ΟΚΔΕ: Ραχόι – Αντιδραστικοί, Κάτω τα χέρια απ’ την Καταλονία!
Ολόκληρη η ανακοίνωση της ΟΚΔΕ:
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΟΝΙΑΣ
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΟΝΙΑΣ
Ραχόι – Αντιδραστικοί, Κάτω τα χέρια απ’ την Καταλονία!
–Την Κυριακή 1 Οκτώβρη, ο λαός της Καταλονίας (αυτόνομη περιφέρεια του Ισπανικού Κράτους) έχει αποφασίσει να διεξάγει δημοψήφισμα, για το αν θα γίνει ανεξάρτητο κράτος. Για να ασκήσει το αναφαίρετο δικαίωμά του στην αυτοδιάθεση, ακόμα και μέχρι του αποχωρισμού από το Ισπανικό Κράτος – αυτό το δημοκρατικό δικαίωμα ενός λαού να καθορίσει ο ίδιος το μέλλον του, με όποιον τρόπο επιλέξει.
Η κυβέρνηση του Ισπανικού Κράτους, αναβιώνοντας τις μαύρες παραδόσεις της στυγνής δικτατορίας του Φράνκο (κράτησε σχεδόν 40 χρόνια, από το 1939), έχει εξαπολύσει μια εκστρατεία καταστολής, για να χτυπήσει το δημοψήφισμα και να καταπνίξει την ελευθερία των Καταλανών. Προσπαθεί να στραγγαλίσει οικονομικά την Καταλονία. Κατάσχει ψηφοδέλτια και μηχανήματα, σφραγίζει δημόσια κτήρια. Συλλαμβάνει Καταλανούς αξιωματούχους που τάσσονται υπέρ του δημοψηφίσματος, εξαπολύει διώξεις, επιβάλλει εξοντωτικά πρόστιμα και ποινές. Στέλνει αστυνομία και στρατιωτικά σώματα, απειλώντας ουσιαστικά με κήρυξη στρατιωτικού νόμου, ως και ανάκληση του καθεστώτος αυτονομίας της Καταλονίας. Κινητοποιεί τα ακροδεξιά, χουντικά κατακάθια στο εσωτερικό των κρατικών μηχανισμών.
Το «εθνικό ζήτημα» της Καταλονίας έχει ιστορία αιώνων. Η Ισπανική Μοναρχία –αυτό το μεσαιωνικό, φεουδαρχικό κατάλοιπο που επιβιώνει ως σήμερα (από τα σκάνδαλα του γηραιού βασιλιά Χουάν Κάρλος περάσαμε πρόσφατα στον «ανανεωτή» γιό του Φελίπε)–, καταπίεσε βάναυσα τα εθνικά αισθήματα και δικαιώματα των Καταλανών και άλλων λαών (Χώρα των Βάσκων, Γαλικία κ.ά.). Στην ένδοξη, προλεταριακή Ισπανική Επανάσταση του 1936–39 (που προδόθηκε και σφάχτηκε από τους σταλινικούς), η Καταλονία ήταν στο επίκεντρο των επαναστατικών αγώνων. Με την επιβολή της δικτατορίας του Φράνκο, η καταπίεση επανήλθε και εντάθηκε. Με την πτώση της δικτατορίας, το καθεστώς που επιβλήθηκε (Συμφωνίες του 1978) διατήρησε τα βασικά προνόμια του κεντρικού κράτους της Μαδρίτης.
Τα τελευταία χρόνια, η προσπάθεια της δεξιάς κυβέρνησης του Λαϊκού Κόμματος του Ραχόι (όπου έχουν φωλιάσει πολλοί παλιοί φρανκικοί) να αναιρέσει κάποιες παραχωρήσεις προς την Καταλονία, πυροδότησε ξανά τον πόθο και το κίνημα υπέρ της ανεξαρτησίας. Το ίδιο και η αναζήτηση διεξόδου από τις άγριες μνημονιακές, νεοφιλελεύθερες πολιτικές, όπου ο Ραχόι διέπρεψε. Αυτό συνδέεται με την ανάπτυξη σημαντικών εργατικών και κοινωνικών αγώνων στην Καταλονία. Μάλιστα, σήμερα οι συνδικαλιστικές και εργατικές οργανώσεις, κινηματικές συλλογικότητες, θέτουν την προοπτική μιας Γενικής Απεργίας, για να φράξουν τον δρόμο στους αντιδραστικούς της Μαδρίτης.
Ο τσαρλατάνος, πολεμοκάπηλος Τραμπ είπε ότι θέλει «μια ενωμένη Ισπανία», καλώντας τους Καταλανούς να εκτιμήσουν πόσο «μεγάλη και όμορφη» είναι η Ισπανία! Η ΕΕ θεωρεί το θέμα «εσωτερική υπόθεση» της Ισπανίας, αφήνοντας ελεύθερο τον εκλεκτό της Ραχόι να χτυπάει τους Καταλανούς. Άλλωστε, η αντιδημοκρατική αναδίπλωση σαρώνει όλη την Ευρώπη, με τη μετατροπή χωρών σε αποικίες χρέους (π.χ. Ελλάδα), την κατάργηση δημοκρατικών διαδικασιών και ελευθεριών (όπως π.χ. στη Γαλλία, όπου ο Μακρόν επιχειρεί να κυβερνήσει με διατάγματα).
Ο αγώνας στην Καταλονία πρέπει να γίνει ένα κομμάτι του κοινού αγώνα σε όλη την Ευρώπη, ενάντια στην καταστολή, τον πόλεμο, τον ρατσισμό και τον φασισμό, ενάντια στο Μνημόνια του κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών. Για να τσακίσουμε τους εκβιασμούς των «αρχόντων» της ΕΕ και των ντόπιων ελίτ, ενάντια σε κάθε λαό και εργατική τάξη που προσπαθεί να χαράξει έναν άλλο δρόμο. Το όραμά μας και η πραγματική διέξοδος δεν είναι ο κατακερματισμός σε σύνορα. Αλλά μόνο με την αναγνώριση του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση μπορούν να δημιουργηθούν σχέσεις ισότιμες και εμπιστοσύνης – ώστε να υπάρξει η πραγματική λύση, η ελεύθερη ένωση των λαών σε μια σοσιαλιστική ομοσπονδία της Ευρώπης, δημοκρατική και ριζοσπαστική.
–
- Να διεξαχθεί ελεύθερα το δημοψήφισμα.
- Ζήτω η ανεξάρτητη Καταλονία.
- Σε όλη την Ευρώπη, εργαζόμενοι και λαοί, με κοινούς, μαχητικούς αγώνες, ενάντια σε Μνημόνια και κεφάλαιο, ιμπεριαλισμό, ΕΕ και αντιδραστικούς.
