Κι άλλες απολύσεις στο ΕΚΠΑ
Ολόκληρη η ανακοίνωση του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Αθηνών:
Την ώρα που το Πανεπιστήμιο λυγίζει από την έλλειψη προσωπικού και οι απολύσεις των Διοικητικών βρίσκονται στην πόρτα, ο Πρύτανης κ. Φορτσάκης επιλέγει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή να ανακοινώσει στους 150 περίπου συμβασιούχους που πληρώνονται από τα αποθεματικά του ΕΛΚΕ ότι δε θα ανανεώσει εκ νέου τις συμβάσεις τους τις οποίες και θεωρεί παράνομες.
Οι συνάδελφοι συμβασιούχοι εργάζονται για πολλά χρόνια στο Πανεπιστήμιο, πολλοί για πάνω από 8 χρόνια, σε διοικητικές θέσεις (βιβλιοθηκονόμοι, τεχνικοί, γραμματειακή υποστήριξη, φύλακες, νηπιαγωγοί κτλ). Επί σειρά ετών στηρίζουν με την εργασία τους το Πανεπιστήμιο, με χαμηλούς μισθούς και χωρίς να απολαμβάνουν τα «προνόμια» της μονιμότητας, ενώ έχουν παράλληλα υποστεί όλες τις μισθολογικές μειώσεις του Δημοσίου που έφεραν οι μνημονιακοί νόμοι.
Στο διάστημα των τελευταίων 2 ετών, οι συμβάσεις τους έχουν παραταθεί ήδη 3 φορές από τη Σύγκλητο με την προοπτική να προκηρυχθούν εκ νέου θέσεις εργασίας μέσω προγραμμάτων του Πανεπιστημίου και να δωθεί μία πρόχειρη έστω λύση στο πρόβλημα. Η εμφανής κωλυσιεργία των πρυτανικών αρχών (νυν και τέως) έχει οδηγήσει σε μία πρωτοφανή κατάσταση ομηρίας των 150 συναδέλφων συμβασιούχων που επί σειρά μηνών η μόνη απάντηση που παίρνουν είναι «σύντομα» και «θα δούμε». Ξαφνικά ο κ. Φορτσάκης ανακαλύπτει ότι οι παρατάσεις των συμβάσεων είναι παράνομες και ότι ευθύς αμέσως πρέπει να τις διακόψει, έχουν δεν έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες για τη σύναψη των νέων συμφωνητικών. Ο κ. Φορτσάκης άραγε όταν ψήφιζε ως μέλος της Συγκλήτου επί πρυτανείας του κ. Πελεγρίνη δεν ήξερε τότε τι συνέβαινε;
Η απόλυση των 150 συναδέλφων συμβασιούχων, πέρα από τα σοβαρά πρόβληματα επιβίωσης που δημιουργεί στους ίδιους, θα δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερα κενά στις υπηρεσίες του Πανεπιστημίου. Μεγάλο μέρος των οποίων στηρίζονται στους συμβασιούχους συναδέλφους που κάθε μέρα δουλεύουν στο διπλανό γραφείο από μας. O κ. Φορτσάκης μας δείχνει έμπρακτα την αγωνία του για τη λειτουργία του Πανεπιστημίου με τον πιο ωμό και σκληρό τρόπο: Με επιπλέον απολύσεις προσωπικού κι ακόμα περισσότερα άδεια γραφεία.
