×

Προειδοποίηση

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 97
Δυναμικές διαδηλώσεις στην Αργεντινή κατά του οικονομικού «οδοστρωτήρα» Μιλέι

Δυναμικές διαδηλώσεις στην Αργεντινή κατά του οικονομικού «οδοστρωτήρα» Μιλέι

Πέμπτη, 13/06/2024 - 10:15

H Γερουσία της Αργεντινής ενέκρινε, χθες Τετάρτη βράδυ, πακέτο σαρωτικών νεοφιλελεύθερων οικονομικών μέτρων που είχε εισηγηθεί η κυβέρνηση του ακροδεξιού προέδρου Χαβιέρ Μιλέι επί της αρχής. Πλέον αναμένεται να αρχίσει η διαδικασία ψηφοφορίας κατ’ άρθρον.

Η διαδικασία βρισκόταν σε αδιέξοδο -36 μέλη είχαν ταχθεί υπέρ και ισάριθμα κατά- προτού ψηφίσει υπέρ η αντιπρόεδρος της χώρας Βικτόρια Βιγιαροέλ. «Για τους Αργεντινούς που υποφέρουν, που περιμένουν, που δεν θέλουν τα παιδιά τους να φύγουν από τη χώρα (...) ψηφίζω ναι», είπε η αντιπρόεδρος, που ως του αξιώματός της είναι πρόεδρος της Γερουσίας.

Έξω από τις αίθουσες του κοινοβουλίου στο μεταξύ μαίνονταν συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και κατασταλτικών δυνάμεων. Τα επεισόδια ξέσπασαν όταν διαδηλωτές προσπάθησαν να σπάσουν την περίμετρο ασφαλείας γύρω από το κοινοβούλιο, όπου συζητείτο ο αμφιλεγόμενος «γενικός νόμος» που ενσωματώνει σειρά ιδιωτικοποιήσεων.

Επτά άνθρωποι, ανάμεσά τους πέντε βουλευτές της αντιπολίτευσης, χρειάστηκαν φροντίδες σε νοσοκομείο, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας, καθώς αντιμετώπισαν αναπνευστικά προβλήματα εξαιτίας της εκτεταμένης χρήσης δακρυγόνων από τις αστυνομικές δυνάμεις. 

Οχήματα πυρπολήθηκαν και η αστυνομία προσπάθησε να απωθήσει νεαρούς που πέταγαν αντικείμενα χρησιμοποιώντας πλαστικές σφαίρες, εκτοξευτήρες πεπιεσμένου νερού και δακρυγόνα. Τουλάχιστον δέκα πρόσωπα συνελήφθησαν και εννέα αστυνομικοί τραυματίστηκαν, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο εκπρόσωπος της υπηρεσίας Ασφαλείας. 

Η προεδρία της Αργεντινής έκανε λόγο για «τρομοκρατικές» οργανώσεις, οι οποίες, χρησιμοποιώντας «ρόπαλα, πέτρες και ακόμα και χειροβομβίδες» αποπειράθηκαν να προχωρήσουν «σε πραξικόπημα».

(AP Photo/Gustavo Garello)

«Γυρίζουμε έναν αιώνα πίσω»

Οι γερουσιαστές συζητούσαν από χθες το πρωί τη νέα εκδοχή του πακέτου μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης Μιλέι, που είχε απορριφθεί στην αρχική μορφή της, που περιείχε 600 άρθρα και υιοθετήθηκε με αρκετές μείζονες τροπολογίες και συνολικά 238 άρθρα από τη Βουλή τον Απρίλιο.

Ανάμεσα στις παραχωρήσεις που αναγκάστηκε να κάνει η κυβέρνηση, που άρχισε να δείχνει περισσότερο πραγματισμό στην πορεία των μηνών, ήταν η μείωση των ιδιωτικοποιήσεων από περίπου σαράντα σε λιγότερες από δέκα. Στο τραπέζι παρέμεινε ωστόσο η ιδιωτικοποίηση του δημόσιου αερομεταφορέα, της Aerolíneas Argentinas.

Το πρόγραμμα ελαστικοποίησης της αγοράς εργασίας τελούσε επίσης υπό συζήτηση, ενώ φορολογική μεταρρύθμιση, που αρχικά συμπεριλαμβανόταν στον λεγόμενο «omnibus» (γενικό) νόμο, διαχωρίστηκε από αυτόν κι αναμένεται να εξεταστεί χωριστά.

Ο γερουσιαστής της αντιπολίτευσης Μαριάνο Ρεκάλδε έκρινε πως με τον νόμο αυτό, ειδικά τις μεταρρυθμίσεις στην εργατική νομοθεσία, «γυρίζουμε έναν αιώνα πίσω, όταν ο εργαζόμενος δεν είχε κανένα δικαίωμα».

«Δεν μπορούμε να το πιστέψουμε ότι στην Αργεντινή συζητάμε νόμο που μας πάει εκατό χρόνια πίσω», πλειοδότησε ο Φάμπιο Νούνιες, δικηγόρος 55 ετών που διαδήλωνε έξω από το κοινοβούλιο.

(AP Photo/Rodrigo Abd)

«Θεραπεία σοκ» τάζει ο Μιλέι

Πέρα από τον νόμο αυτό, η «θεραπεία σοκ», η «μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή στην ιστορία της ανθρωπότητας», όπως αρέσκεται να επαναλαμβάνει, έχει αρχίσει από τον Δεκέμβριο, με μεγάλη υποτίμηση του πέσο (–54%), «απελευθέρωση» τιμών και ενοικίων, τέλος των επιδοτήσεων των μεταφορών, της ενέργειας, πάγωμα δημοσίων έργων, περικοπές δαπανών παντού και ούτω καθεξής.

Ο πρόεδρος Μιλέι καυχιέται πως «υπέταξε» τον πληθωρισμό, ο οποίος μειώνεται σταθερά τους τελευταίους πέντε μήνες, από το 25% στο 8,8% τον Απρίλιο. Πανηγύρισε επίσης το πρωτογενές πλεόνασμα του πρώτου τριμήνου, κάτι που είχε να καταγραφεί 16 χρόνια.

Οικονομική λιτότητα και ύφεση

Όμως η πολιτική λιτότητας στραγγαλίζει την κατανάλωση, η οικονομική δραστηριότητα έχει καταρρεύσει και η χώρα έχει εισέλθει σε ύφεση, με συρρίκνωση 5,3% του ΑΕΠ το πρώτο τρίμηνο κι ουδεμία ένδειξη ότι επίκειται ανάκαμψή της άμεσα.

«Από το ΔΝΤ ως τους ξένους επενδυτές, πολλοί παράγοντες λένε πως για να είναι αξιόπιστη η πρόταση (του προέδρου Μιλέι), πρέπει να περάσουν νόμοι από το κοινοβούλιο, να υπογραφτούν συμφωνίες, το κράτος να λειτουργεί λίγο ως πολύ», σύμφωνα με τον Ιβάν Σουλιάκερ, πολιτολόγο στο πανεπιστήμιο Σαν Μαρτίν.

Αλλά έξι μήνες αφότου ανέλαβε την προεδρία, ο Μιλέι ακόμη δεν έχει ως σήμερα εξασφαλίσει κοινοβουλευτική έγκριση ούτε ενός μέτρου, καθώς η κοινοβουλευτική αριθμητική είναι σε βάρος του. Το μικρό κόμμα του, το Libertad Avanza, είναι τρίτη δύναμη στη Βουλή και στη Γερουσία δεν έχει παρά επτά από τα 72 μέλη.

Προτού επανεξετάσει τον «γενικό νόμο», η Γερουσία απέρριψε τον Μάρτιο διάταγμα-ποταμό με μέτρα για την αντιμετώπιση της «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» που υπέγραψε με το που ανέλαβε ο πρόεδρος.

Γαλλία: 1.723 προσαγωγές από τις κινητοποιήσεις των «Κίτρινων Γιλέκων»

Κυριακή, 09/12/2018 - 15:00

Σε 1.082 προσαγωγές προχώρησαν χθες οι δυνάμεις της τάξης στο Παρίσι κατά τη διάρκεια της τέταρτης πράξης των μαζικών κινητοποιήσεων του κινήματος των «Κίτρινων Γιλέκων» που συνοδεύθηκε από νέο, αλλά μικρότερης κλίμακας από το προηγούμενο, κύμα βίας, ανακοίνωσαν σήμερα οι υπηρεσίες του Επάρχου της γαλλικής πρωτεύουσας.

Ο απολογισμός αυτός είναι σαφώς μεγαλύτερος από τις προσαγωγές που είχαν πραγματοποιηθεί κατά τα επεισόδια της 1ης Δεκεμβρίου, οπότε συνελήφθησαν 412 άνθρωποι.

Στο σύνολο της γαλλικής επικράτειας πραγματοποιήθηκαν 1.723 προσαγωγές, από τις οποίες οι 1.220 κατέληξαν σε κράτηση των προσαχθέντων.

Σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών, στις διαδηλώσεις των «Κίτρινων Γιλέκων» συμμετείχαν χθες 136.000 άνθρωποι, αριθμός σχεδόν ίδιος με εκείνον του προηγούμενου Σαββάτου.

Ποιοτική όμως είναι η διαφορά ανάμεσα στα βίαια επεισόδια μεταξύ των δύο κινητοποιήσεων, με τις συγκρούσεις που είχαν διεξαχθεί πέριξ της Αψίδας του Θριάμβου και στις αριστοκρατικές συνοικίες την 1η Δεκεμβρίου να έχουν προκαλέσει παγκόσμια έκπληξη.

Ωστόσο, η δημαρχία του Παρισιού εκτιμά παρά τα μειωμένα επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας χθες. οι υλικές ζημιές που προξενήθηκαν ήσαν περισσότερες από εκείνες προ οκτώ ημερών.

«Θα υπάρξουν περισσότερες ζημιές από τη χθεσινή ημέρα απ’ όσες υπήρξαν προ μία εβδομάδας», δήλωσε σήμερα ο Εμμανουέλ Γκρεγκουάρ, πρώτος αντιδήμαρχος της Αν Ινταλγκό και υπεύθυνος οικονομικών του Δήμου των Παρισίων. Ο ίδιος συσχέτισε τις αυξημένες ζημιές με το «ακόμη πιο σημαντικό οικονομικό κόστος» που θα υποστεί η πρωτεύουσα από το γεγονός ότι παρέμειναν κλειστά πολλές επιχειρήσεις κατά τη διάρκεια ενός διαστήματος που παραδοσιακά οι αγορές είναι αυξημένες λόγω εορτών.

Κυβ. εκπρόσωπος: Πρέπει να βρούμε λύσεις «σχεδόν κατά παραγγελία»

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Μπενζαμέν Γκριβό τάχθηκε σήμερα υπέρ της αναζήτησης λύσεων «σχεδόν επί παραγγελία» στην κρίση των «κίτρινων γιλέκων» και κάλεσε τις επιχειρήσεις «να αναλάβουν ένα τμήμα» [των λύσεων αυτών] προτού ο Εμανουέλ Μακρόν απευθυνθεί προς τους πολίτες «στις αρχές της εβδομάδας».

«Οι λύσεις που οφείλει κάποιος να βρει πρέπει να λαμβάνουν υπόψη την πραγματικότητα του κάθε ατόμου. Σχεδόν κατά παραγγελία. Η οργή που εκφράζουν είναι καμία φορά πολύ διαφορετική από τη μία περιφέρεια στην άλλη», είπε ο Γκριβό στον τηλεοπτικό σταθμό Europe 1.

«Είναι αυτή την οργή που πρέπει να καταλάβουμε. Και είναι δύσκολο να την καταλάβουμε από ένα γραφείο στο Παρίσι», υπογράμμισε ακόμα ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης την επομένη της τέταρτης πράξης της κινητοποίησης των «κίτρινων γιλέκων».

Ερωτηθείς από τον τηλεοπτικό σταθμό LCI για μια ενδεχόμενη συμβολή των επιχειρήσεων, προκειμένου να εξευρεθούν λύσεις για την αγοραστική δύναμη, ο Γκριβό κάλεσε «τον καθένα να αναλάβει τις ευθύνες του».

«Όταν λέει κάποιος ότι σηκώνει τα μανίκια, [σημαίνει πως] η καλή θέληση πρέπει να μοιράζεται με όλο τον κόσμο. Αν οι επιχειρήσεις μπορούν να αναλάβουν ένα τμήμα, θα ήταν ευκταίο», επέμεινε.

«Υπάρχουν PME [μικρομεσαίες επιχειρήσεις] που θα πουν ότι δεν μπορούν και υπάρχουν μεγάλοι όμιλοι που έχουν περιθώρια» είπε ακόμη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, παραθέτοντας «τον κόσμο των τραπεζών, των ασφαλειών, της μεγάλης διανομής».

Καθώς ο αρχηγός του κράτους αναμένεται να πάρει τον λόγο «στις αρχές της εβδομάδας», ο Γκριβό είπε πως είναι «σίγουρος πως θα ξαναβρεί τον δρόμο για την καρδιά των Γάλλων, θα μιλήσει στην καρδιά τους».

Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης παραδέχθηκε επίσης πως «προφανώς υποεκτιμήσαμε την ανάγκη των συμπολιτών μας να πάρουν τον λόγο, να πουν για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν και να συνδεθούν με την οικοδόμηση των λύσεων».

Προς αυτή την κατεύθυνση, ο Μακρόν ανακοίνωσε στα τέλη Νοεμβρίου ότι θα ξεκινήσουν από τις 15 Δεκεμβρίου και μέχρι την 1η Μαρτίου «συζητήσεις» σε τοπικό επίπεδο.

Ο Γκριβό δήλωσε επίσης πως πρέπει να υπάρξει απάντηση «στην άμεση οργή» αλλά και «επαναφορά της αισιοδοξίας στο σύστημα, μακροπρόθεσμα».

«Αν κάποιος περιοριστεί σε επείγοντα μέτρα, θα αντιμετωπίσει μόνο τα συμπτώματα», εκτίμησε.

«Το να θεωρήσουμε ότι θα αρκούσε να δώσουμε μια επιταγή στα άτομα αυτά, είναι αρκετά περιφρονητικό, είναι αρκετά συγκαταβατικό», συνέχισε ο Γκριβό υπενθυμίζοντας ορισμένα από τα θέματα της προεκλογικής εκστρατείας του Μακρόν, ανάμεσα στα οποία και ο αγώνας κατά του «περιορισμού κατ΄οίκον».

«Η ζωή των ανθρώπων εμποδίζεται. Ο καθένας περιορίζεται στην περιφέρειά του, στην κοινωνική κατάστασή του. Έχει κάποιος την εντύπωση πως η πρόοδος είναι για τους άλλους» είπε, συνηγορώντας επίσης υπέρ «της επιστροφής της εμπιστοσύνης στο δημοκρατικό σύστημά μας (...) το οποίο ήταν υπό απειλή».







ΑΠΕ

Γαλλία: Tραυματίες και εκατοντάδες συλλήψεις στη διαδήλωση των "κίτρινων γιλέκων" - Έκτακτη σύσκεψη συγκαλεί ο Μακρόν - Γαλλικό Πρακτορείο: "Μυρίζει επανάσταση":

Κυριακή, 02/12/2018 - 12:30

Νύχτα βίας, επεισοδίων, συλλήψεων και τραυματισμών ήταν η χθεσινή στο Παρίσι, στο περιθώριο της κινητοποίησης των "κίτρινων γιλέκων". Η κατάσταση στο κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας μέχρι αργά το βράδυ του Σαββάτου ήταν χαοτική, με τους δρόμους της Πόλης του Φωτός να μετατρέπονται σε πεδίο μάχης μεταξύ των διαδηλωτών και των αστυνομικών.

Αρχικά το επίκεντρο ήταν η Αψίδα του Θριάμβου, γρήγορα όμως, το απόγευμα, οι ταραχές εξαπλώθηκαν σε άλλα σημεία της πρωτεύουσας, ιδιαίτερα στις λεωφόρους γύρω από την πλατεία.

Την έχουν ονομάσει «Etoile» (Ετουάλ), την πλατεία γύρω από την Αψίδα του Θριάμβου. Σημαίνει «αστέρι» γιατί ακτινωτά καταλήγουν στην Αψίδα 12 παρισινές λεωφόροι, ανάμεσα στις οποίες η Λεωφόρος των Ηλύσιων, διαμετρικά απέναντι η αριστοκρατική Λεωφόρος Φος και παράπλευρα οι εξίσου αριστοκρατικές Μακ-Μαόν, Φρίντλαντ, Ος, Κλεμπέρ κ.α.

Χάρις στην ακτινωτή διάταξή τους, οι λεωφόροι προσέφεραν χθες ένα εξαιρετικό πεδίο δράσης στα «κίτρινα γιλέκα» για κλεφτοπόλεμο με τα ΜΑΤ, που με δακρυγόνα και αντλίες νερού προσπαθούσαν να τους απομακρύνουν από την Αψίδα.

Με ιδιαίτερη κινητικότητα, όταν υποχρεώνονταν να υποχωρήσουν σε μία Λεωφόρο, περίμεναν να καθαρίσει η ατμόσφαιρα από τα δακρυγόνα και τα καπνογόνα και επέστρεφαν στην Αψίδα από τις παράπλευρες λεωφόρους.

«Μακρόν, τα κίτρινα γιλέκα θα θριαμβεύσουν» είναι το μήνυμα για τον πρόεδρο που με μαύρο μελάνι έγραψαν πάνω στον δεξιό πυλώνα της Αψίδας

"Μυρίζει επανάσταση": από την Όπερα στη λεωφόρο Φος περνώντας από την οδό Ριβολί και τη λεωφόρο Οσμάν, αρκετές κοσμοπολίτικες συνοικίες του Παρισιού έγιναν σήμερα το θέατρο σκηνών αντάρτικου πόλης, ανέφερε το Γαλλικό Πρακτορείο. Σπασμένες βιτρίνες, καμένα και κατεστραμμένα οχήματα, βανδαλισμοί, επιθέσεις σε σύμβολα της Γαλλίας.
Ενδεικτικό της έκτασης των επεισοδίων είναι ότι ο αριθμός των τραυματιών ξεπερνά τους 100, ενώ η αστυνομία έχει προχωρήσει σε περισσότερες από 260 συλλήψεις.



Τι ζητούν τα «Ελεύθερα κίτρινα γιλέκα»

Ζητούν:

Το άνοιγμα μιας γενικής συζήτησης για τη φορολογία και τα κοινωνικά θέματα.

Τη μελέτη των δυνατοτήτων μετακίνησης στην περιφερειακή Γαλλία με τη διοργάνωση συζητήσεων σε κάθε περιοχή.

Τη διοργάνωση τακτικών δημοψηφισμάτων για τους μεγάλους κοινωνικούς προσανατολισμούς της χώρας.

Την υιοθέτηση του αναλογικού εκλογικού συστήματος ώστε να εκπροσωπείται σωστότερα ο λαός στο Κοινοβούλιο.

Επιπλέον, άμεσα και χωρίς προϋποθέσεις ζητούν:

Το πάγωμα των φόρων στα καύσιμα και την ακύρωση της επιπλέον επιβάρυνσης στους τεχνικούς ελέγχους των αυτοκινήτων.

Προσθέτουν ότι καταδικάζουν κάθε μορφή βίας και εκτιμούν ότι «η κυβέρνηση δεν θα πρέπει να απαντήσει στον θυμό με μια εγωιστική πολιτική αδιεξόδου».

Κάνουν τέλος ένα νέο άνοιγμα διάλογου με την κυβέρνηση καταλήγοντας ότι επιθυμούν «μια γρήγορη συμφωνία για να ανακτήσει η οικονομία τη δύναμή της πριν από τις γιορτές».

Και σημειώνουν ότι «είναι στη διάθεση του πρωθυπουργού για μια πρώτη συνάντηση».






Έκτακτη συνεδρίαση στο Προεδρικό Μέγαρο συγκαλεί σήμερα ο Γάλλος πρόεδρος, την επομένη των εξαιρετικά βίαιων επεισοδίων στο Παρίσι κατά την τρίτη ημέρα κινητοποίησης του κινήματος των «κίτρινων γιλέκων» που διαμαρτύρεται για τις αυξήσεις στο φόρο καυσίμων και στο κόστος διαβίωσης.

Χθες στο κέντρο του Παρισιού, τουλάχιστον 100 άτομα τραυματίστηκαν και 287 συνελήφθησαν κατά τις χθεσινές ταραχές. Ο Εμανουέλ Μακρόν, που επιστρέφει σήμερα στη Γαλλία από τη σύνοδο κορυφής της G20 στην Αργεντινή, θα συνεδριάσει με τον πρωθυπουργό Εντουάρ Φιλίπ, τον υπουργό Εσωτερικών Κριστόφ Καστανέρ και τις αρμόδιες υπηρεσίες για να επιχειρηθεί να βρεθεί μια απάντηση στη μείζονα πολιτική κρίση.







Με πληροφορίες από ΑΠΕ

Αργεντινή: Διαδηλώσεις για τη λιτότητα στο πλαίσιο της συμφωνίας με το ΔΝΤ

Πέμπτη, 13/09/2018 - 14:00

Εργατικά συνδικάτα και κοινωνικές οργανώσεις έκαναν πορεία και έκλεισαν δρόμους στο κέντρο του Μπουένος Άιρες την Τετάρτη, καθώς εντείνονται οι κινητοποιήσεις εναντίον των μέτρων λιτότητας που προωθεί η κυβέρνηση του προέδρου Μαουρίσιο Μάκρι στο πλαίσιο της συμφωνίας της Αργεντινής με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με στόχο να μειωθεί το κρατικό χρέος της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της Λατινικής Αμερικής.

Οι διαδηλωτές εξέφρασαν την οργή τους για τα μέτρα λιτότητας που προωθούνται, ειδικά διότι πλήττονται υπηρεσίες προς τους πολίτες με τα χαμηλότερα εισοδήματα, την ώρα που ο πληθωρισμός έχει φθάσει το 31% και συνεχίζει να ανεβαίνει.

Αψηφώντας τις διαδηλώσεις, ο πρόεδρος Μάκρι επιμένει ότι η κυβέρνησή του θα συνεχίσει να εφαρμόζει τα μέτρα, που χαρακτηρίζει απαραίτητα για την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των επενδυτών και τη μείωση των δημοσίων δαπανών.

Η προοπτική της οικονομίας της Αργεντινής μοιάζει όλο και πιο σκοτεινή, τόσο για τους λεγόμενους ορθόδοξους οικονομολόγους, όσο και αριστερούς οικονομολόγους. Οι σχεδιαζόμενες περικοπές σε δημόσιες υπηρεσίες, που θα αναγκάσουν μεγάλο μέρος των πολιτών να πληρώνει περισσότερα για τις μετακινήσεις ή ακόμη για την ηλεκτροδότηση, αναμένεται πως θα συνεχίσουν να ασκούν ανοδική πίεση στον δείκτη τιμών καταναλωτή για το υπόλοιπο του 2018.

«Η καθημερινή αβεβαιότητα γίνεται όλο και χειρότερη», είπε η Γκαμπριέλα, 49 ετών, μητέρα πέντε παιδιών, που πήρε μέρος στη διαδήλωση.

Οικονομολόγοι προβλέπουν ότι η χρονιά θα κλείσει με τον πληθωρισμό στο 40%. Εκείνα που πλήττονται περισσότερο είναι τα νοικοκυριά με τα χαμηλότερα εισοδήματα, που ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέρος των διαθεσίμων τους για τρόφιμα.

«Οι φτωχότεροι πολίτες της χώρας βρίσκονται στα πρόθυρα της πείνας», τόνισε ο Ντανιέλ Μενέντες, εκπρόσωπος της Barrios de Pie, μιας από τις οργανώσεις που κάλεσαν στη διαδήλωση.

Τα μέτρα με στόχο την τιθάσευση του πληθωρισμού, όπως η αύξηση του βασικού επιτοκίου της κεντρικής τράπεζας στο 60%, ωθούν την οικονομία βαθύτερα στην ύφεση, στραγγαλίζοντας τις χορηγήσεις πιστώσεων. Το να υπάρξει πακέτο τόνωσης της οικονομίας θα ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με την υπόσχεση του Μάκρι να φέρει το πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα στο μηδέν το 2019. Ο προηγούμενος στόχος για το έλλειμμα το 2019 ήταν 1,3% του ΑΕΠ.

Ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Νικολάς Ντουχόβνε έκρινε νωρίτερα αυτόν τον μήνα ότι ήταν η αδυναμία της «δημοσιονομικής πτέρυγας» της Αργεντινής αυτή που προκάλεσε την ελεύθερη πτώση του πέσο τον Αύγουστο. Το νόμισμα της χώρας απώλεσε το 26% της αξίας του τον περασμένο μήνα και πλέον πάνω από τη μισή αξία του εντός του 2018.

Την Τρίτη, το πέσο υπέστη πτώση 1,4%, φθάνοντας σε μια ισοτιμία 38,5 προς ένα έναντι του αμερικανικού δολαρίου.

Η κυβέρνηση του Μάκρι, που υπέγραψε μια συμφωνία δανεισμού ύψους 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων με το ΔΝΤ τον Ιούνιο, δεσμεύθηκε όταν βρέθηκε αντιμέτωπη με την επίθεση στο πέσο ότι θα προχωρήσει σε ακόμη πιο μεγάλες περικοπές δαπανών, προκειμένου να εξασφαλίσει την εσπευσμένη εκταμίευση δόσεων.

Οι νέοι στόχοι για τις δημοσιονομικές δαπάνες τελούν υπό διαπραγμάτευση ανάμεσα σε στελέχη της κυβέρνησης και μια αποστολή του ΔΝΤ που βρίσκεται στο Μπουένος Άιρες, ανέφερε ο θεσμός της Ουάσινγκτον σε ανακοίνωση που δημοσιοποίησε την Τετάρτη. «Ο κοινός μας στόχος είναι να υπάρξει ταχεία ολοκλήρωση αυτών των συνομιλιών ώστε να παρουσιαστεί μια πρόταση στο εκτελεστικό συμβούλιο του ΔΝΤ», ανέφερε η ανακοίνωση.

Οι νέοι στόχοι θα συμπεριληφθούν στο υπό κατάρτιση σχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού του 2019 που ο Μάκρι αναμένεται να στείλει στο Κογκρέσο μέσα στις προσεχείς ημέρες.

Καθώς οι επενδυτές αξιώνουν η κυβέρνηση να τηρήσει το πρόγραμμα περικοπών των δημοσίων δαπανών που έχει εξαγγείλει, οικονομολόγοι προειδοποιούν ότι τα σκληρά μέτρα που περιλαμβάνει η συνταγή του ΔΝΤ για το Μπουένος Άιρες ίσως αποδειχθούν πολύ πιο επώδυνα από ό,τι η ύφεση και ο πληθωρισμός που ήδη δοκίμαζαν την Αργεντινή.

«Οι χρηματαγορές είναι κλειστές για τη χώρα. Η κυβέρνηση της Αργεντινής αντιδρά αποπειρώμενη μια πολύ πιο δραστική δημοσιονομική προσαρμογή», επισήμανε ο Μαρτίν Γκουσμάν, οικονομολόγος στο Columbia University Business School.

«Η άποψή μου είναι ότι ένα πακέτο τέτοιων μέτρων θα οδηγήσει σε νέα ύφεση το 2019», συμπλήρωσε.






ΑΠΕ

Τριμηνιαία έκθεσή του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής: Έξοδος στις αγορές δεν σημαίνει τέλος της εποπτείας

Πέμπτη, 01/02/2018 - 15:00
«Η έξοδος στις αγορές δεν σημαίνει το τέλος της εποπτείας, ούτε ισοδυναμεί με το τέλος της λιτότητας», αναφέρει το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής στην τριμηνιαία έκθεσή του για το διάστημα Οκτώβριος - Δεκέμβριος 2017, που είναι η τελευταία υπό τον συντονισμό του Παναγιώτη Λιαργκόβα, η θητεία του οποίου έληξε τον Νοέμβριο και δεν θα ανανεωθεί, κατόπιν απόφασης της Επιτροπής Κανονισμού της Βουλής.

Μεταξύ άλλων, το Γραφείο Προϋπολογισμού τονίζει ότι «η Ελλάδα, ακόμα και αν όλα πάνε καλά, θα υπάγεται στους ισχύοντες για τα κράτη-μέλη περιορισμούς της δημοσιονομικής διακυβέρνησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και ειδικά της Ευρωζώνης» και υπενθυμίζει ότι η εποπτεία για κράτη-μέλη που έχουν δανειστεί από τον ΕΜΣ προβλέπεται να είναι ενισχυμένη.


Εξάλλου, σημειώνει ότι τον ρόλο της «τρόικας» αναλαμβάνουν, με διαφορετική βέβαια μορφή, οι ίδιες οι αγορές. Στο σημείο αυτό το Γραφείο Προϋπολογισμού προειδοποιεί τα εξής: «Στον βαθμό που η οικονομική πολιτική χαρακτηρίζεται από συνέπεια αναφορικά με τους στόχους της (π.χ. δημοσιονομική σταθερότητα), οι αγορές θα ανταμείβουν τη χώρα με αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας και χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού. Αν όμως οι αγορές διαπιστώσουν ότι οι κυβερνήσεις δεν χαρακτηρίζονται από συνέπεια στην άσκηση οικονομικής πολιτικής (π.χ. εφαρμόζουν πελατειακές πρακτικές για την εξασφάλιση πολιτικού οφέλους), θέτοντας σε κίνδυνο την δημοσιονομική σταθερότητα, οι αγορές θα είναι τιμωρητικές, ανεβάζοντας τα επιτόκια και δυσκολεύοντας ή/και ακυρώνοντας τυχόν πρόσβαση σε δανειακά κεφάλαια».

Στην έκθεση διευκρίνιζεται ότι η έξοδος στις αγορές δεν ισοδυναμεί με το τέλος της λιτότητας, καθώς η χώρα:  

α) Έχει δεσμευθεί θεσμοθετώντας μια σειρά συγκεκριμένων δημοσιονομικών στόχων για τα χρόνια μετά το 2018: πρωτογενή πλεονάσματα και μέτρα στο ασφαλιστικό σύστημα το 2019 και στη φορολογία το 2020, συνολικά της τάξης του 2% ΑΕΠ προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% ΑΕΠ μέχρι το 2022. 

β) Θα πρέπει, στη συνέχεια, να διατηρήσει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 2% του ΑΕΠ μέχρι το 2060, τα οποία ενδέχεται να αποδειχθούν ανέφικτα αν η χώρα δεν ακολουθήσει τον δρόμο της διατηρήσιμης ανάπτυξης. 

Ακόμη, σημειώνεται ότι παρά τις συμβατικές δεσμεύσεις και το γεγονός ότι η κυβέρνηση εφαρμόζει εν πολλοίς το τρίτο πρόγραμμα, παραμένει αδιευκρίνιστο τι θα συμβεί μετά το τέλος του προγράμματος. Το Γραφείο Προϋπολογισμού υπενθυμίζει μάλιστα ότι ο αναπληρωτής υπουργός οικονομικών Γ. Χουλιαράκης είπε πρόσφατα ότι είναι υπαρκτό το ενδεχόμενο επανόδου στις παλιές κακές δημοσιονομικές συνήθειες και συνεπώς «δεν είναι μικρός ο κίνδυνος ενός δημοσιονομικού παραστρατήματος», καθώς το 2019 θα είναι εκλο γικό έτος.

Επίσης, υπογραμμίζεται ότι «δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες σχετικά με το μέγεθος και τη διάρκεια της κατανόησης των εταίρων για κάποιες αποκλίσεις από τους στόχους που έχουν τεθεί π.χ. στο ζήτημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων ή για τις δυνατότητες της ΕΚΤ να διευκολύνει την έξοδο στις αγορές διατηρώντας το waiver ακόμα και αν οι ελληνικοί τίτλοι δεν αξιολογού- νται καταλλήλως από τις αγορές».

«Η απόδοση από το δεκαετές ομόλογο του ελληνικού δημοσίου κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2017, βάσει στοιχείων της Τράπεζας της Ελλάδος, σημείωσε σημαντική υποχώρηση, καθώς από το 5,56% τον Σεπτέμβριο, διαμορφώθηκε στο 4,44% τον Δεκέμβριο, που αποτελεί το χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων ετών, λόγω και της εξαιρετικά ευνοϊκής ευρωπαϊκής και διεθνούς συγκυρίας. Να σημειωθεί ωστόσο, ότι όταν αρχίσει να ομαλοποιείται η νομισμα- τική πολιτική της ΕΚΤ (ολοκλήρωση των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης), τα εξαιρετικά χαμηλά αυτά επιτόκια θα αυξηθούν, με άμεσο κόστος και για την Ελλάδα», προστίθεται.

Η οικονομία ανακάμπτει

Το Γραφείο Προϋπολογισμού διαπιστώνει «ότι το 2017 η οικονομία επί τέλους ανακάμπτει, μολονότι ο ρυθμός μεγέθυνσης είναι συγκριτικά μικρότερος σε σχέση με τον μέσο ρυθμό της Ευρωζώνης, αλλά και με τις προσδοκίες που είχαν δημιουργηθεί».

Πάντως, παρατηρεί ότι τα στοιχεία για το ΑΕΠ του εννεαμήνου Ιανουάριος - Σεπτέμβριος 2017 θέτουν εν αμφιβόλω την αισιόδοξη πρόβλεψη της ελληνικής κυβέρνησης και των θεσμών για ρυθμό μεγέθυνσης 1,6% το 2017. 

Ακόμη, εκτιμά ότι η ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο τις τάσεις ανάκαμψης, αλλά υπενθυμίζει ότι τα έγγραφα που κοινοποιήθηκαν στους υπουργούς και η απόφαση του Eurogroup της 22ας Ιανουαρίου 2018 υπογράμμισαν όχι μόνον όσα επιτεύχθηκαν μέχρι σήμερα, αλλά και ποιες εκκρεμότητες έμειναν. Υπενθύμισαν επίσης βασικά θεσμικά ελλείμματα της χώρας που θα πρέπει να εξαλειφθούν για να περάσει σε τροχιά διατηρήσιμης ανάπτυξης.

«Η πτώση του ποσοστού ανεργίας σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια οφείλεται και στη σημαντική εξάπλωση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, οι οποίες τον Νοέμβριο του 2017 ανήλθαν στο 58,04%», συμπληρώνει. 

Ζητούμενο η διατηρήσιμη ανάπτυξη

Σύμφωνα με την έκθεση, η Ελλάδα έχει βρεθεί σε μια «παγίδα λιτότητας», όπου οι συνεχείς αυξήσεις φορολογίας και μειώσεις δαπανών μειώνουν το ΑΕΠ, αυξάνουν το χρέος και φτωχοποιούν τον πληθυσμό.

Ακόμη, τονίζεται ότι όσο δεν ρυθμίζεται, το χρέος θα παραμένει ως «δαμόκλειος σπάθη» πάνω από την ελληνική οικονομία, θα επηρεάζει αρνητικά τις προσδοκίες των οικονομικών παραγόντων και θα εμποδίζει την ανάπτυξη.

Το ζητούμενο είναι η διατηρήσιμη ανάπτυξη, που μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν:

  • Συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις: Αυτό που εξακολουθεί να χρειάζεται η χώρα είναι μια ριζική αλλαγή των συστημάτων κινήτρων και αντικινήτρων, των κανόνων του παιχνιδιού και των θεσμών που τους εφαρμόζουν. 
  • Συνεχιστεί η δημοσιονομική σταθερότητα, αλλά με άλλο μίγμα, χωρίς υπερφορολόγηση, αφού «η εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας έχει οδηγήσει πολλά νοικοκυριά στα όρια της φτώχειας: Το κέντρο βάρους της δημοσιονομικής προσαρμογής θα πρέπει στο μέλλον να μετατεθεί περισσότερο στην περιστολή της κακοδιαχείρισης στο δημόσιο (όπου υπάρχουν ακόμα περιθώρια), στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και στη σταδιακή μείωση των φόρων. 
  • Υπάρξει γενναία ρύθμιση του χρέους μακροπρόθεσμα με ταυτόχρονη συζήτηση για το απαιτούμενο ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων: Όσο δεν ρυθμίζεται, το χρέος θα παραμένει ως «δαμόκλειος σπάθη» πάνω από την ελληνική οικονομία, θα επηρεάζει αρνητικά τις προσδοκίες των οικονομικών παραγόντων και θα εμποδίζει την ανάπτυξη.   
  • Χαρτογραφηθεί ένα εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο.
  • Υπάρξει συναίνεση και συνεννόηση:  Καμία χώρα που ήταν σε πρόγραμμα δεν κατάφερε να βγει από την κρίση, χωρίς να διαθέτει μια αποφασισμένη ηγεσία και ένα ελάχιστο πεδίο συναίνεσης, χωρίς δηλαδή να έχει αποκαταστήσει ένα πνεύμα εθνικής και κοινωνικής συνεννόησης για να πετύχει τους στόχους της.







πηγή: // naftemporiki/

Από τον Ponzi στον Minksy και από εκεί στην Λιτότητα

Δευτέρα, 26/06/2017 - 10:35
Από τον Ponzi στον Minksy και από εκεί στην Λιτότητα

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D

Στην Γιώτα Χατζόγλου



Το θέμα μας είναι πως φτάνουμε από την ’άπληστη αιωνιότητα’ του Ponzi στην θλιβερή στιγμή του Minksy (MinksyMoment) και από εκεί στα μνημόνια και την λιτότητα.

Παραδοσιακά, ας πούμε από το 1933 έως το 2000, οι τράπεζες δάνειζαν με βάση την διαφαινομένη οικονομική εξέλιξη του δανειζομένου, τις υποθήκες που διέθετε για την εξασφάλιση του δανείου και τέλος λαμβάνοντας υπ’ όψη αυτή καθ αυτή την προσωπικότητα του δανειζομένου. Αν αυτά τα στοιχεία, κατά την κρίση της τράπεζας, ήσαν ικανοποιητικά για την αποπληρωμή του δανείου και των τόκων, τότε η τράπεζα προχωρούσε στην εκταμίευση του δανείου.

Αν η οικονομία πηγαίνει καλά, το ΑΕΠ αυξάνεται, η ανεργία μειώνεται, δηλαδή υπάρχει οικονομική ανάπτυξη, τότε οι τιμές των σπιτιών και οι τιμές της πάγιας περιουσίας, αυξάνονται. Παράλληλα αυξάνονται και οι τιμές κινητών αξιών, όπως είναι τα ομόλογα, οι μετοχές και τα άλλα χρηματοοικονομικά εργαλεία.

Αν οι τιμές αυτές αυξάνονται, τότε είναι μια καλή ευκαιρία οι τράπεζες, με υποθήκες αυτές τις αξίες, να δανείσουν ακόμα πιο πολύ τους πολίτες, με στόχο και αυτές, μέσω νέων δανεισμών, να πραγματοποιήσουν κέρδη, και οι πολίτες, το επενδυτικό κοινό, να πραγματοποιήσουν κέρδη βραχυχρονίως και μακροχρονίως.

Ο όλο και μεγαλύτερος δανεισμός όμως, αυξάνει την ζήτηση των ποικίλων αξιών, και έτσι ακόμα πιο πολύ οι τράπεζες μπορούν να δανείσουν και οι πολίτες να δανειστούν, παραβλέποντας τις αρχές του κλασσικού δανεισμού (όπως συνέβη σχηματικά από το 2000 και μετά). Οι σημερινές αυξανόμενες τιμές αποτελούν ένα καλό σημάδι για το μέλλον, με την έννοια ότι οι τιμές θα αυξηθούν και άλλο. Με άλλα λόγια το μέλλον είναι προβλεπτό με βάση τις σημερινές και τις παρελθούσες ανερχόμενες τιμές.

Αν όλοι προσδοκούν ότι οι τιμές και άλλο θα αυξηθούν, με πρώτες και καλύτερες τις τράπεζες, αφού δανείζουν για την αγορά σπιτιών, αυτοκινήτων, ομολόγων μετοχών και για οτιδήποτε άλλο, ας πούμε διακοπές στη Μύκονο, τότε τόσο και πιο πολλοί άνθρωποι ανεβαίνουν στο τραίνο της προσδοκώμενης αφθονίας του πλούτου και της ωραίας ανέφελης ζωής. Εξαιρετική σοφία.

Εδώ παίρνοντας μια ανάσα, ας δούμε τις κρυμμένες προϋποθέσεις που βασίζεται αυτή η σοφία. Οι Τράπεζες δανείζουν για να πραγματοποιήσουν κέρδη. Οι πολίτες, επιχειρήσεις, κράτη δανείζονται με στόχο να πραγματοποιήσουν επί της ουσίας και αυτοί κέρδη, όπως και αν ονομάζονται. Και οι τράπεζες και οι δανειζόμενοι, πίσω στο κεφάλι τους, έχουν ως δεδομένο, ότι πάντα οι τιμές των αξιών θα αυξάνονται. Άρα πουλώντας ένα μέρος των αξιών τους, που οι τιμές τους διαρκώς αυξάνονται, οι δανειζόμενοι θα μπορούν να εξοφλούν τα δάνεια τους πάντα. Άρα οι τράπεζες αενάως θα πραγματοποιούν κέρδη. Τι άλλο έχουν πίσω στο νους τους; Ότι πάντα θα υπάρχει ένας καινούργιος αγοραστής των αξιών αυτών που θα σηματοδοτεί μια νέα αύξηση των αξιών.

Αυτός είναι ο κόσμος του Ponzi.

Αν όμως αυτός ο νέος αγοραστής δεν προσέλθει στο ραντεβού της ’παράλογης έξαρσης’, όπως την ονόμασε ο κύριος Greenspan, τότε το όλον οικοδόμημα κινδυνεύει. Φυσικά το ραντεβού δεν πραγματοποιείται, γιατί ο τελευταίος αγοραστής έχει τόσα χρήματα όσα το πραγματικό ΑΕΠ του επιτρέπει να έχει, και άρα στο ραντεβού με αυτές τις τιμές είναι αδύνατον να έλθει.

Με άλλα λόγια οι τιμές δεν ανταποκρίνονται στην αξία του πραγματικού ΑΕΠ και το όλον οικοδόμημα καταρρέει. Όλα πληρώνονται με βάση την πραγματική παραγωγή στο τέλος. Όταν οι τιμές πλέον δεν αυξάνονται, οι δανειζόμενοι και οι δανειστές κατανοούν την θέση τους, με την έννοια δεν μπορούν να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους και σπεύδουν να πουλήσουν για να βρουν πραγματικό χρήμα.

Αυτή είναι η στιγμή του Minsky και η κατάρρευση του Ponzi. Επιστροφή στην πραγματικότητα. Τα χαρτιά δεν φέρνουν πλούτο.

Η στιγμή του Minsky είναι εκείνη κατά την οποία το τραπεζικό σύστημα κινείται από την ευστάθεια στην αστάθεια. Είναι η στιγμή και το σημείο εκείνο στην εξέλιξη των πραγμάτων, όπου μια βαρειά δανεισμένη κοινωνία αρχίζει να πουλάει με μανία κάθε αξία, για να μπορεί να αποπληρώσει τον δανεισμό της. Αυτό έχει σαν αιτία την πτώση των τιμών των αξιών και της απώλειας της εμπιστοσύνης. Αυτό έχει ως αιτία οι τράπεζες να μην έχουν ρευστότητα για να αντιμετωπίσουν την ζήτηση για πραγματικό χρήμα, πράγμα που οδηγεί στην καταστροφή του τραπεζικού συστήματος με βαρειές μακροχρόνιες συνέπειες για την πραγματική οικονομία. Συνοψίζοντας η στιγμή του Minsky έρχεται όταν ο δανεισμός και τα χρέη φτάσουν σε επίπεδα που είναι αδύνατον να σταθούν.

Από αυτή την στιγμή και μετά, με χαμένη την εμπιστοσύνη στην οικονομία, η πραγματική οικονομία εισέρχεται σε βαθειά ύφεση. Μείωση του ΑΕΠ, αύξηση της ανεργίας, πτώση των τιμών.

Ο HymanMinsky ήταν καθηγητής οικονομικών στην Αμερική και ανήκε στη μετακεϋνσανή σχολή πειθούς, του οποίου οι εργασίες, για την αστάθεια των χρηματοδοτικών αγορών, αγνοήθηκαν κατά την διάρκεια των δεκαετιών του ’70, ’80 και ’90 που ο νεοφιλελευθερισμός κάλπαζε, που πάσα πρόταση για μια υπό έλεγχο λειτουργία του τραπεζικού συστήματος αντιμετωπιζόταν σαν χολέρα.

Ο Minsky πιστός στην Κεϋνσιανή Ακαδημία Σκέψης, που είχε αποδείξει ότι ο καπιταλισμός εκ φύσεως τείνει προς την αστάθεια, με συνέπεια βαθιές οικονομικές κρίσεις, έκρινε ότι είναι αναγκαία η παρέμβαση του κράτους με την δημιουργία κανονισμών, για την λειτουργία του χρηματοδοτικού οικοδομήματος μέσα σε ένα κράτος.

Ειδικότερα ο Minsky πρότεινε την θέσπιση κανονισμών για την απαγόρευση δανεισμών τύπου Ponzi, την επιβολή στις τράπεζες της υποχρέωσης να έχουν αποδεδειγμένη διαρκή ρευστότητα, την δημιουργία ειδικού αποθεματικού κεφαλαίου από τις τράπεζες, σε περιόδους ανόδου της οικονομίας, για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περιόδους στενότητας της οικονομίας, επιβολή αυστηρών κανονισμών για την παροχή δανείων, την υποχρέωση αύξησης των επιτοκίων σε τυχόν απροσδόκητη και αδικαιολόγητη αύξηση των τιμών των αξιών, διαχωρισμό των εμπορικών τραπεζών από τις επενδυτικές τράπεζες, που δρουν στη χρηματιστηριακή αγορά, και όλα αυτά υπό την καθοδήγηση μιας Κεντρικής Τράπεζας που θα έπαιζε και τον ρόλο του έσχατου σωτήρα δανειστεί του συστήματος αν αυτό έφτανε σε σημείο καταστροφής.

Η κρίση του 2008 στην Ευρώπη και στην Αμερική έφερε τον Minsky στην επιφάνεια, έστω και μετά τον θάνατο του. Η υπόθεση του για την εγγενή αστάθεια των χρηματοδοτικών αγορών, μας δίνει μια καθαρή εικόνα του τι συμβαίνει στην οικονομία, δηλαδή όταν οι αποταμιεύσεις είναι μεγαλύτερες από τις επενδύσεις, όταν το χρήμα δεν επιστρέφει στην πραγματική οικονομία.

Η μεταπήδησει από τον εξασφαλισμένο δανεισμό σε δανεισμό τύπου ponzi επεξηγεί τον δανεισμό στην Αμερική σε αγορά σπιτιών, με περιορισμένη εξασφάλιση, πράγμα που έγινε και στο Νότο της Ευρώπης.

Η καλλιέργεια εμπιστοσύνης ότι διαρκώς η τιμή των πάσης φύσεως τιμών των αξιών θα αυξάνεται, με βάση μια απρόσκοπτη αύξηση του ΑΕΠ, οδήγησε σε μεγάλους δανεισμούς των Κρατών.

Η βαθειά πιστή ότι μια ελεύθερη αγορά από μόνη της ενσωματώνει κάθε γεγονός μελλοντικό και άρα καλώς τιμολογεί τις σημερινές αξίες. Εδώ ας υπογραμμίσουμε την σοβαροφάνεια αυτών των μεγάλων οργανισμών που και σκουπίδια ακόμα τα αξιολογούσαν ως άριστες επενδύσεις.

Η παράλογη πίστη των τραπεζιτών στο καλό μέλλον, τους οδηγούσε στο να αναλαμβάνουν κινδύνους δυσανάλογους με τα κεφάλαια τους και την ρευστότητα τους, να δανείζονται και να δανείζουν, και μάλιστα να επιβραβεύονται με εκατομμύρια μπόνους. Επί της ουσίας έσκαβαν τον λάκκο της πραγματικής οικονομίας.

Έτσι φτάσαμε στη στιγμή του HymanMinsky, που δεν θα φτάναμε αν οι νεοφιλελεύθερες μπούρδες δεν είχαν επικρατήσει.

Άλλη μια παρατήρηση. Όταν ξέσπασε η κρίση του 2008 στην Αμερική την ξεπέρασαν χωρίς να επιβαρύνουν τον Αμερικανικό Λαό. Μόνο του το σύστημα με βάση την Κεντρική Τράπεζα το ξεκαθάρισε το θέμα και άκουσε τον Minsky.

Άλλα στην Ευρωζώνη τα πράγματα δεν ξεκαθάρισαν και ήδη διατρέχουμε τον 8ο χρόνο λιτότητας που αποτελεί ξευτίλα για την οικονομική επιστήμη τουλάχιστον. Ας το δούμε λίγο το θέμα. Είπαμε πριν ότι όλος ο δανεισμός θα πρέπει να εξοφλείται με πραγματικό χρήμα που θα πρέπει να αντιστοιχεί στα έσοδα κάποιου που έχει από την πραγματική οικονομία, από την δουλειά του. Αν η πραγματική οικονομία δεν αναπτύσσεται πιο γρήγορα από την οικονομία της δημιουργίας δανείων, με άλλα λόγια αν τα δάνεια δεν επιστρέφουν στην πραγματική οικονομία, σε στοιχεία που συνθέτουν το μέγεθος της οικονομίας, ή αλλιώς, αν οι επενδύσεις στην πραγματική οικονομία δεν είναι μεγαλύτερες από τις αποταμιεύσεις στο επίπεδο στοιχείων του ΑΕΠ, τότε όλοι αναγκαστικά θα βρεθούμε καταχρεωμένοι, οι τράπεζες η μια στην άλλη, ο ιδιωτικός τομέας και το κράτος με συνακόλουθη κατάρρευση της οικονομίας. Είμαστε στο σημείο Minsky.

Το 2008 οι τράπεζες βρέθηκαν με διπλό πρόβλημα, λόγω τερατωδών δανεισμών πέραν πάσης προσδοκίας, λόγω απληστίας. Βρέθηκαν σε κρίση φερεγγυότητας δηλαδή, δεν είχαν επαρκή κεφάλαια να καλύψουν τα κόκκινα τους δάνεια, και σε κρίση ρευστότητας, δηλαδή δεν είχαν επαρκείς αξίες άμεσα ρευστοποιήσιμες για να καλύψουν τις άμεσες υποχρεώσεις τους. Τι είχε γίνει; Οι αποταμιεύσεις ήσαν μεγαλύτερες από τις επενδύσεις.

Τότε έντρομοι οι ηγέτες της Ευρώπης και οι τραπεζίτες κατάλαβαν ότι δεν είχαν τα μέσα και τους τρόπους να αντιμετωπίσουν το θέμα της κρίσης.

Κατάλαβαν ότι το τραπεζικό σύστημα σε κάθε χώρα της ευρωζώνης, ήταν εκτός παντώς ελέγχου. Είχε γίνει τόσο μεγάλο, που η κάθε μια χώρα χωριστά δεν μπορούσε από μόνη της να σώσει το τραπεζικό της σύστημα. Αντελήφθησαν επίσης ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι τράπεζα μαϊμού, που σαν στόχο είχε μόνο να μας σώσει από ένα καλπάζοντας πληθωρισμό τύπου Γερμανίας του 1923 ή Ζιμπάμπουε, κάτι που ήταν εκτός πραγματικότητας. Όπως ήταν και είναι φτιαγμένη η ΕΚΤ, δεν μπορούσε να σώσει ούτε μια τράπεζα από την πτώχευση, ούτε ένα κράτος. Δεν ήταν, και δεν είναι ακόμα, μια πραγματική Κεντρική Τράπεζα που θα μπορούσε να σταθεροποιήσει το σύστημα. Δεν μπορούσε –και ακόμα δεν μπορεί- να ασκήσει την λειτουργία του lender-of-last-resort όπως η FED στην Αμερική ή η Τράπεζα της Αγγλίας ή κάθε σοβαρή Κεντρική Τράπεζα σε όλο τον κόσμο.

Αφού οι ηγέτες μας βρεθήκαν στην κατάσταση να μην μπορούν να αποπληθωρίσουν, για να αποφύγουν το πρόβλημα, να μην μπορούν να υποτιμήσουν για να αποφύγουν το πρόβλημα (δεν υπήρχε εθνικό νόμισμα), τους απέμενε ή να πτωχεύσει η Ευρώπη, πράγμα που θεώρησαν ότι θα ζούσαμε στιγμές δευτέρας παρουσίας, ή να εφαρμοστεί γενική λιτότητα σε όλη την Ευρώπη για να σώσουμε εμείς οι λαοί τις Τράπεζες, αφού η Κεντρική Τράπεζα δεν μπορούσε. Με άλλα λόγια κληθήκαμε εμείς οι λαοί, εμείς οι απλοί άνθρωποι, να σώσουμε τις τράπεζες μέσα από την φορολογία. Δηλαδη αυτό το κακο που προκλήθηκε από την διαφθορά και το φαγοπότι των Τραπεζιτών κληθήκαμε εμείς να το διορθώσουμε. Η ιδέα να αλλάξει η δομή του ευρώ δεν τους πέρασε από το μυαλό.

Η απάτη λοιπόν των τραπεζών είναι αυτή που μας οδήγησε στην λιτότητα και η πλημμελής κατασκευή του ευρώ. Άλλα αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα. Αλλά αυτή είναι η αλήθεια και όχι αυτό που λένε ότι τα κράτη υπήρξαν διεφθαρμένα.

Ακριβώς αυτός είναι και ο λόγος που το χρέος είναι παράνομο, και ακριβώς αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να αντιδράσουμε στους πλειστηριασμούς των σπιτιών του κόσμου. Ο τρώσας και ιάσεται.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

























Οσκαρ Λαφοντέν: Απορώ γιατί μένετε στο ευρώ

Κυριακή, 15/05/2016 - 07:05
INFOWAR

Συντάκτης: Άρης Χατζηστεφάνου

"Το ευρώ ντοπάρει τα εθνικιστικά κόμματα της Ευρώπης"
Οσκαρ Λαφοντέν

Μια βασική αρχή της δημοσιογραφίας λέει ότι δεν πρέπει να «σκοτίζεις» τους αναγνώστες σου με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις για να προετοιμάσεις ένα θέμα. Αν πρέπει να περάσεις 12 ώρες σε μια συνοριακή γραμμή για μια έρευνα ή να διασχίσεις ένα ποτάμι για να βγάλεις μια φωτογραφία… είναι δικό σου πρόβλημα. Μερικές φορές όμως οι δυσκολίες είναι τόσο στενά συνδεδεμένες με το θέμα σου, που αποτελούν τμήμα της είδησης.

Η συνέντευξη με τον Οσκαρ Λαφοντέν για τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ«This is not a coup» είχε τέτοια χαρακτηριστικά.

Η πρώτη μας απόπειρα, πριν από μερικούς μήνες, να συναντηθούμε κοντά στη Φρανκφούρτη ακυρώθηκε εξαιτίας της μεγαλύτερης απεργίας που είχε πραγματοποιήσει η «Λουφτχάνσα» τις τελευταίες δεκαετίες.

Οι Γερμανοί εργαζόμενοι ζούσαν σε μια χώρα που συσσώρευε εκρηκτικά πλεονάσματα, αλλά έβλεπαν τους μισθούς τους να παγώνουν ή και να μειώνονται. Παραδόξως αυτή ήταν και η πρώτη ερώτηση που ήθελα να απευθύνω στον Γερμανό πρώην υπουργό Οικονομικών:

Πώς βοήθησε το πάγωμα των γερμανικών μισθών την ανταγωνιστικότητα των γερμανικών προϊόντων και πώς αυτό το χάσμα ανταγωνιστικότητας μετατράπηκε σε ελλείμματα και χρέη για τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Η ερώτηση όμως δεν τέθηκε ποτέ.

Το δεύτερο ραντεβού δόθηκε στο Παρίσι για το πρωινό της 14ης Νοεμβρίου του 2015. Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ πως μία ημέρα νωρίτερα -ακριβώς τη στιγμή που οι ρόδες του αεροπλάνου μου ακουμπούσαν τον αεροδιάδρομο- μια ομάδα από ισλαμοφασίστες θα έσπερνε τον τρόμο στο θέατρο του Μπατακλάν και σε άλλες περιοχές της γαλλικής πρωτεύουσας.

Η Ευρώπη γνώριζε το αληθινό πρόσωπο ενός τέρατος που και η ίδια είχε εκθρέψει προσφέροντας οπλισμό σε εξτρεμιστές μαχητές και συμμετέχοντας σε στρατιωτικές εισβολές και βομβαρδισμούς από τη Λιβύη μέχρι το Αφγανιστάν και από το Μάλι μέχρι τη Συρία. Σίγουρα ο Οσκαρ Λαφοντέν θα είχε πολλά να σχολιάσει για αυτή την Ευρώπη, που εξάγει τρόμο και κλείνει τα σύνορά της στα θύματα των πολεμικών συγκρούσεων που η ίδια πυροδοτεί. Προτίμησε όμως, όπως ήταν φυσικό, να μην ταξιδέψει στη Γαλλία υπό αυτές τις συνθήκες.

Αν προσθέσει κανείς σε αυτές τις περιπέτειες και μια τρίτη αποστολή στη Φρανκφούρτη –στην οποία ήταν άρρωστος και δεν μπορούσε να μας μιλήσει– η συνέντευξη μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί καταραμένη.

Και εκείνη ακριβώς τη στιγμή που έσβηνε η ελπίδα να τον συναντήσουμε πριν ολοκληρωθούν τα γυρίσματα του «This is not a coup», ο Λαφοντέν αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα. Προσκεκλημένος του καθηγητή Κώστα Λαπαβίτσα για τα εγκαίνια του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής, πέρασε δύο ημέρες στη Θεσσαλονίκη και κατάφερε επιτέλους να απαντήσει στις ερωτήσεις μας.

Σαν να γνώριζε από καιρό τι θα τον ρωτούσαμε, ξεκίνησε μάλλον απολογητικά για το γεγονός ότι ήταν ένας από τους υπουργούς Οικονομικών που έβαλαν την υπογραφή τους για τη δημιουργία της ευρωζώνης: «Υποστήριξα το ευρώ ως πρόεδρος του SPD γιατί ήμουν της γνώμης ότι θα ήταν δυνατό να συντονίσω το μισθολογικό κόστος [την αύξηση των μισθών] σε όλες τις χώρες. Εάν δεν συντονιστεί -αυτό το λέμε εδώ και είκοσι χρόνια- δεν μπορεί να υπάρξει ευρωζώνη». Σήμερα ο Λαφοντέν πιστεύει ότι το ενιαίο νόμισμα έβλαψε τα συμφέροντα των εργαζομένων σε όλες τις χώρες.

«Στο ταξικό σύστημα όπου ζούμε», μας εξήγησε, «οι χαμένοι (της ευρωζώνης) είναι οι εργάτες και οι συνταξιούχοι, δηλαδή οι άνθρωποι που έχουν μικρό εισόδημα από παροχές. Και αυτό ισχύει και στη Γερμανία». Παρ' όλα αυτά το ηγετικό στέλεχος του Κόμματος της Αριστεράς (Die Linke) επισημαίνει ότι το βάρος δεν μοιράστηκε ισόποσα σε όλους τους λαούς. «Ιδιαίτερα χάνουν οι χώρες ή οι οικονομίες των λαών οι οποίες μ’ ένα ισχυρό νόμισμα δεν ευημερούν. »Αυτές είναι οι χώρες του Νότου, κυρίως η Ελλάδα, η Ιταλία επίσης, η Ισπανία, η Πορτογαλία. Και γι' αυτό είναι αξιοπερίεργο για μένα το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις, σ’ αυτές τις χώρες, παραμένουν υπάκουα εντός του συστήματος του ευρώ».

Η ανάλυση του Οσκαρ Λαφοντέν οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η πρόσφατη κρίση στην ευρωζώνη οφείλεται και σε δομικές ανωμαλίες του ευρωσυστήματος. «Υπάρχει ένα δομικό πρόβλημα», μας εξηγεί και συνεχίζει: «Υπάρχει ένας βασικός κανόνας τον οποίο δεν επιτρέπεται να παραβλέψουμε. Αυτός ο βασικός κανόνας λέει πως μια ισχυρή οικονομία χρειάζεται ένα ισχυρό νόμισμα και μια αδύναμη οικονομία χρειάζεται ένα αδύναμο νόμισμα».

Ο Λαφοντέν αποτελεί τα τελευταία χρόνια μια από τις πιο προβεβλημένες προσωπικότητες μιας ομάδας πανεπιστημιακών, δημοσιογράφων και πολιτικών που προτείνουν την επιστροφή σε ένα σύστημα σταθερών αλλά προσαρμοζόμενων ισοτιμιών, που θα αντικαταστήσει τον στρεβλό μηχανισμό της ευρωζώνης. Η σκέψη του πριν από μερικές δεκαετίες θα τον κατέτασσε στα συντηρητικά στελέχη της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας (της οποίας άλλωστε ηγούνταν, ως επικεφαλής του SPD).

Σήμερα, με την απόλυτη κυριαρχία των νεοφιλελεύθερων δογμάτων -ακόμη και στο εσωτερικό κομμάτων της ευρωπαϊκής Αριστεράς- ο ίδιος άνθρωπος θεωρείται «αντάρτης» του Die Linke. Εχει όμως το θάρρος να ανοίγει μια συζήτηση που για δεκαετίες θεωρούνταν ταμπού.

Και αν μας παίδεψε λίγο περισσότερο για να τον συναντήσουμε… χαλάλι του.

* Η συνέντευξη του Οσκαρ Λαφοντέν περιλαμβάνεται στο ντοκιμαντέρ «This is not a coup», που κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες σε αίθουσες στην Ελλάδα και την Κύπρο.

Αναδημοσίευση από την efsyn


Info

►Παρακολουθήστε

«Ποιο το μέλλον της Ευρώπης;»

Οι τοποθετήσεις του Κώστα Λαπαβίτσα και του Οσκαρ Λαφοντέν στα εγκαίνια του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής (αναζητήστε το στο info-war.gr)

Handelsblatt: Ο Γιούνκερ θέλει να καταργήσει την τρόικα

Κυριακή, 01/02/2015 - 21:26

Δημοσίευμα στην ιστοσελίδα της γερμανικής οικονομικής εφημερίδας Handelsblatt με τίτλο «ο Γιούνκερ θέλει να καταργήσει την τρόικα», αναφέρει ότι ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ επιθυμεί την κατάργηση της τρόικας για την Ελλάδα, τονίζοντας μάλιστα ότι «πρέπει άμεσα να βρεθεί μία εναλλακτική λύση».

Σελίδα 1 από 2