Η Λένα Σαμαρά σπούδασε στο τμήμα  Χημείας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και  στις δραματικές σχολές Βεάκη και Μαίρη Βογιατζή Τράγκα στην Αθήνα.

Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά.

Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί στις ανθολογίες «Τα ποιήματα του 2009» και «Τα ποιήματα του 2011» που εκδόθηκαν από την «Κοινωνία των (δε)κάτων».

Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Ανάποδο μνημονικό» (2009), «Ενήλικα σώματα» (2011) και  «Όρια» (2014) από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης .

Ο Θάνος Μικρούτσικος μελοποίησε το ποίημα "Λίμνη Ονείρων’ από την ποιητική συλλογή  «Ανάποδο μνημονικό» και το συμπεριέλαβε στο CD ‘Ανέκδοτα τραγούδια’ που κυκλοφόρησε το 2009.

Ένα μικρό απόσπασμα από την ομιλία του συνθέτη Θάνου Μικρούτσικου στην παρουσίαση της ποιητικής συλλογής "Όρια της Λένας Σαμαρά:

Η Λένα Σαμαρά ως ποιήτρια της νεότερης Ελληνικής Ποίησης δεν παίζει με τις λέξεις κατά τύχη, δεν εκμεταλλεύεται το χάος που υπάρχει, περιέχει το Πριν από αυτή, το χρησιμοποιεί χωρίς να το μιμείται και δημιουργεί ένα προσωπικό κόσμο ως συνέχεια των κόσμων που δημιουργήθηκαν από τους σημαντικότερους ποιητές και ποιήτριες της γενιάς του 70.

Η ποιητική συλλογή με τίτλο «Όρια», που παρουσιάζεται σήμερα, την εγγράφει κατά την γνώμη μου οριστικά στην κατηγορία των σπουδαίων ποιητικών φωνών που εμφανίστηκαν στα Ελληνικά γράμματα μετά το 2000.

Οι εικόνες που προκύπτουν από τους στίχους της αναγγέλουν  κινηματογραφικά πλάνα του μέλλοντος μας.

Ακουμπώ τα όρια των πραγμάτων.
Με χέρια ανάγλυφα πειράζω το νερό
Που εκτοξεύει το δελφίνι στο τίναγμα του.’

‘ Αφήνουμε μικρά ίχνη
τα ίχνη του μυρμηγκιού
στο μονοπάτι που οδηγεί στις νυχτερινές συγκεντρώσεις του φωτός.’

Όταν σε συναντήσω
θα αφήσω το σπίτι μου
για να φτιάξω το μονοπάτι της επιστροφής
στον πύργο
που λιοντάρια και ύαινες κατοικούν στον κήπο του,
εξημερωμένα απ’ τον έρωτα των ανθρώπων.’

Κάθε σημαντικός καλλιτέχνης σε όλα τα είδη της Τέχνης περικυκλώνεται από τις εμμονές του και τις ανακυκλώνει στο έργο του. Άλλοτε ευθέως, άλλοτε μεταμφιεσμένες. Έτσι βρίσκουμε τις εμμονές της Λένας σε όλη της την ποίηση. Τα όνειρα, τα όνειρα και η διάψευση τους, το αδιέξοδο αλλά ταυτοχρόνως και η αγωνιώδης προσπάθεια να βρεθεί η χαραμάδα για να μπει το φως.