Μπορεί να πέρασαν έξι χρόνια από το ρατσιστικό πογκρόμ στην πλατεία Σαπφούς στη Μυτιλήνη, τη νύχτα της 22ας Απριλίου του 2018, με δράστες ομάδες φασιστών και θύματα πρόσφυγες που διαμαρτύρονταν για τις άθλιες συνθήκες στον καταυλισμό της Μόριας, αλλά η δίκη ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί και συνεχίζεται, μετά από πολλές διακοπές στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Μυτιλήνης.

Οι 26 κατηγορούμενοι αντιμετωπίζουν τα εξής αδικήματα:

• διακεκριμένη περίπτωση αντίστασης κατά της Αρχής, κατά συναυτουργία, τελεσθείσα από πρόσωπα που φέρουν αντικείμενα με τα οποία μπορεί να προκληθεί σωματική βλάβη και σε βάρος προσώπων που διέτρεξαν σοβαρό προσωπικό κίνδυνο
• διακεκριμένη περίπτωση φθοράς ξένης περιουσίας, κατά συναυτουργία με αντικείμενο πράγμα που χρησιμεύει για κοινό όφελος τελεσθείσα με φωτιά,
• παράνομη κατοχή και χρήση κροτίδων και φωτοβολίδων κατά συναυτουργία, διατάραξη της κοινής ειρήνης κατά συναυτουργία,
• εξύβριση με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, κατά συρροή και συναυτουργία,
• απειλή με ρατσιστικά χαρακτηριστικά, κατά συρροή και συναυτουργία.

Οι 7 από τους παραπάνω κατηγορούνται για απόπειρα βαριάς σωματικής βλάβης με ενδεχόμενο δόλο κατά συναυτουργία και κατά συρροή τελεσθείσα υπό την επιβαρυντική περίσταση του αρ. 81α περ. ΑΕΔ.Β του ποινικού κώδικα ως ίσχυε προ της κατάργησής του.

Όπως αναφέρει το αναλυτικό ρεπορτάζ της ενημερωτικής ιστοσελίδας «Στο Νησί», εξετάστηκαν μέχρι στιγμής αρκετοί αστυνομικοί της Ασφάλειας, κάποιοι εκ των οποίων αναγνώρισαν και ταυτοποίησαν τους κατηγορούμενους όπως στις αρχικές καταθέσεις τους, ενώ άλλοι δήλωσαν ότι δεν θυμούνται πια.

Για τον λόγο αυτό, την Παρασκευή 31 Μαΐου όταν και συνεχίζεται η δίκη, θα προβληθούν βίντεο από τα επεισόδια.

Η αμηχανία κατά την κατάθεση των αστυνομικών, κατά τη διαδικασία την Δευτέρα 27 Μαϊου, ήταν σαφής, καθώς γνωρίζονταν με κάποιους από τους κατηγορούμενους και έπρεπε να αναφέρουν συγκεκριμένες ενέργειες, συγκεκριμένων ανθρώπων έχοντας τους συνηγόρους υπεράσπισης να ρωτούν επίμονα και δικαιολογημένα για τους δικούς τους εντολείς.

Κατέθεσαν τουλάχιστον τρεις αυτόπτες μάρτυρες, εκ των οποίων ένας ντόπιος, τότε φοιτητής του Πανεπιστημίου Αιγαίου και ένας Διδάκτορας, ερευνητής του παρατηρητηρίου Προσφυγικής Κρίσης τότε του Τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Οι δυο τους αναγνώρισαν κάποιους κατηγορούμενους, ενώ ο τελευταίος εξήγησε αναλυτικά τα ρατσιστικά χαρακτηριστικά των επιθέσεων.

Τότε, εξαγριωμένο πλήθος,μετά την καθιερωμένη Κυριακάτικη υποστολή της σημαίας, στην οποία είχε καλέσει διαδικτυακά κόσμο η «Πατριωτική» Κίνηση Μυτιλήνης, μεταφέρθηκε στην πλατεία Σαπφούς, μπροστά από το άγαλμα, ενώ απέναντι διαμαρτύρονταν αιτούντες άσυλο για τις συνθήκες στον καταυλισμό της Μόριας, ζητώντας να φύγουν από το νησί.

Τη νύχτα εκείνη πετάχτηκαν μπουκάλια πλαστικά και γυάλινα, πέτρες και ξηλωμένα μάρμαρα, εναντίον προσφύγων, γυναικών και παιδιών, ενώ δεν έλειψε και η παρουσία κάποιου που καταφέρθηκε με λάστιχο και νερό εναντίων των προσφύγων, έχοντας όλοι σχηματίσει κλοιό, ώστε να μην μπορέσουν οι εντός του κλοιού να αποδράσουν.

Τα επεισόδια έληξαν με προσαγωγές και συλλήψεις των αιτούντων άσυλο στις 5 το πρωί της επόμενης ημέρας, για παράνομη κατασκήνωση σε δημόσιο χώρο, αδίκημα από το οποίο απαλλάχθηκαν σε σχετικό δικαστήριο.

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ το επίπεδο της βίας εκείνης της νύχτας απέναντι σε άοπλους, γυναίκες και παιδιά, το τυφλό μίσος και τον απανθρωπισμό» είπε χαρακτηριστικά ένας μάρτυρας, ενώ ένας από τους αστυνομικούς στην ασφάλεια σε σχετική ερώτηση δικηγόρου διευκρίνισε: «Πέτρες πετούσαν, όχι τριαντάφυλλα».

Ενδιαφέρουσα ήταν και η κατάθεση της συντονίστριας του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής βίας, το οποίο έχει συλλέξει μαρτυρίες των θυμάτων εκείνης της νύχτας, για την οποία τόνισε ότι η βάση όλων των επιθέσεων ήταν ο ρατσισμός και ότι η επίθεση ήταν οργανωμένη, χαρακτηρίζοντας ρατσιστικό το έγκλημα.

Τα επεισόδια έγιναν και η υπεράσπιση δεν τα αμφισβητεί, το θέμα είναι αν ταυτοποιούνται οι δράστες.

Πάντως πέρα από τους κατηγορούμενους, που χασκογελούσαν με την έδρα ή έδειχναν με κάθε ευκαιρία την έντασή τους, όσο κατέθεταν οι μάρτυρες, υπήρχαν και κάποιοι σιωπηλοί, με τις οικογένειές τους να περιμένουν απ’ έξω, επισημαίνοντας στο «Ν» ότι «με παρέσυρε η κακιά στιγμή, το έχω μετανιώσει»…

Oι θερινές διακοπές ακόμη δεν τελείωσαν, η Τζόρτζια Μελόνι ξεκουράζεται σε αγροικία του ιταλικού Νότου, αλλά τα προβλήματα για την υπερσυντηρητική κυβέρνηση της Ρώμης είναι και πάλι περισσότερο από εμφανή. Ολη η Ιταλία, μέσα στον τρίτο καύσωνα του Αυγούστου, ασχολείται με το βιβλίο του μέχρι χθες άγνωστου στρατηγού Ρομπέρτο Βανάτσι. Πρόκειται για στρατιωτικό με τρία πτυχία, ο οποίος δηλώνει ότι γνωρίζει πέντε γλώσσες και στο παρελθόν έχει διατελέσει επικεφαλής των Ιταλών αλεξιπτωτιστών της ταξιαρχίας Φόλγκορε.

Με το λογοτεχνικό του αυτό πόνημα, ο Βανάτσι θέλησε να παρουσιάσει στους συμπατριώτες του όλες τις απόψεις του επί της σημερινής κοινωνίας. Ηδη ο τίτλος, «Il Mondo all’incontrario» («o Kόσμος ανάποδα»), υποδηλώνει την όλη προσέγγιση της σύγχρονης πραγματικότητας.

Ο στρατηγός επιτίθεται σε γυναίκες, ομοφυλόφιλους και μετανάστες. Θεωρεί ότι υπάρχουν διαφορετικές φυλές, ότι «οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να αποδεχτούν πως δεν είναι κανονικοί», ενώ τους κατηγορεί ότι «τυγχάνουν ευνοϊκής μεταχείρισης και βρίσκονται στο απυρόβλητο».

Ο Βανάτσι, επίσης, «ενοχλείται από όσους λένε ότι άνδρες και γυναίκες είναι ίδιοι, διότι υπάρχουν τόσο σωματικές όσο και ψυχολογικές διαφορές». Δίνει μάχη «κατά της δικτατορίας των μειονοτήτων» και σε ό,τι αφορά τους μετανάστες θεωρεί ότι, ακόμη κι αν καταφέρουν να πάρουν την ιταλική υπηκοότητα, δεν θα μπορέσουν ποτέ να ξεπεράσουν τη διαφορετικότητά τους.

Ο Ιταλός υπουργός Αμυνας, Γκουίντο Κροζέτο, παρά το ότι είναι ιδρυτικό μέλος του κόμματος «Αδέλφια της Ιταλίας» της Τζόρτζια Μελόνι, κινήθηκε άμεσα και μαζί με την ηγεσία του ιταλικού στρατού αποφάσισε την αποπομπή του στρατηγού από τη θέση ευθύνης που κατείχε ως επικεφαλής του Στρατιωτικού Γεωγραφικού Ινστιτούτου. Μιλώντας στον Τύπο, ο Κροζέτο δήλωσε ότι δεν θέλει να αναφερθεί στις λεπτομέρειες του περιεχομένου του βιβλίου, αλλά θεωρεί πως ένας αξιωματικός δεν πρέπει να εκφράζεται δημοσίως για τέτοιου είδους θέματα.

Οπως φαίνεται, όμως, πολλά στελέχη της πλειοψηφίας που στηρίζει την κυβέρνηση Μελόνι δεν είναι της ίδιας άποψης. «Θεωρώ ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να ρίχνονται στην πυρά και λέω “όχι” στη λογική του Μεγάλου Αδελφού. Θα αγοράσω το βιβλίο, θα το διαβάσω, και μόνο μετά θα μπορέσω να κρίνω», δήλωσε ο γραμματέας της Λέγκας και υπουργός Υποδομών Ματέο Σαλβίνι. Αποφάσισε, μάλιστα, να επικοινωνήσει και τηλεφωνικά με τον «συγγραφέα», προφανώς όχι για να του εκφράσει τη δυσαρέσκειά του.

Από τη Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι, ο νυν προσωρινός γραμματέας της και υπουργός Εξωτερικών, Αντόνιο Ταγιάνι, περιορίστηκε στο να δηλώσει ότι «πρέπει να τηρηθεί προσεκτική στάση» και ότι «επιβάλλεται να προστατευτούν οι ένοπλες δυνάμεις».

Υπάρχουν, όμως, υπερσυντηρητικά μέλη των κοινοβουλευτικών ομάδων που στηρίζουν την κυβερνητική συμμαχία της Μελόνι, τα οποία θεωρούν ότι εν ονόματι της ελευθερίας έκφρασης όλοι έχουν δικαίωμα να λένε και να γράφουν την όποια άποψή τους. Και, κατά συνέπεια, ότι οι προσβλητικές, αντιδραστικές θέσεις του στρατηγού δεν πρέπει να καταδικαστούν και ούτε ο ίδιος να υποβληθεί σε πειθαρχικές κυρώσεις από τον ιταλικό στρατό.

Πέρα από τα ιστορικά λάθη (ο Βανάτσι στο βιβλίο παρουσιάζεται ως απόγονος του Ιούλιου Καίσαρα, αλλά ξεχνά, προφανώς, ότι ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ήταν αμφιφυλόφιλος), υπάρχει και τεράστιο πρόβλημα σε σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα: το βιβλίο αυτό προσβάλλει, πρώτα απ’ όλα, τις τόσες γυναίκες και τους ομοφυλόφιλους που υπηρετούν στον ιταλικό στρατό.

Οι οποίοι, φυσικά, δεν θέλουν ούτε για μια στιγμή να σκεφτούν ότι υπάρχει περίπτωση επιστροφής σε ένα παρελθόν σκοταδισμού με άρωμα φασισμού. Ολοι περιμένουν, τέλος, να δουν αν και πότε η Τζόρτζια Μελόνι θα βρει την αναγκαία δύναμη και το θάρρος να αναφερθεί σε όλο αυτό το άκρως επίκαιρο θέμα.

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΝ

Δίχασε η θεατρική παράσταση «Carte noire nommée désir» στο Φεστιβάλ της Αβινιόν της Γαλλίας. Μία σουρεαλιστική παράσταση, διαφορετική από εκείνες με τις οποίες είναι εξοικειωμένο το κοινό ήρθε να «ταράξει» τα νερά, αφού παρουσίασε τον κόσμο από την οπτική των μαύρων γυναικών που βιώνουν έντονα τον ρατσισμό και την κοινωνική καταπίεση, με στόχο να ταρακουνήσει τις δυτικές και αποικιοκρατικές συνειδήσεις.

Δημιουργός του θεατρικού έργου είναι η Rébecca Chaillon, η οποία μάλιστα συμμετέχει ενεργά ως πρωταγωνίστρια στην παράσταση που έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων τις τελευταίες ώρες στη Γαλλία. Το έργο αμφισβητεί «τη φιγούρα της μαύρης γυναίκας ως αντικείμενο φαντασιώσεων» και αποσκοπεί στο να παίξει με «βαθιά ριζωμένα, ρατσιστικά, σεξιστικά κλισέ», όπως αναφέρεται στο σημείωμα για την παρουσίαση του έργου, ενώ με αυτό προειδοποιούν ότι «κάποιες σκηνές μπορεί να ενοχλήσουν το κοινό».

Στην αρχή της παράστασης, οι ηθοποιοί προσκαλούν τις μαύρες γυναίκες του κοινού να καθίσουν σε καναπέδες εξυψώνοντας τη θέση τους, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους λευκούς θεατές που κάθισαν στις συνηθισμένες κερκίδες, μερικοί ακόμη και στο πάτωμα.

Η Rébecca Chaillon (πρωταγωνίστρια), με καταγωγή από το νησί Μαρτινίκα της Καραϊβικής, ενσαρκώνει το ρόλο μιας καθαρίστριας η οποία καθαρίζει μανιωδώς το γεμάτο με λευκή σκόνη πλατώ. Έπειτα, γδύνεται μένωντας γυμνή και οι υπόλοιπες ηθοποιοί ξεκινούν να πλέκουν τα μαλλία της και να φτιάχνουν τεράστιες πλεξούδες τις οποίες κρατούν με τα χέρια τους ως το τέλος της παράστασης δίνοντας την αίσθηση ότι είναι μεγάλες αλυσίδες που την κρατά δέσμια των στερεοτύπων και της πραγματικότητας, όπως αυτή υφίσταται σήμερα.

Κατά τη διάρκεια του έργου, το κοινό συμμετείχαν σε ένα παιχνίδι ερωτήσεων, ενώ σε άλλο σημείο της παράστασης οι ηθοποιοί προσπαθούν να αρπάξουν τις τσάντες των θεατών. Επρόκειτο για μία προσπάθεια να μεταφέρουν στο κοινό την πραγματικότητα με την οποία έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι - μεγάλη μερίδα του κοινού όμως φάνηκε ιδιαίτερα ενοχλημένη για την συμπεριφορά που είχαν προς το πρόσωπό τους. Κάποιοι θεατές σηκώθηκαν για να φύγουν από την αίθουσα, ενώ άλλοι τους φώναζαν: «Οι φασίστες φεύγουν».

Η σκηνή όμως που προκάλεσε οργή αφήνοντας πολλούς θεατές άναυδους, ήταν η εικόνα μίας νταντάς που ανέβηκε στο σανίδι κουβαλώντας έναν πάσσαλο με καρφωμένα σε αυτόν λευκά μωρά. Αυτά ήταν τα παιδιά που της εμπιστεύονταν για φύλαξη οι Γάλλοι, τα οποία όμως «σταύρωναν» το σώμα και την ψυχή της, σκηνή που αναπαριστούσε το καθεστώς δουλείας στο οποίο υποβάλλονται οι μαύρες γυναίκες στη Γαλλία.

Αυτή ήταν και η σκηνή που πυροδότησε τη διαμάχη που ακολούθησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με ορισμένους να τη βλέπουν ως μια κεκαλυμμένη διαμαρτυρία με ρατσιστική χροιά έναντι των λευκών ανθρώπων. Την ίδια ώρα, οι έντονες αντιδράσεις του κοινού μπροστά στα καρφωμένα στον πάσσαλο παιδιά έδωσαν το έναυσμα στις ηθοποιούς να καταγγείλλουν από την πλευρά τους «ρατσιστικές επιθέσεις» σε βάρος τους.

Πράγματι, κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του «Carte Noire named Desire», οι θεατές φέρονται να εκτόξευαν ύβρεις και απειλές στις ηθοποιούς, ενώ μία από αυτές δέχθηκε χτύπημα στο χέρι από έναν άνδρα που ανέβηκε εξαγριωμένος στην σκηνή μπροστά στο κοινό.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πήραν φωτιά με τα σχόλια που διατυπώθηκαν για την παράσταση «Carte noire nommée désir». Μεγάλη μερίδα εκδήλωση τη δυσφορία της για το θέαμα, ενώ άλλοι έσπευσαν να υποστηρίζουν τη δημιουργό του έργου, υποστηρίζοντας πως είναι μία πτύχη της ζωής που επιβάλλεται να προβληθεί. Μία παράσταση που θέτει το ερώτημα «σε ποια θέση στην κοινωνία ανήκουν τελικά οι μαύρες γυναίκες».

Η παράσταση που αμφισβήτησε ιδιαίτερα τις απόψεις των ανθρώπων που συνδέονται με το σώμα των μαύρων γυναικών, προκάλεσε αρκετές ρατσιστικές εκρήξεις κατά τη διάρκεια των 20 ημερών διεξαγωγής του φεστιβάλ, σε σημείο που ο διευθυντής του Tiago Rodrigues θέλησε να υποστηρίξει τη Rebecca Chaillon, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.

«Νομίζω ότι έχουμε συλλογικό καθήκον ως προς αυτό. Από τις πρώτες παραστάσεις της παράστασης «Carte Noire named Desire» της Rebecca Chaillon, αρκετοί συντελεστές της παράστασης έγιναν στόχος χειρονομιών, σωματικών και λεκτικών επιθέσεων με ρατσιστικά σχόλια. Το Φεστιβάλ της Αβινιόν υποστηρίζει την ομάδα της θεατρικής παράστασης, είμαστε αλληλέγγυοι ως προς αυτή την ομάδα.

Θεωρούμε απαράδεκτο σε μια δημοκρατία να συμβαίνουν τέτοια πράγματα και ειδικά στην ανεξάρτητη Δημοκρατία του Φεστιβάλ της Αβινιόν, δεν είναι μόνο απαράδεκτο, αλλά θα αντιταχθούμε σε αυτό. Είμαστε πολύ περήφανοι για αυτή την παράσταση. Είναι μια παράσταση που αντικατοπτρίζει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του Φεστιβάλ της Αβινιόν. Αντιλαμβανόμαστε ότι σημάδεψε το φετιό φεστιβάλ, αλλά δεν θα έχουμε την παραμικρή ανοχή σε συμπεριφορές αυτού του είδους. Δεν εκπροσωπεί το κοινό του Φεστιβάλ της Αβινιόν που γνωρίζω βαθιά μέσα μου και υποστηρίζω τη Rebecca Chaillon, την ομάδα της και αυτή την παράσταση», δήλωσε ο διευθυντής, Tiago Rodrigues.

Ο τίτλος της παράστασης «Carte noire nommée Désir», σχετίζεται με τα υποκοριστικά που δίνουν οι λευκοί για να ορίσουν το σώμα των μαύρων ως «καφέ» ή «σοκολατένιο» δέρμα (carte noir είναι μάρκα καφέ), αλλά και με τις φαντασιώσεις για το «εξωτικό» παρουσιαστικό τους και την σεξουαλικότητά τους. Γι'αυτό και στην παράσταση το σώμα έχει κεντρικό ρόλο, αποδομημένο και απομυθοποιημένο, που στη συνέχεια βάφεται λευκό.

Οι συντηρητικοί δικαστές ανέτρεψαν εμβληματική απόφαση κεκτημένο του αγώνα για τα πολιτικά δικαιώματα της δεκαετίας του 1960. Τέλος σε προγράμματα για να αυξηθεί ο αριθμός Αφροαμερικανών και Ισπανόφωνων φοιτητών.

Η περιβόητη «εξάδα» συντηρητικών δικαστών του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ χτύπησε ξανά, γυρνώντας τη χώρα αρκετές δεκαετίες πίσω.

Μετά την απόφαση του περσινού Ιουνίου για τις αμβλώσεις, χθες, οι δικαστές ανέτρεψαν ένα από τα κεκτημένα του αγώνα για τα πολιτικά δικαιώματα της δεκαετίας του 1960, βάζοντας τέλος σε προγράμματα που χρησιμοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια για να αυξηθεί ο αριθμός των Αφροαμερικανών, των Ισπανόφωνων και των αυτοχθόνων φοιτητών στα αμερικανικά πανεπιστήμια.

Έκριναν -- παρά την παραίνεση τριών προοδευτικών συναδέλφων τους -- αντισυνταγματικές τις διαδικασίες εισαγωγής στα πανεπιστήμια λαμβάνοντας υπόψη το χρώμα του δέρματος ή την εθνοτική καταγωγή των υποψηφίων.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ορισμένα πανεπιστήμια είχαν υιοθετήσει φυλετικά και εθνοτικά κριτήρια στη διαδικασία εισαγωγής για να διορθώσουν τις ανισότητες που είχαν προκύψει από το παρελθόν φυλετικών διακρίσεων στις ΗΠΑ και να αυξήσουν το ποσοστό των Αφροαμερικανών, των Ισπανόφωνων και των αυτοχθόνων φοιτητών στο δυναμικό τους.

Αυτές οι λεγόμενες πολιτικές «θετικών διακρίσεων» επικρίνονταν πολύ από τους συντηρητικούς κύκλους, οι οποίοι τις θεωρούν αδιαφανείς και βλέπουν σε αυτές έναν «αντίστροφο ρατσισμό».

Το Ανώτατο Δικαστήριο είχε απαγορεύσει τις ποσοστώσεις, αλλά πάντα επέτρεπε στα πανεπιστήμια να λαμβάνουν υπόψη, μεταξύ άλλων, τα φυλετικά κριτήρια. Έως τώρα, το δικαστήριο θεωρούσε «νόμιμη» την αναζήτηση μιας μεγαλύτερης ποικιλομορφίας στα πανεπιστήμια.

Το δικαστήριο αποφάνθηκε στο πλαίσιο καταγγελίας που κατατέθηκε το 2014 κατά των παλαιότερων ιδιωτικών και δημόσιων πανεπιστημίων στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Χάρβαρντ και αυτό της Βόρειας Καρολίνας, που κατηγορούνταν για διακρίσεις σε βάρος φοιτητών ασιατικής καταγωγής.

Οι τελευταίοι, που έχουν ακαδημαϊκές επιδόσεις σαφώς υψηλότερες από τον μέσο όρο, θα ήταν πολύ περισσότεροι στα πανεπιστήμια εάν οι επιδόσεις τους ήταν το μόνο κριτήριο επιλογής, είχε υποστηρίξει η ένωση Students for Fair Admission.

Το Ανώτατο Δικαστήριο τους δικαίωσε, κρίνοντας ότι «παρά τις καλές τους προθέσεις», οι διαδικασίες εισαγωγής σε αυτά τα πανεπιστήμια χρησιμοποιούσαν «ανακριβείς φυλετικές κατηγορίες και φυλετικά στερεότυπα».

Αυτή η στροφή 180 μοιρών προκάλεσε τις επιδοκιμασίες της δεξιάς. «Είναι μια μεγάλη μέρα για την Αμερική», «επιστρέφουμε σε ένα αξιοκρατικό σύστημα», έγραψε στο Truth Social ο Ρεπουμπλικάνος πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, αρχιτέκτονας αυτής της μεταστροφής καθώς αναδιαμόρφωσε σε βάθος το Ανώτατο Δικαστήριο κατά τη διάρκεια της θητείας του.

Από την πλευρά του, ο Δημοκρατικός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν εξέφρασε την «βαθιά διαφωνία του και την απογοήτευσή του μετά τη δικαστική απόφαση που "αποκλίνει από δεδικασμένο δεκαετιών». Κάλεσε τα πανεπιστήμια να μην «εγκαταλείψουν» τον στόχο τους σε ό,τι αφορά τη διαφορετικότητα. «Δεν μπορούμε να αφήσουμε το Δικαστήριο να έχει τον τελευταίο λόγο», είπε.

Αθώοι κρίθηκαν από το Γ΄ Μονομελές Πλημμελειοδικείο οι τρεις καταδικασμένοι για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, πρώην χρυσαυγίτες βουλευτές, για τοποθετήσεις τους στην Βουλή κατά των μειονοτικών βουλευτών τον Μάρτιο 2018.

Η υπόθεση αφορούσε δηλώσεις τους που υποστήριζαν πως πως είναι «πράκτορες της Τουρκίας» καθώς έχουν «τουρκική συνείδηση».

Μετά την ομόφωνη απόφαση όλων των υπόλοιπων κομμάτων για πειθαρχική τιμωρία, μομφή και περικοπή μισθού, των τότε βουλευτών της Χρυσής Αυγής ακολούθησε μήνυση με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο από το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι η οποία οδήγησε μετά από αρκετούς μήνες στην άσκηση ποινικής δίωξη στους τρεις.

Παύση δίωξης για Μίχο, Μπαρμπαρούση, Παναγιώταρο

Η δεύτερη δίκη στελεχών της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή που πραγματοποιήθηκε σήμερα αφορούσε τους Γιάννη Μίχο, Κωνσταντίνο Μπαρμπαρούση και Ηλία Παναγιώταρο. Η δίκη διεξήχθη στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών για υπόθεση του 2016, όταν βουλευτές και στελέχη της Χρυσής Αυγής εισέβαλαν σε αίθουσα της ΕΣΗΕΑ με ντουντουκα σε συζήτηση που είχε θέμα τις μειονότητες στην Ελλάδα. Τα μέλη της Χ.Α. φώναζαν ρατσιστικά συνθήμα και ρατσιστικού χαρακτηρισμούς εις βάρος εθνοτικά Τούρκων μειονοτικών.

Το δικαστήριο αποφάσισε παύση της δίωξης, με την αιτιολογία ότι δικονομικά δεν στέκει η μηνυτήρια αναφορά, πράγμα που πάντως δεν σημαίνει αθώωση.

Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν υπάρξει ενστάσεις και διαμαρτυρίες για τον εκσυγχρονισμό της διδακτέας ύλης των σχολικών βιβλίων.

Οι κοινωνίες είναι, ευτυχώς, πιο πολυφωνικές και η ανάγκη για συμπερίληψη όλο και μεγαλώνει. Η εκπαίδευση οφείλει να είναι περισσότερο διαπολιτισμική όπως ακριβώς και οι σχολικές κοινότητες.

Σε κοινή τους ανακοίνωση οι σύλλογοι και οργανώσεις: Πελαργός – Σύλλογος Φίλων της Μεικτής Οικογένειας, ΑNASA Πολιτιστικό Κέντρο Αφρικανικής Τέχνης και Πολιτισμού, Όμιλος για την Ιστορική Εκπαίδευση στην Ελλάδα, Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων 1ου Δημοτικού Σχολείου Πεύκης, Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων 3ου Δημοτικού Σχολείου Παλλήνης, Σύλλογος Γονέων 14ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών «Δημήτρης Πικιώνης», Generation 2.0 for Rights, Equality & Diversity, ζητούν την απόσυρση δύο ποιημάτων που περιλαμβάνονται στο βιβλίο θρησκευτικών της Γ’ Δημοτικού.

Στο κεφάλαιο της διδακτέας ύλης με θέμα τη φιλία υπάρχουν δύο ποιήματα που η γλώσσα τους είναι ρατσιστική.

Μπορεί όταν γράφτηκαν τα κείμενα λέξεις και έννοιες όπως “έγχρωμος” και “αραπάκι” να περιέγραφαν εικόνες και ανθρώπους πολύ μακριά από τις δικές μας κοινότητες και όντως η πρόθεση των δημιουργών τους να ήταν η προσέγγιση διαφορετικών λαών.

Όταν , όμως, ο “διπλανός” μας, ο συμμαθητής μας είναι το “νεγράκι”  πως αυτό μπορεί να δημιουργήσει μια τάξη συμπερίληψης;

Ακόμα και η πρόθεση ικανών εκπαιδευτικών να εξηγήσουν τους όρους δεν αναιρεί το γεγονός πως πάντα θα υπάρχουν παιδιά που θα νιώθουν ξένα και ευάλωτα απέναντι στα χιλιάδες στερεότυπα που τα τραυματίζουν.

Τα δύο ποιήματα που αναφέρουν στην ανακοίνωση τους οι σύλλογοι είναι το “Μικρό ποίημα της φιλίας” του Νικηφόρου Βρεττάκου και το “Γλυκό τσαμπί σταφύλι” της Μαρίας Γουμενοπούλου. Στο πρώτο υπάρχει αναφορά σε “έγχρωμα” παιδιά και “νεγράκια”, στο δεύτερο εμφανίζεται ανάμεσα σε άλλα “το αραπάκι”.

Ακολουθεί η ανακοίνωση:

Οι λέξεις "έγχρωμος", "νεγράκι", "αραπάκι" έχουν θέση στα σχολικά βιβλία σήμερα; Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα σε μια διαπολιτισμική εκπαιδευτική διαδικασία που σέβεται και τιμά τη διαφορετικότητα μέσα στις σχολικές τάξεις.

Ακολουθεί Δελτίο Τύπου που, μαζί με τον Σύλλογό μας, υπογράφουν και οι:

Anasa Cultural Center, Όμιλος για την Ιστορική Εκπαίδευση στην Ελλάδα ΟΙΕΕ- AHEG, Generation 2.0 for Rights, Equality & Diversity, Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων 3ου Δ.Σ. Παλλήνης, Σύλλογος Γονέων 14ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών "Δημήτρης Πικιώνης", @https://www.facebook.com/groups/1odimotikopefkis

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Από το χθες στο σήμερα: δυο ποιήματα ως αφορμή για συζήτηση για την συμπεριληπτική γλώσσα στα σχολικά βιβλία και τη διαπολιτισμική εκπαίδευση

25/4/2023

Από την επιστήμη της ψυχολογίας γνωρίζουμε ότι τα παιδιά μπορούν και κατανοούν τον κόσμο μέχρι το σημείο που αναπτυξιακά τους επιτρέπουν τα γνωστικά τους εργαλεία και οι ικανότητές τους. Άραγε ένα παιδί της Γ’ Δημοτικού που διαβάζει στην τάξη ή στο σπίτι από το σχολικό του βιβλίο ένα ποίημα για «νεγράκια» και για «αραπάκια», μπορεί να κατανοήσει το ποίημα σε σχέση με τον δημιουργό και τον χρόνο που γράφτηκε και πολύ περισσότερο την ακαταλληλότητα των λέξεων αυτών στο σήμερα;

Η ερώτηση δεν είναι υποθετική, καθώς στο σημερινό βιβλίο θρησκευτικών της Γ’ Δημοτικού, μέρος της ύλης που διδάσκεται στο κεφάλαιο με θέμα τη φιλία είναι το «Μικρό ποίημα της φιλίας» του Νικηφόρου Βρεττάκου και το «Γλυκό τσαμπί σταφύλι» της Μαρίας Γουμενοπούλου. Στο πρώτο υπάρχει αναφορά σε «έγχρωμα» παιδιά και «νεγράκια», στο δεύτερο εμφανίζεται ανάμεσα σε άλλα «το αραπάκι».

Προφανώς οι λέξεις «νεγράκι» και «αραπάκι» έρχονται από και αντικατοπτρίζουν την εποχή στην οποία τα ποιήματα δημιουργήθηκαν (περισσότερο από 3 ή 4 δεκαετίες πριν), και όπου κάπου μακριά από εμάς, σε άλλες χώρες και ηπείρους, ζούσε ένα διαφορετικό παιδί, σχεδόν εξωτικό. Στο χρόνο που δημιουργήθηκαν τα ποιήματα, γράφτηκαν με στόχο να προωθήσουν την ιδέα της φιλίας μεταξύ των λαών. Ωστόσο, την εποχή εκείνη δεν υπήρχε ακόμα η επίγνωση της βαρύτητας και της ρατσιστικής χροιάς των συγκεκριμένων λέξεων την οποία ανέδειξαν τα κινήματα των μαύρων (κινήματα για τα πολιτικά δικαιώματα) αργότερα. Από την σύγχρονη έρευνα γνωρίζουμε ότι, όχι μόνο δεν υπάρχει ιστορική και κοινωνική νομιμοποίηση των συγκεκριμένων λέξεων αλλά αντίθετα, είναι λέξεις που πληγώνουν.

Σήμερα, στις τάξεις της Γ’ δημοτικού, το «νεγράκι» δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, αλλά το παιδί στο διπλανό θρανίο, το παιδί μας, το παιδί της γειτόνισσας μας. Έρευνες από την κοινωνική ψυχολογία καταρρίπτουν τις θεωρίες περί φυλετικής αχρωματοψίας (colour-blindness), δείχνοντας ότι τα παιδιά είναι ικανά να αναπτύξουν φυλετικά στερεότυπα από τόσο νωρίς όσο στις ηλικίες 3-5 χρονών (δείτε εδώ). Επίσης, έρευνες από τις Η.Π.Α αναδεικνύουν ότι παιδιά 8-10 χρονών μπορούν να μιλήσουν για την ιδέα της φυλετικής ισότητας και ταυτόχρονα να αναπαράγουν ρατσιστικές ιδέες και λέξεις (δείτε ενδεικτικά εδώ ).

Από όλα τα παραπάνω, είναι ασφαλές λοιπόν να συνάγουμε ότι ακόμα και αν φωτισμένοι εκπαιδευτικοί θελήσουν να χρησιμοποιήσουν τα συγκεκριμένα ποιήματα για τη συζήτηση της διαφορετικότητας, είναι αμφίβολο ότι θα πετύχουν τον στόχο τους. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία δεν διαθέτουν ακόμα τη σύνθετη αναλυτική σκέψη για να κατανοήσουν γιατί ένα ποίημα που μιλάει για τη φιλία χρησιμοποιεί ρατσιστικές λέξεις, οι οποίες προκύπτουν από ιστορικά, κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα. Επιπλέον, η χρήση λέξεων που διαιωνίζουν στερεότυπα, όπως οι παραπάνω, είναι επιζήμια για την αυτοεκτίμηση των παιδιών που στιγματίζονται από αυτές και δυσχεραίνει τη συμμετοχή τους στις σχολικές δραστηριότητες και την ακαδημαϊκή τους πρόοδο, ακόμη και όταν οι προθέσεις αυτού που τις χρησιμοποιεί είναι αγαθές (δείτε ενδεικτικά εδώ).

Είναι βέβαιο, από την άλλη, πως μια διαπολιτισμική εκπαιδευτική διαδικασία που θα σέβεται όλα τα παιδιά και θα τιμά τη διαφορετικότητα μέσα στις σχολικές τάξεις στην Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν μπορεί να βασιστεί μόνο στις καλές προθέσεις δημιουργών, εκπαιδευτικών και πολιτικών. Είναι απαραίτητες οι γνώσεις και οι δεξιότητες, είναι απαραίτητο επίσης ένα κατάλληλο εκπαιδευτικό υλικό. Με το παρόν, κατά συνέπεια, οι παρακάτω σύλλογοι-οργανώσεις:

Πελαργός - Σύλλογος Φίλων της Μεικτής Οικογένειας

ΑNASA Πολιτιστικό Κέντρο Αφρικανικής Τέχνης και Πολιτισμού

Όμιλος για την Ιστορική Εκπαίδευση στην Ελλάδα

Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων 1ου Δημοτικού Σχολείου Πεύκης

Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων 3ου Δημοτικού Σχολείου Παλλήνης

Σύλλογος Γονέων 14ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών "Δημήτρης Πικιώνης”

Generation 2.0 for Rights, Equality & Diversity

ΖΗΤΑΜΕ την απόσυρση των ποιημάτων αυτών από τη διδακτέα ύλη και -ενόψει της επικείμενης αλλαγής των σχολικών εγχειριδίων του δημοτικού- προσβλέπουμε σε επιλογές που θα σέβονται τις αρχές της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης και θα ανταποκρίνονται στα δεδομένα της πολυπολιτισμικής κοινωνίας.

 Πηγή: rosa.gr

Ο ρεπουμπλικανός κυβερνήτης του Τέξας δήλωσε έτοιμος να απονείμει χάρη σε έναν στρατιωτικό και οδηγό της Uber, ο οποίος καταδικάστηκε την Παρασκευή (07.04.2023) για τον φόνο διαδηλωτή κατά τη διάρκεια των μεγάλων κινητοποιήσεων εναντίον του ρατσισμού και της αστυνομικής βίας το 2020.

Ο Ντάνιελ Πέρι, στρατιωτικός, 33 ετών, που οδηγούσε για την Uber ως δεύτερη δουλειά, βρέθηκε εν μέσω πλήθους διαδηλωτών στο Όστιν του Τέξας τον Ιούλιο του 2020.

Στη δίκη του, οι συνήγοροί του τόνισαν πως βρισκόταν σε νόμιμη άμυνα. Είπαν πως πυροβόλησε με πιστόλι πέντε φορές εναντίον του Γκάρετ Φόστερ, 28 ετών, διότι ο τελευταίος πλησίαζε το αυτοκίνητό του με προτεταμένο τουφέκι εφόδου και την κάννη στραμμένη προς την κατεύθυνσή του.

Οι εισαγγελείς αντέτειναν πως θα μπορούσε κάλλιστα να κάνει αναστροφή και ότι εκείνος άρχισε το επεισόδιο. Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Austin American-Statesman, προσκόμισαν ως τεκμήρια αναρτήσεις του Πέρι σε social media πριν από το περιστατικό, στις οποίες διεμήνυε πως «μπορεί να σκοτώσω μερικούς πηγαίνοντας στη δουλειά. Γίνονται ταραχές έξω από το διαμέρισμά μου».

Έπειτα από δυο ώρες διαβουλεύσεων, σώμα ενόρκων τον έκρινε ένοχο για φόνο. Αντιμετωπίζει ισόβια κάθειρξη. Η ποινή του θα του απαγγελθεί προσεχώς.

Χάρη… πριν καν ασκηθεί έφεση

Χωρίς καν να περιμένει να ασκηθεί έφεση, ο κυβερνήτης του Τέξας Γκρεγκ Άμποτ έκανε γνωστό πως ζήτησε από την υπηρεσία απονομής χάριτος της πολιτείας του να εξετάσει την υπόθεση του Ντάνιελ Πέρι. «Είμαι έτοιμος να εγκρίνω αυτή τη σύσταση μόλις φθάσει στο γραφείο μου», πρόσθεσε σε ανακοίνωσή του.

Εξήγησε πως σκοπός του είναι να υπερασπιστεί τον «ισχυρό νόμο για τη νόμιμη άμυνα ‘stand your ground’» ο οποίος είναι σε ισχύ στην πολιτεία του. Πρόκειται για νόμο που επιτρέπει σε οποιονδήποτε να κάνει χρήση θανατηφόρας βίας αν θεωρεί πως διατρέχει σοβαρό κίνδυνο η ζωή του, ακόμα κι αν έχει τη δυνατότητα να ξεφύγει από τον κίνδυνο.

Η υπόθεση αυτή ανακαλεί στη μνήμη εκείνη του Κάιλ Ρίτενχαους, ο οποίος σκότωσε δυο ανθρώπους στην Κενόσα, στην πολιτεία του Ουισκόνσιν, στο περιθώριο των διαδηλώσεων του κινήματος Black Lives Matter, που ακολούθησαν τον φόνο του αφροαμερικανού Τζορτζ Φλόιντ από λευκό αστυνομικό στη Μινεάπολη.

Ο νεαρός επίσης επικαλέστηκε νόμιμη άμυνα, και αθωώθηκε. Μετατράπηκε σε ήρωα της αμερικανικής ακροδεξιάς.

Δύο διακεκριμένοι παραγωγοί τηλεοπτικών σειρών και ταινιών κατηγορούν το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (BFI) ότι απέτυχε να αντιμετωπίσει ουσιαστικά τον συστημικό ρατσισμό.

Ο Πακιστανός Φαϊσάλ Κουράισι, παραγωγός της επιτυχημένης ταινίας Four Lions, είπε ότι αν και το BFI έχει παραδεχτεί τον ρατσισμό, έκανε περιορισμένα βήματα για να τον αντιμετωπίσει, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «The Guardian».

Αντί για πραγματικές λύσεις, όπως την εξασφάλιση προϋπολογισμού για έγχρωμους δημιουργούς, το BFI δαπάνησε μεγάλα χρηματικά ποσά για την εκπαίδευση κατά του ρατσισμού, μέτρο αμφίβολης αποτελεσματικότητας, όπως το χαρακτήρισε.

Τα σχόλιά του, τα οποία δημοσιεύθηκαν πρώτη φορά από τον ιστότοπο Deadline προκάλεσαν συζητήσεις για το αν ο οργανισμός αποτυγχάνει να υποστηρίξει ταλέντα από διαφορετικές κοινότητες.

Ο Τζόντε Ρίτσαρντσον βραβευμένος μαύρος σκηνοθέτης, είπε ότι πιστεύει ότι θα πρέπει να υπάρξουν σκληρότερες συνέπειες για οργανισμούς που παραδέχτηκαν τον ρατσισμό και ότι μόνο με αλλαγή στην κορυφή θα αντιμετωπιστούν τέτοιου είδους ζητήματα.

«Το πρόβλημα με κάθε οργανισμό που είναι συστηματικά ρατσιστικός είναι ότι δεν υπάρχει γρήγορη ή εύκολη λύση» είπε, ενώ αναγνώρισε ότι υπήρξαν κάποιες βελτιώσεις τον περασμένο χρόνο.

 Ανέφερε ακόμη ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να επιδιώξει να μιμηθεί την ακμάζουσα σκηνή του μαύρου Χόλιγουντ στις ΗΠΑ υποστηρίζοντας ταλέντα από διαφορετικές κοινότητες πιο έντονα, αντί να προωθεί απλώς την περιστασιακή επιτυχία.

Ο Μπεν Ρόμπερτς, διευθύνων σύμβουλός του BFI από το 2020, είπε ότι ως δημόσιος χρηματοδότης το BFI είπε ότι πέρυσι, έπειτα από δεσμεύσεις που διατυπώθηκαν το 2020, ο οργανισμός άρχισε να αναπτύσσει αντιρατσιστική πρακτική και συνέχισε την προσπάθεια καθ' όλη τη διάρκεια του 2023. Ήταν προκλητική αποστολή, αλλά οικοδομεί αντίληψη για τις ανισότητες και τους φραγμούς στις διαδικασίες μας, ανέφερε.

Πληθαίνουν οι φωνές διαμαρτυρίας για τα σεμινάρια του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) του υπουργείου Παιδείας που καλούνται να πρακολουθήσουν σχεδόν 20.000 νεοδιόριστοι, με περιεχόμενο μπορεί να χαρακτηρισθεί από αναχρονιστικό έως κακοποιητικό και ρατσιστικό.

Σήμερα, την απόσυρση και διόρθωση του εν λόγω περιεχομένου άμεσα ζήτησε με ανακοίνωσή της και η Πανελλαδική Συνομοσπονδία Ελλήνων Ρομά -ΕΛΛΑΝ ΠΑΣΣΕ, χαρακτηρίζοντας το «απαράδεκτο» και με «ρατσιστικές διατυπώσεις» που «ενισχύουν τις διακρίσεις μεταξύ των μαθητών».

Η ανακοίνωση της ΕΛΛΑΝ-ΠΑΣΣΕ έχει ως εξής:

«Η εισαγωγική επιμόρφωση του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ) του Υπουργείου Παιδείας, σεμινάριο που καλούνται να παρακολουθήσουν δεκάδες εκπαιδευτικοί, έχει δικαίως προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. 

Από μεριάς μας, θέλουμε να δηλώσουμε την βαθιά  δυσαρέσκεια και απογοήτευση μας για τις εξαιρετικά προβληματικές και ρατσιστικές διατυπώσεις που αναπαράγονται εντός του επιμορφωτικού σεμιναρίου και ενισχύουν τις διακρίσεις μεταξύ των μαθητών.

Χαρακτηρισμός με βάση την εξωτερική εμφάνιση, «αντιμετώπιση» των περιθωριοποιημένων μαθητών και όχι των συνθηκών που γεννούν την περιθωριοποίηση μέσα και έξω από την τάξη, είναι ορισμένα μόνο από τα σκοτεινά σημεία που περιλαμβάνει. Αντί, λοιπόν το σχολείο να θεωρείται τόπος εξάλειψης του στίγματος, του ρατσισμού και όλων των προβληματικών αντιλήψεων που αποτρέπουν την ίση πρόσβαση και αντιμετώπιση των παιδιών, φαίνεται πως μέσα από τα σεμινάρια του Υπουργείου Παιδείας και του ΙΕΠ τις ενισχύει. 

Δεν μπορούμε παρά να απαιτήσουμε την απόσυρση και διόρθωση του εν λόγω περιεχομένου άμεσα!»

Ημέρες Απαρτχάιντ θυμίζει βίντεο από τη Νότια Αφρική όπου καταγράφεται βίαιο ρατσιστικό περιστατικό.

Το συγκεκριμένο βίντεο της ντροπής καταγράφει λευκούς άνδρες να επιτίθενται λεκτικά, αλλά και να ξυλοκοπούν μαύρους έφηβους επειδή μπήκαν να κολυμπήσουν στην ίδια πισίνα με εκείνους σε θέρετρο της χώρας. Τις σκηνές  κατέγραψαν οι κάμερες ασφαλείας.

Την Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου και αφού το βίντεο είχε κυκλοφορήσει προκαλώντας τις αντιδράσεις των χρηστών στα socila media, η αστυνομία ανακοίνωσε ότι έχουν συλληφθεί τρεις άνδρες που κατηγορούνται για επίθεση, ενώ ένας τέταρτος είναι αντιμέτωπος με την κατηγορία της απόπειρας ανθρωποκτονίας.

Πηγή: Reuters, ABC