Στο θερινό σινεμά της ΕΡΤ3 το «THE END» δεν υπάρχει
Ήταν και πάλι εδώ, μαζί μας. Φίλοι του σινεμά, φίλοι της ΕΡΤ3, άνθρωποι όλων των ηλικιών. ‘Ηταν αυτή η αγαπημένη μεγάλη ομάδα συμπολιτών μας που από το βράδυ της 11ης Ιουνίου στηρίζει έναν αγώνα που συνεχίζεται με το ίδιο σθένος και την ίδια αποφασιστικότητα. Ήρθαν, εδώ, το βράδυ της 22ας Αυγούστου. Εδώ, έξω από το κτίριο του Ραδιοφωνικού Σταθμού Μακεδονίας της ΕΡΤ3, στον αυτοδιαχειριζόμενο σινεμά που έστησαν οι εργαζόμενοι του ραδιοφώνου. Τους περιμέναμε παρέα με τις «Διαβολογυναίκες» του Ανρί Ζώρζ Κλουζό. 'Ηρθαν στο πλευρό μας, στο πλευρό των ανθρώπων που εδώ και δεκαετίες πίσω από μικρόφωνα και κάμερες φροντίζουν για την ενημέρωσή τους, την ψυχαγωγία, τη διασκέδαση τους.
Ο αυγουστιάτικος ήλιος και μια πόλη που ξέραμε πως θα άδειαζε. Ίσως όχι τόσο όσο άλλες χρονιές, αλλά το καλοκαίρι έχει τον τρόπο του να σκορπά τους ανθρώπους.
Η ιδέα για τη σύσταση της κινηματογραφικής λέσχης των εργαζομένων στα ραδιόφωνα της ΕΡΤ3 έγινε αποδεκτή με ενθουσιασμό στα τέλη του Ιούλη. Έπρεπε να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με τους συμπολίτες. Έπρεπε να νοιαστούμε γι’αυτούς που θα έμεναν εδώ. Έπρεπε να δείξουμε σε όλους πως δεν φυλάμε άδεια γραφεία, αλλά γραφεία ζωντανά, γραφεία που ακόμα παράγουν πολιτισμό, όπως πάντα έκαναν.
Ένας γρήγορος αλλά σοβαρός προγραμματισμός, η επιλογή των ταινιών για μπούσουλα, το τύπωμα των πρώτων αφισών, το χέρι «τεχνολογικής» και ηθικής βοήθειας από συντρόφους της τηλεόρασης , κάποιος να φέρει το πανί της οθόνης, κάποιοι να το πλύνουν μην τυχόν μας βγει με κρεατοελιές στο δεξί μάγουλο ο Χάμφρει Μπόγκαρτ, να μπουν οι θέσεις στη σειρά, ο συνάδελφος στην ΕΡΤ3 και κριτικός κινηματογράφου Αλέξης Δερμεντζόγλου να κάνει την πρώτη παρουσίαση και όλοι οι άλλοι, να κρατάμε τις ανάσες μας μέχρι να πάρει μπρος η Casablanca. Πέμπτη βράδυ 8 Αυγούστου η Θεσσαλονίκη χειροκροτά με τη λήξη της ταινίας τον Χαμφρει, την Ινγκριτ, χειροκροτά εμάς, τον αγώνα μας, χειροκροτά στέλνοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ στη δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση. Αυτήν που ξέρουν εδώ και δεκαετίες, την ΕΡΤ.
Διασπάστες και αντίπαλοι «έβλεπαν» άλλη μια προβολή, το πολύ δύο. Κλείσαμε τ’αυτιά, και το μόνο που σκεφθήκαμε ήταν ο κόσμος. Το επόμενο ραντεβού ήταν για τις 12 Αυγούστου με τα «39 σκαλοπάτια» του ιδιόρρυθμου Άλφρεντ Χίτσκοκ. Πάντα στις 21.00. Λίγο μετά τις οκτώ φθάνουν οι πρώτοι. Οι πρώτοι γίνονται αρκετοί και μετά πολλοί. «Θα μας φθάσουν οι καρέκλες;». Ούτε λόγος να κάτσουμε εμείς. Μερικές προσθήκες από καρέκλες γραφείων και στούντιο, «ψήνουμε» φίλους καλεσμένους να περάσουν τη βραδιά στο όρθιο και το κάνουν με χαμόγελο. Οι πιο ρομαντικοί ξαπλώνουν στο γρασίσι κάτω από τα δέντρα της οδού Αγγελάκη. Όσοι πίστεψαν πως τα κεφάλια μας θα χτυπούσαν σε κάθε γωνιά καθενός από τα 39 σκαλοπάτια του Χίτσκοκ , είχαν χάσει. Τα σκαλοπάτια ήταν περισσότερα αλλά δεν τα κατεβήκαμε: Τα ανεβήκαμε…
Δευτέρα 19 Αυγούστου, ο «Τρίτος Άνθρωπος» του Κάρολ Ριντ υποδέχεται όχι μόνο αυτούς που πέρασαν το καλοκαίρι στην πόλη αλλά και πολλούς που ηλιοκαμένοι κατέφθαναν από κάποια κοντινή ή μακρινή παραλία. Το νέο, παρά τα όποια εμπόδια αντιμετωπίζουμε , όχι μόνο εμείς αλλά όλοι οι συνάδελφοι μας στην ΕΡΤ ανά την Ελλάδα, είχε κυκλοφορήσει και έξω από την πόλη. «Στην Αγγελάκη οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ3 έστησαν δωρεάν σινεμά…» Στο τέλος της προβολής ο κόσμος χειροκροτά και πάλι. Μάς ζητά αφίσες της ταινίας για αναμνηστικό της βραδιάς, υπόσχεται να ξανάρθει…
Και τελικά ξαναήρθε. Η πόλη του Μάη του ’36, η πόλη του λιμανιού και των παλαιών καπνεργατών, η πόλη που είδε αντάρτικο δίκοχο στα δυτικά της, η πόλη των Λαμπράκηδων, η πόλη όλων των δημοκρατών διαφόρων ιδεολογικών αποχρώσεων και πολιτικών πεποιθήσεων, η πόλη των επιστημόνων και των καλλιτεχνών στέλνει, συντροφιά με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ3, το μήνυμα σε όλους τους συναδέλφους της ΕΡΤ ανα την Ελλάδα πως ο αγώνας συνεχίζεται.
Στα δικά μας έργα το THE END δεν υπάρχει….
ΥΓ. Τα υστερόγραφα έχουν το δικό τους ρόλο στην έβδομη τέχνη. Όλοι εμείς οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ3 σας περιμένουμε την ερχόμενη Δευτέρα, πάντα στις 21.00, έξω από το κτίριο της ραδιοφωνίας, στην οδό Αγγελάκη 14 στη Θεσσαλονίκη, με ένα ακόμη αριστούργημα του γαλλικού φιλμ νουάρ: Το "Ασανσέρ για δολοφόνους" του Λουί Μαλ.