Στις 2 Αυγούστου του 1944 εξοντώθηκαν 4.300 Ρομά στο στρατόπεδο Άουσβιτς-Μπιρκενάου. Σήμερα όμως αρκετά θύματα «αποκτούν» και πάλι φωνή. «Αγαπητή Μπανέτλα», έγραφε η Μαργκαρέτε Μπάμπεργκερ στην αδελφή της στο Βερολίνο, «θα πρέπει να σου πω ότι τα δύο μικρότερα παιδιά μου δεν βρίσκονται πια στη ζωή». Το γράμμα έφθασε στον προορισμό του «ξεγλιστρώντας» από τους φρουρούς του στρατοπέδου συγκέντρωσης Άουσβιτς-Μπιρκενάου, όπου κρατούνταν η οικογένεια Μπάμπεργκερ. Οι γονείς επέζησαν, τα παιδιά όχι.

Στον διαδικτυακό τόπο "Voices of the Victims” («Φωνές των Θυμάτων») οι χρήστες έχουν τη δυνατότητα να διαβάσουν το χειρόγραφο γράμμα ή να το ακούσουν σε γερμανικά, αγγλικά και ρομ. Επιστήμονες από πολλές ευρωπαϊκές χώρες συγκέντρωσαν, υπό τον συντονισμό της ιστορικού Καρόλα Φινγκς, γράμματα και μαρτυρίες διωχθέντων της μειονότητας από συνολικά 20 χώρες.

Το ιδιαίτερο στοιχείο της ιστοσελίδας είναι ότι φιλοξενεί μαρτυρίες όχι θυτών, αλλά των ίδιων των Ρομά, δηλώνει στην DW η Καρόλα Φινγκς από το τμήμα έρευνας Ρομ στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Τα κείμενα γράφτηκαν είτε κατά της διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, είτε λίγο μετά το τέλος του, όταν επιζώντες ή συγγενείς θυμάτων κατέθεταν στη δικαιοσύνη για τα εγκλήματα κατά της μειονότητας σε μια προσπάθεια να δικαστούν οι υπαίτιοι.

Άουσβιτς-Μπιρκενάου: Δολοφονία γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων

Όπως τα παιδιά της Μαργκαρέτε Μπάμπεργκερ έτσι και οι περισσότεροι έγκλειστοι πέθαναν από πείνα, ασθένειες και βία. Σύμφωνα με την ιστορικό, την νύχτα της 2ας προς την 3η Αυγούστου η εξόντωση των Ρομά «έφθασε στο αποκορύφωμά» της. Τα SS αποφάσισαν να διαλύσουν το τμήμα των Ρομά στο Άουσβιτς-Μπιρκενάου και εξόντωσαν 4.300 ανθρώπους που ούρλιαζαν και εκλιπαρούσαν. Αρκετές δεκαετίες αργότερα το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θέσπισε τις 2 Αυγούστου ως Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ρομά.

Μια νύχτα με φεγγάρι του 1944 έχασε τη ζωή της στους θαλάμους αερίων η κόρη της Ζίλι Σμιντ, η τετράχρονη Γκρέτελ. Μαζί της θανατώθηκαν ο παππούς, η γιαγιά, η θεία και όλα τα αδέλφια της.

Όπως και οι υπόλοιποι κρατούμενοι ικανοί να εργαστούν η Ζίλι Σμιτ είχε μεταφερθεί λίγο νωρίτερα για δουλειά σε άλλο σημείο του αχανούς στρατοπέδου. Όταν επέστρεψε και έτρεξε να αγκαλιάσει τους δικούς της, ο γιατρός του στρατοπέδου και μέλος των SS Γιόζεφ Μένγκελε την χαστούκισε και την έστειλε πίσω στο τραίνο: «Μου έσωσε τη ζωή, αλλά δεν μου έκανε χάρη», έλεγε αργότερα μετά η Ζίλι Σμιντ.

Από το ορφανοτροφείο στο Άουσβιτς

Οι ναζί πήραν από την Φρανσίσκα Κουρτς τα τέσσερα παιδιά της και τα έβαλαν σε ορφανοτροφείο της καθολικής εκκλησίας από όπου και αναχώρησαν προς άγνωστη κατεύθυνση. Το 1946 η μητέρα πληροφορήθηκε από την αστυνομία ότι τα παιδιά βρίσκονται στο Άουσβιτς. Όταν ρώτησε «μα τι θέλουν ακόμα από τα παιδιά μου;» της απάντησαν κοφτά: «εξόντωση».

Από τα συνολικά 39 παιδιά Ρομά στο ορφανοτροφείο Άγιος Ιωσήφ επέζησαν μόλις τέσσερα. Η Καθολική Εκκλησία δεν τα προστάτεψε. Σε αντίθεση, λέει η Καρόλα Φινγκς, υπάρχουν περιπτώσεις στην υπό γερμανικό έλεγχο Γιουγκοσλαβία ή τα υπό γερμανική κατοχή εδάφη της Σοβιετικής Ένωσης, στις οποίες μουσουλμανικές κοινότητες διέσωσαν Ρομά από μια μεταφορά στα στρατόπεδα εξόντωσης.

Για πολλές δεκαετίες οι Γερμανοί αρνούνταν τη γενοκτονία. Μεταπολεμικά θύτες εξακολουθούσαν να καταγράφουν στις εγκληματολογικές υπηρεσίες τους Ρομά με ρατσιστικά κριτήρια που ορίστηκαν από τους ναζί.

Η ιστορικός Καρόλα Φινγκς ήταν μέλος της Ανεξάρτητης Επιτροπής Αντι-αθιγγανισμού. Εκτός από την αναγνώριση της γενοκτονίας από το γερμανικό κράτος το 1982, πιστεύει ότι θα πρέπει να καταβληθούν αποζημιώσεις. Και μάλιστα όχι μόνο στη Γερμανία: «Αυτό αφορά Ρομά που έζησαν κυρίως στην ανατολική Ευρώπη και αποκλείστηκαν μετά τον πόλεμο από κάθε είδους αποζημίωση».

Αντρέα Γκρούναου

Πηγή: dw.com

Στην αστυνομική παρέμβαση σε καταυλισμό τσιγγάνων στην περιοχή Παλιάμπελα, αναφέρεται σε ανακοίνωσή της η Αντιφασιστική κίνηση Καλαμάτας.
Με ανακοίνωσή της επισημαίνει ότι: «Για άλλη μια φορά γίναμε μάρτυρες βάρβαρης κρατικής  καταστολής απέναντι στους τσιγγάνους με την ισοπέδωση του καταυλισμού τους, από μπουλντόζες του δήμου Καλαμάτας συνοδευόμενες από διμοιρίες ΜΑΤ, στα Παλιάμπελα. Δεν ανεχόμαστε πογκρόμ ενάντια στους συμπολίτες μας τσιγγάνους δήθεν στο όνομα της «ευρυθμίας της πόλης» και της «πάταξης της εγκληματικότητας», όταν γνωρίζουμε πολύ καλά ότι υπάρχει άρνηση της δημοτικής αρχής να αναγνωρίσει την πραγματικότητα και να εργαστεί με συστηματικό τρόπο για μια λύση έξω από την λογική των γκέτο και της απλής κατεδάφισης. Είναι σε όλους μας γνωστό πως, πανελλαδικά,  δήμαρχοι και κράτος, διαχρονικά, ακολούθησαν  την πεπατημένη οδό της μετάθεσης του προβλήματος της στέγασης των τσιγγάνων (ανύπαρκτα έργα υποδομής που κόστισαν όμως εκατομμύρια ευρώ, τσεπώνοντας και τις επιδοτήσεις), ώστε να εκμεταλλεύονται κατά το δοκούν άδειες, ψήφους και συνειδήσεις.
Αναρωτιόμαστε πως συνάδουν προηγούμενες δηλώσεις του δημάρχου, ότι «θα εργαστεί για τη βελτίωση της ζωής των τσιγγάνων» σε θέματα μόρφωσης, τροφής, υγιεινής και πρόνοιας όταν αδιαφορεί για τις ψυχές που πετάει στο δρόμο και μόνο του μέλημα φαίνεται να είναι η παραχώρηση μέρους της δημοτικής έκτασης στον Π.Σ. "Η Καλαμάτα" για να κατασκευαστεί προπονητήριο της ομάδας.  
Το κυνήγι των τσιγγάνων ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο καθώς ο ίδιος ο περιφερειάρχης Τατούλης είχε δηλώσει  το προηγούμενο διάστημα ότι πρέπει να διαλυθούν όλοι οι υφιστάμενοι καταυλισμοί τους και προ ημερών ο ίδιος ο Δένδιας, ο υπουργός της καταστολής και των στρατοπέδων συγκέντρωσης, επισκέφτηκε την Καλαμάτα προετοιμάζοντας το κλίμα για την εκδίωξή τους.
Ακολουθείται και εδώ, η ίδια ρατσιστική πολιτική που θέλει να μας πείσει ότι για  τα δεινά της κρίσης φταίνε οι μετανάστες και οι τσιγγάνοι και όχι οι κυβερνήσεις που οι μνημονιακές πολιτικές τους σκορπάνε τη φτώχεια και την εξαθλίωση, διαλύοντας ολόκληρους τομείς του κοινωνικού κράτους. Οι απολύσεις, η ανεργία, η εκμηδένιση του εργατικού εισοδήματος, η καταπάτηση στοιχειωδών ελευθεριών και δικαιωμάτων μας καθιστούν όλους μας «εν δυνάμει τσιγγάνους».
Τέτοιες ενέργειες δίνουν λαβές και ανοίγουν την πόρτα σε φασιστικές λογικές και πρακτικές αφού επίσημα οι αρχές και το κράτος όχι μόνο αποδέχονται κεντρικές επιλογές της νεοναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής αλλά υιοθετούν και τον τρόπο δράσης της.
Καλούμε τις συλλογικότητες, τα συνδικάτα, τους φορείς της πόλης να κινητοποιηθούν, να συντονίσουν τη δράση τους ενάντια σʼ αυτή τη πολιτική της δημοτικής αρχής, της περιφέρειας και του κράτους.
Είμαστε αντίθετοι στη φασίζουσα λογική που με πρόσχημα υπαρκτά  (πολλές φορές και ανύπαρκτα προβλήματα), στοχοποιεί ολόκληρες κοινωνικές ομάδες.
Μια κοινωνία ομοιομορφίας με εξαφάνιση της διαφορετικότητας μας είναι αποκρουστική.
Ο αυταρχισμός της εξουσίας που εκφράστηκε σε αυτή τη φάση ενάντια στους τσιγγάνους δεν έχει ουσιαστική διαφορά από τις επιθέσεις ενάντια στους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, την επιστράτευση των καθηγητών πριν καν αποφασίσουν απεργία, τους τόνους χημικών και τη βία ενάντια σε όποιον διαδηλώνει , την απαγόρευση συγκεντρώσεων κ.λ.π.
Διεκδικούμε ίσα δικαιώματα για όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας, αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ανεκτική στην διαφορετικότητα.
Επόμενα θεωρούμε ότι και οι τσιγγάνοι έχουν το δικαίωμα διατήρησης των ιδιαίτερων πολιτιστικών καταβολών τους και φυσικά της στέγασής τους σε χώρους κατάλληλους για διαβίωση».

 

Πηγή κειμένου: Δελτίο Τύπου Αντιφασιστικής κίνησης Καλαμάτας

Πηγή φωτο: εφημερίδα Ελευθερία Μεσσηνίας