ΜΑΡΙΑ ΨΑΡΑ

Η άρνηση κράτους μέλους να αναγνωρίσει την αλλαγή ονόματος και φύλου που έχει πραγματοποιηθεί νομίμως σε άλλο κράτος μέλος είναι αντίθετη προς τα δικαιώματα των πολιτών της Ένωσης.

Αυτό αποφάσισε το Δικαστήριο της ΕΕ. Συγκεκριμένα, το Δικαστήριο έκρινε ότι αντιβαίνει στο δίκαιο της Ένωσης ρύθμιση κράτους μέλους η οποία δεν επιτρέπει  την αναγνώριση και την καταχώρηση, στη ληξιαρχική πράξη γέννησης υπηκόου του εν λόγω κράτους  μέλους, της αλλαγής ονόματος και ταυτότητας φύλου τα οποία αυτός απέκτησε νομίμως σε άλλο κράτος  μέλος, εν προκειμένω στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση που η αίτηση αναγνώρισης  της αλλαγής αυτής υποβλήθηκε μετά την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ένωση.

Το Δικαστήριο διευκρινίζει ότι η άρνηση κράτους μέλους να αναγνωρίσει αλλαγή ταυτότητας  φύλου που αποκτήθηκε νομίμως σε άλλο κράτος μέλος εμποδίζει την άσκηση του δικαιώματος ελεύθερης  κυκλοφορίας και διαμονής. Το φύλο, όπως και το όνομα, αποτελεί θεμελιώδες στοιχείο της προσωπικής  ταυτότητας. Η διαφορά μεταξύ των ταυτοτήτων που προκύπτει από μια τέτοια άρνηση αναγνώρισης δημιουργεί  δυσχέρειες ως προς την απόδειξη της ταυτότητας του ενδιαφερόμενου προσώπου στην καθημερινή ζωή, καθώς  και σοβαρά προβλήματα επαγγελματικής, διοικητικής και ιδιωτικής φύσεως. 

Τέλος, το Δικαστήριο κρίνει ότι αυτή η άρνηση αναγνώρισης και το γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο πρόσωπο  αναγκάζεται να κινήσει νέα διαδικασία αλλαγής ταυτότητας φύλου στο κράτος μέλος καταγωγής, με  αποτέλεσμα να εκτίθεται στον κίνδυνο να καταλήξει η διαδικασία αυτή σε λύση διαφορετική από την  υιοθετηθείσα εκ μέρους των αρχών του κράτους μέλους που ενέκριναν νομίμως την αλλαγή ονόματος και  ταυτότητας φύλου, δεν δικαιολογούνται. Στο πλαίσιο αυτό, το Δικαστήριο υπενθυμίζει επίσης ότι από τη  νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου προκύπτει ότι τα κράτη υποχρεούνται  να προβλέπουν σαφή και προβλέψιμη διαδικασία για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, η οποία να  καθιστά δυνατή την αλλαγή φύλου. 

Η προσφυγή ανήκει σε έναν Ρουμάνο πολίτη ο οποίος καταχωρήθηκε κατά τη γέννησή του στη Ρουμανία ως θήλυ. 

Αφού μετοίκησε με τους γονείς του στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2008, απέκτησε τη βρετανική ιθαγένεια, διατηρώντας  παράλληλα τη ρουμανική του ιθαγένεια. Στη χώρα αυτή, όπου και κατοικεί, άλλαξε, το 2017, το όνομά του και την  προσφώνησή του από το θηλυκό στο αρσενικό γένος και απέκτησε, το 2020, την εκ του νόμου αναγνώριση της  ανδρικής ταυτότητας φύλου του. 

Τον Μάιο του 2021, βάσει δύο εγγράφων που του χορηγήθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο και τα οποία  πιστοποιούσαν τις αλλαγές αυτές, ο εν λόγω πολίτης ζήτησε από τις ρουμανικές διοικητικές αρχές να  καταχωρίσουν στη ληξιαρχική πράξη γέννησής του τα στοιχεία σχετικά με την αλλαγή του ονόματος, του φύλου  και του προσωπικού αριθμού ταυτοποίησής του, προκειμένου αυτά να αντιστοιχούν στο αρσενικό φύλο.  Επιπλέον, ζήτησε την έκδοση νέου πιστοποιητικού γέννησης με τα νέα αυτά στοιχεία. 

Ωστόσο, οι ρουμανικές αρχές απέρριψαν τις αιτήσεις αυτές καλώντας τον ενδιαφερόμενο να κινήσει νέα  διαδικασία αλλαγής ταυτότητας φύλου ενώπιον των ρουμανικών δικαστηρίων. Στηριζόμενος στο δικαίωμά του να  κυκλοφορεί και να διαμένει ελεύθερα στο έδαφος της Ένωσης, ο ενδιαφερόμενος πολίτης ζήτησε από δικαστήριο  του Βουκουρεστίου να διατάξει τη διόρθωση της ληξιαρχικής πράξης γέννησής του ώστε να είναι σύμφωνη με το  νέο του όνομα και την ταυτότητα φύλου του, η οποία αναγνωρίστηκε οριστικά στο Ηνωμένο Βασίλειο.  

Το αιτούν δικαστήριο ερωτά το Δικαστήριο αν η εθνική ρύθμιση στην οποία στηρίζεται η απορριπτική απόφαση  των ρουμανικών αρχών είναι σύμφωνη με το δίκαιο της Ένωσης και αν το Brexit ασκεί οποιαδήποτε επιρροή στη  διαφορά.

Πηγή: efsyn.gr

To Δικαστήριο της ΕΕ (ΔΕΕ) έκρινε σήμερα ότι η Ουγγαρία παρεμποδίζει αδικαιολόγητα τη δυνατότητα υποβολής αίτησης ασύλου στο έδαφός της και ότι η ανάθεση των αιτήσεων διεθνούς προστασίας στην ουγγρική πρεσβεία στο Βελιγράδι και το Κίεβο, αποτελεί παραβίαση του κοινοτικού δικαίου.

«Εξαρτώντας τη δυνατότητα υποβολής αίτησης διεθνούς προστασίας από την προηγούμενη υποβολή δήλωσης προθέσεων σε πρεσβεία που βρίσκεται σε τρίτη χώρα, η Ουγγαρία παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το δίκαιο της Ένωσης», αναφέρει η απόφαση του ΔΕΕ.

Το 2020, κατόπιν της εμφάνισης της πανδημίας Covid-19, η Ουγγαρία εξέδωσε νέο νόμο ο οποίος επιβάλλει σε ορισμένους υπηκόους τρίτων χωρών ή ανιθαγενείς που βρίσκονται στο έδαφός της ή παρουσιάζονται στα σύνορά της και επιθυμούν να τύχουν διεθνούς προστασίας να ακολουθήσουν προηγούμενη διαδικασία. Η ρύθμιση αυτή απαιτεί να μεταβούν τα ως άνω πρόσωπα στην ουγγρική πρεσβεία στο Βελιγράδι (Σερβία) ή στο Κίεβο (Ουκρανία) προκειμένου να υποβάλουν εκεί αυτοπροσώπως δήλωση προθέσεων σχετικά με την υποβολή αίτησης διεθνούς προστασίας. Κατόπιν εξέτασης της δήλωσης αυτής, οι αρμόδιες ουγγρικές αρχές δύνανται να αποφασίσουν να χορηγήσουν ταξιδιωτικό έγγραφο στους εν λόγω υπηκόους τρίτης χώρας ή ανιθαγενείς, το οποίο επιτρέπει την είσοδό τους στην Ουγγαρία προκειμένου να υποβάλουν στο κράτος μέλος αυτό αίτηση διεθνούς προστασίας.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θεώρησε ότι η Ουγγαρία, θεσπίζοντας τις διατάξεις αυτές, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το δίκαιο της Ένωσης και ειδικότερα από την οδηγία σχετικά με κοινές διαδικασίες για τη χορήγηση και ανάκληση του καθεστώτος διεθνούς προστασίας. Για τον λόγο αυτό η Επιτροπή άσκησε προσφυγή λόγω παραβάσεως ενώπιον του Δικαστηρίου της ΕΕ.

Με τη σημερινή του απόφαση, το ΔΕΕ αποφαίνεται ότι η Ουγγαρία, εξαρτώντας τη δυνατότητα ορισμένων υπηκόων τρίτων χωρών ή ανιθαγενών που βρίσκονται στο έδαφος ή στα σύνορά της να υποβάλουν αίτηση διεθνούς προστασίας από την προηγούμενη υποβολή δήλωσης προθέσεων σε ουγγρική πρεσβεία η οποία βρίσκεται σε τρίτη χώρα και από τη χορήγηση ταξιδιωτικού εγγράφου που επιτρέπει την είσοδό τους στο ουγγρικό έδαφος, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το δίκαιο της ΕΕ.

Ειδικότερα, το γεγονός ότι το ουγγρικό δίκαιο προβλέπει υποχρέωση των προσώπων αυτών να απευθυνθούν αρχικώς στις ουγγρικές πρεσβείες στο Βελιγράδι ή στο Κίεβο δεν τα εξομοιώνει με πρόσωπα που υποβάλλουν απλώς αίτηση διπλωματικού ή εδαφικού ασύλου σε αντιπροσωπεία στην αλλοδαπή, αίτηση ως προς την οποία η οδηγία δεν εφαρμόζεται.

Το Δικαστήριο επισημαίνει ότι η προϋπόθεση σχετικά με την προηγούμενη υποβολή δήλωσης προθέσεων δεν προβλέπεται στην οδηγία και αντιβαίνει στον σκοπό της που συνίσταται στη διασφάλιση πραγματικής, ευχερούς και ταχείας πρόσβασης στη διαδικασία χορήγησης διεθνούς προστασίας.

Επιπλέον, κατά το Δικαστήριο, η ρύθμιση αυτή στερεί από τους ενδιαφερόμενους υπηκόους τρίτων χωρών ή ανιθαγενείς τη δυνατότητα να απολαύουν πράγματι του δικαιώματός τους να ζητήσουν άσυλο από την Ουγγαρία, όπως το δικαίωμα αυτό κατοχυρώνεται στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

To Δικαστήριο εκτιμά ότι ο προβλεπόμενος περιορισμός δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από τον σκοπό προστασίας της δημόσιας υγείας και, ειδικότερα, από την καταπολέμηση της εξάπλωσης της Covid-19, όπως προέβαλε η Ουγγαρία.

To Δικαστήριο διαπιστώνει ότι η υποχρέωση μετάβασης σε πρεσβεία στην αλλοδαπή, με αποτέλεσμα να εκτίθενται ενδεχομένως οι υπήκοοι τρίτων χωρών ή οι ανιθαγενείς στον κίνδυνο να προσβληθούν από τη νόσο Covid-19, την οποία θα μπορούσαν στη συνέχεια να μεταδώσουν στην Ουγγαρία, δεν μπορεί να θεωρηθεί μέτρο κατάλληλο για την καταπολέμηση της εξάπλωσης της πανδημίας.

Εξάλλου, η διαδικασία που θέσπισε η Ουγγαρία αποτελεί προδήλως δυσανάλογη προσβολή του δικαιώματος των αιτούντων διεθνή προστασία να υποβάλουν αίτηση χορήγησης διεθνούς προστασίας ήδη κατά την άφιξή τους στα ουγγρικά σύνορα.

Τέλος, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι το εν λόγω κράτος μέλος δεν απέδειξε ότι δεν μπορούσαν να ληφθούν άλλα μέτρα δυνάμενα να επιτύχουν τον κατάλληλο συμβιβασμό μεταξύ, αφενός, της αποτελεσματικότητας του δικαιώματος κάθε υπηκόου τρίτης χώρας ή ανιθαγενούς να υποβάλει αίτηση διεθνούς προστασίας στο έδαφος ή στα σύνορα της Ουγγαρίας και, αφετέρου, της καταπολέμησης των μεταδοτικών ασθενειών.

Με χρονικό ενός προκαθορισμένου εγκλήματος μοιάζει η πολύνεκρη τραγωδία με τη μετωπική σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη όσο περνούν οι ώρες και βγαίνουν στην επιφάνεια περισσότερες πληροφορίες και «ευαίσθητες» αποκαλύψεις για το περιστατικό και τους υπευθύνους. 

Στην προκειμένη, η ΕΕ «καρφώνει» την Ελλάδα για το ζήτημα της υποβάθμισης των σιδηροδρόμων, αναδεικνύοντας τις εγκληματικές κυβερνητικές ευθύνες, αφού παρά τα εκατομμύρια ευρώ με τη μορφή επιχορηγήσεων από τα ευρωπαϊκά ταμεία για την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας, η κατάσταση παρέμενε ίδια μέχρι και σήμερα. Χαρακτηριστικά, ευρωπαϊκές πηγές αναφέρουν ότι η ΕΕ «έσυρε» τη χώρα μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, μία εβδομάδα νωρίτερα, για μη τήρηση των κανόνων αναφορικά με τις σιδηροδρομικές μεταφορές.

Πηγές από την αρμόδια διεύθυνση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η οποία πριν από μία εβδομάδα, στις 15 Φεβρουαρίου, ανακοίνωσε την απόφαση της να παραπέμψει την Ελλάδα στο Δικαστήριο της Ε.Ε. λόγω μη τήρησης των κανόνων για τις σιδηροδρομικές μεταφορές στην Ε.Ε. κάνουν λόγω για εγκληματική ευθύνη των εποπτικών αρχών και επισημαίνουν ότι η Ε Ε. έχει πληρώσει εκατοντάδες εκατομμύρια για να γίνει ασφαλής η διπλή σιδηροδρομική γραμμή όπου δεν θα κατευθύνεται  το ένα  τρένο ο απέναντι στο άλλο.

«Είναι εξωφρενικό να μη λειτουργεί η τηλεματική, για την οποία η Ένωση έχει δώσει εκατομμύρια και κανείς να μην το ελέγχει αυτό» αναφέρουν ευρωπαϊκές πηγές. 

Πηγή: efsyn.gr

Το Δικαστήριο της ΕΕ καταδίκασε σήμερα την Πολωνία να καταβάλει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ημερήσιο πρόστιμο 1.000.000 ευρώ, για την παράλειψη αναστολής των διατάξεων της εθνικής νομοθεσίας που αφορούν τους τομείς δικαιοδοσίας του Πειθαρχικού Τμήματος του Ανώτατου Δικαστηρίου.

«Η συμμόρφωση με τα προσωρινά μέτρα που διατάχθηκαν στις 14 Ιουλίου 2021 είναι απαραίτητη προκειμένου να αποφευχθεί σοβαρή και ανεπανόρθωτη βλάβη στην έννομη τάξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στις αξίες στις οποίες βασίζεται η Ένωση, ιδίως σε αυτήν του κράτους δικαίου», τονίζει στην ανακοίνωσή του το Δικαστήριο της ΕΕ.

Υπό το πρίσμα των συνθηκών της υπόθεσης και της ικανότητας πληρωμής της Πολωνίας, ο Αντιπρόεδρος του Δικαστηρίου της ΕΕ, διέταξε την Πολωνία να καταβάλει στην Επιτροπή περιοδική χρηματική ποινή ύψους 1.000.000 ευρώ την ημέρα, από την ημερομηνία κατά την οποία η σημερινή διαταγή κοινοποιήθηκε σε αυτήν και έως ότου το εν λόγω κράτος μέλος συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη διάταξη της 14ης Ιουλίου 2021 ή, εάν δεν το πράξει, μέχρι την ημερομηνία έκδοσης της τελεσίδικης απόφασης.

Το λουκέτο στην ΕΡΤ, στις 11 Ιουνίου 2013, εξετάζεται από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Μετά την αποδοχή της σχετικής προσφυγής που κατέθεσε η ΠΟΣΠΕΡΤ, το Δικαστήριο καλεί την ελληνική κυβέρνηση «να υποβάλει δήλωση γεγονότων με γραπτές παρατηρήσεις σε σχέση με την αποδεκτότητα και την ουσία της υπόθεσης» ως τις 29 Μαρτίου 2018.
Όπως σημειώνεται στη σχετική ενημέρωση που εστάλη στον δικηγόρο της ΠΟΣΠΕΡΤ, ο αντιπρόεδρος του Δικαστηρίου «θεωρεί την παρούσα έγγραφη προσφυγή ως δυνητική σημαντική υπόθεση που δημιουργεί δεδικασμένο»…

Στην προσφυγή υποστηρίζεται πως «το ολοσχερές κλείσιμο ενός οργανισμού δημόσιας ραδιοτηλεόρασης ισοδυναμεί με παραβίαση της ελευθερίας έκφρασης, που προστατεύεται από το άρθρο 10 της ΕΣΔΑ, εφόσον παίρνει τη μορφή μιας κρατικής ενέργειας και όχι μόνο μιας απλής παράλειψης να εκπληρώσει μία θετική υποχρέωση». Στο έγγραφο υπάρχει επίκληση δημοσιευμάτων των εφημερίδων, μεταξύ αυτών και του «Π», για το μόρφωμα της ΝΕΡΙΤ, όπως και των δηλώσεων του Ροδόλφου Μορώνη, σημερινού αντιπροέδρου του ΕΣΡ, αναπληρωτή προέδρου-διευθύνοντος συμβούλου της ΝΕΡΙΤ, για τις παρεμβάσεις της πρώην υπουργού Επικρατείας Σοφίας Βούλτεψη στην εταιρεία.



Η σημερινή διοίκηση της ΕΡΤ, υπό τον Βασίλη Κωστόπουλο, έχει θέσει σε υψηλή προτεραιότητα την εκδίκαση της υπόθεσης και βρίσκεται σε επικοινωνία με την EBU (Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση), η οποία καλείται να τοποθετηθεί στην υπόθεση.

Ο Βασίλης Κωστόπουλος ήταν από τα λίγα στελέχη της ΕΡΤ που αρνήθηκαν προσωπικά στον Γκίκα Μάναλη να συνδράμουν στη λειτουργία της ΔΤ και αργότερα της ΝΕΡΙΤ. Σε πολιτικό επίπεδο, η επικείμενη συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επαναφέρει το ζήτημα του λουκέτου στην ΕΡΤ, το οποίο υποστήριξαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, και επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπιστεί τη λειτουργία των κρατικών ΜΜΕ.






πηγή ://www.typologies.gr

Το Βέλγιο προσέφυγε επίσημα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (CJUE) ζητώντας του να επαληθεύσει εάν η συμφωνία ελεύθερου εμπορίου ανάμεσα στην ΕΕ και τον Καναδά, η CETA, συνάδει με το ευρωπαϊκό δίκαιο, έγινε σήμερα γνωστό από το δικαστήριο.

«Το αίτημα γνώμης κατατέθηκε την Πέμπτη στο τέλος του απογεύματος», ανέφερε εκπρόσωπος του δικαστηρίου στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Η βελγική ομοσπονδιακή κυβέρνηση είχε δεσμευθεί τον Οκτώβριο του 2016 ότι θα ζητούσε τη γνώμη του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, ενώπιον του κοινοβουλίου της γαλλόφωνης περιοχής της Βαλονίας που είχε αντιτεθεί τότε στη συμφωνία, μπλοκάροντας την υπογραφή της από την ΕΕ.

Το αίτημα αφορά, όπως είχε ανακοινώσει τότε το Βέλγιο, «τη συμβατότητα του δικαιοδοτικού συστήματος επενδύσεων ("ICS") με τις ευρωπαϊκές συνθήκες», διευκρίνισε την Τετάρτη ο βέλγος υπουργός Εξωτερικών σε μαι δήλωση με την οποία ανακοινωνόταν το αίτημα αυτό.

Το ICS είναι ένα σύστημα διευθέτησης των διαφορών ανάμεσα στα κράτη και στους επενδυτές. Αποτελεί το πρώτο στάδιο ενόψει της εγκαθίδρυσης ενός πολυμερούς δικαστηρίου επενδύσεων το οποίο η ΕΕ φιλοδοξεί να δημιουργήσει εντέλει στο σύνολο των συμφωνιών της ελεύθερου εμπορίου προκειμένου να διευθετεί τις συγκρούσεις.

Η δυνατότητα που δίνεται, στις εμπορικές συμφωνίες, σε μια πολυεθνική εταιρία που επενδύει στο εξωτερικό να καταθέτει προσφυγή εναντίον ενός κράτους που υιοθετεί μια δημόσια πολιτική αντίθετη με τα συμφέροντά της, προκειμένου να ζητήσει αποζημίωση, επικρίνεται έντονα από ορισμένες μκο.

Ο μηχανισμός αυτός επέτρεψε για παράδειγμα στη Philip Morris να προσαγάγει την Ουρουγουάη για την αντικαπνιστική πολιτική της ή στον μεταλλευτικό γίγαντα Oceanagold να προσαγάγει το Σαλβαδόρ επειδή αρνήθηκε να του δώσει άδεια εκμετάλλευσης για περιβαλλοντικούς λόγους.

Το Δικαστήριο θα χρειαστεί τουλάχιστον 18 μήνες προκειμένου να εκδώσει τη γνώμη του.

Η CETA θα τεθεί εν μέρει και προσωρινά σε ισχύ στις 21 Σεπτεμβρίου 2017, αλλά δεν πρόκειται να εφαρμοστεί στο σύνολό της παρά μόνον όταν υπογραφεί από το σύνολο των κοινοβουλίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια διαδικασία που θα χρειαστεί ακόμη πολλούς μήνες.

«Οι όροι τους οποίους αφορά το αίτημα γνώμης του Βελγίου αποκλείονται ωστόσο από αυτήν την προσωρινή εφαρμογή», διευκρίνισε το υπουργείο Εξωτερικών.




ΑΠΕ

Την ευρωπαϊκή οδηγία του 2006 που υποχρέωνε τα κράτη μέλη σε προσωρινή αποθήκευση προσωπικών δεδομένων για έξι μήνες ανέτρεψε χθες το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, με το σκεπτικό ότι περιορίζει σοβαρά τα ατομικά δικαιώματα, μεταδίδει η deutsche welle.