Ανοιχτή άφησε την πιθανότητα η Κυβέρνηση να δεχτεί κάποιες «προσαρμογές» στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης προκειμένου να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Ξυδάκης, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ραδιόφωνο της ΕΡΤopen 106.7 και τον Δημήτρη Παναγούλη. «Πάντα σε μια διαπραγμάτευση και εφόσον προκρίνεις ποιος είναι ο στρατηγικός σου στόχος, μπορείς να κάνεις κάποιες προσαρμογές, και οι δύο πλευρές. Πάντα σε μια διαπραγμάτευση είσαι ανοιχτός. Έχεις τις θέσεις σου, σε μερικά πράγματα δεν πρόκειται ποτέ να υποχωρήσεις, σε άλλα πράγματα μπορείς να κάνεις μια τροποποίηση» δήλωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ για να συμπληρώσει στη συνέχεια πως αυτή τη στιγμή στο τραπέζι υπάρχει η πρόταση του Ευκλείδη Τσακαλώτου για τα πρωτογενή πλεονάσματα που αλλάζει την διαπραγμάτευση και για την οποία η Κυβέρνηση δεν έχει λάβει προς το παρόν κάποια απάντηση. «Αυτό το οποίο υπάρχει στο τραπέζι και δεν υπήρχε πριν δύο χρόνια ή πριν ένα χρόνο, είναι η συζήτηση για τα πρωτογενή πλεονάσματα όπως τη θέτει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Αυτή είναι μια πρόταση στην οποία δεν έχουμε λάβει απάντηση. Ενώ έχει γίνει ακουστή και έχει σχολιαστεί ευμενώς, δεν έχουμε λάβει την πολιτική απάντηση, ότι ναι μπορούμε να πάμε σε μια τέτοια συμφωνία, ας πούμε να δεχτούμε ότι για τα επόμενα δύο – τρία έτη να υπάρχει το πλεόνασμα του 3,5 % το οποίο είναι όντως έτσι, πιεστικό για τις αντοχές της οικονομίας αλλά από αυτό το πλεόνασμα το 1 % να μπορεί να πηγαίνει για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και την ενίσχυση των μικρομεσαίων, το οποίο είναι ακριβώς μέσα στο πολιτικό πνεύμα των επικλήσεων των δανειστών. Αυτό είναι μια πολιτική πρόταση που αλλάζει την διαπραγμάτευση».

Στο ερώτημα εάν μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία των συμβιβασμών υπάρχει η πιθανότητα ο ΣΥΡΙΖΑ να εξαϋλωθεί πολιτικά, ο Νίκος Ξυδάκης αφού εκτίμησε ότι «μπορεί να μειωθεί η δύναμη, μπορεί να σημειωθεί και στις εκλογές αυτό που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις» επεσήμανε ωστόσο ότι «δεν βλέπει κάποιον άλλο τρόπο αυτή τη στιγμή να πολιτευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως Κυβέρνηση». «Τι θα μπορούσε άλλο να κάνει; Να ρίξει τη συμφωνία ένα χρόνο μετά αφού την έχει ψηφίσει και αυτός και ολόκληρη η Βουλή και ο ελληνικός λαός; Ο ελληνικός λαός κάπως ήξερε και δεν νομίζω ότι ο ελληνικός λαός περιμένει να γίνει ένα τυφλό αντάρτικο απέναντι στους δανειστές» για να συμπληρώσει στη συνέχεια: «Νομίζω ότι στο επίπεδο της Συμφωνίας και αυτής της σκληρής, της σχεδόν εξουθενωτικής σχέσης με τους δανειστές, υπάρχει κάποια ανοχή από τον ελληνικό λαό, βλέπει ότι δεν είναι εύκολο να τα τινάξεις όλα. Είναι μια μεγάλη γεωπολιτική, μια ιστορική απόφαση για την οποία δεν ξέρω καν αν ο ίδιος ο λαός είναι έτοιμος να μπει σε μια περιπέτεια απομόνωσης».

Αναφερόμενος τώρα στο ενδεχόμενο διαμόρφωσης μιας εθνικής γραμμής στα κρίσιμα ζητήματα της διαπραγμάτευσης από κοινού με την Νέα Δημοκρατία, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, αφού εκτίμησε πως σχετικά με αυτό το θέμα «σωστά το λέει ο κ. Κακλαμάνης» υπενθύμισε πως «έχει απευθύνει αυτή την πρόσκληση ο Πρωθυπουργός με κάποιους τρόπους στο παρελθόν και όχι μία φορά» για να αφήσει στη συνέχεια ανοιχτό το ενδεχόμενο λέγοντας πως «έχουνε ανοιχτεί πεδία και μπορεί να ξανανοιχτούν, δεν το αποκλείω». Συμπλήρωσε ωστόσο πως ο κ. Κακλαμάνης «λέει κάτι μετριοπαθές και έχει και ένα στοιχείο ρεαλισμού. Ο κ. Μητσοτάκης, η σημαία του, είναι άλλη. Είναι μια μετωπική σύγκρουση στην οποία καταγγέλλει την Κυβέρνηση η οποία κάνει, μερικά από αυτά που κάνει, οι δεσμεύσεις της απέναντι στο πρόγραμμα είναι ό,τι έκανε και ο ίδιος ως υπουργός κυβέρνησης ή και χειρότερα» καταλογίζοντας στην συνέχεια ευθύνες στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε αντίστοιχες προσπάθειες όπως αυτή για το Κυπριακό: «ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι εντελώς σαφής ούτε επανέρχεται τις ώρες που πρέπει, την ώρα που ας πούμε διεξάγονται οι συνομιλίες στη Γενεύη. Αντιθέτως η κα Γεννηματά ήταν πιο σαφής και το Κομμουνιστικό Κόμμα και το ΠΟΤΑΜΙ που είναι πιο μικρό κόμμα».

Κλείνοντας και κληθείς να σχολιάσει τα όσα ακούγονται περί διεύρυνσης της κυβερνητικής πλειοψηφίας προς την Δημοκρατική Συμπαράταξη και τη Φώφη Γεννηματά, ο κ. Ξυδάκης ανέφερε αρχικά ότι «Θα πρέπει να εκδηλώσει το ενδιαφέρον της για τέτοιου είδους συγκλήσεις και η Δημοκρατική Συμπαράταξη» για να προσθέσει στη συνέχεια πως ο «παραγκωνισμός» του Ευάγγελου Βενιζέλου δημιουργεί την ευκαιρία για να ανοίξει ένας διάλογος ως προς το θέμα αυτό: «Όλοι νομίζω πρέπει να μιλήσουνε αλλά κυρίως η Δημοκρατική Συμπαράταξη, η οποία τότε είχε αρνηθεί. Είχε αρνηθεί απ’ ό,τι γνωρίζουμε υπό το βάρος της γνώμης του κ. Βενιζέλου. Τώρα φαίνεται ο κ. Βενιζέλος δεν είναι ο καθοριστικός παράγων στις εξελίξεις της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Ας το σκεφτεί η ηγεσία της και ας ανοίξει ένας διάλογος».





Ακούστε τη συνέντευξη ΕΔΩ:

https://www.youtube.com/watch?v=BD1oNB73UYM&feature=youtu.be

 

 

Κάθε Τρίτη και Πέμπτη, στις 8:00 το πρωί, η ΕΡΤopen 106.7 και ο Δημήτρης Παναγούλης σας ενημερώνουν για ό,τι συμβαίνει στην πολιτική και την κοινωνία. Αυτή την Τετάρτη 18/1 εκτάκτως, τηλεφωνικά ο  κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Ξυδάκης.

«Το παιχνίδι ήταν στημένο και από πριν ξεπουλημένο» λέει ο πρόεδρος του νομαρχιακού τμήματος Ροδόπης της ΑΔΕΔΥ και με μια ανοιχτή δισέλιδη επιστολή του εξηγεί του λόγους της αποχώρησής του από τις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος.

«Ήταν συνειδητή επιλογή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, να θέσει στο περιθώριο την κομματική βάση για να ελαχιστοποιήσει και να ελέγξει τις αντιδράσεις», διαπιστώνει ο κ. Τριανταφυλλόπουλος ο οποίος κατακρίνει την πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση και επιβεβαιώνει το βαρύ κλίμα που επικρατεί στο εσωτερικό της.


«Δεν ήταν καθόλου εύκολη η απόφασή μου να αποχωρήσω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Παλεύω πολλούς μήνες με τη συνείδησή μου. Κάποιοι φίλοι μπορεί να πουν ότι άργησα, κάποιοι ότι βιάστηκα. Δεν πειράζει. Κάποιες αποφάσεις είναι μόνο δικές μας. Όσο δύσκολες και αν είναι. Βγαίνουν απ' την ψυχή μας...

Γιατί αποχωρώ από τον ΣΥΡΙΖΑ

Όταν το 2012 κατέβηκα υποψήφιος στις Βουλευτικές Εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ (τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ έψαχνε με το κυάλι υποψηφίους, καθώς από πουθενά δεν φαινόταν ότι θα καταλάμβανε τη δεύτερη θέση), δήλωνα τα εξής:

«Τάσσομαι σε έναν διαρκή αγώνα για την ανατροπή του υφιστάμενου παρασιτικού πολιτικού και κεφαλαιοκρατικού συστήματος και των προπαγανδιστικών εργαλείων τους που οδήγησαν και επιμένουν να ολοκληρώσουν την διάλυση της Χώρας μας. Το διακύβευμα είναι να ενώσουμε τον Λαό, να συγκροτήσουμε ένα νέο γνήσιο λαϊκό κίνημα που θα ξαναγεννήσει την προοπτική και την ελπίδα για μια σύγχρονη, δημοκρατική, ανεξάρτητη και ανθρώπινη Χώρα όπου ο κυρίαρχος Λαός θα ορίζει τις τύχες του».

Δηλαδή αυτό που με απασχολούσε δεν ήταν η κατάληψη της εξουσίας (η οποία έτσι και αλλιώς ήταν όνειρο απατηλό σύμφωνα με τις τότε δημοσκοπήσεις), αλλά πρωτίστως η συγκρότηση εκείνου του λαϊκού κινήματος που θα χειραφετούσε τον Ελληνικό Λαό, ώστε να μπορέσει να ορίσει ο ίδιος τις τύχες του.

Όταν εντάχθηκα κομματικά στον ΣΥΡΙΖΑ, ήλπιζα ότι σε έναν αριστερό χώρο θα έβρισκα να γίνεται πολιτική αναζήτηση και δημιουργία, με σκοπό την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος. Μέχρι σήμερα, ούτε πολιτική δημιουργία υπήρχε και το κυριότερο ανακόπηκαν οι όποιες κινηματικές προσπάθειες. Γι αυτό έχουν δίκιο όσοι υποστήριξαν ότι το «παιχνίδι» δεν χάθηκε μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015, αλλά στο κρίσιμο διάστημα μεταξύ του 2012 έως τις εκλογές όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε Κυβέρνηση.

Ειδικά μετά τις εκλογές του Γενάρη του 2015, το κόμμα τέθηκε πλήρως στην αδράνεια με την δικαιολογία ότι «τώρα εν μέσω διαπραγμάτευσης δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με τίποτα άλλο». Όμως το Κόμμα δεν είναι ένα απλό «Τίποτα άλλο», αλλά είναι η «καρδιά» της ιδεολογίας, της δυναμικής και της καθημερινή πράξης, που θα έπρεπε να έχει λόγο στις εξελίξεις των τόσο σημαντικών γεγονότων που διαδραματίστηκαν. Αντί αυτού, η βάση του κόμματος αποκόπηκε τελείως από τις όποιες εξελίξεις, αναμένοντας παθητικά και ελπίζοντας σε μια θετική έκβαση της διαπραγμάτευσης.

Μετά από όσα ακολούθησαν, προκύπτει ότι αυτό δεν συνέβη από αμέλεια ή από τον «φόρτο» της διαπραγμάτευσης. Ήταν συνειδητή επιλογή της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, να θέσει στο περιθώριο την κομματική βάση για να ελαχιστοποιήσει και να ελέγξει τις αντιδράσεις. Και ενώ αναμέναμε μια ριζοσπαστική διακυβέρνηση όπου θα συστράτευαν τον Ελληνικό Λαό, τον καθένα στο μετερίζι του, ώστε να αναπτυχθεί η δυναμική για την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας και καταστροφής της Χώρας, αυτοί αποφάσιζαν ερήμην όλων μας.

Δυστυχώς, επιβεβαιώνουν αυτό που λέει ο Λαός «ότι μόνο μια αριστερή Κυβέρνηση μπορούσε να περάσει αυτά τα μέτρα». Και ακόμη χειρότερα αμαυρώνοντας την ιδέα της Αριστεράς, περνάνε το εγκληματικό μήνυμα ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ!!! Ότι οι ακολουθούμενες πολιτικές είναι μονόδρομος και εμείς πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να αποδεχτούμε φρόνιμα τη μοίρα μας. Εξάλλου ο ίδιος ο Τσίπρας το ομολόγησε ωμά ότι δεν μπορούμε σήμερα να ασχολούμαστε με φαντασιώσεις για μια άλλη κοινωνία και πλέον δεν απευθυνόμαστε στο «αριστεροχώρι», αλλά σε ευρύτερους χώρους. Με λίγα λόγια λέει ότι όποιος από το κόμμα αντιστέκεται θα τον φάει η μαρμάγκα. Επομένως ή υποτάσσεσαι και γλύφεις ή πετιέσαι στον καιάδα. Το γνωστό δηλαδή του Μπους «ή είσαι μαζί μας ή εναντίον μας».

Δυστυχώς όπως αποδείχτηκε στην πράξη, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι μέρος του ίδιου συστήματος, που όλα αυτά τα χρόνια μας χειραγωγεί με το διαίρει και βασίλευε και μας μεταχειρίζεται επικοινωνιακά με επιστημονικό τρόπο. Καθώς εμείς δεν διαθέτουμε τα δικά τους «όπλα» (για να διαπιστώσουμε και να αντιδράσουμε στην χειραγώγηση) αντιλαμβανόμαστε μόνο εκ των υστέρων τις παγίδες τους. Με αυτόν τον τρόπο, κατάφεραν να μας αποπροσανατολίσουν για να ελέγξουν το όποιο κίνημα πάει να αναπτυχθεί, εξυπηρετώντας έτσι τα ξένα και ντόπια συμφέροντα των ισχυρών.

Όμως, όπως πολύ καλά έχουμε συνειδητοποιήσει, δεν παίζει ρόλο ούτε η απλή εναλλαγή προσώπων, ούτε οι όποιες ιδεολογικές ταμπέλες για να παραπλανήσουν τον Λαό. Το σύστημα έχει πολλά αποθέματα εφεδρειών και εργαλείων για να διαχειριστεί τις αντιδράσεις μας. Απέναντι σε όλα αυτά, όλοι εμείς έχουμε ένα και μοναδικό όπλο: την ενότητα του Ελληνικού Λαού!

Αυτή είναι η δύναμή μας, που δεν πρέπει να επαφίεται σε κανέναν σωτήρα, ούτε να περιορίζεται στην στείρα αντίδραση, αλλά ως γνήσιο λαϊκό κίνημα να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να ορίσουμε και να αλλάξουμε τη ζωή μας εμείς οι ίδιοι. Δύσκολο; Φυσικά, πάρα πολύ δύσκολο, καθώς ο καθένας μας θα πρέπει να αναλάβει ένα προσωπικό κόστος. Κυρίως να έρθει σε ρήξη με τον εαυτό του και τις κατεστημένες αντιλήψεις που μας έχουν επιβάλλει.

Εάν όμως αποδεχτούμε οριστικά το ξεπούλημα της Χώρας, την εξαθλίωση του Λαού και την μετανάστευση ακόμη περισσότερων νέων στο εξωτερικό, τότε το κόστος της καταστροφής για την Χώρα ξεπερνάει κατά πολύ το ατομικό συμφέρον του καθενός μας.

Ευχαριστώ τους συντρόφους που παλεύαμε μαζί, με όποιες δυνάμεις είχαμε, για να αλλάξουμε τα πράγματα και μέσα στο κόμμα, όπου μέχρι και σήμερα κυριαρχούν οι γνωστές κάστες και φατρίες. Σύντροφοι, κάναμε λάθος στην εκτίμησή μας: το πρόβλημα δεν ήταν τοπικό, αλλά το Κεντρικό Πολιτικό Ζήτημα.

Διότι, δυστυχώς «Το παιχνίδι ήταν στημένο και από πριν ξεπουλημένο».

Καλή δύναμη σύντροφοι!».

Την παραίτηση της από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, υπέβαλε η Βασιλική Κατριβάνου, η οποία νωρίτερα καταψήφισε τα άρθρα του πολυνομοσχεδίου για το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων και τον κόφτη, αν και υπερψήφισε επί της αρχής.

Αναλυτικά η επιστολή όπως την ανήρτησε στο προσωπικό της προφίλ στο facebook:

“Αποφάσισα, απόψε, έπειτα από πολλή σκέψη, να παραιτηθώ από βουλευτής. Είναι μια απόφαση πολύ δύσκολη, πολιτικά και προσωπικά, αλλά και αναγκαία για μένα. Υπάρχουν φορές που όσο κι αν προσπαθείς να εξορθολογίσεις κάτι δεν μπορείς να το κάνεις. Είναι σημαντικό, πιστεύω, να ξέρουμε μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε, ώστε να κρατήσουμε μέσα μας την ελπίδα και την αίσθηση ότι ζούμε τη ζωή όπως της αξίζει, ακόμα και μέσα στην ήττα.

Από τον Σεπτέμβρη μέχρι σήμερα νιώθω, κάθε μέρα, να επιβεβαιώνεται η ύπαρξη μιας συνεχούς επιτροπείας, που κάνει ασφυκτικά τα περιθώρια άσκησης πολιτικής, που ακυρώνει ουσιαστικά τη δυνατότητα να αλλάξει η ζωή μας. Εφαρμόζουμε μέτρα και πολιτικές που έρχονται σε αντίθεση με τον πυρήνα των αξιών και της πολιτικής μας ταυτόχρονα, όμως, αδυνατώ να σκεφτώ οποιαδήποτε αξιόπιστη εναλλακτική. Γι’ αυτό και παραιτούμαι. Είναι, για μένα, ένα βαθύ πολιτικό και υπαρξιακό αδιέξοδο, για το τι κάνουμε (και ξέρω ότι το ζουν βασανιστικά πολλές και πολλοί από τον κόσμο της Αριστεράς, αλλά και ευρύτερα, ανεξάρτητα από τη στάση που επιλέγει τελικά ο καθένας), και δεν θεωρώ ότι κάποιος αυτή τη στιγμή έχει τη λύση. Φυσικά, το βαθύ αυτό αδιέξοδο δεν λύνεται μιλώντας για «προδότες» και «προδοσία» αντίθετα, ένας τέτοιος λόγος όχι μόνο συσκοτίζει τα πράγματα, αλλά μας βυθίζει ακόμα πιο βαθιά στο τέλμα.

Αισθάνομαι μεγάλη αγάπη και ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, μέσα και έξω από τον Σύριζα, με τους οποίους βρεθήκαμε και συμπορευτήκαμε μαζί. Θέλω να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Θα κάνω μια ξεχωριστή, ονομαστική αναφορά στους άμεσους συνεργάτες μου, μετά τον Ιούνιο του 2012, είτε συνεχίσαμε μαζί είτε αποχώρησαν κάποια στιγμή: την Ειρήνη Βλάχου, τον Δημήτρη Ιωάννου, την Κατερίνα Κνήτου, τον Δημοσθένη Παπαδάτο-Αναγνωστόπουλο, την Κλειώ Παπαπαντολέων, την Ελένη Σπαθανά, τον Σπύρο Τσουκαλά, τον Γιάννη Χατζηδημητράκη. Πολύ μεγάλο μέρος όσων έκανα οφείλεται σε όλους και όλες εσάς που βρεθήκαμε μαζί, στη συλλογική προσπάθεια, τα οράματα και τις σχέσεις μας. Ευχαριστώ, θερμά, ακόμα όλους όσους και όσες με εμπιστεύτηκαν και με ψήφισαν.

Τελειώνοντας θέλω να πω (πέρα από το ότι αναλαμβάνω, προσωπικά και πολιτικά, την ευθύνη για ό,τι έκανα και δεν έκανα και δεν μου φταίνε κάποιοι «άλλοι») ότι τη στιγμή ακριβώς που παραιτούμαι νιώθω ότι πρέπει, επειγόντως, να βρούμε συλλογικά τους τρόπους να κάνουμε πράξη την αλληλεγγύη, τη δικαιοσύνη και την ανθρωπιά έναν βίο αξιοβίωτο.

Βασιλική Κατριβάνου”