Γιάννης Τόλιος, μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ
Για όσους έχουν μνήμες από τα «Ιουλιανά» του ’65, αλλά και για όσους διαβάζουν ιστορία, θα συμφωνήσουν ότι βιώνουμε γεγονότα που έχουν πολλές ομοιότητες. Τι έγινε τότε; Η εκλεγμένη κυβέρνηση της «Ένωσης Κέντρου» με πρωθυπουργό το Γεώργιο Παπανδρέου, επεχείρησε κάποιες προοδευτικές για την εποχή αλλαγές. Ωστόσο αντιμετώπισε υπονομευτικές ενέργειες από Παλάτι, Δεξιά και Αμερικανούς, με αποτέλεσμα την ανατροπή της χρησιμοποιώντας ως μοχλό την «αποστασία» βουλευτών. Σήμερα σε άλλες συνθήκες, επιχειρείται η ανατροπή της κυβέρνησης συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από τις δυνάμεις του «μνημονιακού τόξου» (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι) και της εγχώριας οικονομικής ελίτ, σε συνεργασία με τους υπερεθνικούς «θεσμούς» (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ), χρησιμοποιώντας ως μοχλό τη διακοπή ρευστότητας στις τράπεζες από τους «θεσμούς» (ΕΚΤ) και τη συστηματική παραπληροφόρηση και εκφοβισμό του λαού από τους βαρόνους των Media. Κεντρικός στόχος η ανατροπή της φιλολαϊκής κυβέρνησης, η καταπάτηση της λαϊκής βούλησης και η επιβολή αντιλαϊκών μέτρων σε όφελος της χρηματιστικής ελίτ, σε Ελλάδα και ευρωζώνη.

Ένα μεγάλο ΟΧΙ στο «Ναι»

Κύριο προπαγανδιστικό όπλο των θιασωτών του «Ναι» είναι το παραπλανητικό δίλημμα «ευρώ-δραχμή» και η αφηρημένη θεώρηση «Ευρώπη» και «ευρώ». Προσπαθούν να κρύψουν την εμπειρία της 5ετίας από την εφαρμογή των Μνημονίων, καθώς και την επιβολή σκληρότερων μέτρων που απαιτούν οι «θεσμοί» σε περίπτωση υπερ-ψήφισης του «Ναι». Η επιλογή κάθε ψηφοφόρου και του λαού συνολικά στο δημοψήφισμα της Κυριακής, είναι κρίσιμη για τρεις κυρίως λόγους.

Α) Από οικονομική άποψη, το κεφαλαιώδες ερώτημα είναι αν θα συνεχιστεί η πολιτική της λιτότητας που εκτός από κοινωνικά «επαχθής» (περικοπές μισθών, συντάξεων, αύξηση φόρων, περικοπές κοινωνικών δαπανών, κά), είναι και υφεσιακή, που σημαίνει παραπέρα αύξηση της ανεργίας, παραγωγική αποψίλωση, πολλαπλάσια λουκέτα μικροεπιχειρήσεων κά. Κατά συνέπεια οι μισθωτοί, συνταξιούχοι, αγρότες, μικροεπιχειρηματίες, νεολαία, άνεργοι κά, με το να ψηφίσουν «Ναι», δεν έχουν καμιά ελπίδα βελτίωσης της ζωής τους στο νεοφιλελεύθερο «παγετώνα» που θα ακολουθήσει αμέσως μετά τις εκλογές και τις επόμενες δεκαετίες.!

Β) Από πολιτική άποψη, στόχος της «εγχώριας τρόϊκας» και των υπερεθνικών θεσμών είναι η ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης, πετυχαίνοντας την «αριστερή παρένθεση» και αποτρέποντας την μετάδοση του «ελληνικού παραδείγματος» σε άλλες χώρες της περιφέρειας της ευρωζώνης (Ισπανία, Πορτογαλία κά). Ωστόσο η αμφισβήτηση του δημοψηφίσματος, δηλαδή του δικαιώματος απόφασης του λαού σε επιλογές που αφορούν το μέλλον του, αποκαλύπτεται το βάθος των αντιδραστικών ιδεών και πρακτικών, μαζί και την υποκρισία των δυνάμεων του «Ναι» όταν μιλούν περί δημοκρατίας, ελευθερίας, δικαιωμάτων, κά. Στην ουσία κάθε ανοχή στο «Ναι» οδηγεί σε απαλλοτρίωση του δικαιώματος απόφασης και διευκολύνει την εφαρμογή αυταρχικών μέτρων στις λαϊκές αντιδράσεις που αναπόφευκτα θα γεννήσουν. Το «Ναι» το ζήσαμε και είδαμε τα αποτελέσματα του. Μόνο το ΟΧΙ αποτελεί ουσιαστικό φραγμό στον αυταρχισμό, στην καταπάτηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και θεμελιωδών δικαιωμάτων.

Γ) Τέλος από πλευράς «ευρωπαϊκού γίγνεσθαι», το «Ναι» θα δικαιώσει τις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που οικοδομείται η «Ευρώπη» από τις κυρίαρχες ελίτ των Βρυξελών και του Βερολίνο. Μια τέτοια «ενοποίηση», δεν έχει σχέση με την ισότιμη συνεργασία, την οικονομική σύγκλιση και κοινωνική συνοχή και πολύ περισσότερο με την Ευρώπη των λαών και εργαζόμενων και της σοσιαλιστικής προοπτικής. Ένα ισχυρό ΟΧΙ θα αποτελέσει μήνυμα αντίστασης και ταυτόχρονα ενίσχυσης των δυνάμεων που οραματίζονται μια Ευρώπη της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης, της ειρήνης κά.

Μετά το ΟΧΙ τι;

Ένα ισχυρό ΟΧΙ δημιουργεί νέα δεδομένα, τόσο άμεσα όσο και μακροπρόθεσμα. Κατ’ αρχήν διευκολύνει αντικειμενικά τη διαπραγμάτευση για μια βιώσιμη λύση στο χρέος (διαγραφή μέρους, όροι αποπληρωμής κά), ενώ ταυτόχρονα επιφέρει εξοικονόμηση πόρων για τη στήριξη της παραγωγικής ανασυγκρότησης και σταδιακής μείωση της ανεργίας. Με το ΟΧΙ θωρακίζονται επίσης τα λαϊκά στρώματα από την παραπέρα υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου, ενώ ο ελληνικός λαός ξανακερδίζει την αξιοπρέπεια και την αυτοεκτίμηση του από τον χλευασμό των ξένων ελίτ. Ταυτόχρονα διευκολύνει τους αγώνες των άλλων λαών της ευρωζώνη για αποτίναξη των μνημονιακών πολιτικών και άνοιγμα ελπιδοφόρων δρόμων στο μέλλον.

Πριν κλείσουμε το σύντομο σημείωμα να σημειώσουμε κάτι. Οι δυνάμεις που πρωταγωνιστούν για το ΟΧΙ δεν είναι απλά όσοι υποστηρίζουν το ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Αντικειμενικά είναι τα εκατομμύρια των εργαζόμενων και απομάχων της δουλειάς. Είναι ο κύριος όγκος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και των αγροτών που συνθλίβεται από την κρίση και με το «Ναι» δεν έχουν μέλλον παρά τη δημαγωγία και ψέματα των εκπροσώπων τους στις κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις (ΓΣΕΒΕ, ΠΑΣΕΓΕΣ, ΕΣΕΕ, με συνακόλουθη τη θλιβερή ηγεσία της ΓΣΕΕ). Είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι νέοι και ιδιαίτερα χιλιάδες νέοι επιστήμονες που αντιμετωπίζουν το σκληρό δίλημμα να εγκαταλείψουν τη χώρα. Είναι οι νοικοκυρές που βιώνουν με άλλους όρους τις συνέπειες της κρίσης στην οικογένεια και των μνημονιακών μέτρων. Όλος αυτός ο κόσμος μπορεί να δώσει μια ισχυρή απάντηση ότι θέλει και είναι αποφασισμένος να ζήσει με τιμή και αξιοπρέπεια. Η Ελλάδα και ο λαός της αξίζει ένα καλύτερο μέλλον. Αποφασιστικά ως την Κυριακή το βράδυ, πριν κλείσουν οι κάλπες, να περάσουμε το μήνυμα ότι το μέλλον βρίσκεται στην απόρριψη των προτάσεων υποδούλωσης του λαού στους υπερεθνικούς «θεσμούς» και την εγχώρια ελίτ.