Tις απόψεις της για το θέμα της υγείας, διατυπώνει η Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου, με ανακοίνωση που αναδημοσιεύουν οι εργαζόμενοι του τοπικού νοσοκομείου στην ιστοσελίδα τους. Οι απόψεις που εκφράζονται είναι οι ακόλουθες:
"Σήμερα, το σωτήριο έτος 2013, η κατάσταση στην περίθαλψη βαίνει ολοταχώς προς τα πίσω, στα μαύρα χρόνια του μετεμφυλιακού κράτους. Μια εικόνα διάλυσης, κυριαρχίας των ιδιωτών και των αποκλεισμών: τότε ήταν οι κομμουνιστές και οι αντιφρονούντες, σήμερα οι ανασφάλιστοι, οι μετανάστες και γενικά όσοι δεν έχουν τον απαραίτητο οβολό.
Η δυνατότητα της κοινωνίας να διαχειρίζεται την ασθένεια μέσα από ένα δημόσιο και οργανωμένο σύστημα υγείας δεν είναι πολυτέλεια. Είναι η διαφορά ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, ανάμεσα στην αξιοπρέπεια και την ευτέλεια, για το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού.
Η διάλυση του ΕΣΥ ξεκίνησε σχεδόν από την πρώτη μέρα που συγκροτήθηκε, και μάλιστα από μέσα. Τα παραμάγαζα, οι κλίκες, οι ρεμούλες (το Κέντρο Υγείας Νάξου δεν εξαιρείται), υπονόμευσαν σιγά σιγά τον θεσμό. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις που ψηφίστηκαν στην δεκαετία του ’90 έστρωσαν τον δρόμο για να στηθεί και να στεριώσει αυτό που σήμερα ονομάζεται «βιομηχανία της υγείας». Στις μέρες μας έρχεται το τελειωτικό χτύπημα. Κύριο μέλημα των αρχών και των υπερεθνικών εταίρων τους είναι να διασωθούν τα κέρδη των βιομηχάνων.
Τα δημόσια νοσοκομεία απαξιώνονται συστηματικά: Υποστελέχωση, ελλιπής εξοπλισμός, ανεπάρκεια φαρμάκων και εργαλείων. Τα περισσότερα νοσοκομεία στις μεγάλες πόλεις, ειδικά στις εφημερίες, λειτουργούν σαν να βρίσκονται όχι σε αστικό περιβάλλον αλλά σε πολεμικές ζώνες. Άθλιες συνθήκες υγιεινής, ετοιμόρροπα κτίρια, άνθρωποι στοιβαγμένοι σα σακιά με πατάτες. Κι από κοντά έχουμε τα φακελάκια, τα 5ευρα και από Γενάρη τα 25ευρα.
Η εμπορευματοποίηση στην υγεία δεν κυριαρχεί απλά σαν αντίληψη, αλλά γίνεται το δόγμα του κράτους και των πεφωτισμένων υπουργών υγείας, όπως διατυμπανίζει και ο τηλε-πλασιέ Άδωνης.
Οι αλλαγές που συντελούνται σήμερα είναι επιβαρυντικές όχι μόνο για τα, ούτως ή άλλως, ισχνά εισοδήματα των ασθενών, αλλά πρωτίστως θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές χιλιάδων συνανθρώπων μας. Για παράδειγμα, οι φαρμακευτικές δαπάνες έχουν δεκαπλασιαστεί, ενώ πολλά φάρμακα ευρείας κατανάλωσης δεν συνταγογραφούνται πια καθόλου. Ο ΕΟΠΥΥ σταδιακά διαλύεται και μετατρέπεται σε αγοραστή υπηρεσιών υγείας. Μετά τα απογευματινά ιατρεία που ο ασθενής πληρώνει, έρχονται και τα απογευματινά χειρουργεία, έναντι αμοιβής και πάλι, για να γλιτώσουν οι άρρωστοι τις λίστες ατελείωτης αναμονής. Στα περισσότερα νοσοκομεία οι συνθήκες εργασίας, οι ελλείψεις προσωπικού και υλικών έχουν μετατρέψει την έννοια της αξιοπρεπούς και ασφαλούς περίθαλψης σε εφιαλτικό θρίλερ. Επιπλέον, οι ανασφάλιστοι και οι μη έχοντες αποκλείονται από τις παροχές υγείας, ενώ οι εφημερίες, ειδικά στην επαρχία, στελεχώνονται λειψά από ελάχιστους και, συνήθως, άπειρους γιατρούς.
Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν και για το νοσοκομείο Νάξου: Μόνο 13 ειδικευόμενοι γιατροί, ενώ ζωτικής σημασίας ειδικότητες απουσιάζουν ή όταν καλύπτονται αυτό γίνεται με 5μηνες συμβάσεις, πανάκριβος εξοπλισμός που παραμένει αναξιοποίητος, εφημερίες σε καθεστώς επισφάλειας, κλπ. Με αυτοτέλεια ή χωρίς, το κατ’ όνομα νοσοκομείο οδηγείται στη διάλυση από τη στιγμή που η στρατηγική του ελληνικού κράτους είναι ουσιαστικά η διάλυση των δημόσιων δομών υγείας και η παράδοσή τους στα ιδιωτικά συμφέροντα. Ήδη, στην Κω σε πειραματικό στάδιο ένα Κέντρο Υγείας παραδόθηκε στους ιδιώτες να το λειτουργήσουν και το ίδιο προβλέπεται για το νοσοκομείο της Σαντορίνης.
Εξάλλου, η διορισμένη διοίκηση του νοσοκομείου Νάξου φυσικά ακολουθεί πιστά και στηρίζει αυτές τις πολιτικές. Αντιμετωπίζει το νοσοκομείο σαν μια επιχείρηση και τους ασθενείς σαν πελάτες. Έχουν φτάσει στο αισχρό σημείο να εισπράττουν 5ευρα στις συνταγογραφήσεις των χρόνιων ασθενών, καθώς και να χρεώνουν επίσκεψη και εξετάσεις στα Επείγοντα, ενώ είναι παράνομο. Η διοίκηση δεν είναι μόνο υπόλογη για την καταλήστευση των ασθενών, αλλά συνολικά για την σημερινή κατάντια του νοσοκομείου, το οποίο λειτουργεί μόνο χάρη στο φιλότιμο κάποιων εργαζομένων.
Κι ενώ το νοσοκομείο συστηματικά υποβαθμίζεται, τα διαγνωστικά κέντρα ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο, ενώ είναι καθ’ οδόν η ίδρυση ιδιωτικών κλινικών. Την ίδια ώρα που η Επιτροπή Αγώνα Ενάντια στη Συγχώνευση με τη Σύρο έβαζε το δήμαρχο μπροστάρη για να πιέσει τους νάξιους βουλευτές και υπουργούς ώστε να αρθεί η συγχώνευση, αυτός παρευρισκόταν στα εγκαίνια ενός ιδιωτικού διαγνωστικού κέντρου. Ταυτόχρονα, ένας άλλος σύλλογος και μάλιστα ένας μαζικός φορέας, η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Νάξου, διαλαλούσε τη συμφωνία της με την ΙΝΤΕΡΑΜΕΡΙΚΑΝ και παρότρυνε τα μέλη της και όχι μόνο, να υπογράψουν συμβόλαια για διακομιδές σε περίπτωση ασθενείας ή ατυχήματος. Την ίδια ώρα που εξελισσόταν ένας αγώνας για την διάσωση του δημόσιου νοσοκομείου, η ΕΑΣ Νάξου λειτουργούσε σαν πλασιέ των επιχειρηματιών κι έκανε νταραβέρια με τους εμπόρους της υγείας. Ο, δε, διοικητής του δημόσιου νοσοκομείου συνέτρωγε αδιάντροπα με τα στελέχη της ιδιωτικής ασφαλιστικής. (Όσον αφορά μάλιστα τις διακομιδές, η διαφήμιση είναι ψευδής: Οι ιδιωτικές εταιρείες δεν δικαιούνται να μεταφέρουν σοβαρά αρρώστους ή τραυματίες παρά μόνο όταν η ζωή του ασθενούς δεν κινδυνεύει και βέβαια δεν πετούν νύχτα ή με άσχημες καιρικές συνθήκες. Με λίγα λόγια, άνθρακες ο θησαυρός…)
Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε ότι τελικά το νοσοκομείο Νάξου δεν θα συγχωνευτεί με της Σύρου, αλλά θα παραμείνει σε ένα καθεστώς διασύνδεσης όπως ήταν από το καλοκαίρι του ’11 μέχρι τις 31/12/12. Εν ολίγοις θα είναι στον προθάλαμο για συγχώνευση όποτε το κρίνει η τρόικα και ο κάθε υπουργός. Ωστόσο αν η αυτοτέλεια του νοσοκομείου ήταν ένα ζητούμενο, στην πραγματικότητα δεν εξασφαλίζει σε καμιά περίπτωση την ικανοποιητική παροχή δημόσιας περίθαλψης για τους κατοίκους της Νάξου και των γύρω νησιών. Όταν το νοσοκομείο κινδυνεύει να καταντήσει υγειονομικός σταθμός από τις πολιτικές που εφαρμόζει το κράτος στον τομέα της υγείας, η υπαγωγή του στο προηγούμενο καθεστώς είναι ασήμαντη. Και όσοι υπηρετούν από τη θεσμική τους θέση αυτές τις πολιτικές, όπως ο δήμαρχος και οι βουλευτές της κυβέρνησης, είναι συνυπεύθυνοι για την εξαθλίωση του πληθυσμού. Το κλισέ ότι όλοι μαζί -αδιάκριτα - μπορούμε να είμαστε νικηφόροι, στην πραγματικότητα απλώς βγάζει λάδι αυτούς που πρωτοστατούν στην εφαρμογή των αντιλαϊκών πολιτικών.
Οι διαδηλώσεις και οι κινητοποιήσεις που έχουν ουσιαστικό περιεχόμενο δεν είναι αυτές που οργανώνονται για να αβαντάρουν τις κινήσεις παραγόντων και θεσμικών φορέων, αλλά εκείνες που οργανώνονται χωρίς διαμεσολάβηση και ενάντια σε λογικές ανάθεσης. Για να μπορέσουμε να λειτουργούμε αυτοοργανωμένα, χωρίς σωτήρες και, κάποτε να χειραφετηθούμε σαν κοινωνία, να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας.
Σαν Ανοιχτή Συνέλευση Νάξου, ο αγώνας για τη δυνατότητα πρόσβασης για όλους χωρίς διακρίσεις –ασφαλιστικές, οικονομικές, φύλου, εθνότητας, σεξουαλικότητας- σε δημόσιες υπηρεσίες υγείας είναι αυτονόητος. Το να βάζουμε αναχώματα στην κατάρρευση της δημόσιας υγείας, το να θέλουμε να σπάσει το απόστημα του ρουσφετιού και του πελατειακού συστήματος που έχει δομήσει -ειδικά στην επαρχία- ένα κοινωνικό-πολιτικό πλέγμα εξαρτήσεων και υποτέλειας, δεν πρόκειται για υπερεπαναστατική πράξη αλλά για έναν αγώνα για ζωή και αξιοπρέπεια".
