ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗ

Κάθε Νοέμβριο, ο Λευκός Οίκος διοργανώνει ένα «εορταστικό» event πριν από την Ημέρα των Ευχαριστιών (Thanksgiving), την προεδρική απονομή χάριτος στη γαλοπούλα. Φέτος ο Τζο Μπάιντεν, απένειμε χάρη στις Peach και Blossom, δύο γαλοπούλες τα ονόματα των οποίων παραπέμπουν στο άνθος της ροδακινιάς, που είναι το σύμβολο του Ντέλαγουερ, της Πολιτείας που υπηρέτησε ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ ως γερουσιαστής για 36 χρόνια.

Και στο φετινό event, όπως και όλα πριν απ’ αυτό-με εξαίρεση ίσως όσα έγιναν την περίοδο της πανδημίας- χιλιάδες άνθρωποι συνέρρευσαν στον κήπο του Λευκού Οίκου για να… χειροκροτήσουν αυτή την αν μη τι άλλο αμφιλεγόμενη παράδοση στην Ουάσινγκτον.

Κάποιοι ερμηνεύουν αυτή την «ανάλαφρη» παράδοση ως θετική, υποστηρίζοντας ότι σώζει δύο γαλοπούλες από το να γίνουν δείπνο, αλλά αν θες να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου, δεν μπορείς να το δεις έτσι. Οι άνθρωποι της PETA, που αγωνίζονται για την ηθική μεταχείριση των ζώων ζητούν να σταματήσει αυτή η τελετή, περιγράφοντάς την ως «εξευτελιστικό κόλπο της βιομηχανίας κρέατος».

Η Ingrid Newkirk, πρόεδρος της PETA, έγραψε στον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, προτρέποντάς τον να χρησιμοποιήσει τους τελευταίους μήνες της θητείας του για να καταργήσει το τελετουργικό. Επέκρινε τη βιομηχανία γαλοπούλας για τις πρακτικές της, χαρακτηρίζοντάς τες «εκπληκτικά σκληρές» και ακατάλληλες για να πανηγυρίζονται δημόσια.

Τα ζώα κακοποιούνται στα εκτροφεία

Μια μυστική έρευνα της PETA ισχυρίστηκε ότι αποκάλυψε κακοποίηση ζώων μέσα σε εργοστάσιο γαλοπούλας της Butterball, ισχυριζόμενη ότι οι εργαζόμενοι κακοποιούσαν σεξουαλικά τα ζώα πριν από τη σφαγή τους.

Σε ένα βίντεο στο Instagram, ένας ερευνητής -που παραμένει ανώνυμος- περιγράφει λεπτομερώς περιστατικά, όπου οι εργαζόμενοι φέρονται να καβαλάνε αλυσοδεμένες γαλοπούλες και να βάζουν τα δάχτυλά τους στα πουλιά (περιττό να αναφέρουμε πού), ενώ η γραμμή παραγωγής ήταν σταματημένη.

Το υλικό από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φέρεται να δείχνει το εσωτερικό ενός απροσδιόριστου εργοστασίου, όπου ένας εργαζόμενος φαίνεται να κάθεται πάνω σε μια γαλοπούλα, ενώ ένας άλλος φαίνεται να κλοτσάει το πτηνό βρίζοντας δυνατά.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Butterball αντιμετωπίζει κατηγορίες για κακοποίηση ζώων από την PETA.

Το 2017, ερευνητές κατηγόρησαν εργαζόμενους σε σφαγείο στο Ozark του Αρκάνσας ότι κακοποιούσαν τις γαλοπούλες κλοτσώντας και πετώντας τα ζώα.

«Αν έστω και ένας άνθρωπος δει αυτό το βίντεο και σταματήσει να τρώει πουλερικά, θα αξίζει τον κόπο», δήλωσε ο ερευνητής στο τέλος του πρόσφατου βίντεο.

Η ομάδα για τα δικαιώματα των ζώων διαμαρτυρήθηκε επίσης για την αμνηστία που έδωσε ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν σε δύο γαλοπούλες τη Δευτέρα (25/11), επιδεικνύοντας το «Hell on Wheels» – ένα υπερρεαλιστικό φορτηγό μεταφοράς γαλοπούλας σε φυσικό μέγεθος, καλυμμένο με εικόνες των πτηνών που στριμώχνονται σε κιβώτια καθ’ οδόν προς τη σφαγή.

Αυτή η «αμνηστία» δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια προεδρική έγκριση της σκληρής, καταστροφικής βιομηχανίας γαλοπούλας», έγραψε η PETA στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Διαρκής βασανισμός

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που βγαίνουν στο φως οι βίαιες πρακτικές που εφαρμόζονται στα εκτροφεία πουλερικών.

Αργά το βράδυ της 2ας Νοεμβρίου 2023, μερικοί ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ζώων άνοιξαν μια ξεκλείδωτη πόρτα σε έναν αχυρώνα και μπήκαν σε μια θάλασσα από γαλοπούλες που ζούσαν σε φρικτές συνθήκες.

Ήταν ένας από τους πολλούς αχυρώνες σε μια εκτεταμένη εργοστασιακή εκμετάλλευση στην Οβατόνα της Μινεσότα, η οποία εκτρέφει γαλοπούλες για το Jennie-O, τον δεύτερο μεγαλύτερο παραγωγό γαλοπούλας των ΗΠΑ και περσινό προμηθευτή της ετήσιας τελετής απονομής χάρης στον Λευκό Οίκο.

«Καταγράψαμε πολλά πραγματικά φρικτά ζητήματα υγείας», δήλωσε στο Vox η ακτιβίστρια Kecia Doolittle, μία από τους ερευνητές. «Ήταν τόσο άσχημα όσο μπορείτε να φανταστείτε».

Βρήκαν πολυάριθμες γαλοπούλες που ήταν νεκρές και σάπιζαν, είπε η Doolittle, και πολλές που είχαν πρόβλημα με το περπάτημα. Υπήρχαν επίσης ζωντανά πτηνά που τσιμπολογούσαν νεκρά πουλιά και δεκάδες ζώα με ορατές πληγές – κάθε ένα από αυτά σημάδι κανιβαλισμού, ένα επίμονο πρόβλημα στην εκτροφή γαλοπούλας.

Η Doolittle ισχυρίζεται επίσης ότι υπήρχαν αρκετές γαλοπούλες που ήταν ακινητοποιημένες και δεν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε τροφή και νερό. Σε επιστολή της προς τον εισαγγελέα της κομητείας Steele και τις τοπικές Αρχές επιβολής του νόμου, η Bonnie Klapper – πρώην βοηθός εισαγγελέα των ΗΠΑ που συμβούλευε την Doolittle – δήλωσε ότι οι συνθήκες αποτελούν παραβίαση του νόμου της Μινεσότα περί κακοποίησης ζώων, ο οποίος ορίζει ότι «κανένα πρόσωπο δεν πρέπει να στερεί από οποιοδήποτε ζώο επί του οποίου το πρόσωπο έχει την ευθύνη ή τον έλεγχο της απαραίτητης τροφής, νερού ή καταφυγίου». (Η Μινεσότα είναι μία από τις λίγες πολιτείες που δεν εξαιρούν τις κτηνοτροφικές πρακτικές από τον νόμο περί κακοποίησης ζώων).

«Μύριζε απαίσια», είπε η Doolittle. Ο αέρας έκανε το λαιμό της να καίει, πιθανότατα λόγω των υψηλών επιπέδων αμμωνίας από τα απόβλητα των γαλοπούλων, τα οποία προκαλούν στα πτηνά προβλήματα στα μάτια και στο αναπνευστικό σύστημα.

Οι ακτιβιστές βρήκαν μια πινακίδα στην ιδιοκτησία που έγραφε: «Το Jennie-O Turkey Store νοιάζεται για τις γαλοπούλες – θα έπρεπε να το κάνεις κι εσύ!».

«Το Jennie-O Turkey Store λαμβάνει σοβαρά υπόψη του την καλή διαβίωση των ζώων που βρίσκονται υπό τη φροντίδα μας και εφαρμόζει αυστηρά πρότυπα φροντίδας των ζώων σε όλη την αλυσίδα εφοδιασμού μας», δήλωσε εκπρόσωπος της Hormel Foods, της μητρικής εταιρείας του Jennie-O, στο Vox. «Διεξάγουμε τακτικούς ελέγχους στις εγκαταστάσεις μας για να διασφαλίσουμε ότι τα πρότυπά μας ανταποκρίνονται στις πρακτικές χειρισμού των ζώων και στις πολιτικές που ορίζονται από την Εθνική Ομοσπονδία Γαλοπούλας και την Αμερικανική Κτηνιατρική Ένωση».

Η Doolittle διέσωσε δύο από τα πουλιά – τα οποία αργότερα ονόμασε Gabriel και Gilbert – και τα πήγε σε κτηνιάτρους στο Γουισκόνσιν, οι οποίοι την παρότρυναν να κάνει ευθανασία στον Gilbert. «Και τα δύο είχαν πραγματικά σοβαρές λοιμώξεις, και τα δύο είχαν παράσιτα», δήλωσε η Doolittle, αλλά ο Gilbert ήταν σε ιδιαίτερα κακή κατάσταση, με μια πληγή κάτω από το φτερό του, μια μόλυνση στο πρόσωπό του και πληγές από τσιμπήματα σε μέρος των γεννητικών του οργάνων.

Αλλά η Doolittle ήθελε να του δώσει μια ευκαιρία να αναρρώσει. Και τα δύο πουλιά υποβλήθηκαν σε θεραπεία και τους χορηγήθηκε ένας συνδυασμός αντιβιοτικών, ανακούφισης από τον πόνο και αντιπαρασιτικών φαρμάκων.

Η Sherstin Rosenberg, κτηνίατρος στην Καλιφόρνια και εκτελεστική διευθύντρια ενός καταφυγίου για διασωθέντα πουλερικά, έγραψε σε κτηνιατρική γνωμάτευση ότι η κατάσταση του Gabriel και του Gilbert «υποδηλώνει σοβαρά προβλήματα διαβίωσης των ζώων» στις εγκαταστάσεις του Jennie-O.

Τα ευρήματα, αν και ανησυχητικά, είναι κοινά σε όλη τη βιομηχανία γαλοπούλας.

Πολυάριθμες ομάδες για την καλή διαβίωση των ζώων έχουν διαπιστώσει παρόμοιες συνθήκες σε επιχειρήσεις που διαχειρίζονται οι ανταγωνιστές του Jennie-O – ακόμη και αυτές που αυτοχαρακτηρίζονται ως πιο ανθρώπινες.

Αυτό συμβαίνει επειδή η εκτροφή γαλοπούλας είναι απίστευτα ομοιόμορφη, με τις εταιρείες να χρησιμοποιούν γενικά τις ίδιες πρακτικές και την ίδια φυλή – τη λευκή γαλοπούλα με ευρύ στήθος – που έχει εκτραφεί χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο πόνος τους.

Πώς η αμερικανική βιομηχανία πουλερικών κατέστρεψε τη γαλοπούλα

Όπως όλα τα άλλα στις ΗΠΑ – αυτοκίνητα, σπίτια, κρουαζιερόπλοια – η γαλοπούλα έχει γίνει υπερμεγέθης.

Η βιομηχανία πουλερικών έκανε τις γαλοπούλες τόσο μεγάλες κυρίως μέσω της επιλεκτικής αναπαραγωγής. Η γαλοπούλα Broad Breasted White, η οποία αντιπροσωπεύει 99 στις 100 γαλοπούλες των καταστημάτων τροφίμων, έχει εκτραφεί για να δώσει έμφαση – σωστά μάντεψες – στο στήθος, ένα από τα πιο πολύτιμα μέρη του πουλιού. Αυτά τα πουλιά μεγαλώνουν δύο φορές πιο γρήγορα και γίνονται σχεδόν δύο φορές πιο μεγάλα από ό,τι στη δεκαετία του 1960. Το γεγονός ότι είναι τόσο βαριά στην κορυφή, σε συνδυασμό με άλλα προβλήματα υγείας που προκαλούνται από την ταχεία ανάπτυξη και το ανθυγιεινό περιβάλλον των εργοστασιακών εκτροφών, μπορεί να τα δυσκολέψει να περπατήσουν.

Ένα άλλο πρόβλημα προκύπτει από τα τεράστια στήθη τους: Τα αρσενικά μεγαλώνουν τόσο πολύ που δεν μπορούν να ζευγαρώσουν με τα θηλυκά, οπότε πρέπει να γίνει τεχνητή αναπαραγωγή.

Διαβασε ακομα

Η ανθρωπότητα απέτυχε σε μια από τις μεγαλύτερες ηθικές δοκιμασίες της

Ο συγγραφέας Jim Mason περιγράφει λεπτομερώς αυτή την πρακτική στο βιβλίο του The Ethics of What We Eat (Η ηθική αυτού που τρώμε), το οποίο συνέγραψε με τον φιλόσοφο Peter Singer. Ο Mason έπιασε δουλειά στον κολοσσό γαλοπούλας Butterball για να κάνει έρευνα για το βιβλίο, όπου, όπως έγραψε, έπρεπε να κρατάει αρσενικές γαλοπούλες ενώ ένας άλλος εργαζόμενος τις διεγείρει για να βγάλουν το σπέρμα τους σε μια σύριγγα χρησιμοποιώντας μια αντλία κενού. Μόλις η σύριγγα γέμιζε, μεταφερόταν στο κοτέτσι, όπου ο Mason έβαζε τις θηλυκές γαλαοπούλες με το στήθος προς τα κάτω, ενώ ένας άλλος εργάτης εισήγαγε το περιεχόμενο της σύριγγας στο πτηνό χρησιμοποιώντας έναν αεροσυμπιεστή.

Οι εργαζόμενοι στο εκτροφείο έπρεπε να το κάνουν αυτό σε μία θηλυκή γαλοπούλα κάθε 12 δευτερόλεπτα για 10 ώρες την ημέρα. Ήταν «η πιο σκληρή, γρήγορη, βρόμικη, αηδιαστική, χειρότερα αμειβόμενη δουλειά» που είχε κάνει ποτέ, έγραψε ο Mason.

Σε στρεσογόνα περιβάλλοντα συνωστισμού, οι γαλοπούλες μπορεί να γίνουν επιθετικές και να τσιμπήσουν η μία την άλλη, ακόμη και να διαπράξουν κανιβαλισμό. Αντί να δώσουν στις γαλοπούλες περισσότερο χώρο και καλύτερες συνθήκες, οι παραγωγοί τις ακρωτηριάζουν για να ελαχιστοποιήσουν τις ζημιές. Κόβουν το ένα τέταρτο έως το ένα τρίτο του ράμφους τους, μέρος των δακτύλων των ποδιών τους και τις σαρκώδεις προεξοχές που κρέμονται πάνω από το ράμφος τους- και όλα αυτά χωρίς ανακούφιση από τον πόνο.

Οι γαλοπούλες εξαιρούνται από τους ομοσπονδιακούς νόμους που αποσκοπούν στη μείωση της ταλαιπωρίας των ζώων κατά τη μεταφορά τους στο σφαγείο και κατά τη διάρκεια της ίδιας της σφαγής, οπότε μπορείς να φανταστείς -ή να δεις και μόνος σου- πόσο φρικτά τους φέρονται τις τελευταίες ώρες.

Σύμφωνα με το μη κερδοσκοπικό Animal Welfare Institute, το σφαγείο Jennie-O κοντά στη φάρμα που ερευνούσε η Doolittle κλήθηκε εννέα φορές το 2018 από το υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ για γαλοπούλες που είχαν ακρωτηριαστεί από δυσλειτουργικό εξοπλισμό.

Παραδόξως, παρά τη φρικτή πραγματικότητα της εκτροφής γαλοπούλας, στις ΗΠΑ εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το ζώο ως σύμβολο ευχαριστίας. Πουθενά το τραγούδι και ο χορός του να τιμούμε τις γαλοπούλες, ενώ τις βασανίζουμε, δεν μοιάζει πιο ανησυχητικό από την ετήσια απονομή χάριτος στις γαλοπούλες από τον Λευκό Οίκο.

Η υποκρισία της αμνηστίας του Λευκού Οίκου στις γαλοπούλες

Κάθε Ημέρα των Ευχαριστιών, ο πρόεδρος των ΗΠΑ « απονέμει χάρη » σε μία ή δύο γαλοπούλες, κάτι που αποτελεί ουσιαστικά ένα κόλπο δημοσίων σχέσεων για τη βιομηχανία γαλοπούλας, καθώς τα πτηνά επιλέγονται από τον πρόεδρο της Εθνικής Ομοσπονδίας Γαλοπούλας, μιας εμπορικής ένωσης του κλάδου. Πέρυσι απονεμήθηκε χάρη σε δύο γαλοπούλες από το Jennie-O. Ναι, το εκτροφείο όπου οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι γίνονται βάναυσα βασανιστήρια στα ζώα.

Φέτος, οι τυχερές γαλοπούλες ήταν δύο μεγαλόσωμα πουλιά από το Νόρθφιλντ της Μινεσότα. Η επιλογή τους έγινε με βάση την «καλή» τους συμπεριφορά… Με βάρος 40 και 41 κιλά, οι γαλοπούλες έλαβαν επίσημη χάρη από τον Μπάιντεν και στη συνέχεια αποσύρθηκαν στη Farmamerica, ένα αγροτικό κέντρο όπου θα ζήσουν τις μέρες τους ως πρεσβευτές της αγροτικής βιομηχανίας.

Η ετήσια αυτή ιστορία κάνει αίσθηση, αν και η επιεικής κάλυψη από τους μεγαλύτερους ειδησεογραφικούς οργανισμούς της χώρας, καλύπτει το σκοτάδι της αμερικανικής εργοστασιακής κτηνοτροφίας – συμπεριλαμβανομένης όχι μόνο της σκληρότητας προς τα ζώα, αλλά και των επικίνδυνων συνθηκών εργασίας στα σφαγεία, της περιβαλλοντικής ρύπανσης και της άδικης μεταχείρισης των συμβεβλημένων εκτροφέων γαλοπούλας.

Η παράδοση έχει τις ρίζες της στον Αβραάμ Λίνκολν, ο γιος του οποίου φέρεται να τον έπεισε να χαρίσει τη ζωή σε μια γαλοπούλα που προοριζόταν για το χριστουγεννιάτικο δείπνο. Αν και η ιστορία αυτή μάλλον είναι περισσότερο θρύλος παρά γεγονός, οι επίσημες αμνηστεύσεις γαλοπούλας έγιναν τακτική πρακτική επί Τζορτζ Μπους και έκτοτε συνεχίζονται από κάθε πρόεδρο των ΗΠΑ.

Καθώς ο Μπάιντεν ετοιμάζεται να εγκαταλείψει το αξίωμά του, φέτος ήταν η τελευταία φορά που απένειμε χάρη σε γαλοπούλα. Αλλά η PETA ελπίζει ότι θα είναι το τελευταίο κεφάλαιο της παράδοσης συνολικά.

Πηγή: pride.gr

Εντολή αυτεπάγγελτης έρευνας έδωσε ο Συνήγορος του Πολίτη, Ανδρέας Ποττάκης, με αφορμή σειρά δημοσιευμάτων για την παρουσία  90 αλόγων που δεν έχουν κηδεμόνα στον Υμηττό και συγκεκριμένα στον Δήμο Κρωπίας και βρίσκονται σε τραγική κατάσταση.

Λόγω της σοβαρότητας του θέματος που αφορά στην προστασία των ζώων, του αυξημένου ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης και των συνεχών εκκλήσεων των εθελοντών προς κάθε αρμόδια Υπηρεσία για την αντιμετώπιση του προβλήματος σε συνδυασμό και με τη σχετική αρμοδιότητα της Ανεξάρτητης Αρχής σε θέματα προστασίας των ζώων, ο Συνήγορος του Πολίτη αποφάσισε να διενεργήσει αυτεπάγγελτη έρευνα: 

•για το συντονισμό των φορέων, την παρέμβαση προς αυτούς και την πραγματοποίηση των απαραίτητων ενεργειών προκειμένου να διασφαλισθεί η επιβίωση και η ευζωία των ιπποειδών,

•για την εξακρίβωση των μέτρων που έχουν ληφθεί ή πρόκειται να ληφθούν από τη διοίκηση για την ολοκληρωμένη, οριστική και ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος, 

•για τη διαπίστωση της επάρκειας του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου και αν απαιτείται η βελτιστοποίησή του.

Το 2022 εκατομμύρια ευρωπαίοι πολίτες στήριξαν με την υπογραφή τους αιτήματα για την κατοχύρωση δικαιωμάτων και για την προστασία ζώων που απειλούνται με εξαφάνιση και κακοποιούνται βάναυσα από το ανθρώπινο είδος. Εκατομμύρια άνθρωποι έγιναν η φωνή για τα πλάσματα που δεν έχουν φωνή. Έγιναν η φωνή τους. Οι τέσσερις σημαντικές καμπάνιες για το 2022 αφορούν στην κατάργηση των πειραμάτων στα ζώα, στην κατάργηση της γουνοποιίας, στο σταμάτημα της σφαγής και στο αίτημα να σταματήσει το εμπόριο των φτερών των καρχαριών.

Ο δημοσιογράφος Πέτρος Κατσάκος, με τη στήλη του «Ιστορίες Χωρίς Φωνή», στην εφημερίδα ΑΥΓΗ, ασχολείται με θέματα που αφορούν την καταπάτηση των δικαιωμάτων των ζώων. «Άλλη μια στερεοτυπική αρθρογραφία για τα δικαιώματα των ζώων;». Όχι, οι «Ιστορίες Χωρίς Φωνή» δεν μοιάζουν με τίποτα απ’ όσα έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε σχετικά.

 

Το 1985 ο νεογέννητος Κάαβαν υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τα δάση της Σρι Λάνκα και την οικογένειά του γιατί κάποιος σκέφτηκε ότι ένας μικρός ασιατικός ελέφαντας θα ήταν ένα πολύ ωραίο δώρο για την κόρη τού τότε Προέδρου του Πακιστάν.

Γρήγορα ο μικρός Κάαβαν έπαψε να είναι δώρο και έγινε πρόβλημα για τους ιδιοκτήτες τους, που, για να τον ξεφορτωθούν, τον δώρισαν στον ζωολογικό κήπο του Ισλαμαμπάντ αδιαφορώντας για το μέλλον του.  

Ένα μέλλον που αποδείχθηκε εφιαλτικό, αφού ο ελέφαντας πέρασε 35 χρόνια καταδικασμένος στη μοναξιά, αφού όλο αυτό το διάστημα έζησε ολομόναχος, χωρίς τη συντροφιά άλλων ζώων και η μοναδική επαφή που είχε ήταν κάποιος φύλακας που περνούσε κάποιες φορές από το κλουβί του για να του δώσει τόση τροφή όση χρειαζόταν για να κρατιέται στη ζωή και να μην πεθάνει.

Για 35 ολόκληρα χρόνια ο Κάαβαν βίωσε την απόλυτη μοναξιά της φυλακής.  

Όπως πολλοί αιχμάλωτοι ελέφαντες, ο Κάαβαν υπέφερε σε βαθμό που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί. Έγινε παχύσαρκος και ανέπτυξε παθολογικές, επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές - στην περίπτωσή του, ένα αδιάκοπο λίκνισμα με το σώμα του να πηγαίνει προς μία κατεύθυνση και το κεφάλι του προς την άλλη, δείχνοντας ότι ο ελέφαντας βυθιζόταν χρόνο με τον χρόνο σε μια βαθιά ψυχολογική απόγνωση που κάποια στιγμή εκδηλώθηκε και ως επιθετικότητα προς τους φύλακες που τον πλησίαζαν για να του δώσουν τροφή.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Κάαβαν να αλυσοδεθεί από τους υπεύθυνους της φυλακής του, ενώ κάποιοι τότε πρότειναν τη θανάτωσή του.

Απελευθέρωση

Το 2015, ο Σαμάρ Χαν, ένας πακιστανικής καταγωγής κτηνίατρος από τις ΗΠΑ που είχε βρεθεί στο Ισλαμαμπάντ για να επισκεφθεί συγγενείς του, πέρασε μια βόλτα από τον ζωολογικό κήπο της πόλης και εκεί αντίκρισε τον Κάαβαν.

Η εικόνα του ελέφαντα σόκαρε τον κτηνίατρο, που, όταν επέστρεψε στις ΗΠΑ, ξεκίνησε μια καμπάνια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να απελευθερώσει τον φυλακισμένο γίγαντα. Η καμπάνια του Σαμάρ Χαν συγκέντρωσε σε μόλις λίγες ημέρες πάνω από 400.000 υπογραφές και ο Κάαβαν έγινε αμέσως διάσημος.

Ανάμεσα στις υπογραφές ήταν και αυτή της διάσημης τραγουδίστριας και ηθοποιού Σερ, η οποία ανέλαβε με τη βοήθεια φίλων της να συγκεντρώσει τα απαραίτητα χρήματα για την απελευθέρωση και τη μεταφορά τού πέντε τόνων Κάαβαν από το Ισλαμαμπάντ σε ένα καταφύγιο ελεφάντων στην Καμπότζη.

Παρά τις προσπάθειες, τις υποσχέσεις αλλά και τις επισκέψεις της διάσημης φίλης του Κάαβαν, χρειάστηκαν τελικά 5 ολόκληρα χρόνια ώστε ο ζωολογικός κήπος να απελευθερώσει τον ελέφαντα και να δώσει το πράσινο φως για την αερομεταφορά του στην Καμπότζη. Κάτι που έγινε τελικά πραγματικότητα τον Νοέμβριο του 2020 και κόστισε 400.000 δολάρια.

Ψυχοθεραπεία

Σήμερα ο Κάαβαν ζει ανάμεσα σε άλλους ελέφαντες και απολαμβάνει την ελευθερία του έπειτα από 35 χρόνια μοναξιάς. Με τη βοήθεια επιστημόνων προσπαθεί να ξεπεράσει το τραυματικό παρελθόν από το οποίο δυσκολεύεται να απαλλαγεί, ενώ η ιστορία του μεταφέρθηκε πριν μερικούς μήνες στις κινηματογραφικές οθόνες των ΗΠΑ και του Καναδά προκαλώντας ένα τεράστιο κύμα συγκίνησης αλλά και ευαισθητοποίησης απέναντι σε ένα είδος που έχει βιώσει με κάθε μορφή την ανθρώπινη αγριότητα.

Σήμερα στο Πακιστάν εξακολουθούν να ζουν τέσσερις αφρικανικοί ελέφαντες αλυσοδεμένοι σε έναν ζωολογικό κήπο στο Καράτσι χωρίς κανείς να ενδιαφέρεται για τις συνθήκες κράτησής τους. Αυτή είναι μια ιστορία που οι πρωταγωνιστές της δεν μπορούν να μας την πουν γιατί δεν έχουν φωνή να την πουν. Ας γίνουμε η φωνή τους.

Έχουν ανάγκη από κοινωνική ζωή και κίνηση

Υπολογίζεται πως περίπου 16.000 ασιατικοί ελέφαντες ζουν σήμερα σε αιχμαλωσία σε διάφορες χώρες του κόσμου.

Όσον αφορά την Ασία, οι ελέφαντες χρησιμοποιούνται για εργασία και μεταφορές, ενώ στις υπόλοιπες χώρες του πλανήτη ζουν φυλακισμένοι σε ζωολογικούς κήπους ή κακοποιούνται για την ανθρώπινη ψυχαγωγία σε διάφορα τσίρκο.

Οι ασιατικοί ελέφαντες που προορίζονται για τσίρκο και ζωολογικούς κήπους συνήθως απάγονται σε πολύ μικρή ηλικία, καταδικασμένοι να ζουν στερούμενοι τη φυσική τους ανάγκη για μετακίνηση και κοινωνικότητα, που είναι απαραίτητα για το είδος.

 

Πηγή: 2020mag.gr

Της Ελένης Ηλιοπούλου

Με την συμμετοχή δεκάδων φιλόζωων πραγματοποιήθηκε και φέτος στο κέντρο της Αθήνας στην πλατεία Μοναστηρακίου η 2^η Πανελλαδική Διαμαρτυρία για τα Δικαιώματα Όλων των Ζώων.