Η πρώτη σκέψη διαβάζοντας τον υπό δημόσια διαβούλευση προτεινόμενο «Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας της ΝΕΡΙΤ Α.Ε» είναι «μα καλά, αν είναι έτσι, γιατί την έκλεισαν;».
Κι έπειτα, διαβάζοντας όλο και πιο μέσα, αρχίζει να καταλαβαίνει κανείς· ειδικά αν συνδυάσει όσα διαβάζει και με τον «Κανονισμό Εργασίας της ΝΕΡΙΤ Α.Ε.», επίσης σε δημόσια διαβούλευση, η εικόνα (δεν) φωτίζεται περισσότερο (σκοτεινιάζει, μάλλον...): Μια ε(ρ)ταιρεία, όπου η (περιπλόκως διορισμένη, να θυμίσουμε) Διοίκηση (sic...) κάνει ό,τι γουστάρει, όπως γουστάρει - κι οι υπάλληλοι (που δεν περιλαμβάνουν «γενικώς όλα τα διευθυντικά στελέχη της Εταιρίας, ανεξαρτήτως τίτλου») υπακούουν ευπειθώς - or else! που λένε και στην εσπερία. Φίμωση και σκοταδισμό, αντί πολυφωνίας και διαφάνειας, μαρτυρούν δομές και διεργασίες, παρά τις όποιες μεγαλοστομίες...