα οποία συνέταξε, μεταξύ άλλων, και η ΕΚΤ;

Η ΕΚΤ παρέτεινε μεν το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων, ωστόσο «κούρεψε» τα μηνιαία του κεφάλαια κατά 30 δις ευρώ. Γερμανοί οικονομολόγοι ζητούν ταχύτερο τερματισμό της υπερβολικά χαλαρής νομισματικής πολιτικής.

Ως ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση αξιολογεί μερίδα κορυφαίων γερμανών οικονομολόγων τη σημερινή απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ να παρατείνει μεν το ευρύτατο πρόγραμμα αγοράς κρατικών και εταιρικών ομολόγων έως τουλάχιστον τον Σεπτέμβριο του 2018, ψαλιδίζοντας ωστόσο κατά το ήμισυ τα μηνιαία κεφάλαια που διαθέτει. Έτσι μετά τον προσεχή Δεκέμβριο, οπότε επρόκειτο να τελειώσει το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE), τα 60 δις που διέθετε μηνιαίως η ΕΚΤ για αγορές ομολόγων, θα περιοριστούν αισθητά σε 30 δις. Παράλληλα η ΕΚΤ άφησε το βασικό επιτόκιο δανεισμού αναλλοίωτο σε μηδενικά επίπεδα.

Ο επικεφαλής της ευρωτράπεζας Μάριο Ντράγκι αιτιολόγησε τη λήψη των νέων μέτρων επισημαίνοντας ότι «οι σημερινές αποφάσεις νομισματικής πολιτικής ελήφθησαν για να διατηρηθούν οι εξαιρετικά ευνοϊκοί όροι χρηματοδότησης που απαιτούνται ακόμη για μια βιώσιμη επάνοδο των ρυθμών του πληθωρισμού προς επίπεδα χαμηλότερα αλλά κοντά στο 2%. Η αναπροσαρμογή του προγράμματος αγοράς στοιχείων ενεργητικού αντικατοπτρίζει την αυξανόμενη εμπιστοσύνη για τη βαθμιαία σύγκλιση του πληθωρισμού προς την κατεύθυνση του πληθωριστικού μας στόχου».

«Δύο βήματα εμπρός και ένα πίσω»


Ο Μάριο Ντράγκι ανακοίνωσε την παράταση του προγράμματος αγοράς ομολόγων έως τον Σεπτέμβριο του 2018 με ψαλιδισμένα κεφάλαια


Με αυτήν την απόφαση «έχει ξεκινήσει η επιστροφή προς μια κανονική νομισματική πολιτική.
(…) Η ΕΚΤ συμβάλλει έτσι το μερίδιό της για την οικονομική ομαλοποίηση στην Ευρώπη», εκτιμά ο Γεργκ Τσόινερ, επικεφαλής οικονομολόγος της γερμανικής κρατικής επενδυτική τράπεζας KfW.

Για «ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση» έκανε λόγο ο πρόεδρος του γνωστού οικονομικού Ινστιτούτου IfO του Μονάχου Κλέμενς Φυστ, τονίζοντας πάντως ότι ο όγκος του προγράμματος της ΕΚΤ θα πρέπει να περιοριστεί με ταχύτερους ρυθμούς.

Η υπερβολικά χαλαρή νομισματική πολιτική που ακολουθεί η ΕΚΤ κρύβει κινδύνους, οι οποίοι βαθμιαία αυξάνονται, προειδοποιεί από την πλευρά του ο Χανς-Βάλτερ Πέτερς, πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Συνδέσμου Γερμανικών Τραπεζών (BdB). Όπως επισημαίνει, η ΕΚΤ έκανε ένα σαφές βήμα προς την εξομάλυνση της νομισματικής πολιτικής», ωστόσο «στο σύνολό της η σημερινή απόφαση δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, όπως λέμε: δύο βήματα εμπρός και ένα πίσω».

Ο Ρόμπερτ Χάλφερ, επικεφαλής αναλυτής κεφαλαιαγορών στην Baader Bank, δεν διακρίνει ουσιαστική αλλαγή φιλοσοφίας εκ μέρους της ΕΚΤ: «Συνιστά η νέα νομισματική πολιτική της ΕΚΤ στροφή προς την κατεύθυνση πιο σταθεροποιητικών πολιτικών; Όχι, σε καμία περίπτωση! Πρώτον, παρατείνει το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων. (…) Και δεύτερον, ακόμη κι αν δαπανά μόνο 30 αντί 60 δις κάθε μήνα, πρόκειται για ακόμη 270 δις ευρώ επιπλέον ρευστότητας για τις αγορές», υπογραμμίζει.

«Οι κίνδυνοι παραμένουν πολύ σοβαροί»


Ο Μαρσέλ Φράτσερ επικροτεί την συγκρατημένη προσέγγιση της ΕΚΤ



Πάντως ο γνωστός γερμανός οικονομολόγος Μαρσέλ Φράτσερ, πρόεδρος του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW) στο Βερολίνο, επικροτεί την προσέγγιση της ΕΚΤ. Όπως επισημαίνει, «η ΕΚΤ θα πρέπει να διασφαλίσει υψηλό βαθμό ευελιξίας κατά τη βαθμιαία απόσυρσή της από την επεκτατική νομισματική πολιτική, διότι οι κίνδυνοι για την οικονομία και τις χρηματαγορές παραμένουν πολύ σοβαροί.
Γεωπολιτικές κρίσεις, προστατευτισμός, το Brexit και η αδυναμία πολλών τραπεζών παγκοσμίως ενδέχεται να ξαναθέσουν γρήγορα σε κίνδυνο την οικονομική ανάκαμψή της Ευρώπης και να αναγκάσουν την ΕΚΤ να αναλάβει δράση».


πηγή Deutsche Welle/Dpa, reuters, Άρης Καλτιριμτζής

• Στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου το θέμα της κερδοσκοπίας της ΕΚΤ σε βάρος της Ελλάδας μέσω των ελληνικών ομολόγων (SMP/ANFA)
  
  
• Με πρωτοβουλία Νίκου Χουντή (ΛΑΕ) η Ευρωομάδα της Αριστεράς (GUE/NGL) καταθέτει Προφορική Ερώτηση προς την Κομισιόν
  
  

Στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου φέρνει το θέμα της κερδοσκοπίας της ΕΚΤ σε βάρος της Ελλάδας μέσω των ελληνικών ομολόγων (SMP/ANFA) ο ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας, Νίκος Χουντής, που με πρωτοβουλία του θα κατατεθεί προφορική ερώτηση της Ευρωομάδας της Αριστεράς (GUE/NGL) προς την Κομισιόν.

Πιο συγκεκριμένα, μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσαν οι απαντήσεις του Προέδρου της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, και του Επιτρόπου Οικονομικών, Πιέρ Μοσκοβισί, στον Νίκο Χουντή, με τις οποίες ομολογούσαν ότι το Ευρωσύστημα κέρδισε περίπου 6.2 δις ευρώ από την κατοχή των ελληνικών ομολόγων που δεν κουρεύτηκαν με το PSI το 2012, η Ευρωομάδα της Αριστεράς, με πρωτοβουλία του Έλληνα ευρωβουλευτή, καταθέτει σήμερα Προφορική Ερώτηση προς την Κομισιόν, η οποία θα απαντήσει στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.


Στην προφορική ερώτηση η Ομάδα της Αριστεράς, ζητά από την Κομισιόν να απαντήσει «Εάν οι δανειστές της Ελλάδας, που η ίδια αντιπροσωπεύει στις διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση, θα σταματήσουν αυτή την κερδοσκοπική διαδικασία και θα επιστρέψουν, χωρίς όρους, τα υπερ-κέρδη του Ευρωσυστήματος, πίσω στην Ελλάδα», καθώς επίσης, εάν «Έχει παραβιαστεί η αρχή της ίσης μεταχείρισης στην προκειμένη περίπτωση, δεδομένου ότι τα ελληνικά ομόλογα που ανήκαν στο Ευρωσύστημα αποκλείστηκαν από το κούρεμα του 2012».


Καταλήγοντας, η GUE/NGL ζητά από την Κομισιόν να σχολιάσει το επιχείρημα ότι «η εξαίρεση των ελληνικών ομολόγων που κατείχε η ΕΚΤ, περιόρισε την αποτελεσματικότητα του κουρέματος του PSI το 2012».



Ακολουθεί η προφορική ερώτηση:

Το 2012, η ​​Ελλάδα και οι διεθνείς δανειστές αποφάσισαν να κουρέψουν τα ελληνικά ομόλογα (PSI), εξαιρουμένων, όμως, των ομολόγων που είχε στο χαρτοφυλάκιό του το Ευρωσύστημα (ΕΚΤ&ΕθνΚΤ).

Σύμφωνα με τις απαντήσεις του Επιτρόπου Moscovici (P-000596/16, E-004193/17) και του προέδρου της ΕΚΤ, Mario Draghi, το Ευρωσύστημα έχει αποκομίσει καθαρά κέρδη (Κέρδη από SMP/ANFA μείον επιστροφές προς την Ελλάδα), κατά την περίοδο 2012-2016, ύψους 6.2 δις ευρώ.

Από τότε η Ελλάδα έχει εφαρμόσει διάφορα μέτρα λιτότητας ώστε να εξυπηρετεί το μη βιώσιμο χρέος της, με το αντίστοιχο βάρος να επιβαρύνει τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.


Μπορει η Επιτροπη να απαντήσει:

-Εάν οι δανειστές της Ελλάδας, που η ίδια αντιπροσωπεύει στις διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση, θα σταματήσουν αυτή την κερδοσκοπική διαδικασία και θα επιστρέψουν, χωρίς όρους, τα υπερ-κέρδη του Ευρωσυστήματος, πίσω στην Ελλάδα;

-Έχει παραβιαστεί η αρχή της ίσης μεταχείρισης στην προκειμένη περίπτωση, δεδομένου ότι τα ελληνικά ομόλογα που ανήκαν στο Ευρωσύστημα αποκλείστηκαν από το κούρεμα του 2012;
-Πώς αντιδρά η Επιτροπή στο επιχείρημα ότι η εξαίρεση των ελληνικών ομολόγων που κατείχε η ΕΚΤ, περιόρισε την αποτελεσματικότητα του κουρέματος του PSI το 2012;

Η «πραγματική» ανεργία στη χώρα μας ανέρχεται στο 31,3% σύμφωνα με τη μέτρηση της ΕΚΤ, ενώ με τις μετρήσεις της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής η ανεργία στην Ελλάδα διαμορφώνεται στο 21,7% (Απρίλιος 2017).

Την ίδια στιγμή, η ανεργία στις χώρες της Ευρωζώνης από 9,5% που την υπολογίζει η Eurostat ανεβαίνει στο 18,5% από τον διαφορετικό τρόπο μέτρησης της ΕΚΤ.

Σε απάντηση που έδωσε ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, στον ευρωβουλευτή Ν. Χουντή, η υποαξιοποίηση του εργατικού δυναμικού της χώρας μας έφθασε στο 31,3% στο δ΄ τρίμηνο του 2016, δηλαδή είναι κατά σχεδόν οκτώ μονάδες δυσμενέστερη σε σύγκριση με το επίσημο ποσοστό ανεργίας, το οποίο στο συγκεκριμένο διάστημα είχε αγγίξει το 23,4%.

Η ΕΚΤ συμπεριέλαβε στη μέτρηση όχι μόνο τους τυπικούς ανέργους αλλά και τρεις επιπλέον κατηγορίες: Οσους έχουν μερική απασχόληση αλλά θα ήθελαν να έχουν πλήρες ωράριο, όσους θέλουν να εργαστούν αλλά έχουν απογοητευθεί και δεν αναζητούν ενεργά εργασία και τους «σιωπηλούς» ανέργους που ψάχνουν μεν δουλειά αλλά δεν καταγράφονται διότι δεν είναι σε ετοιμότητα να αναλάβουν καθήκοντα εντός δύο εβδομάδων, όπως συνήθως απαιτείται στατιστικά.

Σύμφωνα με την ΕΚΤ, το πρόβλημα της υποαξιοποίησης εμφανίζεται σε ολόκληρη την Ευρωζώνη. Ενώ στα τέλη του περασμένου έτους η Eurostat υπολόγιζε την ανεργία κοντά στο 9,5%, τα στοιχεία της ΕΚΤ δείχνουν πως το πραγματικό ποσοστό είναι αισθητά υψηλότερο και φθάνει στο 18,5%.

ΕΛΣΤΑΤ

Πάντως, με τον «παραδοσιακό» τρόπο μέτρησης της ΕΛΣΤΑΤ, το ποσοστό ανεργίας διαμορφώθηκε τον Απρίλιο στο 21,7% έναντι 23,6% τον Απρίλιο του 2016 και 22% τον Μάρτιο του 2017.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, ο αριθμός των απασχολουμένων ανήλθε σε 3.749.975 άτομα, ενώ ο αριθμός των ανέργων διαμορφώθηκε σε 1.040.909 και του οικονομικά μη ενεργού πληθυσμού σε 3.228.062.

Η μικρή πτώση της ανεργίας οφείλεται κυρίως στην έναρξη της τουριστικής σεζόν που είχε ως αποτέλεσμα να απορροφηθούν άνεργοι στον τουριστικό κλάδο. Η τάση αυτή αναμένεται να συνεχιστεί, καθώς από τον Ιούνιο ξεκίνησε το μεγάλο τουριστικό κύμα στη χώρα.

Σε σχέση με τον Απρίλιο του 2016, οι απασχολούμενοι αυξήθηκαν κατά 79.833 άτομα (2,2%), οι άνεργοι μειώθηκαν κατά 92.657 άτομα (8,2%) και οι οικονομικά μη ενεργοί συρρικνώθηκαν κατά 22.850 άτομα.

Σε σχέση με τον Μάρτιο του 2017, οι απασχολούμενoι σημείωσαν αύξηση κατά 23.943 άτομα (0,6%), οι άνεργοι μειώθηκαν κατά 12.927 άτομα (1,2%) και οι οικονομικά μη ενεργοί περιορίστηκαν κατά 14.181 άτομα (0,4%).

Το ποσοστό ανεργίας μεταξύ των ανδρών διαμορφώθηκε στο 18,2% και των γυναικών στο 26,2%. Σε ηλικιακό επίπεδο, η υψηλότερη ανεργία παρατηρήθηκε στην ομάδα 15-24 ετών (45,5%) και στην ομάδα 25-34 ετών (27,6%).




ΠΗΓΗ kathimerini.gr

Συμπληρώνονται 2 χρόνια από τότε που η ΕΚΤ αποφάσισε να μην αυξήσει τον ELA  στις ελληνικές τράπεζες, με αποτέλεσμα αυτές να «κλείσουν» και να μπουν τα περιβόητα capital controls.

Πολλά έχουν ακουστεί και γραφτεί από τότε μέχρι σήμερα για αυτό, τα περισσότερα ελάχιστη σχέση έχουν με την αλήθεια και την πραγματικότητα

Στο Eurogroup της 25ης Ιουνίου 2015, δόθηκε μια πρόταση στον τότε έλληνα Υπουργό Οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη, με τη μορφή τελεσιγράφου, «take it or leave it». Η επαπειλούμενη «ποινή» σε περίπτωση μη αποδοχής της πρότασης των δανειστών, ήταν η μη παροχή περαιτέρω ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες. Η ελληνική κυβέρνηση αρνούμενη να αποδεχτεί την πρόταση των δανειστών, καθώς θα παραβίαζε τα όσα προεκλογικά είχε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό, αποφασίζει να την θέσει σε δημοψήφισμα, με αποτέλεσμα στις 28/6/2015 η ΕΚΤ να αποφασίσει το κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών.

Μετά την πράξη της αυτή, η ΕΚΤ αρνήθηκε να γνωστοποιήσει τόσο τον λόγο της άρνησης της για παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες, ως όφειλε, όσο και την νομική γνωμοδότηση που ζήτησε και έλαβε ο Πρόεδρος της ΕΚΤ από ιδιωτικό δικηγορικό γραφείο, παρακάμπτοντας έτσι τη νομική υπηρεσία της ΕΚΤ. Το επιχείρημα της ΕΚΤ, και του Προέδρου της Μάριο Ντράγκι, ήταν ότι η ΕΚΤ έδρασε νομίμως, τεχνοκρατικά και χωρίς καμία πολιτική σκοπιμότητα. Όμως ο κ. Ντράγκι δεν πρέπει να ήταν καθόλου σίγουρος για την νομιμότητα των ενεργειών του, εξ ου και απευθύνθηκε επί πληρωμή, σε νομική γνωμάτευση ιδιωτικού νομικού γραφείου και δεν αρκέστηκε, ως συνηθίζεται, σε μια γνωμάτευση των νομικών συμβούλων της ΕΚΤ.

Τον Ιούλιου του 2015, όταν εζητήθη από την ΕΚΤ η γνωστοποίηση της νομικής γνωμάτευσης που έλαβε, δεδομένου μάλιστα ότι συντάχθηκε και με χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων, για να μάθουμε πράγματι για τη νομιμότητα μιας τόσο κρίσιμης απόφασης που θέτει καίρια ζητήματα για την πολιτική ανεξαρτησία της ΕΚΤ και για το κατά πόσον η λαϊκή κυριαρχία χωρών σε «πρόγραμμα» είναι συμβατή με την δυνατότητα της ΕΚΤ να κλείνει τις τράπεζες όταν οι κυβερνήσεις τους δεν «συμμορφώνονται» με τις επιταγές της. Ο κ. Ντράγκι απήντησε εγγράφως αρνούμενος να δημοσιοποιήσει την εν λόγω νομική γνωμάτευση, κάνοντας μάλιστα επίκληση στην «υποχρέωση του να προστατέψει» την εμπιστευτικότητα της γνωμάτευσης του ιδιωτικού νομικού γραφείου.

Τίθεται λοιπόν πλειάδα ζητημάτων, νομικών, πολιτικών και οικονομικών, επί των όσων διέλαβαν την περίοδο εκείνη και για τα οποία τόσο εκτενής συζήτηση έχει γίνει.

Κατ’ αρχάς η απάντηση του κ.Ντράγκι είναι απολύτως αίολη νομικά, καθώς το απόρρητο δικηγόρου πελάτη, δεν έχει καμία σχέση με τέτοιου είδους ερμηνεία και επίκληση. Ο δικηγόρος πράγματι οφείλει να τηρεί αυστηρά εχεμύθεια για όσα του εμπιστεύεται ο πελάτης του. Δεν ισχύει όμως και το αντίστροφο! Δηλαδή ότι ο πελάτης, εν προκειμένω η ΕΚΤ, οφείλει να τηρεί κανόνες εμπιστευτικότητας για μια γνωμοδότηση που η ίδια εζήτησε! Αυτό είναι πρωτάκουστο και εκ των ων ουκ άνευ! Επ’ ουδενί, δεν σχετίζεται με την εμπιστευτικότητα ενός εγγράφου που ζήτησε και έλαβε ένα θεσμικό όργανο της ΕΕ, που ασκεί δημόσια εξουσία προς όφελος και για λογαριασμό των πολιτών. Ειδικά μάλιστα όταν αυτή η γνωμοδότηση και η επακόλουθη ενέργεια του κλεισίματος των τραπεζών, επηρεάζει καθοριστικά την οικονομία μιας χώρας και τις ζωές των πολιτών της.

Ένα άλλο ζήτημα που τίθεται, είναι το αυτό καθεαυτό το νόμιμο ή μη του κλεισίματος των ελληνικών τραπεζών από πλευράς ΕΚΤ. Σύμφωνα με το άρθρο 14 παρ. 4 του Καταστατικό του ΕΣΚΤ που αφορά στον ELA «Τα πιστωτικά ιδρύματα στη ζώνη του ευρώ έχουν την δυνατότητα να λαμβάνουν χρηματοδότηση», συνεπώς γεννάται το ερώτημα του κατά πόσο μπορεί να αποφασίσει η ΕΚΤ να περιστείλει αυτή τη «δυνατότητα»; Ειδικά μάλιστα αν σκεφτεί κανείς ότι ο Μάριο Ντράγκι για αυτή τη νομιμότητα, δεν ήταν καθόλου σίγουρος, εξ ου και ζήτησε την γνωμοδότηση από ιδιωτικό δικηγορικό γραφείο, την οποία μάλιστα αρνείται να δημοσιεύσει.

Κάποιος κακοπροαίρετος θα μπορούσε να πει ότι η δυνατότητα παροχής ρευστότητας, αίρεται αν η ΕΚΤ κρίνει ότι παρακωλύονται οι στόχοι του Ευρωσυστήματος, θα κληθεί να απαντήσει κιόλας στο κατά πόσο οι στόχοι του Ευρωσυστήματος, που είναι η ομαλή λειτουργία των τραπεζών, εξυπηρετούνται με το κλείσιμο των τραπεζών και την άρνηση παροχής ρευστότητας;

Πέραν τούτου, η ΕΚΤ στην απόφαση που έλαβε μετά την άρνηση αποδοχής από ελληνικής πλευράς της πρότασης του Eurogroup και την απόφαση προκήρυξης δημοψηφίσματος, κάθε άλλο παρά πλήρως πολιτικά ανεξάρτητη ήταν! Παραβίασε λοιπόν την αρχή της πλήρους πολιτικής ανεξαρτησίας της ΕΚΤ, καθώς είναι κατάδηλο ότι η απόφαση ελήφθη με καθαρά πολιτικά κριτήρια και όχι στα πλαίσια των στόχων και των σκοπών λειτουργίας της ΕΚΤ.

Ακόμη παραβιάζεται η αρχή της διαφάνειας από την άρνηση γνωστοποίησης του λόγου και της νομικής γνωμοδότησης που ζήτησε και έλαβε η ΕΚΤ σχετικά με το νόμιμο των ενεργειών της αναφορικά με το κλείσιμο των ελληνικών τραπεζών.

Ο Καθηγητής Δημοσίου, Ευρωπαϊκού και Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Βρέμης, Andreas Fisher-Lescano υπογραμμίζει ότι «Η ΕΚΤ είναι υποχρεωμένη να παράσχει πρόσβαση στη νομική γνωμοδότηση διότι το δημόσιο συμφέρον δεν προσβάλλεται από τη δημοσίευση μιας τέτοιας γνωμοδότησης. Οι πολίτες της ΕΕ έχουν το θεμελιώδες δικαίωμα να γνωρίζουν τη δράση και το σύννομο ή μη αυτής, των θεσμικών οργάνων της, ειδικά σε καίρια ζητήματα με καθοριστικές επιπτώσεις για τις ζωές τους. Η ΕΚΤ δεν διαθέτει νομικά επιχειρήματα για να αρνηθεί την δημοσιοποίηση των γνωμοδοτήσεων που ζήτησε σχετικά με τις ενέργειες της και, συνεπώς, η άρνηση του κ. Ντράγκι παραβιάζει τις αρχές διαφάνειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το δικαίωμα των πολικών της στην ελευθερία πληροφόρησης (freedom of information)».

Το κίνημα του Γιάνη Βαρουφάκη, DiEM25 ξεκίνησε την εκστρατεία #TheGreekFiles για να γνωστοποιηθεί η νομική γνωμοδότηση, για έναν απλό λόγο που παράλληλα συνιστά και ένα μεγάλο διακύβευμα, διότι η ισχύς της ΕΚΤ επί των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων της Ευρωζώνης, δεδομένης της δυνατότητας της να κλείνει τις τράπεζες, είναι τεράστια. Και η αυθαίρετη και αδιαφανής άσκηση της από μη εκλεγμένους κεντρικούς τραπεζίτες που συσκέπτονται και αποφασίζουν κεκλεισμένων των θυρών να κλείσουν οι τράπεζες ενός κράτους μέλους, καταργεί την δημοκρατία και, έτσι, απαξιώνει την Ευρωπαϊκή Ένωση στα μάτια των λαών της.



ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΡΙΘΑΡΙΔΗΣ
ΝΟΜΙΚΟΣ

Του Τάκη Μίχα

Δυστυχώς πολλές από τις απαντήσεις στις πρόσφατες παρατηρήσεις του κ. Ντάισελμπλουμ αναλώθηκαν σε αφορισμούς κατηγορώντας των Ευρωπαίο αξιωματούχο για «ρατσισμό» κ.λπ., που ασφαλώς δεν πρόκειται να μεταπείσουν κανέναν.

Κρίμα. Γιατί έτσι χάθηκε μια ευκαιρία να καταδειχθεί με επιχειρήματα πως μια αρκετά διαδεδομένη άποψη είναι λανθασμένη.

Ας δούμε γιατί. 

Σύμφωνα με τον κ. Ντάισελμπλουμ, το πρόβλημα της κρίσης στην Ελλάδα ήταν το μέγεθος του χρέους το οποίο δημιουργήθηκε από τη διάθεση των πολιτικών να μεγιστοποιήσουν την ωφελιμότητά τους.

Αν ο κ. Ντάισελμπλουμ είχε δίκιο, τότε έχουμε το εξής παράδοξο: 

Από την αρχή της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, το ποσοστό του δημόσιου χρέους της Βρετανίας αυξήθηκε περισσότερο από αυτό της Ισπανίας.

Αυτό είχε αποτέλεσμα το 2011, το ποσοστό του ΑΕΠ του δημόσιου χρέους της Βρετανίας να είναι 17% υψηλότερο από το ισπανικό δημόσιο χρέος (89% έναντι 72%).

Με άλλα λόγια, οι πολιτικοί της Βρετανίας «διασκέδασαν περισσότερο με σναπς και γυναίκες» από ό,τι οι πολιτικοί της Ισπανίας! 

Ομως οι χρηματοπιστωτικές αγορές δεν επέλεξαν τη Βρετανία αλλά την Ισπανία ως υποψήφιο θύμα κρίσης χρέους! 

Αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι από τις αρχές του 2010 οι αποδόσεις ισπανικών κρατικών ομολόγων αυξήθηκαν σημαντικά σε σχέση με αυτές των βρετανικών, γεγονός που δείχνει ότι οι αγορές θεωρούσαν πως υπήρχε μεγαλύτερο ρίσκο χρεοκοπίας με τα ισπανικά παρά με τα βρετανικά ομόλογα. 

Με άλλα λόγια, αυτό που έχει σημασία δεν είναι τόσο το μέγεθος του χρέους όσο η φερεγγυότητα του δανειζομένου - δηλαδή η αντίληψη που επικρατεί στις αγορές σχετικά με τις δυνατότητες που έχει ο δανειζόμενος να εκπληρώνει τα συμφωνηθέντα με τον δανειστή.

Η κρίση στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο κρίση του χρέους όσο κρίση φερεγγυότητας:Οι αγορές σε κάποια στιγμή άρχισαν να αμφιβάλλουν για το αν η Ελλάδα θα μπορούσε να εκπληρώσει τις δανειστικές της υποχρεώσεις με αποτέλεσμα να μην έχει πια η χώρα πρόσβαση στις διεθνείς αγορές. 

Τι ήταν αυτό που επηρέασε τη φερεγγυότητα της χώρας;

Για να γυρίσουμε στο παράδειγμα της Βρετανίας και της Ισπανίας.

Γιατί οι αγορές θεωρούσαν ότι υπήρχε μεγαλύτερος κίνδυνος χρεοκοπίας στην Ισπανία παρά στη Βρετανία - παρά το γεγονός ότι το χρέος ήταν μεγαλύτερο στη δεύτερη παρά στην πρώτη; 

H Βρετανία είχε ένα τεράστιο πλεονέκτημα σε σχέση με την Ισπανία.

Είχε τη δική της Κεντρική Τράπεζα που ανά πάσα στιγμή μπορούσε να λειτουργήσει ως «τελευταίος δανειστής», κάτι που δεν είχε η Ισπανία.

Η Βρετανία ανά πάσα στιγμή, όντας έξω από την ΟΝΕ και έχοντας το δικό της νόμισμα, μπορούσε να ξεπληρώσει τα δάνεια - που ήταν και σε δικό της νόμισμα (βρετανικά ομόλογα στερλίνας).

Αυτή τη δυνατότητα ασφαλώς δεν την είχαν ούτε η Ισπανία ούτε η Ελλάδα, που εξαρτώνται από μια ξένη τράπεζα, την ΕΚΤ, στην οποία έχουν ελάχιστη επιρροή. 

Αρα για να επανέλθουμε στο αρχικό μας επιχείρημα, το πρόβλημα με την Ελλάδα (και την Ισπανία) δεν ήταν το μέγεθος του δανεισμού.

Ηταν το γεγονός ότι συμμετείχαν σε μια νομισματική ένωση και δεν είχαν τη δική τους Κεντρική Τράπεζα που θα εμπόδιζε τη χρεοκοπία τυπώνοντας χρήμα.

Ενας άλλος τρόπος να το δει κανείς είναι ότι χώρες που μετέχουν σε μια νομισματική ένωση στην ουσία δανείζονται σε «ξένο χρήμα» - όπως ακριβώς έκαναν οι αποικίες κάποτε. 

Το επιχείρημα που ανέπτυξα πιο πάνω ανήκει στη μεγαλύτερη ίσως σήμερα αυθεντία σε θέματα ΟΝΕ που είναι ο Βέλγος οικονομολόγος Paul De Grauwe, το εγχειρίδιο του οποίου Economics of Monetary Union έχει ξεπεράσει τις 12 εκδόσεις!

Υπήρξε επίσης σύμβουλος του πρώην προέδρου της Κομισιόν, Μπαρόζο. 

Το επιχείρημά του -κάπως απλοποιημένο- είναι το εξής: 

Οταν μια χώρα αποφασίζει να γίνει μέλος μιας νομισματικής ένωσης, αλλάζει ριζικά η φύση του δημόσιου χρέους της χώρας. 

Σταματάει να έχει έλεγχο στο νόμισμα στο οποίο δανείστηκε. Αυτό έχει αποτέλεσμα οι αγορές να μπορούν να αναγκάσουν τη χώρα σε χρεοκοπία. 

Αυτό όμως δεν ισχύει σε χώρες που δεν αποτελούν μέλη μιας νομισματικής ένωσης και διατηρούν τον έλεγχο του νομίσματος στο οποίο δανείζονται. 

Αλλά για να επανέλθουμε στον κ. Ντάισελμπλουμ, το λάθος με το επιχείρημά του είναι ότι εστιάζεται στη χρόνια γρίπη από την οποία έπασχε η Ελλάδα και αρνείται να δει τον καρκίνο που την προσέβαλε με την ένταξη στην ευρωζώνη.

Το πελατειακό κράτος, η έλλειψη μεταρρυθμίσεων και όλα τα σχετικά που υπονοεί ο Ευρωπαίος αξιωματούχος είναι η γρίπη - μια ασφαλώς βαριά γρίπη αλλά σε τελική ανάλυση γρίπη. 

Αντίθετα η ένταξη της Ελλάδας στην ευρωζώνη υπήρξε ο καρκίνος.

Πρόσθεσε σε όλες τις αδυναμίες που ήδη είχε η χώρα την τελειωτική: την αδυναμία να τυπώσει χρήμα. Από εκείνη τη στιγμή το τέλος είχε δρομολογηθεί. 

Η θεωρία του Βέλγου ειδήμονα σε θέματα ΟΝΕ εξηγεί γιατί νομοτελειακά σε κάποια φάση, αργότερα ή νωρίτερα, θα γινόταν ο στόχος των διεθνών αγορών. 

Θα γινόταν «πρόβατο επί σφαγή», με τα απίστευτα αποτελέσματα που βιώνουμε τα τελευταία 7 (!) χρόνια. 



αναδημοσίευση από efsyn



Δείτε την επιστημονική μελέτη του Paul De Grauwe