Η ομαδική ”Modern Love” (H αγάπη στα χρόνια της ψυχρής οικειότητας)παρουσιάζεται στο ΕΜΣΤ από τις 18 Δεκεμβρίου 2022 έως τις 28 Μαΐου 2023.

Το ”Modern Love” (H αγάπη στα χρόνια της ψυχρής οικειότητας) είναι η επόμενη μεγάλη ομαδική έκθεση του ΕΜΣΤ με την οποία ξεκινά ο χειμερινός-εαρινός εκθεσιακός κύκλος του Μουσείου, που εστιάζει στην ψηφιακή τεχνολογία και στο διαδίκτυο, στην επιρροή τους στις σύγχρονες κοινωνίες και στη σχέση τους με την εργασία, το σώμα και τον λόγο.

Το ”Modern Love”, σε επιμέλεια της Κατερίνας Γρέγου, καλλιτεχνικής διευθύντριας του ΕΜΣΤ, είναι μια έκθεση για την αγάπη και τους στενούς ανθρώπινους δεσμούς στα χρόνια του ύστερου καπιταλισμού, της παγκοσμιοποίησης, της ψηφιακής διασύνδεσης και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Διερευνά πώς η ψηφιακή τεχνολογία και η σύγχρονη οικονομία έχουν μετασχηματίσει το συναίσθημα και τις κοινωνικές σχέσεις και πώς η εμπειρία του εικονικού καταλύει τα όρια μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου.
Εξετάζει πώς το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν, από τη μία, διευκολύνει την έκφραση διαφορετικών ταυτοτήτων και εναλλακτικών τρόπων ύπαρξης και κατασκευής του εαυτού και πώς, από την άλλη, παίζουν επιβαρυντικό ρόλο στην καλλιέργεια παθολογιών, όπως ο ναρκισσισμός, η εμμονή αυτοπροβολής, η ψηφιακή εξάρτηση και η εμπορευματοποίηση του συναισθήματος.

Μελετά πώς η διαπλοκή της πραγματικότητας, του εικονικού και της φαντασίας, δημιουργεί πολύπλοκες ψυχολογικές και διαπροσωπικές καταστάσεις και εμπλοκές. Καταγράφει κοινωνικά πρότυπα και προκλήσεις καθώς και τις δυνατότητες που παρουσιάζει το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσον αφορά τις πιο οικείες και κοντινές μας σχέσεις.

Είναι μια έκθεση για την ενσώματη εμπειρία του ψηφιακού και την ασώματη εμπειρία της εγγύτητας στη σημερινή εποχή, μετά την πανδημία, στα χρόνια των ψυχρών οικειοτήτων. Η έκθεση δανείζεται τον υπότιτλό της από το βιβλίο της Eva Illouz, Cold Intimacies: The Making of Emotional Capitalism, που αναλύει πώς οι σύγχρονες στενές, οικείες σχέσεις καθορίζονται όλο και περισσότερο από οικονομικά και πολιτικά μοντέλα διαπραγμάτευσης και ανταλλαγής.

Συμμετέχουν 24 καλλιτέχνες από 14 χώρες. Η έκθεση είναι προϊόν μιας συνεχιζόμενης έρευνας και έρχεται στο ΕΜΣΤ μετά από παρουσιάσεις στο Museum für Neue Kunst | Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Φράιμπουργκ στη Γερμανία, στην Kunsthalle του Ταλίν, στο IMPAKT Media Organization και το Μουσείο Centraal στην Ουτρέχτη. Για το ΕΜΣΤ η έκθεση έχει διευρυνθεί και έχουν προστεθεί Έλληνες και διεθνείς καλλιτέχνες. Οι περισσότεροι εκ των τελευταίων παρουσιάζουν το έργο τους για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Την έκθεση θα συνοδεύει δίγλωσσος κατάλογος σχεδιασμένος από τη Rafaela Drazic, σε επιμέλεια Κατερίνας Γρέγου και Θεόφιλου Τραμπούλη. Ο κατάλογος θα παρουσιαστεί σε ειδική εκδήλωση τον Ιανουάριο. Στα εγκαίνια της έκθεσης θα παρουσιαστεί στις 21.00 η περφόρμανς της Marijke De Roover, Live, Laugh, Limerence (Μια όπερα buffa σε τέσσερις πράξεις), στον εκθεσιακό χώρο του ισογείου του Μουσείου.

Η οπερατική αυτή παράσταση είναι ένα δηκτικό σχόλιο για τον τρόπο με τον οποίο χορογραφούμε και οργανώνουμε πολιτισμικά την αναπαράσταση της αγάπης μέσα από ετεροκανονικές δομές. Το έργο αξιοποιεί με απολαυστικό τρόπο όλα τα κλισέ των ρομαντικών κομεντί, του μουσικού θεάτρου, της όπερας, του καραόκε και του Hollywood.

Τη μεγάλη αυτή ομαδική έκθεση θα ακολουθήσει μια σειρά ατομικών εκθέσεων τον Ιανουάριο του 2023, οι οποίες επικεντρώνονται στην επίδραση της ψηφιακής τεχνολογίας, του διαδικτύου, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της οικονομίας που παράγουν στις κοινωνικές σχέσεις και τη σύγχρονη ζωή.

Συντελεστές

Επιμέλεια: Κατερίνα Γρέγου

Καλλιτέχνες:
GABRIEL ABRANTES (1984, US/PT)
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΓΓΕΛΙΔΑΚΗΣ (1968, GR)
MELANIE BONAJO (1978, NL)
CANDICE BREITZ (1978, ZA)
LAURA CEMIN (1992, IT)
BENJAMIN CROTTY (1979, US)
ΚΥΡΙΑΚΗ ΓΟΝΗ (1982, GR)
DAVID HAINES (1969, UK)
JULIET JACQUES (1981, UK)
SANAM KHATIBI (1979, IR/BE)
MAHMOUD KHALED (1982, EG)
DURAN LANTINK (1988, NL)
ARIANE LOZE (1988, BE)
ΜΑΡΙΑ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ (1989, GR)
LAUREN LEE MCCARTHY (1987, US)
KYLE MCDONALD (1985, US)
MARGE MONKO (1976, EE)
ΕΥΑ ΠΑΠΑΜΑΡΓΑΡΙΤΗ (1987, GR)
PETER PUKLUS (1980, RO/HU)
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΡΙΝΟΣ (1977, GR)
MARIJKE DE ROOVER (1990, GR)
MARGARET SALMON (1975, US/UK)
HANNAH TOTICKI (1984, DK)
ISTVÁN ZSÍROS (1985, HU)

Εισιτήρια

Τιμές:
Γενική είσοδος:
Κανονικό: 8€,  Μειωμένο(*): 4€ 

100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή

ΕΚΘΕΣΗ «ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ: Τεκμήρια και μνήμες».

ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ

Η συμπλήρωση το 2022 των 100 χρόνων απο τη Μικρασιατική καταστροφή αποτελεί για το Βόλο, την πόλη που υποδέχθηκε  τον μεγαλύτερο αριθμό μικρασιατών προσφύγων στη Θεσσαλία και την Κεντρική Ελλάδα, ένα κομβικό ιστορικό ορόσημο.

Με αφορμή αυτή τη σημαντικό επέτειο το Μουσείο της Πόλης του Βόλου διοργανώνει, από 16 Δεκεμβρίου 2022 έως 26 Μαρτίου 2023,  μεγάλη περιοδική έκθεση με τίτλο «ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ: Τεκμήρια και μνήμες».

Η έκθεση, μέσα από την παρουσίαση αυθεντικών τεκμηρίων και προφορικών μαρτυρίων επιτυγχάνει να αναδείξει τις ποικίλες πτυχές της περιπέτειας του μικρασιατικού ελληνισμού, αλλά και να συλλέξει και διασώσει  ό,τι έχει ακόμη μείνει από την άυλη και υλική πολιτιστική κληρονομιά της πρώτης γενιάς προσφύγων.

Τα αυθεντικά τεκμήρια από τη ζωή στη Μικρά Ασία και προφορικές μαρτυρίες προσφύγων πρώτης και δεύτερης γενιάς που συγκεντρώθηκαν και παρουσιάζονται είναι το αποτέλεσμα μιας κοπιώδους έρευνας που περιλάμβανε στοχευμένες επαφές για τη συγκέντρωση τεκμηρίων που έφεραν μαζί τους οι πρόσφυγες από την πατρίδα, όπως:

 φωτογραφίες,  ρούχα, αξεσουάρ, στρωσίδια, κεντήματα, εικόνες, ευαγγέλια, κοσμήματα, φυλαχτά, τάματα, είδη καθημερινής χρήσης, πιστοποιητικά ταυτοπροσωπίας, επαγγελματικά εργαλεία, παιχνίδια, διακοσμητικά αντικείμενα, νομίσματα - χαρτονομίσματα, μικροέπιπλα.

Παράλληλα, έγινε συγκέντρωση προφορικών μαρτυριών από τους πρόσφυγες των επόμενων γενιών σχετικές με την οικογένειά τους, τις μνήμες που έχουν παραδοθεί από γενιά σε γενιά για την ιστορία της οικογένειας, την καθημερινή ζωή στον τόπο καταγωγής τους, καθώς και το ταξίδι προς τον Βόλο και την εγκατάσταση στη νέα πατρίδα.

Δεκάδες πρόσφυγες 3^ης και 4^ης γενιάς παραχώρησαν κομμάτια δαντέλας, τμήματα από παλιές ενδυμασίες, φωτογραφίες, στέφανα του γάμου στη γυάλινη θήκη τους, εικόνες, εργαλεία, χάλκινα σκεύη, όλα μικρά, ευτελή τα περισσότερα, σωσμένα με χίλιες δυσκολίες που φυλάσσονται από τους απογόνους των προσφύγων ως πολύτιμοι θησαυροί.

Τα ταπεινά και πολύτιμα τεκμήρια της προσφυγικής ζωής στο Βόλο συνοδεύεουν μοναδικές και συγκινητικές ιστορίες για το παλιό σπίτι, τις δουλειές, τις συνήθειες και τα έθιμα, τον πόλεμο  και το χωρισμό, τις μάχες και τις απώλειες, την άφιξη στη νέα πατρίδα, στέγη, τη δουλειά, τους νέους γείτονες.

Ολα εκείνα που  μεταφέρονται από γενιά σε γενιά και γίνονται οι γέφυρες με τις οποίες διάβηκε κάθε προσφυγική οικογένειας εδώ κι έναν αιώνα.

Η έκθεση πλαισιώνεται από πολυσέλιδο (128σελίδες) καταλόγο με φωτογραφίες των αντικειμένων που έφεραν οι πρόσφυγες από την πατρίδα τους, αλλά και συνεντεύξεις των απογόνων τους, που τα διέσωσαν και τα παραχώρησαν για τις ανάγκες της έκθεσης. Παρουσιάζεται έτσι, για πρώτη φορά σε έντυπη μορφή, ένα σημαντικό σύνολο με εικόνες πολλών και διαφορετικών αντικειμένων, πέραν των θρησκευτικών εικόνων- από τη μικρασιατική πατρίδα συνοδευόμενο από μαρτυρίες – μνήμες για τη ζωή εκεί και το ταξίδι τους στη νέα πατρίδα.

INFO: ΕΚΘΕΣΗ «ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ: Τεκμήρια και μνήμες».

Μουσείο της Πόλης του Βόλου (Φερών 17),

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη έως Κυριακή 10.30 - 13.30 και απογεύματα Τετάρτη &  Παρασκευή 18.00 - 21.00. Δευτέρα κλειστό.

Τηλ. 2421029878, mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., site: http://www.vmoc.gr/

Μικρασιάτες πρόσφυγες στο Βόλο /Σύντομη ιστορική τεκμηρίωση

Ο Βόλος υπήρξε η πόλη που υποδέχθηκε τον μεγαλύτερο αριθμό μικρασιατών προσφύγων στη Θεσσαλία και την Κεντρική Ελλάδα γενικότερα. Σε τρεις βασικούς οικιστικούς πυρήνες στις παρυφές της πόλης, στους συνοικισμούς Ιωλκού, Παλιού Λιμεναρχείου και Νέας Ιωνίας, εγκαταστάθηκαν περίπου 14.000 πρόσφυγες. Πάνω από το 80% των προσφύγων ήταν μικρασιάτες, πολλοί από τους οποίους προωθήθηκαν εκεί μετά από μικρή ενδιάμεση παραμονή στα νησιά του βορείου Αιγαίου, στον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη.

Οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία έφτασαν στην περιοχή σε τρεις φάσεις: Το 1921 ήρθαν 5.300 πρόσφυγες από τη Γιάλοβα, τη Νικομήδεια και την ευρύτερη περιοχή της Προποντίδας. Αρκετοί από αυτούς εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Αλμυρού και ψηλά στην οδό Ιωλκού στο Βόλο. Το 1922, χρονιά της μικρασιατικής καταστροφής, φτάνουν περίπου 12.000 πρόσφυγες.

Το 1924, μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης, οπότε αποφασίζεται η ανταλλαγή των πληθυσμών ανάλογα με το θρήσκευμά τους, εισρέουν στην πόλη 4.022 πρόσφυγες από το εσωτερικό της Μικράς Ασίας (Λυδία, Πισιδία, Πόντο και Καππαδοκία), ενώ αναχωρούν για την Τουρκία οι τελευταίοι μουσουλμάνοι (περίπου 700), που κατοικούσαν στην περιοχή των Παλιών και στα «Γύφτικα», τη γειτονιά κοντά στο Σιδηροδρομικό Σταθμό. Το 1928 απογράφηκαν στη Μαγνησία 13.411 πρόσφυγες, με την αναλογία προσφύγων σε 1.000 κατοίκους να φτάνει τους 212,01.

Στον Βόλο εγκαταστάθηκαν συνολικά 11.945 πρόσφυγες. Το Δημοτικό Συμβούλιο σε συζήτησή του για τον αριθμό των προσφύγων που μπορεί να φιλοξενήσει η πόλη, αποφαίνεται ότι μπορεί έως 6.000 με βάση τον γενικό πληθυσμό, που τότε υπολογιζόταν σε λίγο παραπάνω από 30.000 κατοίκους.

Μικρασιάτες πρόσφυγες στο Βόλο

Μαρτυρίες προσφύγων

l  Ο Παναγιώτης Κατσιρέλος έφτασε μικρό παιδί στο Βόλο και με το πλούσιο συγγραφικό του έργο  καταξιώθηκε ως λογοτέχνης των κατατρεγμένων μικρασιατών στη νέα τους πατρίδα. Ο ίδιος έγραψε:

“Όσοι Ρωμιοί γλίτωσαν […], έφτασαν πρόσφυγες κι έπεφταν στην ποδιά της φτωχής πονεμένης μάνας Ελλάδας, να κλάψουν την τρομάρα τους, το ρημαγδιό τους, τον ορφανεμό τους, τη γύμνια τους, την πείνα τους. Έκλαψαν, έκλαψαν και σπάραξαν. Το δάκρυ καυτό αυλάκωνε τα μάγουλά τους ποτάμι αστέρευτο, ώσπου να μαλακώσει τη θλίψη, να γλυκάνει τον καημό, να δώσει την ηρεμία στην ψυχή. Έπειτα, οι ζωντανοί ετούτοι άνθρωποι, έσφιξαν την καρδιά να παλαίψουν την ανάγκη. Και μάτωσαν και κόπιασαν κι ο ιδρώτας αλμυρός τους τύφλωνε τα μάτια. Ξερίζωσαν τ' αγκάθια εδώ στον Ξηρόκαμπο, μάζεψαν τα κοτρόνια που κατέβαζε από τα πανάρχαια χρόνια ο χείμαρρος Ξεριάς, ο πρώτος Άναυρος του Ιάσονα, έσκα­ψαν τη σκληρή γη του στέρφου τόπου. Και να το θαύμα! Στα τέλη του φθινοπώρου του 1924 φάνηκαν στημένα τα πρώτα «σπίτια» της καινούργιας πατρίδας τους με πισσόχαρτο για στέγη, που οι πρό­σφυγες μέσα από τα χωρίς παντζούρια παράθυρά τους, κοίταζαν τον ελληνικό ουρανό, μ' ελπίδα για τη ζωή. Τα είπανε «ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟ”

Κατσιρέλος Παναγιώτης, Ο προσφυγικός "συνοικισμός": το χρονικό της ίδρυσης στο Βόλο της σημερινής Νέας Ιωνίας, Βόλος 1994, σελ.19

l  Στις 20 Σεπτεμβρίου 1922 στην εφημερίδα «Θεσσαλία» δημοσιεύεται συγκλονιστικό άρθρο του Τάκη Οικονομάκη με τον τίτλο «Το μαύρο κύμα»:

«Την φθινοπωρινήν ηρεμίαν του λιμένος μας ήλθε χθες να ταράξη ένα μεγάλο μαύρο κύμα, κύμα συμφοράς. Εμπήκε μέσα και εξέσπασεν ύστερα εις την παραλίαν από όπου εξεχύθη εις όλην την πόλιν. Και ένα αίσθημα υπερτάτης φρίκης, απεριγράπτου συγκινήσεως, αλλά και οργής τρομεράς συνεκλόνισε τους πάντας.

Το μαύρον αυτό κύμα μάς το απέστειλεν η αντίπερα του Αιγαίου ακτή. Απετελείτο από τα τραγικά θύματα της φρικτής μικρασιατικής συμφοράς, από τα θλιβερά αυτά ναυάγια του ασιατικού Ελληνισμού, τα οποία η θάλασσα εξέβρασε και εις την παραλίαν μας. Υπέρ τους δέκα χιλιάδας πρόσφυγας έφθασαν χθες έως εδώ, αφού εν τω μεταξύ έχουν πλημμυρίση όλα τα νησιά και όλοι οι πλησιέστεροι και κυριώτεροι αιγαιοπελαγικοί λιμένες. Και είναι αυτή η πρώτη φουρνιά που περνάει. Θα την ακολουθήσουν και άλλες, ώστε υπολογίζεται, ότι περί τους πενήντα χιλιάδες πρόσφυγες θα περάσουν από τον λιμένα μας διά να ζητήσουν εις την Θεσσαλίαν καταφύγιον. Το θέαμα των θλιβερών αυτών θυμάτων της φρικτής καταστροφής εσπάραζε την ψυχήν του καθενός. Απεβιβάζοντο και εσταυροκοπούντο, απεβιβάζοντο και εφιλούσαν το χώμα, απεβιβάζοντο και άλλοι έκλαιαν, άλλοι χαμογελούσαν με την εντύπωσιν ότι ετελείωσαν τα απερίγραπτα μαρτύριά των που κατά τον τελευταίον μήνα εδοκίμασαν»

• Η Αϊδινλή Μαρία θυμάται: «Η γιαγιά η Κωνσταντία έλεγε στον άνδρα μου και εγγονό της Παναγιώτη, ότι, όταν τους επιτέθηκαν οι Τούρκοι να τους σκοτώσουν, ο άνδρας της ο Σταύρος, πέταξε κάτω τις λίρες που είχε και οι Τούρκοι τις μάζευαν κι έτσι έφυγαν και γλύτωσαν»

• Η Βαΐτση – Παπαδοπούλου περιγράφει: «Ο πατέρας μου έλεγε χαρακτηριστικά, πως με τους γείτονες Τούρκους είχαν τόσο καλές σχέσεις, που όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν, αγρίεψαν κι είχε δοθεί η εντολή να ετοιμαστούν και να φύγουν, πολλοί από τους γείτονες επέμεναν να παραμείνουν και υπόσχονταν ότι θα τους προστατέψουν. Και ο μεν πατέρας του είχε δελεαστεί από όλο αυτό, ίσως αφέλεια, άγνοια κινδύνου, δεν ξέρω»

 Η Γουργούτη – Μπουρτζή Καλλιόπη λέει: «Ξέρουμε για τον Γιώργο τον Γουργούτη, τον παππού μου, που ήταν στη Σμύρνη, ότι έκανε εννέα παιδιά και ζήσαν εφτά. Ο πατέρας μου πήγαινε στο αγγλικό σχολείο, τον λέγανε Αλέκο και το σπίτι που ζούσαν ήταν δυο γωνίες πάνω από κάποιο θέατρο στη Σμύρνη, κοντά στο λιμάνι. Όταν έγινε η καταστροφή στη Σμύρνη, ο διωγμός, φαίνεται ότι ο παππούς πρόλαβε, πήρε ένα καΐκι και ήρθε στην Ελλάδα»

• Ο Δημάκης Ελευθέριος θυμάται:

«Χωρίς παρατσούκλι δεν μπορούσες να βρεις κανέναν στο Εγγλεζονήσι. Το παρατσούκλι της οικογένειας της γυναίκας μου, που ήταν κι αυτοί απ’ το Εγγλεζονήσι και είχαν επώνυμο Κωνσταντίνου, ήταν «Μπουγάδες». Υπήρχε στο νησί τότε κάποιος Κρέμερ με μεγάλη δύναμη, αρχηγός, πλούσιος, διοικούσε σχεδόν όλο το νησί. Ο παππούς ο Νικόλας Αγνουσιώτης ήταν πολύ ανοιχτός άνθρωπος, δεν είχε καταφέρει τίποτε, αλλά έκανε παιδιά τα οποία γίνανε και εφοπλιστές, της μητέρας μου τ΄ αδέλφια.

Πώς βγήκε το παρατσούκλι. Ο Εγγλέζος ο Κρέμερ είχε λεφτά και μοίραζε. Ο παππούς μου ο Νικόλας, παρόλο που ήταν φτωχός, όποτε πήγαινε στη Σμύρνη έπαιρνε καραμέλες για τα παιδάκια και τα μοίραζε. Μια φορά που έγινε αυτό τού ’παν «Ε, ρε Νικόλα πώς μοιράζεις τα δώρα, σαν να είσαι ο Κρέμερ!». Και έμεινε το παρατσούκλι και τον έλεγαν «Κράμερη» κι η κόρη του «Κραμερίνα».

• Ο Θεραπιώτης Νικόλαος καταθέτει:

«Η γιαγιά μου η Δροσιά και ο παππούς ο Θεράποντας. Ο παππούς βρέθηκε στα Αμελέ Ταμπουρού ( Amele Taburları (τουρκ.) -  τάγματα εργασίας) και δεν ξαναγύρισε ποτέ. (συγκίνηση) Η γιαγιά με τα ορφανά δεν πορεύθηκαν προς τον Ελλαδικό χώρο, αλλά προς την ενδοχώρα της Τουρκίας. Εκεί βέβαια ήταν η καταστροφή τους γιατί όλοι πέθαναν καθ’ οδόν, από αρρώστιες, πείνα, δυστυχία και δίψα γιατί τους οδηγούσαν σε μέρη μη καλλιεργήσιμα, χωρίς νερό και τροφή με αποτέλεσμα τον θάνατο. Ο πατέρας μου κι ο θείος μου, που ήταν οι μεγαλύτεροι, σώθηκαν»

• Η Καφριτσοπούλου - Ευσταθίου Μαρία αφηγείται:

Όταν ήρθε η αποφράς ημέρα της ανταλλαγής, να φύγουν για την άγνωστη πατρίδα, πίστεψαν πως δεν θα ήταν για πάντα και αφήσαν τα σπίτια τους όπως ακριβώς ήταν. Μάζεψαν ότι είχαν να μαζέψουν και μπορούσε να μαζευτεί και ξεκίνησαν. Και όπως έλεγε και ο μπαμπάς μου «άφησαν τα Άγια χώματα» -και τό ’λεγε αυτό μέχρι και που πέθανε- άφησαν τις περιουσίες και τις ψυχές τους και τις καρδιές τους εκεί που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν και ξεκίνησαν το ταξίδι με το καράβι, που δεν ήξεραν πού θα τους άφηνε, στο άγνωστο.

• Μαυροειδή - Μελαχροινού Μαρία  λέει: «Άναβε το καντήλι και πάντα η γιαγιά, η μητέρα της Έλλης, την οποία και αυτή τη λέγανε Αικατερίνη Λουκίδου, πάντα περίμενε. Όταν ακουγόταν, ότι κάποιοι είχαν έλθει από τον Ερυθρό Σταυρό πάντα περίμενε να έρθει ο άντρας της. Όπως και η γιαγιά μου στη Θεσσαλονίκη. Η μία περίμενε τον παππού τον Τάσο και άλλη περίμενε τον παππού τον Αντώνη. Όλη τους τη ζωή περίμεναν να γυρίσουν οι παππούδες»

Έκθεση ιστορικής φωτογραφίας με τίτλο «1922. Η Ελλάδα υποδέχεται τους Αρμένιους πρόσφυγες» για την αρμενική προσφυγική εγκατάσταση στην Ελλάδα θα φιλοξενήσει η Δημοτική Πινακοθήκη Νίκαιας-Αγ.Ι. Ρέντη «Ντίνος Κατσαφάνας» (Ραιδεστού 32)  από τις 14 Σεπτεμβρίου έως τις 20 Νοεμβρίου στο πλαίσιο των εκδηλώσεων μνήμης για τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
 

Παιχνίδι στο διάλειμμα του σχολείου της Αρμενικής Ευαγγελικής Εκκλησίας στο Δουργούτι το 1924.

Η έκθεση  συνδιοργανώνεται από τον Δήμο Νίκαιας - Αγ. Ι. Ρέντη και το περιοδικό «Αρμενικά» και τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου στις 7 μ.μ, ημέρα που η Σμύρνη παραδόθηκε στις φλόγες και ο διεθνούς φήμης ελληνοαρμένιος συνθέτης Μιράν Τσαλικιάν θα συνομιλήσει με την αρμενική μουσική παράδοση. Κατά τη διάρκεια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν ξεναγήσεις για το κοινό και εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολικές ομάδες με είσοδο ελεύθερη.

Αρμένιοι πρόσφυγες από την Καλλίπολη. Μετά από εξάμηνη ταλαιπωρία σε διάφορα λιμάνια και προσωρινούς καταυλισμούς φτάνουν και αποβιβάζονται στο Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς τον Φεβρουάριο του 1923.

Η έκθεση περιλαμβάνει 130 φωτογραφίες που καλύπτουν κυρίως την περίοδο 1922-1940, καθώς επίσης εκδόσεις και εφημερίδες των αρχών του 20ού αιώνα. Με αφετηρία την ευημερούσα αρμενική κοινότητα της Σμύρνης και την προ του 1922 ελληνοαρμενική παροικία, καταγράφεται η άφιξη των Αρμενίων προσφύγων στην Ελλάδα και οι δραματικές συνθήκες της πρώτης εγκατάστασης.
 

Η Αρμενική συνοικία της Σμύρνης «Χαϊνότς». Καρτ ποστάλ, αρχές του 20ού αιώνα.

Ακολουθεί η οργάνωση των τοπικών κοινοτήτων, η δημιουργία ορφανοτροφείων, εκκλησιών και σχολείων, η ανάπτυξη του πολιτισμού και του αθλητισμού. Μεγάλο βάρος δίνεται στην εκπαίδευση και το ρόλο των ορφανοτροφείων ως κέντρων επαγγελματικής κατάρτισης. Το ενδιαφέρον του επισκέπτη θα προσελκύσουν επίσης τα στιγμιότυπα καθημερινής ζωής, οι αναπαραστάσεις επαγγελμάτων, θεατρικών και μουσικών ομάδων, αθλητικών διοργανώσεων, καθώς και οι ομαδικές απεικονίσεις με διανοούμενους, λογοτέχνες και πνευματικές εν γένει προσωπικότητες της αρμενικής κοινότητας.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΝΙΚΑΙΑΣ – ΑΓ. Ι. ΡΕΝΤΗ

«ΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΑΦΑΝΑΣ»

Ραιδεστού 32,  Νίκαια

Τηλ.: 210 4913588

Εγκαίνια: Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου, 7 μ.μ.

Διάρκεια έκθεσης:  14 Σεπτεμβρίου – 20 Νοεμβρίου 2022 

Ωράριο λειτουργίας:  Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή, Κυριακή  10:00-14:00      

Πέμπτη  17:00-20:00

Την Παρασκευή 28 Οκτωβρίου η έκθεση θα παραμείνει κλειστή.

Προσυνεννόηση για τα εκπαιδευτικά προγράμματα σχολικών ομάδων:

στο 210 4913588, Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή 09.00-13.00

Δεν πέρασαν παρά μερικές ώρες μετά την ανάδειξη του θέματος για την αναδημοσίευση της έκθεσης - καταπέλτη των Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα από το Ευρωκοινοβούλιο, με ειδική αναφορά και στην κατρακύλα της Ελλάδας στη διεθνή κατάταξη, και η σχετική ανακοίνωση μυστηριωδώς εξαφανίστηκε...

Εκτός απ' την ανακοίνωση στον επίσημο ιστότοπο του Ευρωκοινοβουλίου στα Αγγλικά, την οποία χθες αναδημοσίευσε και το efsyn.gr, εξαφανίστηκε και η σχετική ανάρτηση που είχε κάνει στο Twitter το ελληνικό τμήμα του Ευρωκοινοβουλίου. Στο συνοδευτικό, το ελληνικό τμήμα έγραφε: «Επιδείνωση της πόλωσης στον χώρο των ΜΜΕ, με την ελευθερία του τύπου να πλήττεται παράλληλα και λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που παρουσίασαν οι @RSF_inter /Reporters Without Borders».

Η ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είχε και την εξής επισήμανση: « Η Ελλάδα βρίσκεται πλέον στην τελευταία θέση, με τους δημοσιογράφους να εμποδίζονται τακτικά να καλύψουν θέματα από το μεταναστευτικό μέχρι την Covid-19».

Περίεργα πράγματα...

Εξηγήσεις ζητά ο Παπαδημούλης

Παρέμβαση για το θέμα έκανε ο αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Δημήτρης Παπαδημούλης, κάνοντας γνωστό ότι ζήτησε «άμεσες εξηγήσεις και ανάληψη ευθύνης για αυτή την απαράδεκτη λογοκριτική παρέμβαση» με επιστολή του προς την Πρόεδρο του ΕΚ.

Πηγή: efsyn.gr

Παράταση Έκθεσης έως τις 5 Ιουνίου

Μετά την πολύ μεγάλη ζήτηση και την αυξημένη προσέλευση επισκεπτών η συναρπαστική έκθεση τέχνης και επιστήμης «ΙΠΠΟΣ: Το άλογο στην αρχαία Αθήνα» που διοργανώνει η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, στην Πτέρυγα Ιωάννης Μακρυγιάννης παρατείνεται έως την Κυριακή 5 Ιουνίου 2022.

Η έκθεση, την οποία επιμελήθηκε η καθηγήτρια Jenifer Neils, Διευθύντρια της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, περιλαμβάνει περισσότερα από 50 αρχαία αντικείμενα, πολλά από τα οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο κοινό.  Το στήσιμο και τη σκηνογραφία υπογράφουν οι Παρασκευή Γερολυμάτου και Ανδρέας Γεωργιάδης από τη Μικρή Άρκτο.

Κεντρικό έκθεμα αποτελεί ένας από τους πολύ καλά διατηρημένους σκελετούς αρχαίων αλόγων που βρέθηκαν στις πρόσφατες ανασκαφές στο αρχαίο νεκροταφείο, στο Φάληρο. Οι επισκέπτες γνωρίζουν αντικείμενα και έργα τέχνης που απεικονίζουν τους πολλαπλούς ρόλους που έπαιζαν τα άλογα στην αρχαία Αθήνα: στους αθλητικούς αγώνες, τον πόλεμο, τη μυθολογία και τη θρησκεία. Από ταφικά κτερίσματα έως αφιερώματα στην Ακρόπολη της Αθήνας, τα αντικείμενα αυτά αναδεικνύουν τη συμβολική σημασία του αλόγου σε μια πόλη που χαρακτηριζόταν από ιππομανία. Στην έκθεση αυτή, τέχνη και επιστήμη συστρατεύονται για να παρουσιάσουν τα νεότερα αποτελέσματα της αρχαιολογικής, ζωοαρχαιολογικής και ιστορικής έρευνας με στόχο την καλύτερη κατανόηση της σημασίας του αλόγου στην αρχαία αθηναϊκή κοινωνία.

Τα εκθέματα προέρχονται από τις συλλογές του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, του Μουσείου Ακρόπολης, της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών (Αρχαία Αγορά, Κεραμεικός κ.α.) της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής (Αρχ. Μουσείο Βραυρώνας), της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων, του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Φλωρεντίας, του Κρατικού Μουσείου Βάδης (Καρλσρούη) και τη Νομισματική Συλλογή της Alpha Bank.

Η έκθεση διαρθρώνεται σε έξι θεματικές ενότητες: την ταφή του αλόγου από το Φάληρο, την ιπποτροφία ή αλλιώς την εκτροφή και την εκπαίδευση των αλόγων, τις ιπποδρομίες και τις αρματοδρομίες, το αθηναϊκό ιππικό σώμα, τη μυθολογία και τη θρησκεία. Στα σημαντικά εκθέματα περιλαμβάνονται ένα αγγείο με την πρώτη ζωγραφική απεικόνιση του αλόγου στην τέχνη της Αρχαίας Αθήναςπου χρονολογείται περίπου στο 900 π.Χ., ένας χάλκινος χαλινός, πιθανότατα λάφυρο από τους περσικούς πολέμους αφιερωμένο στην Ακρόπολη, ένα μαρμάρινο ανάγλυφο που απεικονίζει μια δραματική σκηνή με έναν πολεμιστή που πηδάει από ένα άρμα, ένα μεγάλο ταφικό μνημείο προς τιμήν ενός ιππάρχου με παράσταση μάχης και ένα σπάνιο αργυρό νόμισμα με το θεό της θάλασσας τον Ποσειδώνα πάνω σε άλογο. Επιπλέον, ένας αμφορέας από σωστική ανασκαφή στη Γλυφάδα που περιείχε την ταφή ενός παιδιού, εκτίθεται για πρώτη φορά στο κοινό. Στο αγγείο, που αποδίδεται στο ζωγράφο Λυδό, έναν από τους σημαντικότερους ζωγράφους της αττικής μελανόμορφης τεχνοτροπίας, απεικονίζεται ένας νεαρός ιπποκόμος που ιππεύει ένα άλογο, ενώ οδηγεί ένα δεύτερο.

Μία από τις πιο εντυπωσιακές ανακαλύψεις αυτού του αιώνα είναι το εκτεταμένο νεκροταφείο του αρχαίου Φαλήρου, του πρώτου λιμανιού της Αθήνας. Οι ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν εκεί από το 2012 έως το 2016 από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων υπό τη διεύθυνση της Δρ. Στέλλας Χρυσουλάκη, έφεραν στο φως πάνω από 1900 απλές ανθρώπινες ταφές. Διάσπαρτες στο νεκροταφείο βρέθηκαν επίσης 18 ταφές αλόγων. Το οστεολογικό υλικό από αυτές τις ταφές αλόγων συντηρήθηκε και μελετήθηκε στο Malcolm H. Wiener Εργαστήριο Αρχαιολογικών Επιστημών της Αμερικανικής Σχολής. Ο ζωοαρχαιολόγος, Δρ. Flint Dibble, μελέτησε την ηλικία, το φύλο, τη φυσική κατάσταση και τα ταφικά σύνολα οκτώ ταφών αλόγων. Παρόλο που η κατάσταση των σκελετών δεν μας υποδεικνύει τον τρόπο που πέθαναν, μια θεωρία υποστηρίζει ότι πρόκειται για θυσίες προς τιμήν του θεού Ποσειδώνα, γνωστού και με το επίθετο Ίππιος.

Την έκθεση πλαισιώνουν εκπαιδευτικά προγράμματα για σχολικές ομάδες που πραγματοποιούνται από την υπότροφο της Σχολής, Ελένη Γκίζα. Επίσης, υπάρχουν λεζάντες ειδικά σχεδιασμένες για τους μικρούς επισκέπτες, οι οποίοι έχουν την ευκαιρία να περιηγηθούν στην έκθεση και να ανακαλύψουν διάφορα αντικείμενα: παιδικά παιχνίδια, αγγεία διακοσμημένα με συναρπαστικές σκηνές αρματοδρομίας, αλλά και μυθολογικά πλάσματα, όπως ο ιππαλεκτρυών, που ήταν μισός άλογο και μισός κόκορας.

Επιπλέον, το παιδικό βιβλίο της καθ. Jenifer Neils με τίτλο “AVRA, an Amazing Greek Horse” εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία ενός αρχαίου αλόγου, της Αύρας, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μέλισσα και είναι διαθέσιμο στην έκθεση. 

Τέλος, τους επισκέπτες υποδέχεται στην είσοδο της Σχολής το γλυπτό “Ίππος” της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΕΚΘΕΣΗΣ

Τέλος έκθεσης:  Κυριακή 5 Ιουνίου 2022

Οργάνωση:

Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα

Malcolm H. Wiener Εργαστήριο Αρχαιολογικών Επιστημών 

Επιμελήτρια: Jenifer Neils

Επιστημονικοί Σύμβουλοι: Στέλλα Χρυσουλάκη, Flint Dibble, Jane Buikstra

Υπεύθυνη Τεκμηρίων- Συντονισμός: Ιωάννα Δαμανάκη

Ψηφιακή Υποστήριξη: Κωνσταντίνος Τζωρτζίνης

Εκπαιδευτικά Προγράμματα: Ελένη Γκίζα

Σχεδιασμός Έκθεσης: Μικρή Άρκτος, Ανδρέας Γεωργιάδη, Βιβή Γερολυμάτου

Επικοινωνία Έκθεσης: Μικρή Άρκτος, Μαρία Τσολάκη

Χώρος: Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών, Πτέρυγα Ι. Μακρυγιάννη,   Σουηδίας 61

Είσοδος Ελεύθερη

Ώρες Λειτουργίας: 

Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή 12-6 μμ

Πέμπτη 2-8 μμ.

Συμμετέχοντες Καλλιτέχνες:

!Mediengruppe Bitnik, Μαργαρίτα Αθανασίου, Άγγελος Ακρίδα, Ναταλία Αστραία, Ιάκωβος Βολκώβ, Κυριακή Γονή*, Μαρία Διαμαντίδου, Δήμητρα Ζερβού, Τατιάνα Καλλέργη, Ιάσονας Καμπάνης, Πέγκυ Κλιάφα, Μαριλία Κολυμπίρη, Δανάη Νικολαΐδη-Κωτσάκη, Μαρία Μαυροπούλου, Γιώργος Παπαφίγκος & Κωστής Σπανόπουλος, Κυβέλη Ζώη Στενού, Pirro Caridha, Jean-Damien Charmoille, Charlotte Eifler, Anton Kats, The Krank, RIZOM Athens (Γρηγόρης Μυργιώτης, Θάλεια Παρασκευά, Vincent Theunissen), Molly Soda**

Επιμέλεια: Φωτεινή Βεργίδου

Χώρος: Amphicar Studio, Εκάτης 7, Γαλάτσι

Εγκαίνια: Παρασκευή 06 Μαϊου, 18:00 – 23:00

Διάρκεια: 06 Μαϊου – 15 Μαϊου 2022

Ώρες Λειτουργίας: Δευτέρα – Παρασκευή, 18:00 – 22:00 και Σάββατο – Κυριακή, 12:00 – 20:00

Η ομαδική έκθεση The Root διερευνά τη δημιουργία δικτύων κάτω από την επιφάνεια καθώς και τη σημασία της συνδεσιμότητας στην πόλη, στο περιβάλλον, στην τεχνολογία, την προσωπική εμπειρία και την τέχνη. Εικαστικοί από την Ελλάδα και το εξωτερικό στρέφουν την προσοχή σε απροσδόκητα σημεία και αξιοποιούν διαφορετικά μέσα για να αφηγηθούν ιστορίες γύρω από την έννοια του υπογείου και του αθέατου.

Τα έργα που παρουσιάζονται, όπως και οι καλλιτέχνες που εργάζονται στο χώρο του Amphicar studio, διαμορφώνουν ένα δίκτυο, όπου κάθε κόμβος συνδέεται με τους γύρω του. Έτσι, η έκθεση αναπτύσσεται χωρίς κέντρο και γραμμική αφήγηση, ενώ οι σχέσεις που διαμορφώνονται μεταξύ ανθρώπινων και μη-ανθρώπινων δικτύων είναι αναπάντεχες, ετερογενείς και ταυτόχρονα ίσες.

Τι θα μπορούσε να συνδέει τα αστικά θεμέλια με τη μνήμη και το προσωπικό βίωμα; Μπορούν να υπάρξουν νέοι τρόποι διάδρασης μεταξύ της φύσης και του ανθρώπου; Ποιος είναι ο ρόλος της τεχνολογίας σε μια πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται ολοένα και περισσότερο ως άυλη;

Αν κοιτάξουμε έξω από εμάς, θα συναντήσουμε τη σύγχρονη αρχιτεκτονική των κτιρίων και την πολεοδομία, δυνάμεις που καθορίζουν τον ρυθμό στη ζωή των πολιτών και τον τρόπο πλοήγησής τους στην πόλη. Οι ρίζες των δέντρων δημιουργούν ένα δίκτυο κάτω από τον αστικό ιστό και μας προσκαλούν να επανεξετάσουμε τη σχέση μας με τη φύση. Ωστόσο, το οικολογικό αποτύπωμα ενός κόσμου υπό κατάρρευση καθώς και τα τεχνοαπολιθώματα που δημιουργούνται, αντανακλούν τη σημερινή πραγματικότητα, φέρνοντας μας ενδεχομένως μπροστά σε μια νέα γεωλογική εποχή.

Η επιταχυνόμενη τεχνολογική δραστηριότητα και η συνεχόμενη διάδραση μας με το Διαδίκτυο ορίζουν νέες συμπεριφορές και επιτρέπουν, μέσα από τις αισθήσεις μας, τη σωματοποίηση άυλων εμπειριών. Ταυτόχρονα, κάτω από την επιφάνεια του Διαδικτύου που χρησιμοποιούμε καθημερινά, βρίσκεται το σκοτεινό Διαδίκτυο (dark web) προωθώντας όρους αποκέντρωσης της πληροφορίας και ανωνυμίας.

Καθώς οι εικαστικοί πειραματίζονται με ακόμα μικρότερους κόσμους, η προσοχή στρέφεται από το υλικό στο άυλο, από το μόνιμο στο εφήμερο και τελικά από το σώμα στην ψυχή. Εκεί, αρχετυπικά σύμβολα, αναμνήσεις, ένστικτα και υποσυνείδητες αλήθειες αποκωδικοποιούνται μέσα από το καλλιτεχνικό έργο και εκφράζονται με διάφορα μέσα και υλικά.

Μέσα από εγκαταστάσεις, ζωγραφική, βίντεο και web based έργα, ψηφιακές εκτυπώσεις, murals και γλυπτά, η έκθεση The Root μας προσκαλεί να σκεφτούμε τη δική μας θέση μέσα σε αυτά τα δίκτυα και να φανταστούμε νέους τρόπους περιήγησης σε χώρους κάτω από την επιφάνεια.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σχεδιασμός Έκθεσης Αθηνά Τσιγαρίδα

Σχεδιασμός Οπτικής Ταυτότητας Ελένη Σημαντηράκη

Επικοινωνία Γιώργος Κατσώνης

Οπτικοακουστικός Σχεδιασμός Κωνσταντίνος Νησίδης

* Το έργο της Κυριακής Γονή είναι μέρος της εγκατάστασης Data Garden σε ανάθεση και παραγωγή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση.

** Το έργο της Molly Soda είναι ανάθεση της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση και σε επιμέλεια του NEW INC.

25.2.2021 – 30.8.2021

Ας επιβιβαστούμε λοιπόν νοερά σε μια πτήση

στον κόσμο της δημιουργίας, αψηφώντας τη βαρύτητα:

όταν ο άνθρωπος ονειρεύεται να πετάξει,

η μουσική τον βεβαιώνει ότι μπορεί.

Tο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών συνεχίζει τη μακρόχρονη συνεργασία του με τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, διοργανώνοντας, με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από την ίδρυσή του, την έκθεση «Η μουσική απογειώνει!», που φιλοξενείται στον εκθεσιακό χώρο «Τέχνη & Περιβάλλον» στο επίπεδο Αναχωρήσεων του αεροδρομίου και θα διαρκέσει έως τις 30 Αυγούστου 2021.  

Σε αυτό το συναρπαστικό ταξίδι στην ιστορία ενός από τους σπουδαιότερους καλλιτεχνικούς φορείς του τόπου μας, γίνεται μια φωτογραφική αναδρομή σε κορυφαίες στιγμές της τριαντάχρονης πολιτιστικής πορείας του Μεγάρου, η οποία χωρίζεται στις εξής ενότητες: 1927–Η Αρχή˙ Οι μαέστροι˙ Μεγάλοι ερμηνευτές˙ Κοστούμια και σκηνικά αντικείμενα˙ Η μαγεία της παράστασης˙ Τα παρασκήνια˙ Το κοινό˙ Το βλέμμα στραμμένο στον ουρανό. Το φωτογραφικό υλικό συμπληρώνεται ενδεικτικά από δύο προθήκες με κοστούμια και ορισμένα σκηνικά αντικείμενα που εκτίθενται για πρώτη φορά εκτός Μεγάρου και προέρχονται από το αρχείο του, το οποίο αριθμεί 10.000 θεατρικά ενδύματα, αξεσουάρ και δημιουργίες με την υπογραφή διακεκριμένων σκηνογράφων και ενδυματολόγων, Ελλήνων και ξένων.

«Η μουσική απογειώνει!»

Οι ενότητες της Έκθεσης

Η Αρχή

Στην πρώτη ενότητα παρουσιάζεται με συνοπτικό τρόπο η ιστορία του Μεγάρου από το 1927, όταν η νεαρή λυρική τραγουδίστρια Αλεξάνδρα Τριάντη οραματίστηκε τη δημιουργία μιας αξιόλογης αίθουσας μουσικής στην Αθήνα και μοιράστηκε αυτό της το όραμα με τον Χρήστο Λαμπράκη. Η ιστορική διαδρομή συνεχίζεται με στάσεις σε έτη-ορόσημα: 1953, χρονιά ίδρυσης του Συλλόγου Φίλων της Μουσικής˙ 1955, όταν ο αρχιμουσικός Δημήτρης Μητρόπουλος διηύθυνε τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης για πρώτη φορά στην Αθήνα διαθέτοντας τα έσοδα της συναυλίας για την ενίσχυση του Συλλόγου˙ 1971, όταν παραδόθηκε η κατασκευαστική μελέτη του κτηρίου του Μεγάρου˙  1976, έτος τοποθέτησης του θεμέλιου λίθου από τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή˙ και 1991, χρονιά έναρξης της πειραματικής περιόδου λειτουργίας του Μεγάρου.    

Οι μαέστροι

Μεγάλοι ερμηνευτές

Τον επισκέπτη καλωσορίζει, στην είσοδο της Έκθεσης, η φωτογραφία μιας χορεύτριας, ντυμένης με το αέρινο ένδυμα που σχεδίασε ο Γιάννης Κόκκος για το μπαλέτο «Οδύσσεια» των John Neumeier [Τζον Νοϊμάιερ]-Γιώργου Κουρουπού. Μια αιθέρια μορφή που μοιάζει να αιωρείται στον ουρανό, μας προσκαλεί να ξαναζήσουμε νοερά τις πιο μαγευτικές στιγμές της τριαντάχρονης πορείας του Μεγάρου: στιγμιότυπα από παραστάσεις και συναυλίες που άφησαν εποχή αλλά και από εμφανίσεις θρυλικών καλλιτεχνών του καιρού μας καθώς και σημαντικών μορφών που καθόρισαν την ιστορία του ΜΜΑ˙ κοστούμια και σκηνικά αντικείμενα από εμβληματικές παραγωγές˙ φωτογραφίες από επισκέψεις και ομιλίες διακεκριμένων προσωπικοτήτων, από τη διαδικασία της μουσικοσκηνικής προετοιμασίας καθώς και από τις αίθουσες, τα παρασκήνια και τους εξωτερικούς χώρους του, αλλά και από τη Μεγάλη Μουσική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος «Λίλιαν Βουδούρη».

Στον χώρο της Έκθεσης εξέχουσα θέση κατέχει η φωτογραφία του Τάκη Διαμαντόπουλου από την τελευταία παράσταση της Μελίνας Μερκούρη ως Κλυταιμνήστρας στον «Πυλάδη» του Γιώργου Κουρουπού (1992), ενώ τα οπτικά ντοκουμέντα που περιβάλλουν τον επισκέπτη προέρχονται από αξέχαστες μουσικές παραγωγές του Μεγάρου: συναυλίες με κορυφαίους μαέστρους, όπως ο Claudio Abbado [Κλάουντιο Αμπάντο], o Iván Fischer [Ιβάν Φίσερ], o Daniele Gatti [Ντανιέλε Γκάττι], o Carlo Maria Giulini [Κάρλο Μαρία Τζουλίνι], o Seiji Ozawa [Σέιζι Οζάουα], o Antonio Pappano [Αντόνιο Παππάνο], o Sir Simon Rattle [Σερ Σάιμον Ρατλ], ο Θεόδωρος Κουρεντζής, αλλά και με σπουδαίους έλληνες συνθέτες όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζιδάκις˙ εμφανίσεις μεγάλων σολίστ της κλασικής μουσικής, του λυρικού τραγουδιού και του χορού: Martha Argerich [Μάρθα Άργκεριχ] και Mischa Maisky [Μίσα Μάισκυ], Αγνή Μπάλτσα, Renée Fleming [Ρενέ Φλέμινγκ], Sylvie Guillem [Συλβί Γκιλλέμ], Jonas Kaufmann [Γιόνας Κάουφμαν], Λεωνίδας Καβάκος, Anne-Sophie Mutter [Άννε-Ζοφί Μούττερ], Maurizio Pollini [Μαουρίτσιο Πολλίνι], Sviatoslav Richter [Σβιατοσλάβ Ρίχτερ], Δημήτρης Σγούρος.  

Η μαγεία της παράστασης

Η «πτήση» στην ιστορία του Μεγάρου συνεχίζεται με μια στάση στον μαγικό κόσμο της όπερας, μέσα από φωτογραφίες από τις πιο εντυπωσιακές παραγωγές λυρικού θεάτρου που έχουν ανέβει στις σκηνές του ΜΜΑ τα τελευταία 30 χρόνια, όπου παρουσιάστηκαν έργα λαμπρών συνθετών από την προκλασική εποχή έως τις μέρες μας. Το ταξίδι περιλαμβάνει επίσης σταθμούς σε μαγευτικά στιγμιότυπα από παραστάσεις διάσημων χορευτικών ομάδων και χορογράφων της εποχής μας που λάτρεψε το ελληνικό κοινό.

Megaron Plus

Oρχήστρες in residence

Η Έκθεση συμπληρώνεται από φωτογραφίες από επιτυχημένες διαλέξεις στο πλαίσιο του Megaron Plus και από συναυλίες των συνόλων in residence του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών και της Ελληνικής Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων, καθώς και από στιγμιότυπα από εμφανίσεις των Μουσικών της Καμεράτας–Ορχήστρας των Φίλων της Μουσικής, γνωστής ως Αrmonia Atenea στις «διεθνείς» πτήσεις της.

Το βίντεο

Εκτός από το φωτογραφικό υλικό και τα εκθέματα, ο επισκέπτης έχει επίσης την ευκαιρία να δει ένα σύντομο βίντεο διάρκειας τριών λεπτών με αποσπάσματα από παραγωγές του Μεγάρου που άφησαν εποχή. Η σκηνοθεσία είναι του Θωμά Κιάου, και η εκτέλεση παραγωγής της Αvion Films. Το βίντεο έχει επενδυθεί μουσικά από την Εισαγωγή της όπερας «Η δύναμη του πεπρωμένου» του Giuseppe Verdi [Τζουζέππε Βέρντι] που ερμηνεύει η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών (ευγενική παραχώρηση ΚΟΑ).

Οι συντελεστές

Tην επιμέλεια της Έκθεσης έχει ο Γιώργος Βαφιάς. Τα κείμενα έγραψε η Μάιρα Μηλολιδάκη, ενώ την ειδική φωτογράφιση των κοστουμιών και των σκηνικών αντικειμένων έκανε ο Γιάννης Μπουρνιάς. Τον σχεδιασμό της έκθεσης ανέλαβε το POST–SPECTACULAR OFFICE. Την επιμέλεια και τον συντονισμό εκ μέρους του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών είχε η Τομεάρχης Δημοσίων Σχέσεων και Πολιτισμού Χαρά-Ελένη Μητσοτάκη.

Το βλέμμα στραμμένο στον ουρανό

«Στα τριάντα χρόνια λειτουργίας του, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών έχει υποδεχθεί πάνω από 15 εκατομμύρια θεατές και επισκέπτες, ενώ έχει καθιερωθεί ως φορέας πολιτισμού με διεθνή ακτινοβολία. Η δημιουργία του άλλαξε το αστικό τοπίο και διαμόρφωσε μια νέα συνθήκη πρόσληψης της καλλιτεχνικής και πνευματικής ζωής.

Το Μέγαρο, μια πραγματική πολιτεία των τεχνών, υπηρετεί τις κλασικές αξίες και ενθαρρύνει την πρωτοποριακή σκέψη. Η κλασική μουσική σε όλο το φάσμα της, οι συμφωνικές ορχήστρες, η όπερα και το ρεσιτάλ τραγουδιού, η λόγια δημιουργία και η δημοτική παράδοση, η ελληνική μουσική και οι ήχοι του κόσμου, οι ιστορικοί και οι σύγχρονοι συνθέτες, οι νέοι σολίστ και οι διεθνώς καταξιωμένοι ερμηνευτές αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχής του Μεγάρου, το οποίο διαρκώς διευρύνει τη σχέση του με το σύνολο των παραστατικών και εικαστικών τεχνών: το μπαλέτο, ο σύγχρονος χορός, οι θεατρικές παραστάσεις, οι προβολές και οι εκθέσεις αναδεικνύονται μέσα από ένα δυναμικό πρόγραμμα που στοχεύει να ψυχαγωγήσει αλλά και να εκπαιδεύσει. Η έρευνα, οι διαλέξεις και οι εκπαιδευτικές δράσεις για παιδιά και νέους κρατούν ανοιχτό προς όλους το διάλογο, μέσα στο πλαίσιο μιας πλουραλιστικής κοινωνίας των ιδεών. Πίσω από όλα αυτά, το όραμα που σχεδόν εκατό χρόνια πριν ενέπνευσε τη δημιουργία του και η ενέργεια των ανθρώπων που πιστεύουν και στηρίζουν τους σκοπούς του. Τριάντα χρόνια μετά, το Μέγαρο ανταποκρίνεται στις προκλήσεις μιας νέας πραγματικότητας, με πυξίδα τον άνθρωπο και ορίζοντα τον κόσμο.»

Απόσπασμα από το κείμενο της Μ. Μηλολιδάκη

για την Έκθεση

Η Έκθεση αυτή δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την πολύτιμη βοήθεια της ομάδας εργασίας του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών που συνέβαλαν τα μέγιστα για τη δημιουργία της.  

Οι φωτογραφίες προέρχονται από το Αρχείο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και από

το Λεύκωμα του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής για τα 60 χρόνια της δράσης του (2013). Αρχειακό φωτογραφικό υλικό διέθεσαν επίσης στο ΜΜΑ οι:  Χάρης Ακριβιάδης, Αφοί Αναγνωστόπουλοι, Ντίμης Αργυρόπουλος, Τάκης Διαμαντόπουλος, Άγγελος Παππάς και Stefanos.

Πληροφορίες

http://www.megaron.gr

https://www.facebook.com/megaron.gr   

https://www.instagram.com/megaron_athens/ 

https://www.youtube.com/user/AthensConcertHall

https://twitter.com/MegaronAthens

ΔιαδικτυακήΈκθεση της European Media Art Platform

26.11.2020 – 20.12.2020 στο onassis.org

Υπάρχει πραγματικότητα πέρα από τον ψηφιακό κόσμο; Υπάρχειο ψηφιακός κόσμος έξω και πέρα από εμάς; Μας χρειάζονται οι μηχανές μας ή ζουν, αναπτύσσονται και αναπαράγονται έξω και πέρα από εμάς;

ΖήσετηδιαδικτυακήέκθεσηCreaturesinaSeriesofTubesμέσααπότα κανάλια της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.

Ποια είναι η αλυσιδωτή αντίδραση πουπυροδοτείται από κάθε ενέργειά μας στο διαδίκτυο και ποια είναι τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης στον ψηφιακό κόσμο; Η εικονική έκθεση Creatures in a Series of Tubes, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, θα επιχειρήσει να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά μεμια σειρά καλλιτεχνικών έργων που δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής πλατφόρμας για την τέχνη των νέων μέσων (EuropeanMediaArtPlatform / EMAP). Η έκθεση θα είναι επισκέψιμη από τις 26 Νοεμβρίου έως τις 20 Δεκεμβρίου μέσα από την πλατφόρμα MozillaHubs και προσβάσιμη από το www.onassis.org.

Τα οικοσυστήματα βρίθουν ανθρώπινης δραστηριότητας, ανεξάρτητα από το αν εμείς οι άνθρωποι παραμένουμε παθητικοί παρατηρητέςπίσω από οθόνες, πίσω από την εξαντλητική, καλωδιωμένη ρουτίνα των δραστηριοτήτων μας εν μέσω καραντίνας. Όμως, είμαστε πραγματικά παρόντες, καθώς δημιουργούμε τα εικονικά μας κοινά μέσα σε ένα διαρκώς διαδικτυακό περιβάλλον; Παραμένουμε οι ίδιοι μέσα από αυτή τη διαδικασία συλλογικής απομόνωσης ή μεταμορφωνόμαστε σε κάτι άλλο;Μέσα από την εικονική έκθεση “CreaturesinaSeriesofTubes”,αναζητούμε τα όρια της ανθρώπινης υποκειμενικότητας, όπως αναδιαμορφώνεται από τις ψηφιακέςμεγα-πλατφόρμες: Είμαστε το ίδιο όταν βλέπουμε κάτι με τα φυσικά μας μάτια κι όταν το καταναλώνουμε ως μέρος ενός συλλογικού αλγορίθμου; Και τι συμβαίνει όταν «απουσιάζουμε» από τον φυσικό κόσμο ενώ βρισκόμαστε πάντα σε αυτόν;

Κατά την υποτιθέμενη φυσική απουσία μας, το φυσικό περιβάλλον δεν σταμάτησε ποτέ να δουλεύει, καθώς οι ροές ενέργειας και αποβλήτων, που έχουμε εδραιώσει, συνεχίζουν να υποστηρίζουν απρόσκοπτα τις αυξανόμενες ανάγκες μας. Κάθε ενέργειά μας στο διαδίκτυο δημιουργεί μια σειρά αλυσιδωτών αντιδράσεων, με απτές επιπτώσεις σε υβριδικάοικοσυστήματα ανθρώπων και αλγορίθμων, σε άμεση σύνδεση με τη βιολογία και την οικονομία. Η επιρροή του ανθρώπου στον πλανήτη έχει ονομαστεί «Ανθρωπόκαινος» εξαιτίας του αποτυπώματός μας, αλλά μήπως βρισκόμαστε ήδη πέρα από αυτήν την περίοδο;

Νέοι καλλιτέχνες από όλη την Ευρώπη –από την Ισπανίαέως την Κροατία, από το Ηνωμένο Βασίλειο έως τη Σερβία και από τη Γαλλία έως την Αυστρία– καταπιάνονται με αυτό το ερώτημα. Μέσα από τις αφηγήσεις τους, γίνονται φανερές οι σύνθετες αυτές δομές και δοκιμάζεται ο τρόπος με τον οποίο τις αντιλαμβανόμαστε. Η επιλογή έργων από τους φιλοξενούμενους καλλιτέχνες της «Ευρωπαϊκής πλατφόρμας για την τέχνη των νέων μέσων» (EuropeanMediaArtPlatform / EMAP) είναι καρπός έρευνας για τη σύνδεσή μας με τα άλλα είδη, την επιρροή μας σε απόμακρα οικοσυστήματα και την ανάδυση μοναδικά σύνθετων οικοσυστημάτων ανθρώπων και αλγορίθμων.

Το πιο σημαντικό είναι πως μας επιτρέπουν να ονειρευτούμε έναν άλλο κόσμο, να συνδεθούμε με την ύπαρξή μας σε ένα μέλλον που είναι πια παρόν.

Συμμετέχοντες καλλιτέχνες

“BeyondHumanPerception” από τουςMaríaCastellanosκαι AlbertoValverde (Ισπανία) • “FANGO” από τον MartinNadal (Ισπανία) “TheEyeoftheOther” από τουςTizianDermeκαι DanielaMitterberger (Αυστρία) • “TheHiddenLifeofanAmazonUser” από την JoanaMoll (Ισπανία) • “aqua_forensic” από τους Robertina Šebjanič (Σερβία) καιGjino Šutić (Κροατία)κ.α.

Επιμέλεια

Χρήστος Καρράς, Πρόδρομος Τσιαβός, Ηρακλής Παπαθεοδώρου, Κατερίνα Βάρδα

Οργάνωση

Ηρακλής Παπαθεοδώρου, Κατερίνα Βάρδα, Βέρα Πετμεζά

Με την υποστήριξη

Creative Europe Program of the European Union

Μέρος του προγράμματος

EMAP – EuropeanMediaArtPlatform

Σχετικά με τηνEMAP

Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση συνεχίζει να υποστηρίζει καλλιτεχνικές πρακτικές που κινούνται στη διατομή μεταξύ τέχνης, επιστήμης και τεχνολογίας, συμμετέχοντας μαζί με άλλους 10 εταίρους στην «Ευρωπαϊκή πλατφόρμα για την τέχνη των νέων μέσων» (EuropeanMediaArtPlatform / EMAP), η οποία, με τη συγχρηματοδότηση του προγράμματος CreativeEurope της Ευρωπαϊκής Ένωσης, προσφέρει την ευκαιρία σε ανερχόμενους καλλιτέχνες των νέων μέσων, από τους χώρους των εικαστικών, του design, του κινηματογράφου, του ήχου και του βίντεο, να συμμετάσχουν σε φιλοξενίες καλλιτεχνών (residencies) και να δημιουργήσουν νέα καλλιτεχνικά έργα που θα παρουσιαστούν σε φεστιβάλ και εκδηλώσεις στις χώρες των εταίρων.

Παράλληλες δράσεις

Tη διαδικτυακή έκθεση θα πλαισιώσουν ομιλίες των συμμετεχόντων καλλιτεχνών και διαδικτυακά εργαστήρια.

Ομιλίες καλλιτεχνών

Οι ομιλίες καλλιτεχνών γίνονται ζωντανά μέσω της πλατφόρμας του Zoom και είναι ανοιχτές για το κοινό, κατόπιν αίτησης συμμετοχής. Όλες οι συνομιλίες θα καταγραφούν και θα είναι διαθέσιμες στα κανάλια του Ιδρύματος Ωνάση στο Vimeo και στο YouTube.

Εργαστήρια

Τα εργαστήρια γίνονται ζωντανά μέσω της πλατφόρμας του Zoom και είναι ανοιχτά για το κοινό, κατόπιν συμπλήρωσης αίτησης ενδιαφέροντος. Η επιλογή των συμμετεχόντων γίνεται μετά από αξιολόγηση του κειμένου εκδήλωσης ενδιαφέροντος.

Η έκθεση διοργανώνεται στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Πλατφόρμας για την Τέχνη των Νέων Μέσων (European Media Art Platform), με την συγχρηματοδότηση από το πρόγραμμα «Δημιουργική Ευρώπη» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Για περισσότερες πληροφορίες:https://onassis.link/emap-showcase

Ο “Σκοπός Ζωής” στην Παγκρήτια Έκθεση στο Πασαλιμάνι 11-19 Ιουλίου

Πιστός στο καθήκον του να στηρίζει τις τοπικές κοινωνίες, ο φιλανθρωπικός οργανισμός “Σκοπός Ζωής” (www.skoposzois.gr) συμμετέχει για 2η συνεχόμενη χρονιά στην Παγκρήτια Έκθεση στο Πασαλιμάνι, 11-19 Ιουλίου, με σκοπό την στήριξη του Κοινωνικού Παντοπωλείου Δήμου Πειραιά.

Στο περίπτερο με αριθμό 14 θα βρείτε χειροποίητες δημιουργίες των εθελοντών μας και με τις επιλογές σας θα στηρίξετε το έργο μας, προκειμένου να προσφέρουμε τρόφιμα και δωροεπιταγές στο Κοινωνικό Παντοπωλείο Δήμου Πειραιά. 

Η εκδήλωση τελεί υπό την Αιγίδα του “Ομίλου για την UNESCO Πειραιώς & Νήσων”.
Σχετικά με την Παγκρήτια Έκθεση

Όλα είναι έτοιμα για την νέα διοργάνωση της έκθεσης τοπικών προϊόντων και υπηρεσιών «Κρήτη: Η Μεγάλη Συνάντηση Τοπικά Προϊόντα & Γεύσεις Ελλάδας».

Η 19η διοργάνωση, θα πραγματοποιηθεί για δεύτερη φορά στο Πασαλιμάνι, στον Πειραιά, από το Σάββατο 11 Ιουλίου έως και την Κυριακή 19 Ιουλίου 2020.

Η έκθεση θα ανοίξει τις πύλες της για το κοινό, το Σάββατο στις 11 Ιουλίου 10.00 το πρωί.

Τα εγκαίνια και ο αγιασμός, θα πραγματοποιηθούν την ίδια ημέρα, στις 19:00 το απόγευμα.

Οι ώρες λειτουργίας της έκθεσης για όλες τις ημέρες που θα φιλοξενηθεί στο Πασαλιμάνι, θα είναι από τις 10:00 το πρωί έως και τις 21:00 το βράδυ.

Εννέα ημέρες, δεκάδες παραγωγοί από την Κρήτη αλλά και από την υπόλοιπη Ελλάδα, θα βρεθούν στην καρδιά του Πειραιά με τα εξαιρετικής ποιότητας τοπικά προϊόντα τους.

Λάδι, ελιές, μέλι, ρακί, ρακόμελο, κρασί, τυριά,παξιμάδια, απάκια, λουκάνικα, ξεροτήγανα, σφακιανόπιτες, παραδοσιακά ζυμαρικά, βιολογικοί χυμοί, βότανα, αλόη, προϊόντα χαρουπιού, ξηροί καρποί, παραδοσιακά γλυκά και μαρμελάδες, λουκουμάδες είναι μερικά από τα μοναδικής ποιότητας και γεύσης προϊόντα που οι επισκέπτες της έκθεσης θα έχουν τη δυνατότητα να γευτούν και να προμηθευτούν, σε εξαιρετικές τιμές, απευθείας από τους παραγωγούς τους.

Την έκθεση επισκέπτονται ιδιώτες αλλά και επιχειρηματίες,στελέχη μικρότερων ή μεγαλύτερων επιχειρήσεων με στόχο τη σύναψη συνεργασιών με παραγωγούς και μεταποιητές.

Η έκθεση τελεί υπό την αιγίδα του ΕΟΤ και του Δήμου Πειραιά.

Η «Κρήτη η Μεγάλη Συνάντηση» πλέον αποτελεί θεσμό και έχει ήδη πραγματοποιήσει 18 μεγάλες διοργανώσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα και Πάτρα που στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία.

Αναλυτικές πληροφορίες για την έκθεση μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της www.pagritiaekthesi.gr ή καλώντας στα τηλέφωνα: 2810-213318, 6932-430433.

H έκθεση θα διεξαχθεί τηρώντας αυστηρά όλους τους υγειονομικούς κανόνες για την προστασία εκθετών και καταναλωτών από τον Covid 19.

9 ημέρες η καρδιά των τοπικών προϊόντων θα χτυπά δυνατά στο Πασαλιμάνι!

Ένα ταξίδι γεύσης, μουσικής και πολιτισμού σας περιμένει!

Αγνά τοπικά προϊόντα απευθείας από τους παραγωγούς!

Με ελεύθερη είσοδο