Τι ήταν αυτό που κινητοποίησε τόσες χιλιάδες κόσμου κατά της κυβερνητικής απόφασης για την ΕΡΤ;

Ήταν το συνολικό εργασιακό θέμα, με όλες τις κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις του και νομίζω ότι όλος αυτός ο κόσμος έψαχνε απλώς την αφορμή για να βγει στο δρόμο. Θεωρώ ότι και άλλος να ήταν στη θέση της ΕΡΤ θα υπήρχε ένας ξεσηκωμός. Βέβαια, διευκολύνθηκε η κινητοποίηση από το γεγονός ότι η ΕΡΤ είναι μέσο ενημέρωσης, άρα είναι ένας μεγεθυντικός φακός σε κάποια θέματα. Έτσι στην επίθεση που έγινε στην ΕΡΤ και με την ωμότητα με την οποία έγινε, θεωρώ ότι αρκετοί κλάδοι εργαζομένων είδαν τον εαυτό τους την επόμενη μέρα, μέσα από την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε βάρος τους. Μιλώ για τους καθηγητές, τους δασκάλους, τις μικρές λεγόμενες ΔΕΚΟ, τους Δήμους και τα νοσοκομεία.

Αλήθεια, τι κόσμος συγκεντρώνεται αυτές τις μέρες στο Ραδιομέγαρο;

Θα έλεγα ότι χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Είναι από τη μία μεριά μεμονωμένοι άνθρωποι, κάτι που μου θυμίζει το Σύνταγμα, τις πλατείες και την προηγούμενη περίοδο κινητοποιήσεων. Και από την άλλη, έρχονται πάρα πολλές συλλογικότητες, είτε είναι εργατικά σωματεία, τοπικές λαϊκές συνελεύσεις, επιτροπές πολιτών από διάφορους χώρους. Θέλω να επιμείνω στο θέμα των συλλογικοτήτων, γιατί έχουμε το φαινόμενο να μην έρχονται με «αυτόματο» τρόπο, αλλά έχοντας νωρίτερα πραγματοποιήσει συνελεύσεις και διεξοδικές συζητήσεις. Αυτό νομίζω ότι είναι ένα πολύ σημαντικό ποιοτικό στοιχείο, γιατί δείχνει ότι η συμπαράσταση δεν έρχεται μόνο από μια αυθόρμητη αντίδραση, αλλά και από μια συλλογική διάθεση αυτού του κόσμου.

Αυτή τη φορά δεν φαίνεται να λειτούργησε σε μεγάλο βαθμό ο κοινωνικός αυτοματισμός. Πού το αποδίδετε αυτό;

Όλοι βλέπουν ότι το εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε σε βάρος της ΕΡΤ δεν έγινε μόνο για τη δημόσια τηλεόραση. Απλώς έτυχε να είμαστε πρώτοι στη σειρά.

Υπό ποιες προϋποθέσεις πιστεύεις ότι μπορεί να υπάρξει μια πλουραλιστική και δημοκρατική ενημέρωση σήμερα;

Χρειάζεται η πίεση και η διεκδίκηση της κοινωνίας να προβάλλονται οι δικές της δραστηριότητες, τουλάχιστον από τα μέσα ενημέρωσης που ανήκουν στο δημόσιο τομέα.

Από την πλευρά ενός υπερασπιστή της δημόσιας τηλεόρασης, πώς στέκεστε απέναντι σε φαινόμενα κατασπατάλησης πόρων και ευνοιοκρατίας που έχουν επισημανθεί στην ΕΡΤ;

Τα είχαμε καταγγέλλει συλλογικά οι εργαζόμενοι πολλές φορές. Για να καταλάβει κανείς την κατάσταση που επικρατεί στα μέσα ενημέρωσης, αρκεί να πω ότι αν και εμείς εργαζόμαστε στα ΜΜΕ και οι δικές μας καταγγελίες «λογοκρίθηκαν», τουλάχιστον δεν προβλήθηκαν όσο θα έπρεπε. Θυμίζω τη συνέντευξη Τύπου που δώσαμε της ΕΡΤ πριν το Πάσχα όπου παρουσιάστηκαν αναλυτικά όλα αυτά τα φαινόμενα.

"Η έκβαση της μάχης για την ΕΡΤ θα κρίνει και το περιεχόμενο της ενημέρωσης την επόμενη μέρα"

Η κυβέρνηση επικαλέστηκε το επιχείρημα του «4%» για την τηλεθέαση της ΕΡΤ. Το εμπορικό κριτήριο δεν πρέπει να παίζει κάποιο ρόλο στις επιλογές ενός τηλεοπτικού φορέα;

Το επιχείρημα αυτό της κυβέρνηση είναι πλαστό με την έννοια ότι ένα χρόνο πριν η ΕΡΤ κατά την περίοδο των εκλογών είχε πολύ καλύτερα στοιχεία τηλεθέασης αλλά και πλουραλισμού, σε σχέση με τα ιδιωτικά κανάλια. Είχε περίπου δύο εκατομμύρια επισκέπτες στην ιστοσελίδα της, με μεγάλη συμμετοχή από τον απόδημο ελληνισμό, μια διάσταση που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Ακολούθως, από τη στιγμή που διορίστηκε η νέα διοίκηση και έπειτα, είχαμε τα αρνητικά φαινόμενα στο πρόγραμμα, με συνεχείς παρεμβάσεις. Ως αποτέλεσμα, αυτή η πολιτική είχε να πέφτει η τηλεθέαση στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων και σε άλλους τομείς της ΕΡΤ. Με άλλα λόγια, η ποιότητα του προγράμματος και η απήχησή του στον κόσμο είναι πάντα αποτέλεσμα του σχεδιασμού που κάνει η διοίκηση διότι πάνω σε αυτόν καλούνται να δουλέψουν οι εργαζόμενοι. Για να το πω πιο απλά, αν το καράβι δεν ταξιδεύει καλά, προφανώς έχει κι ο καπετάνιος την ευθύνη του.

Αν προχωρήσει ο σχεδιασμός της κυβέρνησης, πώς θα είναι η νέα ΕΡΤ;

Υπάρχουν πολλά σενάρια, είδαμε τελευταία σχέδια ακόμη και για δίμηνες συμβάσεις. Θεωρώ ότι πρώτο απ’ όλα πρέπει να μείνουν όλοι οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ. Πρέπει να δώσουμε κάποια στοιχεία. Οι εργαζόμενοι το 2009, με κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, ήταν περίπου 5.500. Σήμερα μετά από κύματα απομακρύνσεων συμβασιούχων και συνταξιοδοτήσεων, φτάσαμε σε περίπου 2.600 υπαλλήλους. Πρέπει όμως να πούμε ότι όλο αυτό τον καιρό αρκετοί προϊστάμενοι ζητούσαν από τη διοίκηση της ΕΡΤ προσωπικό, έστω και με τη μορφή των συμβασιούχων, διότι δεν έβγαινε η δουλειά. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΠΟΣΠΕΡΤ, είναι περίπου 22.000 τα ρεπό που χρωστά η ΕΡΤ στους εργαζόμενους, κάτι που μαρτυρά το εργασιακό καθεστώς και την πίεση που υπήρχε. Ως μέλος της Επιτροπής Υγιεινής και Ασφάλειας της ΕΡΤ, μαζί με το γιατρό εργασίας και τους υπόλοιπους συναδέλφους, διαπιστώσαμε τον τελευταίο χρόνο πάρα πολλά φαινόμενα τον τελευταίο χρόνο με σύνδρομα που έδειχναν εργασιακή πίεση. Χαρακτηριστικά να αναφέρω τενοντίτιδες, αυχενικά σύνδρομα, κοπώσεις, στρες κ.λπ. Με ένα τέτοιο καθεστώς, νομίζω ότι και στη νέα ΕΡΤ, χωρούν όλοι οι εργαζόμενοι. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι περισσότεροι είναι κοντά στο όριο της συνταξιοδότησης.

Πώς πιστεύετε ότι θα διαμορφωθεί το τοπίο στην ενημέρωση μετά από τις αλλαγές που δρομολογεί η κυβέρνηση;

Θέλουν μια τηλεόραση σαν αυτό που είδαμε το βράδυ της Τρίτης 11 Ιουνίου, με μαύρο. Είτε το μαύρο είναι χρώμα στην οθόνη, είτε είναι σαν προπαγανδιστικό προϊόν. Αλλά νομίζω ότι αυτό είναι στοιχείο που θα κριθεί στη μάχη που βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη, με τα κομμάτια της κοινωνίας που υπερασπίζονται την ΕΡΤ. Η έκβαση αυτής της μάχης θα έχει απεικόνιση και στο περιεχόμενο της ενημέρωσης που θα προκύψει.

Κυκλοφορούν πολλά σενάρια στο επιχειρηματικό πεδίο για μεγάλες αλλαγές στα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης. Πιστεύετε ότι η απόφαση για την ΕΡΤ έχει κάποια σχέση;

Αυτό ίσχυε πάντα. Αν δει κανείς ποιοι περνούν κατά καιρούς από τη διοίκηση της ΕΡΤ, είναι στην πραγματικότητα στελέχη που προέρχονται από την ιδιωτική ραδιοφωνία και τηλεόραση και επιστρέφουν πάλι σε αυτήν, συμπληρώνοντας έναν κύκλο, όπου ο καθένας παίρνει και τα αντίστοιχα μέτρα για όσο διάστημα βρίσκεται στο τιμόνο της ΕΡΤ, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα στα οποία ξαναγυρνά. Να θυμίσω για παράδειγμα την οπτική ίνα. Πρόκειται για ένα σύστημα μεταφοράς δεδομένων, και δρομολογήθηκε ως πρωτοβουλία που είχε πάρει ο προηγούμενος πρόεδρος της ΕΡΤ, ο Χρήστος Παναγόπουλος, που είναι τώρα στο Σκάι. Η κάλυψη των βασικών πολιτικών δραστηριοτήτων, για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό κ.λπ. Γίνονται από τα συνεργεία της ΕΡΤ και δίνονται δωρεάν, το τονίζω, δωρεάν, στα ιδιωτικά κανάλια.

Πώς θα ανατραπούν κατά τη γνώμη σας αυτές οι εξελίξεις;

Νομίζω ότι αυτό που έδειξε η ΕΡΤ με τον κόσμο που ήρθε να συμπαρασταθεί και να στηρίξει είναι το κλειδί. Το κέντρο του αγώνα που ξεκίνησε με αφορμή την ΕΡΤ βρίσκεται έξω από αυτήν, στο κατά πόσο δηλαδή μ’ αυτή την εξέλιξη με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου και τη νέα επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, θα μπουν στον αγώνα κλάδοι και ομοσπονδίες που πραγματικά θίγονται και είναι οι νέοι στόχοι. Τώρα που μιλάμε γίνεται μια μεγάλη σύσκεψη της ΠΟΕ-ΟΤΑ γι’ αυτό το λόγο, έχουμε μπροστά μας συνέδρια των εκπαιδευτικών, έχουμε το κλείσιμο νοσοκομείων που είναι οι επόμενες ΕΡΤ. Αν όλα αυτά καταφέρουν και βρουν έναν κοινό βηματισμό, τότε θα έχουμε ελπίδες να ανατρέψουμε αυτή την κατάσταση.

Καταλαβαίνω ότι δεν βασίζετε πολλές ελπίδες στην κοινοβουλευτική διαχείριση του θέματος…

Θα πω κάτι που διάβασα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με αφορμή τις συνεχόμενες συσκέψεις των μελών της συγκυβέρνησης που όλο καταλήγουν και όλο δεν καταλήγουν. Έγραψε λοιπόν κάποιος και το θεωρώ πετυχημένο, ότι «μέχρι να εξαντληθεί η τετραετία, αυτοί είναι ικανοί να συναντούνται κάθε μέρα».

Στο φως αυτών των εξελίξεων, πώς σχολιάζετε τις πρόσφατες εκλογές στην ΕΣΗΕΑ;

Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι αυτό που χαρακτηρίζει τον κλάδο των δημοσιογράφων τα δύο τελευταία χρόνια είναι οι πάρα πολλές απολύσεις και ενός αγωνιστικού κομματιού. Αυτό έχει πλήξει τις αριστερές παρατάξεις στην ΕΣΗΕΑ κατά πρώτο λόγο και έχει δημιουργήσει μεγάλη εργασιακή ανασφάλεια σε άλλα τμήματα εργαζομένων που νιώθουν την πίεση. Πήγαμε λαβωμένοι σε αυτές τις εκλογές και το ξέραμε, ενώ το μνημονιακό κομμάτι προσπάθησε να συσπειρωθυεί, το κατάφερε σε μεγάλο βαθμό και θα προσπαθήσει να διαδραμτίσει ένα ρόλο αξιοποιώντας τη σχέση του με τη συγκυβέρνηση, δηλαδή όποιος την στηρίζει περίπου έχει τη δουλειά του την επόμενη μέρα. Παρόλ’ αυτά, θα συνεχίσουμε τη μάχη που δίνουμε. Το ψηφοδέλτιό μας, Πρωτοβουλία για την Ανατροπή, έχει ένα ποσοστό 7,89% και για λίγες ψήφους δεν διατήρησε την έδρα. Θεωρώ ότι ως ποσοστό, για τα πολιτικά χαρακτηριστικά που έχει, είναι υψηλό.

(Δημοσιεύτηκε στο Πριν, 23/6/2013)