Καλούμε όλους τους συναδέλφους, τους συμφοιτητές, τους συντρόφους και όλο τον κόσμο του αγώνα να κάνουν δική τους την υπόθεση των διώξεων, να πάρουν θέσεις μάχης, να μπλοκάρουν τις εκδόσεις στην πράξη.

1.

Την 1η Μαη 2015 μια με­γα­λειώ­δης δια­δή­λω­ση λαμ­βά­νει χώρα στα πλαί­σια της Ερ­γα­τι­κής Πρω­το­μα­γιάς στο Μι­λά­νο. Δεν ήταν απλά μια μέρα γε­νι­κής απερ­γί­ας, αλλά μια μέρα Πα­νι­τα­λι­κής συ­νά­ντη­σης των κι­νη­μά­των (σω­μα­τεία βάσης, κοι­νω­νι­κά κέ­ντρα, φοι­τη­τι­κές και μα­θη­τι­κές ομά­δες, επι­τρο­πές αγώνα για τη στέγη, με­τα­να­στευ­τι­κές κοι­νό­τη­τες, το κί­νη­μα No Tav κλπ) ενά­ντια στα μέτρα λι­τό­τη­τας που περ­νού­σε το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα η κυ­βέρ­νη­ση Ρέν­τσι. ‘Hταν επί­σης και το απο­κο­ρύ­φω­μα ολό­κλη­ρου του κι­νή­μα­τος ΝO EXPO ενά­ντια στην πα­γκό­σμια επι­χει­ρη­μα­τι­κή έκ­θε­ση EXPO 2015 με συμ­με­το­χή κό­σμου από πολ­λές χώρες της Ευ­ρώ­πης και τα προ­κλη­τι­κά χλι­δά­τα εγκαί­νιά της, την ημέρα εκεί­νη. Η μα­ζι­κό­τη­τα και η δυ­να­μι­κή της δια­δή­λω­σης ήταν το απο­κο­ρύ­φω­μα ενός κι­νή­μα­τος επτά χρό­νων που έθεσε σε αμ­φι­σβή­τη­ση την έκ­θε­ση και την πο­λι­τι­κή εκ­στρα­τεία γύρω από αυτήν, φέρ­νο­ντας σε κρίση τις πο­λι­τι­κές κα­ριέ­ρες των κυ­βερ­νη­τι­κών αξιω­μα­τού­χων και το­πι­κών “αρ­χό­ντων”.

Επτά χρό­νια πριν, το 2008, ο δήμος του Μι­λά­νου ανα­λαμ­βά­νει να φι­λο­ξε­νή­σει την έκ­θε­ση. Για χάρην αυτής, τσι­με­ντο­ποιού­νται 1100 στρέμ­μα­τα γης, απο­φα­σί­ζε­ται ο εκτο­πι­σμός ντό­πιων με σκοπό την αρ­πα­γή των κα­τοι­κιών και της γης τους, ώστε να υπο­τα­χθούν στα  ανα­πτυ­ξια­κά σχέ­δια αλλά και στην ισο­πε­δω­τι­κή εμπο­ρευ­μα­το­ποί­η­σή τους. Τα αφε­ντι­κά βά­ζουν στοί­χη­μα το Μι­λά­νο να γίνει η πιο ελ­κυ­στι­κή για τα κε­φά­λαια πόλη, προ­σπα­θούν να την ανα­δεί­ξουν σαν επι­χει­ρη­μα­τι­κή πρω­τεύ­ου­σα και να την προ­μο­τά­ρουν σαν το 8ο θαύμα για την ντό­πια ερ­γα­τι­κή τάξη, στην οποία υπό­σχο­νται ανά­πτυ­ξη και νέες θέ­σεις ερ­γα­σί­ας. Μια ολό­κλη­ρη πόλη στι­λι­ζά­ρε­ται από πο­λυ­τε­λή κτί­ρια, νέους αυ­το­κι­νη­τό­δρο­μους και φα­ντα­σμα­γο­ρι­κά έργα. Πίσω από τις ανα­πτυ­ξια­κές βι­τρί­νες οι μίζες πέ­φτουν σαν ντό­μι­νο η μια μετά την άλλη, οι τρά­πε­ζες δα­νεί­ζουν, δια­χει­ρί­ζο­νται και ξε­πλέ­νουν χρήμα για τους υπο­λοί­πους, οι ερ­γο­λά­βοι φρο­ντί­ζουν να κα­θυ­στε­ρούν τα έργα για να έρ­θουν υπερ­τι­μο­λο­γή­σεις και φυ­σι­κά, ανά­με­σα στους υπε­ρερ­γο­λά­βους εμπλέ­κο­νται και μα­φιό­ζοι με τις εται­ρεί­ες τους.

Αυτός ο κύ­κλος κερ­δο­φο­ρί­ας των αφε­ντι­κών που ξε­κί­νη­σε το 2008 στή­θη­κε και ολο­κλη­ρώ­θη­κε πάνω στη στυ­γνή εκ­με­τάλ­λευ­ση κα­κο­πλη­ρω­μέ­νης αλλά και εθε­λο­ντι­κής ερ­γα­σί­ας χι­λιά­δων νέων, εξοι­κο­νο­μώ­ντας ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρες χι­λιά­δες ευρώ για τις τσέ­πες των αφε­ντι­κών. Πα­ράλ­λη­λα με την οι­κο­δό­μη­ση της έκ­θε­σης, πραγ­μα­το­ποιεί­ται μια επι­χεί­ρη­ση εκ­κα­θά­ρι­σης των όσων μπο­ρού­σαν να θε­ω­ρη­θούν επι­κίν­δυ­νοι για τη μα­κι­για­ρι­σμέ­νη ει­κό­να της πόλης. Με­γά­λες αστυ­νο­μι­κές επι­χει­ρή­σεις πραγ­μα­το­ποιού­νται στις γει­το­νιές με εξώ­σεις ερ­γα­τι­κών κα­τοι­κιών ντό­πιων και με­τα­να­στών, εκ­κε­νώ­σεις κοι­νω­νι­κών κέ­ντρων και επι­στρά­τευ­ση απερ­γιών με απο­κο­ρύ­φω­μα την απερ­γία των ερ­γα­ζο­μέ­νων στο μετρό λίγες μέρες πριν τα εγκαί­νια.

 2.

Και ενώ 6 μήνες μετά πέ­φτει η αυ­λαία της έκ­θε­σης, τα απο­τε­λέ­σμα­τα και οι συ­νέ­πειες μέ­νουν. Η EXPO κλεί­νει και αφή­νει πίσω της 1,5 δις έλ­λειμ­μα που θα πλη­ρω­θεί μέσω των αυ­ξη­μέ­νων δη­μο­τι­κών τελών και φόρων, ανα­γκά­ζο­ντας τους προ­λε­τά­ριους κάτω από τη «συλ­λο­γι­κή ευ­θύ­νη» των χρεών να πλη­ρώ­σουν τα σπα­σμέ­να και να πουν κι ευ­χα­ρι­στώ γι' αυτή τη φα­ντα­σμα­γο­ρι­κή γιορ­τή. Αφή­νει πίσω της λε­η­λα­τη­μέ­νη γη, ελα­στι­κο­ποί­η­ση των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων, εγκα­θί­δρυ­ση του εθε­λο­ντι­σμού, κα­τα­στο­λή. Μετά από 6 μήνες λοι­πόν, από την προ­σα­γω­γή μας στο Μι­λά­νο, και στην αυ­λαία της διε­θνούς έκ­θε­σης, οι ιτα­λι­κές αρχές ξε­κι­νά­νε ένα κυ­νή­γι μα­γισ­σών κα­τα­σκευά­ζο­ντας κα­τη­γο­ρη­τή­ρια, και εκ­δί­δουν ένταλ­μα σύλ­λη­ψης για 5 Ιτα­λούς δια­δη­λω­τές, ενώ πα­ράλ­λη­λα εκ­δί­δε­ται και Ευ­ρω­παϊ­κό Ένταλ­μα Σύλ­λη­ψης για εμάς τους 5. Έχου­με κάθε λόγο να πι­στεύ­ου­με πως οι εκ των υστέ­ρων διώ­ξεις μας καθώς και των 5 ιτα­λών δια­δη­λω­τών κρύ­βουν πο­λι­τι­κή σκο­πι­μό­τη­τα, και αυτό όχι μόνο γιατί ποι­νι­κο­ποιούν την ίδια τη συμ­με­το­χή σε μια δια­δή­λω­ση βάση ενός φα­σι­στι­κού νόμου που θε­σπί­στη­κε επί Μου­σο­λί­νι και ισχύ­ει μέχρι και σή­με­ρα, αλλά και γιατί οι Ιτα­λι­κές αρχές ξε­κι­νά­νε μια επι­χεί­ρη­ση συ­γκά­λυ­ψης και απο­σιω­ποί­η­σης της “κα­μέ­νης” γης που άφησε πίσω της η EXPO, στρέ­φο­ντας την προ­σο­χή της κοι­νής γνώ­μης από τα σκάν­δα­λα στους δια­δη­λω­τές, ώστε να σώ­σουν, να χτί­σουν και να εξαρ­γυ­ρώ­σουν τις πο­λι­τι­κές τους κα­ριέ­ρες. Η δίωξη μας απο­τε­λεί για τις ιτα­λι­κές αρχές την ιδα­νι­κή ευ­και­ρία για να τι­μω­ρή­σει και να πα­ρα­δειγ­μα­τί­σει εμάς και όσες/όσους βρέ­θη­καν εκεί­νες τις μέρες στους δρό­μους. Είναι η ιδα­νι­κή ευ­και­ρία για να δεί­ξει τι μέλ­λον επι­φυ­λάσ­σε­ται στον κα­θέ­να και στην κα­θε­μία που επι­λέ­γει να αγω­νι­στεί και να συ­να­ντη­θεί με άλλα κι­νή­μα­τα σε εθνι­κό και ευ­ρω­παϊ­κό επί­πε­δο.

Η έκ­δο­ση του Ευ­ρω­ε­ντάλ­μα­τος, τα γε­λοία κα­τη­γο­ρη­τή­ρια, η ποι­νι­κο­ποί­η­ση της συμ­με­το­χής σε δια­δη­λώ­σεις, οι πο­λι­τι­κές δίκες που κατά και­ρούς έχουν οδη­γή­σει στις φυ­λα­κές αγω­νι­στές για 15 χρό­νια, στέλ­νουν ένα ξε­κά­θα­ρο μή­νυ­μα πως όσο οι από τα κάτω συ­νευ­ρί­σκο­νται στους δρό­μους και ενώ­νουν τις φωνές τους, η κα­τα­στο­λή θα μένει και θα εντεί­νε­ται.

3.

Το Ευ­ρω­παϊ­κό Ένταλ­μα Σύλ­λη­ψης ενερ­γο­ποιεί­ται για πρώτη φορά (μέχρι τώρα έχει χρη­σι­μο­ποι­η­θεί μόνο για βαριά ποι­νι­κά αδι­κή­μα­τα όπως εμπο­ρία ναρ­κω­τι­κών, σω­μα­τε­μπο­ρία, ξέ­πλυ­μα μαύ­ρου χρή­μα­τος κλπ) για να διώ­ξει δια­δη­λω­τές. Απο­τε­λεί ξε­κά­θα­ρα μια προ­σπά­θεια ανα­βάθ­μι­σης της διε­θνο­ποι­η­μέ­νης κα­τα­στο­λής και μια από­πει­ρα ποι­νι­κο­ποί­η­σης των κοι­νω­νι­κών αγώ­νων και της συ­νά­ντη­σης των κι­νη­μά­των σε πα­νευ­ρω­παϊ­κό επί­πε­δο. Ταυ­τό­χρο­να απο­τε­λεί ένα στοί­χη­μα όλων των κομ­μα­τιών του ευ­ρω­παϊ­κού - αντα­γω­νι­στι­κού κι­νή­μα­τος να μπεί ένα φρένο σε αυτές τις κα­τα­σταλ­τι­κές με­θο­δεύ­σεις μπλο­κά­ρο­ντας στην πράξη τις εκ­δό­σεις.

Την πε­ρί­ο­δο 2008-2010, με το ξέ­σπα­σμα της ύφε­σης λόγω της πα­γκό­σμιας κα­πι­τα­λι­στι­κής κρί­σης στις ευ­ρω­παϊ­κές οι­κο­νο­μί­ες, τα κρά­τη-μέ­λη της ΕΕ για να σώ­σουν το (διε­θνές) χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό σύ­στη­μα έτρε­ξαν να πά­ρουν μέτρα για να κρα­τι­κο­ποι­ή­σουν την με­γά­λη χα­σού­ρα του. Πρώτο το ελ­λη­νι­κό κρά­τος και έπει­τα και άλλα κράτη της Ευ­ρω­ζώ­νης. Βέ­βαια, αυτό από μόνο του δεν θα έλυνε τί­πο­τα, επει­δή η «κρίση του χρη­μα­το­πι­στω­τι­σμού» δεν εκ­φρά­ζει παρά μια κρίση της πα­ρα­γω­γής κι ανα­πα­ρα­γω­γής του κε­φα­λαί­ου. Οπότε το πρό­βλη­μα έπρε­πε να χτυ­πη­θεί στη ρίζα του: η υπο­τί­μη­ση της ερ­γα­τι­κής δύ­να­μης και το σα­κά­τε­μα της ζωής των προ­λε­τά­ριων, με σκοπό το ξε­πέ­ρα­σμα της κρί­σης με πιο ευ­νοϊ­κούς όρους κερ­δο­φο­ρί­ας για το κε­φά­λαιο. 

Έτσι, οι ντό­πιοι και διε­θνείς κα­πι­τα­λι­στές και οι κυ­βερ­νή­σεις τους, ξε­κί­νη­σαν να εφαρ­μό­ζουν μέτρα λι­τό­τη­τας ή να μπαί­νουν σε αυ­στη­ρά προ­γράμ­μα­τα δο­μι­κής προ­σαρ­μο­γής. Μέτρα, που είναι γνω­στά σε εμάς εδώ ως «μνη­μό­νια» και που συ­νε­χί­ζει να ψη­φί­ζει και να εφαρ­μό­ζει η συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως οι πε­ρι­κο­πές των μι­σθών, συ­ντά­ξε­ων κι επι­δο­μά­των, οι μειώ­σεις των δη­μο­σί­ων δα­πα­νών, η αύ­ξη­ση της φο­ρο­λο­γί­ας σε τρό­φι­μα κι είδη πρώ­της ανά­γκης, οι ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις κι η απε­λευ­θέ­ρω­ση των απο­λύ­σε­ων, η αύ­ξη­ση των ορίων ηλι­κί­ας συ­ντα­ξιο­δό­τη­σης κλπ.

4.

Όλα αυτά θα μπο­ρού­σαν να επι­βλη­θούν μόνο μέσα από μια μό­νι­μη «κα­τά­στα­ση έκτα­κτης ανά­γκης», που εκτός από την πο­λι­τι­κή του «δη­μό­σιου χρέ­ους» ως μοχλό επι­βο­λής και τρο­μο­κρα­τί­ας έρ­χε­ται και μέσα από την από­συρ­ση του «κρά­τους πρό­νοιας» και την αντι­κα­τά­στα­σή του με ένα «κρά­τος ασφά­λειας». Πτυ­χές της ίδιας στρα­τη­γι­κής δια­χεί­ρι­σης της κρί­σης από το κε­φά­λαιο για την επι­βο­λή νέων κα­νό­νων πει­θάρ­χη­σης και εκ­με­τάλ­λευ­σης των «από τα κάτω».

Ένα γε­νι­κευ­μέ­νο «κα­θε­στώς έκτα­κτης ανά­γκης» επι­βάλ­λε­ται βήμα βήμα σε όλη την Ευ­ρώ­πη με αφορ­μή την απει­λή της «ισλα­μι­κής τρο­μο­κρα­τί­ας», με μια ευ­ρεία στρα­τι­κο­ποί­η­ση των δυ­τι­κών μη­τρο­πό­λε­ων. Μια με­γά­λη σε κλί­μα­κα εκ­στρα­τεία φόβου και από­λυ­του ελέγ­χου που ξε­κι­νά­ει από εφό­δους σε σπί­τια ακτι­βι­στών, απα­γό­ρευ­ση δια­δη­λώ­σε­ων, θέ­σπι­ση νέων αντι­τρο­μο­κρα­τι­κών νόμων και κα­τα­λή­γει σε πε­ρι­πο­λί­ες στρα­τών στους δρό­μους. Κι είναι γνω­στό ότι όλο αυτό το πο­λε­μι­κό πε­ρι­βάλ­λον δεν στρέ­φε­ται μόνο ενά­ντια στους με­τα­νά­στες/στριες που κα­τα­φέρ­νουν και κα­τα­φθά­νουν στην Ευ­ρώ­πη από τις εμπό­λε­μες ζώνες της Αφρι­κής και της Ασίας, αλλά και σε όλους εκεί­νους που επι­λέ­γουν σή­με­ρα και αύριο να βγουν στους δρό­μους και να δια­δη­λώ­σουν κό­ντρα στις πο­λι­τι­κές λι­τό­τη­τας και υπο­τί­μη­σης, στην Ευ­ρώ­πη-φρού­ριο, στη σιγή νε­κρο­τα­φεί­ου που πάει να επι­βλη­θεί και να γίνει ο κα­νό­νας.

5.

Στις 7,8 και 11 Ια­νουα­ρί­ου κα­λού­μα­στε να δώ­σου­με τη μάχη ενά­ντια στις εκ­δό­σεις αυτές. Ο αγώ­νας για το μπλο­κά­ρι­σμά τους, απο­τε­λεί κομ­μά­τι ενός ευ­ρύ­τε­ρου ψη­φι­δω­τού αγώ­νων που στέ­κο­νται ανά­χω­μα στην συ­νε­χι­ζό­με­νη υπο­τί­μη­ση των ζωών μας. Απο­τε­λεί κομ­μά­τι εκεί­νων των αγώ­νων των φοι­τη­τών/φοι­τη­τριών ενά­ντια στην αύ­ξη­ση του κό­στους φοί­τη­σης στα πα­νε­πι­στή­μια, των κα­θη­με­ρι­νών ερ­γα­τι­κών κο­ντρών με τα αφε­ντι­κά και τις απερ­για­κές πε­ρι­φρου­ρή­σεις στους χώ­ρους δου­λειάς, των κι­νή­σε­ων άρ­νη­σης πλη­ρω­μών πάνω στις βα­σι­κές ανά­γκες από συ­νε­λεύ­σεις γει­το­νιών, των διεκ­δι­κή­σε­ων των επι­σφα­λών-πρε­κά­ριων ενά­ντια στα σύγ­χρο­να σκλα­βο­πά­ζα­ρα–“κοι­νω­φε­λή προ­γράμ­μα­τα”, των εξε­γέρ­σε­ων με­τα­να­στών/στριων στα σύ­νο­ρα και τα κέ­ντρα κρά­τη­σης της χώρας και κάθε κοι­νό­τη­τας αγώνα που ξε­πη­δά στη δη­μό­σια σφαί­ρα κό­ντρα στις κα­πι­τα­λι­στι­κές προ­στα­γές και την κρα­τι­κή κα­τα­στο­λή.

Κα­λού­με όλους τους συ­να­δέλ­φους, τους συμ­φοι­τη­τές, τους συ­ντρό­φους και όλο τον κόσμο του αγώνα να κά­νουν δική τους την υπό­θε­ση των διώ­ξε­ων, να πά­ρουν θέ­σεις μάχης, να μπλο­κά­ρουν τις εκ­δό­σεις στην πράξη.

“Ένα χτύ­πη­μα σε έναν από μας, είναι χτύ­πη­μα σε όλους μας”

OΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΕΦΕ­ΤΕΙΟ 7, 8 ΚΑΙ 11 ΙΑ­ΝΟΥΑ­ΡΙΟΥ

Οι 5 εκ­ζη­τού­με­νοι από τις Ιτα­λι­κές αρχές

2/1/2016