“Οι γαμπροί της Ευτυχίας και τα κρυμμένα νοήματα για τα εξοπλιστικά” |
Γράφει ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΕΝΕΚΟΣ
Υποναύαρχος ε.α
Πρόεδρος της Κοινωνίας Αξιών
Το έχω γράψει και δηλώσει με κάθε τρόπο!
Οι ελπίδες μας ότι θα μας δώσουν οι Αμερικανοί τα F-35 και επίσης 2 αντιτορπιλικά Arleigh Burke είναι φρούδες!
Ο Πάϊατ έθεσε προχθές εύσχημα ως προϋπόθεση, να δώσουμε προτεραιότητα στον εκσυγχρονισμό των F-16 και στο βάθος του χρόνου θα εξετάσουν (ελπίζει θετικά) την άδεια για τα F-35.
Και το πρόγραμμα για τον εκσυγχρονισμό 83 μαχητικών αεροσκαφών F-16, (που έχει εγκριθεί από την Βουλή – αρχικού κόστους 1,5 δισεκ. δολαρίων) έχει καθυστερήσει αδικαιολόγητα για δύο χρόνια τουλάχιστον. Δηλαδή με τις καθυστερήσεις πάμε για το 2030 πλέον.
Συνεπώς που βασίζεται η ελπίδα μας ότι θα μας δοθούν σχετικά σύντομα τα F-35 ;
Όσον αφορά την παραχώρηση των αντιτορπιλικών Arleigh Burke, τα πλοία αυτά απαιτούν πλήρωμα 350 ανδρών, με τεράστιο κόστος υποδομών/υποστήριξης και λειτουργικό ετήσιο περίπου 50 εκατ. δολ.
Οι Αμερικανοί μάλιστα έχουν ξεκαθαρίσει πολλές φορές στο παρελθόν ότι δεν τα δίνουν, είναι γεγονός ότι αποτελούν την καρδιά του ναυτικού τους και είναι εξαιρετικά απίθανο να δεχθούν να μας τα δώσουν (με κόστος 500 εκατ. δολάρια και τα δύο όπως λέμε), πόσο μάλλον με βλήματα επιφανείας-επιφανείας (RIM-66M Standard, Tomahawk) ή επιφανείας αέρος (SM-3 είτε SM-2) μεγάλου βεληνεκούς.
Και φυσικά, όπως είναι πάγια Αμερικανική πολιτική, για να κρατήσουν τις ισορροπίες μεταξύ ημών και Τουρκίας, ότι δίνουν σε μας δίνουν και στους άλλους και πάντα με μέτρο!
Όπως καθίσταται συνεπώς προφανές, και τα F-35 και τα Arleigh Burke έχουν μπει στο αίτημά μας όχι γιατί ελπίζουμε ότι θα μας τα δώσουν σύντομα, όπως θα θέλαμε και όπως θα κάλυπταν τις επιχειρησιακές μας ανάγκες, αλλά ως πρόσχημα για να στηριχθεί πολιτικά όλη η άλλη συμφωνία με τις κορβέτες Littoral Combat Ships (LCS) σε διαμόρφωση MMSC.
Και όταν θα μας τα αρνηθούν εύσχημα (F-35 και Arleigh Burke), συντηρώντας τις ελπίδες μας για ένα αόριστο μέλλον (όπως έκανε και ο Παϊατ), θα έχουν μείνει ανώδυνα όλα τα άλλα.
Όσο για τα ναυπηγεία, όπως έχει δείξει η μακροχρόνια εμπειρία, δεν μπορούν να συντηρηθούν μόνο με τα προγράμματα του Π.Ν. Καλό είναι να φτιάξουμε τα πολεμικά πλοία εδώ, εάν όμως τα ναυπηγεία δεν συνδεθούν και με δουλειές του ιδιωτικού τομέα, θα δούμε μία από τα ίδια!
Καθυστερήσεις παραδόσεων, συνεχείς επιδοτήσεις, αντιδράσεις από την ΕΕ, συσσώρευση χρεών και προστίμων, και τελικά κακή λειτουργία που θα οδηγήσει σε τελική απαξία (και όπως διαπιστώσαμε δυσάρεστα μέχρι σήμερα, υπερβάσεις που αυξάνουν το κόστος κάθε μονάδας του Π.Ν. που κατασκευάζεται)!
Η προσέγγιση που ακολουθείται με την επιστολή προς τους Αμερικανούς είναι καθαρά πολιτική, και έτσι πρέπει να αξιολογηθεί και να κριθεί, εάν τελικά καταλήξουμε παρελκυστικά στην πιο πάνω κουτσουρεμένη επιλογή, με την οποία δεν καλύπτονται οι αυξημένες επιχειρησιακές απαιτήσεις του Π.Ν.
Θα έχετε δει ελπίζω την καταπληκτική ταινία με τον Αυλωνίτη “Οι Γαμπροί της Ευτυχίας” που θέλει να παντρέψει την ελάχιστα θελκτική αδελφή του (Βασιλειάδου), όπου την στολίζει, την βάφει, την χτενίζει και δίνει ψεύτικες ελπίδες για μεγάλη προίκα σε όποιον την πάρει!
Όλοι όμως στην αρχή παραπλανώνται και έρχονται για την “Ευτυχια”, αλλά μετά όταν το συνειδητοποιούν, θέλουν τις άλλες και όμορφες.