×

Προειδοποίηση

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 49

Οι «Τρωάδες» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου

Δευτέρα, 14/08/2023 - 18:57

Οι Τρωάδες του Ευριπίδη παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2023.

Οι Τρωάδες, η μόνη σωζόμενη τραγωδία της ευριπίδειας τριλογίας για τον Τρωικό Πόλεμο, διδάχτηκαν το 415 π.Χ. στα Μεγάλα Διονύσια. Το έργο γράφτηκε λίγο μετά την καταστροφή της Μήλου το 416 π.Χ., όταν οι Αθηναίοι, με απάνθρωπη βιαιότητα, σκότωσαν όλους τους ενήλικες άντρες της Μήλου και πούλησαν για δούλους τις γυναίκες και τα παιδιά.

Ο Ευριπίδης επιχειρεί να προειδοποιήσει για τις συνέπειες της ασυδοσίας των νικητών και να υπενθυμίσει τη σημασία του να παραμένει κανείς άνθρωπος, μακριά από την ψευδαίσθηση παντοδυναμίας που προκαλούν οι εφήμερες νίκες. Στις Τρωάδες ο ποιητής αναδεικνύει την ανθρώπινη διάσταση του εχθρού και, εστιάζοντας στο μεγαλείο των γυναικών της Τροίας, προβάλλει τη δύναμη εκείνη που κάνει τον άνθρωπο να επιμένει ακόμα και μετά την καταστροφή.

Ο σκηνοθέτης Χρήστος Σουγάρης, βραβευμένος από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών Κριτικών με το βραβείο «Νέου θεατρικού δημιουργού» για το 2018, υπεύθυνος καλλιτεχνικού προγραμματισμού του ΚΘΒΕ, μας παρουσιάζει φέτος μια ανατρεπτική ανάγνωση του αριστουργηματικού έργου του Ευριπίδη.

Τη μουσική της παράστασης υπογράφει ο διεθνώς καταξιωμένος σολίστ και συνθέτης Στέφανος Κορκολής, ο οποίος θα παίζει πιάνο επί σκηνής κατά τη διάρκεια των παραστάσεων που θα δοθούν στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.

Στον ρόλο της Εκάβης η Ρούλα Πατεράκη,  που εμφανίζεται για πρώτη φορά ως ηθοποιός στην Επίδαυρο.

Πρωταγωνιστούν: Δημήτρης Πιατάς, Αλέξανδρος Μπουρδούμης, Μαρία Διακοπαναγιώτου, Μαρίζα Τσάρη, Κλειώ Δανάη Οθωναίου, Λουκία Βασιλείου με έναν εξαιρετικό 20μελή θίασο ηθοποιών.

Αντώνης Καφετζόπουλος στο ρόλο του Ποσειδώνα.

 

«Το ΚΘΒΕ θα δώσει και φέτος το παρόν στο Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου με τη νέα του παραγωγή «Τρωάδες» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Χρήστου Σουγάρη και πρωτότυπη μουσική σύνθεση του σπουδαίου Στέφανου Κορκολή. Είμαστε ιδιαίτερα περήφανοι που η μεγάλη κυρία του Ελληνικού Θεάτρου Ρούλα Πατεράκη μας τιμά αναλαμβάνοντας τον απαιτητικό ρόλο της Εκάβης. Ένα έργο κλασικό και πάντα επίκαιρο αφού διαπραγματεύεται τον πόλεμο και τις συνέπειές του. Σε έναν κόσμο όπου σχεδόν κάθε στιγμή διαδραματίζεται μια πολεμική σύρραξη σε κάποια γωνιά του» τονίζει ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΚΘΒΕ, Αστέριος Πελτέκης.

* Με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

Λίγα λόγια για το έργο

Σε αναμονή της αναχώρησής τους για την Ελλάδα, οι αιχμάλωτες γυναίκες της Τροίας θρηνούν για την άλωση της πόλης. Μαζί τους η Εκάβη, που περιμένει την ανακοίνωση για τη δική της μοίρα αλλά έρχεται αντιμέτωπη με απανωτές συμφορές: η Πολυξένη σκοτώνεται στον τάφο του Αχιλλέα και η Ανδρομάχη μαθαίνει την απόφαση των Αχαιών να θανατώσουν τον μικρό της γιο, τον Αστυάνακτα. Την ίδια ώρα, η Κασσάνδρα προμηνύει τις καταστροφές που θα βρουν τους Έλληνες στον δρόμο της επιστροφής.

Οι Τρωάδες, η μόνη σωζόμενη τραγωδία της ευριπίδειας τριλογίας για τον Τρωικό Πόλεμο, διδάχτηκε το 415 π.Χ. στα Μεγάλα Διονύσια. Το έργο γράφτηκε λίγο μετά την καταστροφή της Μήλου το 416 π.Χ., όταν οι Αθηναίοι, με απάνθρωπη βιαιότητα, σκότωσαν όλους τους ενήλικες άντρες της Μήλου και πούλησαν για δούλους τις γυναίκες και τα παιδιά.

Ο Ευριπίδης επιχειρεί να προειδοποιήσει για τις συνέπειες της ασυδοσίας των νικητών και να υπενθυμίσει τη σημασία του να παραμένει κανείς άνθρωπος, μακριά από την ψευδαίσθηση παντοδυναμίας που προκαλούν οι εφήμερες νίκες. Στις Τρωάδες ο ποιητής αναδεικνύει την ανθρώπινη διάσταση του εχθρού και, εστιάζοντας στο μεγαλείο των γυναικών της Τροίας, προβάλλει τη δύναμη εκείνη που κάνει τον άνθρωπο να επιμένει ακόμα και μετά την καταστροφή.

Σημείωμα σκηνοθέτη

Η σχέση μου με τη Ευριπίδεια αυτή τραγωδία ξεκινάει από την εποχή που ήμουν ακόμη σπουδαστής στη Δραματική σχολή του ΚΘΒΕ. 

Οι Τρωάδες αποτέλεσαν την πτυχιακή εργασία του έτους μας, σε σκηνοθεσία του δασκάλου μας, Γιάννη Ρήγα και υπήρξαν -μαζί με τον Αίαντα του Βασίλη Παπαβασιλείου, την Ηλέκτρα του Αντουάν Βιτέζ και τις Βάκχες, του Ματίας Λάνγκχοφ- η αφετηρία μιας έντονης και διαρκούς μέχρι και σήμερα μελέτης και αγάπης για το θεατρικό αυτό είδος, καθώς και τους τρόπους της σκηνικής ερμηνείας του.

Ανήκω, επίσης, στην κατηγορία αυτή των θεατών που απολαμβάνει να επισκέπτεται ανοιχτά -και όχι μόνο- θέατρα και να παρακολουθεί απόπειρες σκηνικής ανάγνωσης των αριστουργημάτων των τριών μεγάλων ποιητών.

Απολαμβάνω δε, ακόμη περισσότερο τη διαφορετικότητα -όταν αυτή υφίσταται- στην αισθητική αφήγησης των καλλιτεχνών. Και αυτό διότι πολλοί από εμάς, κάνουμε το λάθος να θεωρούμε πως υπάρχει μία μόνο εκδοχή της Αντιγόνης, του Οιδίποδα, του Ηρακλή, συνεπώς υπάρχει και μία μόνο, αισθητική αφήγησης. Συνήθως αποδεχόμαστε αυτή που έχει κυριαρχήσει.

Το πραγματικά εντυπωσιακό απ’ όλες τις απόψεις, είναι το γεγονός πως οι τραγικοί μας, οι ομότεχνοι, καθώς και οι ακροατές και θεατές του είδους αυτού, κατά την περίοδο της ακμής του, αρέσκονταν να συνδιαλέγονται με αφορμή γνωστούς και διαδεδομένους μύθους, αλλά κατά κύριο λόγο με βάση την ερμηνεία τους. Την αυστηρά προσωπική -άρα και μοναδική- ερμηνεία αυτών των μύθων.

Δεν είναι ίδια η Ηλέκτρα του Σοφοκλή με αυτή του Ευριπίδη. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε! Και ποιο θα ήταν το ενδιαφέρον, σε μία τέτοια περίπτωση.

Αυτό που με απασχολούσε διαρκώς στη θέαση του είδους αυτού ήταν η παγίωση ενός αισθητικού τρόπου αφήγησης και η εμμονή επαγγελματιών αλλά και μέρους θεατών, σε σχέση με το τι είναι, αλλά κυριότερα το πώς ερμηνεύεται αυτό το είδος.

Πρακτικά αυτό το οποίο είχε επικρατήσει και μας ταλανίζει ακόμη με τα κατάλοιπα του, ήταν η βερμπαλιστική εκδοχή αφήγησης, με ενδεχομένως ενδιαφέρουσες σκηνικές αποδόσεις σκηνοθετών και μεγάλων πρωταγωνιστών του ένδοξου θεατρικού παρελθόντος της χώρας, τις οποίες εμείς οι άμοιροι «επίγονοι» έπρεπε να προστατεύσουμε ως πολιτιστική κληρονομιά, να τη διαφυλάξουμε και να αναλάβουμε τη διάδοσή της. Δυστυχώς ακόμη και σήμερα μας απασχολούν ζητήματα, όπως το «πώς παίζεται η τραγωδία», αν «είναι πρέπον το να πατάμε τη θυμέλη του αργολικού θεάτρου», αν «είναι ασέβεια -απέναντι σε ποιόν άραγε;- η χρήση μικροφώνων στην αναπαράσταση του είδους», αλλά και το «αν επιτρέπεται να ερμηνεύεται το είδος με άλλον τρόπο, πλην του αρχετυπικού ιεροτελεστικού σχεδόν ύφους, το οποίο με διάφορους τρόπους και ερμηνείες, μας αποκαλύφθηκε από την προφανώς χρήσιμη και σπουδαία μελέτη αρχαιολόγων, φιλολόγων και επαγγελματιών του είδους μας».

Αυτό το οποίο όμως συχνά μας διαφεύγει, είναι το γεγονός πως οι Αθηναίοι πολίτες, επισκέπτονταν το θέατρο του Διονύσου, όχι για να ακούσουν και να δουν την περσινή μεγάλη επιτυχία της Αντιγόνης παραδείγματος χάριν, αλλά τη φετινή ερμηνεία ενός άλλου ποιητή πάνω στο συγκεκριμένο μύθο. 

Και ενώ οι ομότεχνοι μας, συγγραφείς, υποκριτές αλλά και οι θεατές, δεν ασχολούνταν καθόλου με ζητήματα όπως η «αυθεντία» και η «επιστημονική επάρκεια» αλλά απαλλαγμένοι από τέτοιου είδους ιδεολογικά βαρίδια, ενδιαφέρονταν για ερμηνείες, και μόνον εμείς φανερωνόμαστε συντηρητικότεροι αυτών, επιμένοντας σε αφηγήματα όπως «αυτό δεν είναι τραγωδία» κάθε φορά που μας παρουσιάζεται μια διαφορετική ερμηνεία από αυτή που δοξάστηκε και μας επιβλήθηκε στο παρελθόν.

Είχα και συνεχίζω να έχω την αίσθηση, η οποία κάποιες φορές ανάγεται σε πίστη, πως μπορείς να σέβεσαι το είδος, προσπαθώντας όμως να συνομιλήσεις ουσιαστικά μέσω αυτού με τους σύγχρονους σου θεατές, σε ένα πλαίσιο ειλικρινούς προσπάθειας, η οποία για μένα, ξεκινά από την προσωπική ιδιωτική ακρόαση, πριν καταλήξει αυτή να γίνει δημόσια. 

Τολμώ να υποστηρίξω, πως όσο πιο δυνατά ακουγόμαστε, τόσο λιγότερο ακούμε την ίδια μας τη φωνή. 

Η μικρή μου εμπειρία σε σχέση με την αναπαράσταση του είδους  -οι Τρωάδες είναι η τέταρτη απόπειρά μου- έδειξε πως δεν είναι και τόσο άτοπο το αίτημα για μια χαμηλόφωνη, ουμανιστική, απαλλαγμένη από βερμπαλισμούς, σκηνική ανάγνωση της τραγωδίας.

Το είδος δεν κινδυνεύει από ερμηνείες που μοιάζουν «νεωτεριστικές». Το είδος, όπως και κάθε άλλο είδος, κινδυνεύει μόνο από αδιάφορες, πρόχειρες και, εν τέλει, κακές ερμηνείες.

Με αφορμή, λοιπόν, αυτήν την τραγωδία και συνεχίζοντας τη σκηνική μελέτη του είδους, μαζί με τους πολύτιμους συνεργάτες μου, θα αποπειραθούμε για άλλη μια φορά να δημιουργήσουμε, με το απολύτως προσωπικό μας ύφος, μια σκηνική ανάγνωση, ειλικρινούς και χαμηλόφωνης αφήγησης πάνω στην σπαρακτική αυτήν τραγωδία ενός πραγματικά σπουδαίου νεωτεριστή του είδους.

Xρήστος Σουγάρης

Σημείωμα συνθέτη

Με μεγάλη χαρά δέχτηκα την πρόταση του ΚΘΒΕ να συνθέσω τη μουσική για αυτό το αριστούργημα του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία του Χρήστου Σουγάρη. Είναι η δεύτερη φορά που συνθέτω μουσική για τραγωδία –η πρώτη ήταν πριν τέσσερα χρόνια για τις Βάκχες του ίδιου συγγραφέα.

Οι Τρωάδες θεωρώ πως είναι ίσως το κορυφαίο και το πιο διαχρονικό έργο, διότι διηγείται κάτι το οποίο βιώνουν ακόμα και σήμερα πάρα πολλοί άνθρωποι. Η μουσική, ακολουθώντας τη χαμηλόφωνη σε ένταση, αλλά όχι σε συναίσθημα, ερμηνεία του έργου και των ηθοποιών, αποκτά έναν cine-matic χαρακτήρα, που κινείται σε μινιμαλιστική και νέο-ρομαντική φόρμα, χωρίς όμως να έχει συνοδευτική ιδιότητα και να είναι υποτονική. Είναι ένας ακόμη «ρόλος» του έργου που δημιουργεί τις κατάλληλες ατμόσφαιρες και πορεύεται σύμφωνα με την εξέλιξη της τραγωδίας. Ένα βασικό μουσικό μοτίβο το οποίο μεταλλάσσεται (παραλλαγές) ανάλογα με τις σκηνές, με σκοπό να τονίσει την απόγνωση, τον πόνο και την αγωνία. Η μουσική δεν γίνεται αναγκαστικά τραγούδι στα χορικά αλλά αρωγός των συναισθημάτων. Η απόδοσή της μόνο με ένα πιάνο θεωρήσαμε, μαζί με τον σκηνοθέτη Χρήστο Σουγάρη, πως θα είχε πιο αρμονική συνύπαρξη με τον τρόπο που αποδίδεται το έργο.

Χαίρομαι ιδιαίτερα που μου δίνεται η δυνατότητα να ερμηνεύσω τη μουσική επί σκηνής στην πρεμιέρα, στο Θέατρο Δάσους και στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.

Στέφανος Κορκολής

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΜΕ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ

ΠΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΔΑΥΡΟ

«TΡΩΑΔΕΣ» ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ

Το  Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος προσφέρει τη δυνατότητα της οικονομικής μεταφοράς  των θεατών με λεωφορείο στην Αργολίδα, για τη διευκόλυνση της παρακολούθησης των παραστάσεων της καλοκαιρινής του παραγωγής «Τρωάδες» του Ευριπίδη, που θα παρουσιαστεί, σε μετάφραση Θόδωρου Στεφανόπουλου και σκηνοθεσία του Χρήστου Σουγάρη, στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου στις 18 & 19 Αυγούστου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου 2023.

Οι θεατές μπορούν να εξασφαλίσουν τη μεταφορά τους προς και από την Επίδαυρο με εισιτήριο που κοστίζει μόλις 14 ευρώ. Η αγορά εισιτηρίων μεταφοράς γίνεται μέσω του τουριστικού γραφείου «NAI TRAVEL», στο ακόλουθο link:

https://www.more.com/theater/festival/festibal-epidaurou-metakinisi/

Με την αγορά του εισιτηρίου μεταφοράς, η θέση στο λεωφορείο είναι αυτομάτως κατοχυρωμένη. Η κράτηση του εισιτηρίου λεωφορείου μπορεί να γίνεται μέχρι τις  13:00 της ίδιας ημέρας.

Τα λεωφορεία θα αναχωρούν τις ημέρες των παραστάσεων στις 17.00 από την Αθήνα με σημείο επιβίβασης, πλησίον σταθμού μετρό Ελαιώνα, την Ιερά Οδό 150 (στάση λεωφορείων).

Ο έλεγχος των επιβατών – θεατών θα διενεργείται με το απόκομμα που θα επιδεικνύουν οι ίδιοι στους συνοδούς των λεωφορείων, το οποίο θα αφορά αποκλειστικά στη μεταφορά τους και θα διαφοροποιείται από το εισιτήριο. 

Στην επιστροφή, τα λεωφορεία θα αναχωρήσουν για την Αθήνα 20΄ μετά το τέλος της  κάθε παράστασης. Σημεία αποβίβασης στην Αθήνα στην επιστροφή: Ιερά Οδός 150 (πλησίον σταθμού μετρό Ελαιώνα), Πλατεία Συντάγματος (επί της Βασιλίσσης Σοφίας).

Πληροφορίες για την αναχώρηση των λεωφορείων, τα σημεία αφετηρίας και αναχώρησης, στα τηλ: 2752027423 και 6983330130.

 

Συντελεστές

Μετάφραση Θεόδωρος Στεφανόπουλος

Σκηνοθεσία Χρήστος Σουγάρης

Σκηνικά – Κοστούμια Ελένη Μανωλοπούλου

Πρωτότυπη μουσική σύνθεση Στέφανος Κορκολής

Κίνηση Ερμής Μαλκότσης

Σχεδιασμός φωτισμών Αλέκος Αναστασίου

Παίζουν (αλφαβητικά) Λουκία Βασιλείου (Ελένη / διπλή διανομή), Μαρία Διακοπαναγιώτου (Κασσάνδρα), Αντώνης Καφετζόπουλος (Ποσειδώνας), Αλέξανδρος Μπουρδούμης (Μενέλαος), Ρούλα Πατεράκη (Εκάβη), Κλειώ Δανάη Οθωναίου (Ελένη / διπλή διανομή), Δημήτρης Πιατάς (Ταλθύβιος), Μαρίζα Τσάρη (Ανδρομάχη)

Γυναίκες Μαριάννα Αβραμάκη, Μελίνα Αποστολίδου (Αθηνά, Χορός), Λουκία Βασιλείου (Αθηνά, Χορός), Μομώ Βλάχου (Αθηνά, Χορός), Χαρά Γιώτα (Αθηνά, Χορός), Ηλέκτρα Γωνιάδου (Αθηνά, Χορός), Ζωή Ευθυμίου, Ηλέκτρα Καρτάνου, Εύη Κουταλιανού, Λωξάνδρα Λούκας, Ελένη Μισχοπούλου, Χριστίνα Μπακαστάθη (Αθηνά, Χορός), Χρυσή Μπαχτσεβάνη, Μπέτυ Νικολέση (Αθηνά, Χορός), Κλειώ Δανάη Οθωναίου (Αθηνά, Χορός), Πολυξένη Σπυροπούλου (Αθηνά, Χορός), Βιργινία Ταμπαροπούλου (Αθηνά, Χορός), Θεοφανώ Τζαλαβρά (Αθηνά, Χορός), Φωτεινή Τιμοθέου, Μάρα Τσικάρα (Αθηνά, Χορός)

Εισιτήρια

Διακεκριμένη Ζώνη: 50€
Α' Ζώνη: 45€
Β' Ζώνη: 25€
Β' Ζώνη, Φοιτητικό: 13€
Άνω Διάζωμα Γ' Ζώνη: 20€
Άνω Διάζωμα Δ' Ζώνη: 15€
Άνω Διάζωμα Ε' Ζώνη: 12€
Άνω Διάζωμα ΣΤ' Ζώνη: 10€

ΑΜΕΑ: 5€ (Β' Ζώνη)
Άνεργοι: 5€ (στο Άνω Διάζωμα με την επίδειξη της σχετικής κάρτας)

Εκπτωτικό πακέτο εισιτηρίων: Πακέτο 4 εισιτηρίων (ανά παράσταση): Με την αγορά 4 εισιτηρίων σας προσφέρουμε το 1 δωρεάν. Η προσφορά ισχύει για Β' ΖΩΝΗ και ΑΝΩ ΔΙΑΖΩΜΑ

Προπώληση

ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΕΚΔΟΤΗΡΙΑ
Πλατεία Συντάγματος (info point Δήμου Αθηναίων)
Δε-Πα 10:00-18:00

ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ
Δε-Πε 11:00-19:00 και Πα-Σα 11:00-21:30 (από τις 20:00 μόνο για την παράσταση της ημέρας)
Έναρξη λειτουργίας 19.06.2023

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΑΓΟΡΑ
aefestival.grviva.gr
ΑΜΕΑ: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΗ ΑΓΟΡΑ
Δε-Πα 10:00-18:00 +30 2118008181
ΑΜΕΑ: +30 210 3221 897 | Δε-Πα 10:00-17:00

Περισσότερες πληροφορίες εδώ

Οι Τρωάδες του Ευρυπίδη στις 31 Ιουλίου 2014 στο Ανοιχτό Θέατρο άλσους Βεΐκου

Τετάρτη, 30/07/2014 - 11:00

Η παράσταση επιχειρεί μια σύγχρονη ανάγνωση, μια μεταφορά στο παγκόσμιο «σήμερα», στις συνέπειες των πολέμων, της οικονομικής κρίσης και των απολυταρχικών καθεστώτων...

Οι Τρωάδες, είναι η πιο δημοφιλής από τις σωζόμενες τραγωδίες του Ευριπίδη, κείμενο  κατεξοχήν αντιπολεμικό, αποτυπώνει όσο κανένα κείμενο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας την αλαζονεία της εξουσίας και τις ολέθριες συνέπειες της.