Μπορούμε να έχουμε διαφορετικές απόψεις για την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση, ανάλογα με την ημέρα και τη διάθεση. Μπορούμε να ονειρευόμαστε μια λύση δύο κρατών το πρωί, να αμφισβητήσουμε αυτήν την ουτοπία το βράδυ και να αντιμετωπίσουμε την άλυτη φύση του προβλήματος την επόμενη μέρα. Όλα αυτά μπορούμε να τα κάνουμε χωρίς σταματημό ταλαντευόμενοι ανάμεσα σε διάφορα αδιέξοδα. Όμως δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε τη φρίκη αυτού που συνέβη το Σάββατο 7 Οκτωβρίου και την Κυριακή 8 Οκτωβρίου στο νότιο Ισραήλ, όταν οι μιλίτσιες των τζιχαντιστών της Χαμάς έσφαζαν, ξεκοίλιαζαν και αποκεφάλιζαν όποιον άνθρωπο έβρισκαν μπροστά τους των οποίων το μοναδικό έγκλημα ήταν ότι ήταν Εβραίοι. Αν για εμάς, τους Γάλλους, οι εικόνες του Μπατακλάν και του Σάμιουελ Πάτι μας ήρθαν αμέσως στο μυαλό, αυτό που συνέβη θυμίζει επίσης τα Einsatzgruppen, αυτές τις κινητές μονάδες εξόντωσης που δημιουργήθηκαν το 1939 από το Τρίτο Ράιχ, αυτή την φορά κάτω από το κορανικό πανό με το «Αλλάχ άκμπαρ» να αντικαθιστά το «Sieg Heil» των χιτλερικών. Θα πρέπει να θυμίσουμε ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οργάνωση που είναι πίσω από την Χαμάς, χρηματοδοτούνταν από τους Ναζί από τη δεκαετία του 1930, υποστήριξε τον Μεγάλο Μουφτή της Ιερουσαλήμ, Αμίν αλ-Χουσεϊνί, έναν πολύ στενό σύντροφο του Χασάν αλ Μπάνα, τον ιδρυτή της Αδελφότητας. Συναντώντας στο Βερολίνο το 1941 τον Χίτλερ ο Αμίν αλ-Χουσεϊνί ανέλαβε την αποστολή από τους ναζί να εκπαιδεύσει τις βοσνιακές μουσουλμανικές μεραρχίες SS στα Βαλκάνια και να εργαστεί από κοινού για την εξάλειψη των Εβραίων στην Παλαιστίνη.

Γνωρίζοντας αυτό, πώς μπορούμε να κατανοήσουμε το πείσμα των Jean-Luc Mélenchon, Mathilde Panot και Manuel Bompard να μην καταδικάζουν την τρομοκρατία της Χαμάς ; Η απάντηση είναι πολύ απλή : ο αντισημιτισμός δεν είναι πλέον ταμπού στην Ευρώπη. Το Ολοκαύτωμα δεν είναι πλέον απλώς μια λεπτομέρεια της Ιστορίας ή μάλλον ένα απλό επεισόδιο στη μακρά και αιματηρή ιστορία της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας, όπως υποστήριξε ο Jacques Vergès. Για μια ολόκληρη αριστερά σε αναζήτηση ενός νέου επαναστατικού υποκειμένου, η ισλαμοφοβία πρέπει να αντικαταστήσει τον αντισημιτισμό, γιατί μόνο οι μουσουλμάνοι είναι ικανοί να ανατρέψουν τον καπιταλισμό. Στον παγκόσμιο αγώνα για τον τίτλο του παρία, το Ισλάμ ως «θρησκεία των καταπιεσμένων» έχει εκθρονίσει τους επιζώντες του Αουσβιτς, οι οποίοι πλέον θεωρούνται νέοι καταπιεστές. Ακόμα καλύτερα, ο νέος αντιρατσισμός που προέρχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες απαιτεί από τους θιασώτες του να θεωρούν τους λευκούς, τους Εβραίους και περιστασιακά τους Ασιάτες ως ρατσιστές από τη φύση τους. Από εκεί και πέρα, το καθήκον κάθε «αντιρατσιστή» είναι πρώτα να είναι αντισημίτης και να διώκει τους εβραίους όπου κι αν βρίσκονται, και ιδιαίτερα στο Ισραήλ, όπου σφετερίζονται την «γη των Παλαιστινίων». Ο νέος άθλιος της γης μιλάει αραβικά και φοράει κεφιέ. Χωρίς αυτή τη σημασιολογική επανάσταση που έλαβε χώρα τη δεκαετία του 1980 στην Αγγλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν θα κατανοούσαμε την ευθυγράμμιση της Αριστεράς με το πολιτικό Ισλάμ, ακόμη και στις τζιχαντιστικές του διαστάσεις. Όλα επιτρέπονται στο όνομα της Παγκόσμιας Επανάστασης, συμπεριλαμβανομένης της άγριας σφαγής των καταπιεστών.

Στο βιβλίο του «Εβραίοι στη χώρα του Ισλάμ» ο ιστορικός Μπέρναρντ Λιούις θυμήθηκε ένα σύνθημα που κυκλοφόρησε στη Μέση Ανατολή το 1973 κατά τη διάρκεια του πολέμου του Κιπούρ : πρώτα οι άνθρωποι της Παρασκευής και μετά οι άνθρωποι της Κυριακής. Οι Εβραίοι και μετά οι Χριστιανοί. Ο παγκόσμιος τζιχαντισμός, σουνιτικός ή σιιτικός, που χειραγωγείται από τη Μόσχα και την Τεχεράνη στον ολοκληρωτικό τους πόλεμο ενάντια στη Δύση, θα σφάξει με τον ίδιο ενθουσιασμό τους ανθρώπους της Βίβλου ή της Καινής Διαθήκης. Πέρα από τη Μέση Ανατολή, οι αποκεφαλισμένοι και ξεκοιλιασμένοι άνθρωποι του Sderot και του Ashkelon προοιωνίζουν τι θα μπορούσε να μας συμβεί αν συνεχίσουμε να κάνουμε συμφωνίες με τα τέρατα.

Le Figaro

12/10/23

Στη Κέρκυρα, ένα περήφανο άλογο βρίσκεται νεκρό στην άσφαλτο.
Μα καλά θα μου πείτε, τι δουλειά έχουν τα άλογα στους δρόμους;

Α δεν το ξέρατε; Στους δρόμους δεν κυκλοφορούν μόνο αυτοκίνητα και μηχανές. Κυκλοφορούν και άλογα. Χωρίς πινακίδες βέβαια, εντελώς παράνομο, αλλά κυκλοφορούν.
Και τι κάνουν;

Τραβάνε άμαξες. Α μπα; Γιατί τραβάνε άμαξες; Μα για να κάνουν κάποιοι και κάποιες τις βόλτες τους σαν πρίγκιπες, βασιλιάδες, βασίλισσες, πριγκίπισσες ή δε ξέρω και ‘γω τι άλλο.
Το συγκεκριμένο άλογο λοιπόν τραβούσε την άμαξα σε μία ανηφόρα. Λίγο η πολύ ζέστη, λίγο η πολύ εξάντληση, λίγο η θάλασσα, λίγο το αγόρι μου και λίγο το κρασί το άλογο σταματάει.

Ο οδηγός της άμαξας, ένας τύπος πρωτόγονος με κοκαλάκι στα μαλλιά ο οποίος δεν μιλάει αλλά γρυλίζει, το μαστιγώνει για να ανέβει την ανηφόρα. Μη μας ζητήσουν και τα χρήματα πίσω οι πρίγκιπες και οι πριγκίπισσες. Οι βασιλιάδες και οι βασίλισσες.
Το άλογο πέφτει κάτω λιπόθυμο και λίγο μετά ξεψυχάει. Στην άσφαλτο.
Ένας περαστικός με ποδήλατο σταματάει να δει τι συμβαίνει με το άλογο όχι από κουτσομπολιό αλλά από ενδιαφέρον μήπως και μπορεί να βοηθήσει.

Την ιδια στιγμή ο πρωτόγονος οδηγός της άμαξας, αυτός με το κοκαλάκι στα μαλλιά που δε μιλάει αλλά γρυλίζει, του την πέφτει απειλώντας τον, λέγοντας “καλά λυπάσαι για το άλογο”; “άλλα 10 άλογα έχω”, ξεκινάει τα μπινελίκια, τον απειλεί με χαστούκια, αλλά επειδή κάτι τέτοιοι τύποι είναι εκτός των άλλων και θρασύδειλοι και ένας με έναν έχουν ένα φόβο μη κάτσει η στραβή και βρεθούν ξάπλα, σκάει μύτη η αγέλη που ανήκει ο πρωτόγονος και η οποία αποτελείτε από δύο άλλους πρωτόγονους και αυτοί με κοκαλάκι στα μαλλιά, με κάτι κρεμασμένα δόντια αρκούδας στα αυτιά τους και με κάτι ακονισμένα νύχια ελέφαντα στα ρουθούνια τους.
Ο ένας από αυτούς φεύγει με μένος να χτυπήσει τον ποδηλάτη, ο άλλος απλά παρατηρεί και ο αρχηγός της αγέλης που πρέπει να δώσει και το καλό παράδειγμα τον συγκρατεί.

Ο ποδηλάτης φεύγει με ελαφριά πηδηματάκια και κάπου εκεί σκάει και ένας αστυνόμος κρατώντας κάτι χαρτιά στα χέρια του επειδή προφανώς νόμιζε ότι θα έκοβε κάποια κλίση. Προφανώς στο νεκρό άλογο γιατί τώρα ποιος να τα βάλει με τους πρωτόγονους θρασύδειλους νταήδες που εκτός του ότι σκοτώνουν άλογα στη μέση του δρόμου απειλούν να σκοτώσουν και ανθρώπους;

Πρέπει να το πάρουμε απόφαση παιδιά. Ζούμε σε μία χώρα χωματερή, που άνθρωποι μεταφέρονται στα νοσοκομεία σε καρότσες αυτοκινήτων και πεθαίνουν σε αυτές, παιδιά ψάχνουν για μία καλύτερη πατρίδα και τους πνίγουν στις θάλασσες, ζώα ζούνε φυλακισμένα σε ζωολογικούς κήπους και αν καταφέρουν και δραπετεύσουν τα σκοτώνουν, παιδιά με σοβαρές ασθενείς περιμένουν χρόνια να κάνουν μία επέμβαση σοβαρή γιατί η λίστα είναι τεράστια, άνθρωποι πεθαίνουν σε ράντζα και άλογα πεθαίνουν στην άσφαλτο.

Ναι στην άσφαλτο. Και ρωτάω εγώ τώρα. Τι δουλειά είχε ένα άλογο στην άσφαλτο; Χωρίς πινακίδες;
Αλλά δε πειράζει. Μη λυπάστε. Έχουμε πολλά άλογα ακόμα.

Και έχουμε κι αυτούς τους πρωτόγονους τύπους, με το κοκαλάκι στα μαλλιά, τα δόντια αρκούδας κρεμασμένα στα αυτιά τους και τα ακονισμένα νύχια ελέφαντα στα ρουθούνια τους, που δεν μιλάνε αλλά γρυλίζουν, να σκοτώνουν άλογα στους δρόμους και να απειλούν ανθρώπους που απλά πλησίασαν από ενδιαφέρον. Μήπως και βοηθήσουν.

Και η δικαιοσύνη μαζί με το κράτος απλά τον παίζουν.
Εύγε.

Υ. Γ: Στη φώτο το νεκρό άλογο και οι δύο από τους τρεις πρωτόγονους κατοίκους της Χωματερής.

* Αναδημοσίευση από το Facebook του Λούκυ Λουκ

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr και της ertopen.com

ΜΕ ΠΥΞΙΔΑ ΤΟ ... ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΙΜΟΥΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΗΛΙΘΙΟΥΣ, Ο ΜΕΤΕΩΡΙΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑ ΣΥΝΤΡΙΒΕΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΑΧΤΗ ΟΠΩΣ ΟΙ 100 ...ΝΕΚΡΟΙ ΣΤΟ ΜΑΤΙ, ΟΙ 100 ΝΕΚΡΟΙ ΚΑΙ ΕΞΑΥΛΩΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΜΠΑΖΩΜΕΝΑ  ΤΕΜΠΗ [?], ΣΤΗ ΜΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ,  ΜΙΑΣ  ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΟΥ ΤΗ ΒΙΑΖΟΥΝ ΚΑΤ' ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ, ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗ ΛΙΘΟΒΟΛΟΥΝ,  ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ...

  ΕΑΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ  ΤΩΝ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΩΝ , ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΩΝ ΚΑΙ   ΑΚΑΤΑΝΙΚΗΤΩΝ ΒΛΑΚΩΝ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ, ΤΟΤΕ ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ... TABLET ΠΟΥ ΨΗΦΙΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ  ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ...   

  Ευα Μαυρογενη 

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΒΟΜΒΟΛΑΚΗΣ

2,5 χρόνια τώρα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποκαλύψει σε όλους μας το αληθινό πρόσωπό της.

Άλλωστε στις συνθήκες που βιώνουμε όλοι δεν θα μπορούσε να κρυφτεί, καθώς η διαχείριση της πανδημίας επέβαλλε καθημερινή άσκηση πολιτικής, με συνεχείς αποφάσεις και μέτρα με άμεσο κοινωνικό αντίκτυπο. Έτσι, τα συμπεράσματα που, υπό κανονικές συνθήκες, θα έβγαζε κανείς για τους σκοπούς και τις προθέσεις της σε διάστημα ολόκληρης τετραετίας, είναι εξαγώγιμα με την ίδια ασφάλεια στα 2,5 μόλις χρόνια που κυβερνά.

Τι έχουμε δει, λοιπόν, αυτά τα 2,5 χρόνια από αυτή την κυβέρνηση;

• Ειρωνεία, αλαζονεία, απαξίωση και συστηματική μετατόπιση της ευθύνης από τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση προς τους πολίτες για την ανεπιτυχή διαχείριση της πανδημίας.
• Βίαιη καταστολή συγκεντρώσεων, αστυνομοκρατία και πρωτοφανή περιορισμό ελευθεριών των πολιτών, με πρόσχημα τη συμμόρφωσή τους στα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας, την ίδια ώρα που ο πρωθυπουργός φωτογραφιζόταν "ανέμελος" σε εκδρομές και τραπεζώματα.
• Συνεχείς αδιαφανείς αναθέσεις έργων σε ημέτερους επιχειρηματίες και προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου Novartis, ακόμα και με διώξεις δημοσιογράφων.
• Ασφυκτικό έλεγχο και οργανωμένο σχέδιο "εξαγοράς" των ΜΜΕ μέσω της λίστας Πέτσα, προκειμένου να παρουσιάζουν μια πλασματική εικόνα της κυβέρνησης και της πραγματικότητας.
• Εγκατάλειψη του ΕΣΥ και συνεχιζόμενη προνομιακή αντιμετώπιση των ιδιωτών κλινικαρχών εν μέσω πανδημίας, με αποτέλεσμα την ανεπαρκή περίθαλψη μέσω του ΕΣΥ και εντέλει την τραγική απώλεια ζωής για χιλιάδες μη προνομιούχους.
• Απώλεια της εμπιστοσύνης των πολιτών με τη συνεχή επιβολή άδικων και αλλοπρόσαλλων μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας σε όλες τις φάσεις της, με συνέπεια τον σκεπτικισμό και τη δυσπιστία πολλών και για τον εμβολιασμό.
• Χιλιάδες "λουκέτα" στον χώρο της Εστίασης και συνολική ματαίωση του κλάδου του Πολιτισμού και των ανθρώπων του, που εδώ και 2 χρόνια "φυτοζωούν" ως -ισχνά και για κάποιους μήνες- επιδοτούμενοι άνεργοι.
• Μετακύλιση του οικονομικού κόστους για τις μάσκες, για τη διενέργεια test και για κάθε άλλο υποχρεωτικό μέτρο συμμόρφωσης των πολιτών στα μέτρα που λάμβανε και λαμβάνει η κυβέρνηση, από το κράτος στους ίδιους τους πολίτες.
• Εγκληματική ανικανότητα και ανετοιμότητα του επιτελικού κράτους στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών, που επί των ημερών αυτής της κυβέρνησης μετρά ανεπούλωτες πληγές σε ανθρώπινες ζωές, περιουσίες, ζώα και φυσικό περιβάλλον.
• Αναβίωση του σάπιου πελατειακού κράτους, με την κατόπιν εορτής "αντιμετώπιση" κάθε ζημιάς και καταστροφής μέσω αποζημιώσεων σε πλείστες όσες περιπτώσεις, ως "τσιρότο" για τις πληγές που δημιουργεί η τραγική τους ανευθυνότητα.
• Την προκλητική τους προσκόλληση στην καρέκλα της εξουσίας, καθώς σε 2,5 χρόνια διακυβέρνησης ουδέποτε παραιτήθηκε μέλος της κυβέρνησής τους. Ούτε η Μενδώνη με την υπόθεση Λιγνάδη, ούτε ο Χαρδαλιάς όταν κατακάηκε ανεπανόρθωτα η βόρεια Εύβοια, ούτε βεβαίως ο Χρυσοχοΐδης όταν επιτέθηκε με τόνους χημικά σε χιλιάδες πολίτες κάθε ηλικίας που βρέθηκαν έξω από το Εφετείο την ημέρα της καταδίκης της Χρυσής Αυγής.

Όταν λοιπόν έχεις για πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, με υπουργό Ανάπτυξης τον Άδωνη Γεωργιάδη, υπουργό Εσωτερικών τον Μάκη Βορίδη και υπουργό Υγείας τον Θάνο Πλεύρη, δεν μιλάς απλά για μία δεξιά κυβέρνηση που πρέπει να φύγει.

Οι συγκεκριμένοι πρέπει να φύγουν προτού βγάλουν στον δρόμο και τα τανκς.

Τα κείμενα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν αποκλειστικά τον/την συντάκτη/τριά τους και οι όποιες τοποθετήσεις και θέσεις τους δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 20/20 Magazine και της Ertopen.