Η ΕΡΤopen και η εκπομπή «ΕΡΤopen Πολιτισμός» φιλοξενούν τον μουσικό Νίκο Θεοδωράκη, σ ‘ένα αφιέρωμα στο πρωτότυπο ραδιόφωνο που δημιούργησε προκειμένου να μεταδίδει 24 ώρες το 24ωρο το έργο του μεγάλου μουσικοσυνθέτη και αγωνιστή Μίκη Θεοδωράκη.Την εκπομπή παρουσιάζουν η Χρύσα Αριάδνη Κουσελά και ο Στέλιος Διαμαντής.
Συντονιστείτε τώρα, στους 106,7fm και www.ertopen.com/radio.

"Tο τραγούδι, η μουσική, ο λόγος των ποιητών είναι μεγάλο όπλο στα χέρια των λαών" Σπύρος Σαμοΐλης 

«ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» του ΡΙΤΣΟΥ στο ΑΛΚΥΟΝΙΣ








Μια συζήτηση με το Σπύρο Σαμοΐλη με αφορμή τη μεγάλη Συναυλία του την Δευτέρα 13 Μαρτίου στις 20.00 στο ΑΛΚΥΟΝΙΣ newstarartcinema.  Θα παρουσιαστεί το σπουδαίο του έργο του ποιητή της ρωμιοσύνης Γιάννη Ρίτσου «ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ».

Ο Σπύρος Σαμοΐλης διευθύνει λαϊκή ορχήστρα ερμηνεύουν  Ελένη Βιτάλη, Νίκος Θεοδωράκης, Αγγελική Καββαδία, Στέλιος Αλεξανδράκης, Δημήτρης Καλογερόπουλος, συμμετέχει η Χορωδία του Περιβαλλοντικού και καλλιτεχνικού συλλόγου Κέρκυρας «Ο Αϊ Μαθιάς» με μαέστρο τον Μιχάλη Καποδίστρια.




 «Πώς να σου το περιγράψω… Έχουν περάσει από τότε σχεδόν 40 χρόνια κι όμως κάθε φορά που το φέρνω στο νου μου χάνω τα λόγια. Είχαμε μπροστά μας τον ίδιο τον Γιάννη Ρίτσο να απαγγέλει τη Ρωμιοσύνη. Μέσα στο ημίφως της μπουάτ, τον ακούγαμε να μιλάει με μια φωνή τόσο χαμηλή, πιο πολύ ήταν ψίθυρος παρά απαγγελία. Μας κοιτούσε στα μάτια και με πολύ αργό, ήρεμο ρυθμό έλεγε “σώπα… όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες…” To μαγαζί γεμάτο νεολαία, αλλά αν έκλεινες τα μάτια σου, θα νόμιζες ότι ήσουν μόνος, δεν ακουγόντουσαν ούτε οι αναπνοές τους». Με αυτά τα λόγια περιγράφει ο συνθέτης Σπύρος Σαμοΐλης εκείνη τη βραδιά του Νοέμβρη του 1973. Σε μια μπουάτ, κάπου μέσα στα στενά σοκάκια της Πλάκας μια μεγάλη συντροφιά νέων ανθρώπων, προσπαθούσε να διαρρήξει το πνευματικό σκοτάδι που είχε επιβάλλει η χούντα των συνταγματαρχών. Με την παρουσία του Ρίτσου, με τους στίχους της Ρωμιοσύνης, με τη φωνή του να αναδύεται μαλακά μέσα στο ημίφως, ο ποιητής στάθηκε στο πλευρό των νέων, στην ανάγκη τους να ζήσουν ελεύθεροι και περήφανοι.




Ο Σπύρος Σαμοΐλης ήταν σχεδόν 25 χρονών, αλλά είχε ήδη ξεκινήσει την καλλιτεχνική του πορεία μελοποιώντας τους πιο ριζοσπάστες, τους πιο πρωτοπόρους δημιουργούς μας, τον Βάρναλη, τον Ρίτσο, τον Λουντέμη. Η μουσική αποτελεί μέρος της ζωής του από τα παιδικά του χρόνια. Μεγαλώνει τη δεκαετία του ’50  σε ένα χωριό στη νότια Κέρκυρα. Παιδί αγροτών, σε μια μετεμφυλιακή Ελλάδα που αιμορραγεί στις εξορίες και στα ξερονήσια για πολλά χρόνια μετά την τυπική λήξη του πολέμου, ο νεαρός Σπύρος βρίσκει καταφύγιο στη μουσική. Η φιλαρμονική του χωριού και οι καθηγητές του σχολείου γίνονται οι οδηγοί του, τον διδάσκουν τις νότες και την ποίηση, θέτοντας τις βάσεις σε μια πορεία που έμελλε να ξεκινήσει συστηματικά στις αρχές της δεκαετίας του ‘70.




Το 1972, όταν η δαμόκλειος σπάθη της χούντας κρέμεται πάνω από κάθε ελεύθερο πνεύμα, όταν απαγορεύεται να προφέρεται ακόμα και το όνομα του Μίκυ Θεοδωράκη, όταν ο Ρίτσος έχει μόλις επιστρέψει από τις εξορίες, ο Σπύρος Σαμοΐλης οργανώνει την πρώτη του συναυλία στο θέατρο Diana. Είναι 29 Μαΐου του 1972. «Μέσα από τις φοιτητικές παρέες, γεννήθηκε η ιδέα να βγάλουμε προς τα έξω αυτά τα τραγούδια που λέγαμε μεταξύ μας. Εκείνη την εποχή, στα τέλη Μάη του 1972, δεν υπήρχε ακόμα η λογοκρισία για τις συναυλίες. Η διαδικασία ήταν ακόμα απλή, πήγαινες στην εφορία, σφράγιζαν τα εισιτήρια και τελείωνες. Έτσι ξεκίνησε η συναυλία. Όταν μαζεύτηκε ο κόσμος αναφερθήκαμε, από μικροφώνου, στο έργο του Βάρναλη και του Θεοδωράκη. Εκείνη την εποχή ήταν απαγορευμένη δια ροπάλου η αναφορά των ονομάτων τους, πολύ περισσότερο απαγορεύονταν τα έργα τους. Λοιπόν, αυτή ήταν μια μαγική στιγμή. Μόλις ακούστηκε από μικροφώνου το όνομα του Θεοδωράκη άρχισαν οι φοιτητές να πετάνε τα σακάκια από τη χαρά τους μέχρι την οροφή. Ειδικά όταν ακούστηκε το «Ένας-Όλοι» του Βάρναλη, δεν περιγράφεται ο ενθουσιασμός. Ήμουν νέο παιδί και είδα κάτω στο κοινό τον Βάρναλη μαζί με την Έλλη Αλεξίου… τι να σας πω… θαμπώθηκα»




Ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός, που η φοιτητική παρέα που απαρτίζονταν, κατά κύριο λόγο, από την Ένωση Κερκυραίων Φοιτητών, αποφάσισε να διοργανώσει μια δεύτερη συναυλία λίγες μέρες αργότερα. «Αποφασίσαμε να πάμε στο θέατρο Royal, απέναντι από το Πολυτεχνείο. Όταν πήγαμε ξανά στην εφορία για τη σφράγιση των εισιτηρίων, όπως την πρώτη φορά, μας σταμάτησαν. Μας ενημέρωσαν ότι, αμέσως μετά την πρώτη συναυλία, είχε βγει καινούριος νόμος για λογοκρισία, που  συμπεριελάμβανε και στις συναυλίες. Ο νόμος βγήκε στις 3 Ιουνίου 1972, πέντε μέρες μετά την πρώτη μας συναυλία.»




Αποτέλεσμα του νέου νόμου, ήταν να λογοκριθούν τα δεκατέσσερα από τα είκοσι τραγούδια που σκόπευαν να παρουσιάσουν. Το νέο το έφερε στην παρέα ο τραγουδιστής Νίκος Πανδής την ώρα που η ορχήστρα έκανε τις τελευταίες πρόβες στο θέατρο. Ο προβληματισμός για το αν, τελικά, θα πραγματοποιούνταν η διοργάνωση ήταν μεγάλος. «Σκεφτήκαμε, με το Γιώργο Ζωγράφο ότι, δεν μπορούσαμε να υποχωρήσουμε. Θα την κάναμε τη συναυλία. Εκείνη τη βραδιά ήρθε ξανά ο Βάρναλης με την Αλεξίου. Καθίσανε στην πρώτη σειρά, μαζί με τον δημοσιογράφο τον Άρη Σκιαδόπουλο, τον Γεραμάνη, τον Χαλιβελάκη και την παρέα. Περίμεναν όλοι να ακούσουν το Βάστα Καρδιά. Το τραγούδι είχε μια μακρόσυρτη εισαγωγή. Όταν τελείωσε έκανα νόημα στο Γιώργο Ζωγράφο να αρχίσει να τραγουδά. Εκείνος με κοίταξε και έμεινε άφωνος. Οι μουσικοί επανέλαβαν την εισαγωγή. Τον κοιτούσα στα μάτια για να δω τι θα κάνει. Τη δεύτερη φορά, που θα έμπαινε να πει τα λόγια, με κοίταξε με νόημα και ενώ θα έπρεπε να πει “Να με ξεριζώσεις χάρε δεν μπορείς…”,  αρχίζει να τραγουδά λέγοντας “λαλαλα Λαέ, Λαέ, Λαέ”. Ο κόσμος φώναζε από κάτω “λόγια – λόγια” και ο Ζωγράφος την ώρα που τραγουδούσε λέγοντας Λαέ, λαέ έκανε με τα χέρια του σινιάλο στον κόσμο ότι του είχαν κλείσει το στόμα… δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν το αίσθημα αυτό… από κάτω ο Βάρναλης προσπαθούσε να καταλάβει τι λόγια ακούγονταν. Έγειρε στην Αλεξίου και της είπε “..δεν καταλαβαίνω, τι λόγια λένε; Δεν ακούω τους στίχους”. Μετά άρχισαν τα κυνηγητά, μια στην Ασφάλεια της Πλάκας, μια στη Μεσογείων…»




Aυτή η δεύτερη συναυλία, ήταν μια από τις πολλές που ακολούθησαν, με τη σταθερή παρουσία ασφαλιτών στο κοινό, την εγκατάσταση κοριών στα μαγαζιά για να μπορεί η Ασφάλεια να παρακολουθεί ό,τι λέγονταν κεκλισμένων των θυρών και σε ορισμένες περιπτώσεις, την καταστροφή των συναυλιακών χώρων. Όπως λέει ο ίδιος ο Σαμοΐλης, «πρώτες την πλήρωναν οι φωτεινές επιγραφές και οι τζαμαρίες».

Μια απ’ αυτές τις συναυλίες, τον επόμενο χρόνο, ξεκίνησε στο θέατρο Χατζηχρήστου, αλλά έμελλε να τελειώσει στο Παρίσι. Ο Σπύρος Σαμοΐλης θυμάται και χαμογελά, αλλά διευκρινίζει ότι το χαμόγελο μπόρεσε να το νιώσει πολλά χρόνια μετά, αφού και μετά την μεταπολίτευση οι διώξεις και οι μηνύσεις της Ασφάλειας δεν σταμάτησαν. Εκείνο το βράδυ στο θέατρο Χατζηχρήστου ήταν μια νεαρή κοπέλα που προλόγισε το συνθέτη και τα έργα του. Σύμφωνα με τον ίδιον, «Η Νόρα Βαλσάμη, τότε ακόμα μικρή κοπέλα στα πρώτα της βήματα, διάβασε τον πρόλογο της συναυλίας που ξεκινούσε λέγοντα ότι, “κάτω από την πολιτική καταπίεση που στην εποχή μας ασκείται πιο έντονα από κάθε άλλη φορά...”. Πάντα μέσα στις συναυλίες υπήρχαν ασφαλίτες για να παρακολουθούν τον κόσμο και εμάς. Μόλις ακούστηκαν αυτά τα λόγια σηκώθηκαν να μας συλλάβουν. Τότε μεσολάβησε ο αδερφός του Κώστα Χατζηχρήστου, που ήταν υπεύθυνος του θεάτρου και ζήτησε να περιμένουν μέχρι το τέλος, να φύγει ο κόσμος. Στο διάλειμμα μας ειδοποίησαν ότι στη λήξη θα μας συλλάβουν. Όταν τελειώσαμε και άρχισε ο κόσμος να έρχεται για να μας χαιρετίσει εμείς κρυφτήκαμε στα υπόγεια του θεάτρου. Ουσιαστικά κρυφτήκαμε στο στόμα του λύκου, αφού το θέατρο Χατζηχρήστου ήταν στην οδό Σταδίου 10, κάτω από την Ασφάλεια. Μείναμε εκεί μέχρι τα ξημερώματα. Μετά φύγαμε για το σπίτι μου στην Καλλιθέα, μαζί με τους φοιτητές. Ξέραμε ότι το πρωί θα με συλλαμβάνανε. Τότε είπαμε να φύγω για Παρίσι, ωστόσο δεν υπήρχαν χρήματα και βάλανε όλα τα παιδιά βερεσέ ό,τι είχαν και πήρα το εισιτήριο. Ευτυχώς το διαβατήριό μου έγραφε επάγγελμα ζωγράφος και όχι μουσικός. Εκείνο το πρωί έφυγα με το τρένο. Στο Παρίσι συνάντησα τον Θεοδωράκη, τη Μερκούρη και άλλους».




Μετά το Παρίσι και την επιστροφή στην Αθήνα η ζωή του Σπύρου Σαμοΐλη δεν αλλάζει. Οι φοιτητικές μαζώξεις, οι προσαγωγές στην Ασφάλεια, η ποίηση, η μουσική συνεχίζονται, όπως πριν. Ο καιρός περνά και φτάνουμε στο φθινόπωρο, λίγες μέρες πριν ξεκινήσουν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Τότε αποφασίζεται να δοθεί μια συναυλία προς τιμή του Γιάννη Ρίτσου. Ο χώρος θα ήταν η μπουάτ που ήδη φιλοξενεί τον καλλιτέχνη, στην Πλάκα. Όπως μας αποκαλύπτει ο συνθέτης, «όταν βγήκε στη σκηνή ο Ρίτσος και άρχισε να απαγγέλει τη Ρωμιοσύνη, το μόνο που άκουγες από κάτω ήταν οι λυγμοί από το κλάμα του κόσμου. Εκείνο το βράδυ, όπως και άλλες φορές, η Ασφάλεια μπήκε στο μαγαζί και άρχισε τα σπασίματα… ο κόσμος, όμως, είχε προλάβει να ακούσει τον ίδιο το Ρίτσο να του διαβάζει… ξέρεις πόσο σημαντικό ήταν αυτό; Πέρα που ήταν μεγάλη τιμή για μένα, η παρουσία του στη συναυλία έδωσε κουράγιο και δύναμη στους ανθρώπους. Τον λάτρευαν τον Ρίτσο, ο ίδιος την ένιωθε τόσο δυνατά την αγάπη του κόσμου που, χρόνια μετά, μου έλεγε ότι χρειάζονταν δεκαπέντε μέρες να συνέλθει από τη συγκίνηση που του προκαλούσε».




Η μετάβαση από τη χούντα στη μεταπολίτευση σήμανε για τον Σπύρο Σαμοΐλη την αρχή μιας ιδιαίτερα δημιουργικής δεκαετίας. Το  1975 διοργανώνει συναυλία από κοινού με τον Μίκη Θεοδωράκη στο Δημοτικό Στάδιο Κέρκυρας. Την ίδια χρονιά βγαίνει ο πρώτος του προσωπικός δίσκος με τίτλο «Βάστα Καρδιά» σε ποίηση Κώστα Βάρναλη, Νίκου Πανδή και Σαράντη Αλεβιζάτου. Εκεί ερμηνεύουν ο Πέτρος Πανδής και η Ελένη Βιτάλη. Σύντομα ακολουθούν οι δίσκοι «Κραυγή στα Πέρατα» σε ποίηση Μενέλαου Λουντέμη και «Οι Γειτονιές του Κόσμου» σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου. Στην πορεία των χρόνων μελοποιεί Οδυσσέα Ελύτη, Τάσο Λειβαδίτη, Γιώργο Κοτζιούλα, Μαγιακόφσκι και πολλούς άλλους. Συνεργάζεται με σπουδαίους τραγουδιστές, το Γιώργο Ζωγράφο, τον Αντώνη Καλογιάννη, την Ελένη Βιτάλη, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου κι άλλους πολλούς. Παράλληλα με την καλλιτεχνική παραγωγή, αρχίζουν οι περιοδείες σε ολόκληρη την ελληνική επαρχεία. Πρόκειται για μια δεκαετή περιπλάνηση, όπου ο συνθέτης καταγράφει ρεκόρ συναυλιών. Εκτιμάται ότι σε αυτή τη δεκαετία, 1976-1986, οργανώνει σχεδόν 2.000 συναυλίες, δηλαδή σχεδόν διακόσιες κάθε χρόνο.




Κλείνοντας την τόσο ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί του, μια συζήτηση ταξίδι στα πιο αυταρχικά και μαύρα χρόνια της πιο πρόσφατης ιστορίας της πατρίδας μας, ο ίδιος μιλά για την αξία της καλλιτεχνικής δημιουργίας σε σχέση με τις ανάγκες του λαού. Όπως δηλώνει, «το τραγούδι, η μουσική, ο λόγος των ποιητών είναι μεγάλο όπλο στα χέρια των λαών. Ο καλλιτέχνης οφείλει να είναι μπροστάρης, να προσπαθεί να αλλάξει τον κόσμο. Πολιτική είναι το καθετί που κάνει κανείς και η μουσική, όταν μιλά για τους ανθρώπους και τις ζωές τους, είναι πολιτική δραστηριότητα. Το κοινωνικό τραγούδι είναι το πολιτικό τραγούδι, είναι το τραγούδι του λαού»








Youtube  “ΣΠ. ΣΑΜΟΪΛΗΣ - Α, ΜΑΓΙΑΚΟΒΣΚΙ”

https://www.youtube.com/watch? v=ThPrN1nD1XE

 

Youtube  “ΣΠ. ΣΑΜΟΪΛΗΣ: "ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΕ"”

https://www.youtube.com/watch? v=TH-WzsmnZFw







Εισιτήριο.: €8.00, Φοιτητικό/Ανέργων €5.00.

Πληροφορίες κρατήσεις : 




ΑΛΚΥΟΝΙΣ newstarart cinema

ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ 42-46, ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ (ΜΕΤΡΟ Βικτώρια)

Parking διαθέσιμο κάτω από τον κινηματογράφο.

«ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΕΜΠΕΥΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ»



Συναυλία με μελοποιημένη ποίηση του ΣΠΥΡΟΥ ΣΑΜΟΙΛΗ στα πλαίσια του πολύπτυχου αφιερώματος της NEW STAR

«100 ΧΡΟΝΙΑ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ, ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ»

Δευτέρα 20 φεβρουαρίου στις 20.00 στο ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema.



Θα παρουσιαστούν τραγούδια από τις συλλογές «Κραυγή στα Πέρατα» σε ποίηση Μενέλαου Λουντέμη και «Βάστα Καρδιά» σε ποίηση Κώστα Βάρναλη.

​Θ

α τραγουδήσουν Νίκος Θεοδωράκης, Ελένη Τζαγκαράκη, μαζί τους θα παίξουν μπουζούκι Βασίλης Τσατσάρας, πιάνο Φίλιππος Παχνιστής, φλάουτο Μαρία Παχνιστή.

Ο Σπύρος Σαμοΐλης ο Κερκυραίος μουσικοσυνθέτης - μαέστρος είναι διαποτισμένος από το πνεύμα του Οκτώβρη, καθώς μελοποίησε τους κορυφαίους έλληνες ποιητές και όχι μόνο, που ύμνησαν την Οχτωβριανή Επανάσταση. Είχε εξαρχής μια πορεία δημιουργική, ποιητική και αγωνιστική, σε χρόνια δύσκολα, αψήφησε κινδύνους και βρέθηκε στο πλάι απλών λαϊκών ανθρώπων, με ρεκόρ συναυλιών. Παρά την λογοκρισία και το πολιτικό κλίμα της εποχής έμεινε πιστός στα πιστεύω του.

Η συναυλία αυτή είναι ένα μικρό αφιέρωμα - σε σύγκριση με το μεγάλο όγκο του έργου του - μια μεγάλη μορφή του λαϊκού τραγουδιού, τον μουσικοσυνθέτη Σπύρο Σαμοϊλη που, από τα μαύρα χρόνια της Δικτατορίας, ακόμα γεμάτος από αγάπη για το λαό και πόθο για κοινωνική δικαιοσύνη, στάθηκε μπροστάρης με τη μουσική και τα τραγούδια του στον αντιδικτατορικό αγώνα. Αλλά και στα επόμενα μεταπολιτευτικά χρόνια, πάλι μπροστάρης στάθηκε στους αγώνες, ξεσηκώνοντας  γήπεδα γεμάτα κόσμο,  με τη μουσική του, υμνώντας τον απλό λαό, τραγουδώντας τους πόθους και τους αγώνες του και παροτρύνοντας όλους μας, να μην παύσουμε να αγωνιζόμαστε, να διεκδικούμε και να ονειρευόμαστε έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο, για εμάς και τα παιδιά μας. Συνεχίζει και σήμερα το μουσικό και κοινωνικό του αγώνα για μια άλλη κοινωνία, δίκαιη, ειρηνική, σοσιαλιστική!

Ο πρώτος μεγάλος προσωπικός δίσκος του, με τίτλο «Βάστα καρδιά» σε ποίηση Κώστα Βάρναλη, Νίκου Πανδή και Σαράντη Αλιβιζάτου, κυκλοφορεί το 1975 με ερμηνευτές τον Πέτρο Πανδή και την Ελένη Βιτάλη. Σύντομα, ακολουθεί και η «Κραυγή στα πέρατα» σε ποίηση Μενέλαου Λουντέμη. Στη συναυλία αυτή, που είναι αφιερωμένη στα 100 Χρόνια του Οκτώβρη, θα μας παρουσιάσουν τα δυο αυτά έργα του, δύο εξαίρετοι τραγουδιστές, ο Νίκος Θεοδωράκης και η Ελένη Τζαγκαράκη, οι οποίοι ερμηνεύουν πιστά το έργο του εδώ και χρόνια.

Μαζί τους οι μουσικοί  να μας δώσουν τα ηχοχρώματα των στίχων που έγραψαν οι υμνητές του αγώνα Κώστας Βάρναλης και Μενέλαος Λουντέμης



«Βάστα καρδιά» σε ποίηση Κώστα Βάρναλη, Νίκου Πανδή και Σαράντη Αλιβιζάτου

«Κραυγή στα πέρατα» σε ποίηση Μενέλαου Λουντέμη

Μουσική: Σπύρος Σαμοΐλης

Τραγούδι: Νικος Θεοδωρακης-Ελένη Τζαγκαράκη

Mπουζούκι: Βασίλης Τσαρτσάρας

Πιάνο: Φίλιππος Παχνιστής

Φλάουτο: Μαρία Παχνιστή





ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΝΑΥΛΙΑΣ



ΚΡΑΥΓΗ ΣΤΑ ΠΕΡΑΤΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ - Διαβάζει ο ποιητής Μενέλαος Λουντέμης

1)      ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ  -  ΠΡΩΤΟΝ  ΜΗΤΕΡΟΥΛΑ

 ΑΧ, ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ 'ΧΑ ΕΝΑΝ ΟΥΡΑΝΟ

 ΜΑΝΟΥΛΑ ΕΣΥ  - ΚΙ ΑΣ ΜΗΝ ΕΧΩ  - Νίκος Θεοδωράκης

2)     ΜΑΡΤΥΡΙΚΑ ΝΙΑΤΑ - Ελένη Τζακαράκη

3)      Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΑΡΤΗ - Ελένη Τζαγκαράκη

4)     Η ΤΑΧΥΔΡΟΜΑ  - Νίκος Θεοδωράκης & Ελένη Τζαγκαράκη

5)     ΟΙ ΚΕΡΑΣΙΕΣ Θ' ΑΝΘΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ - Ελένη Τζαγκαράκη

6)     ΑΡΜΑΤΩΜΕΝΑ ΒΟΥΝΑ - Νίκος Θεοδωράκης



ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ



ΒΑΣΤΑ ΚΑΡΔΙΑ

1)      1ΗΡΘΑΝΕ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ – Νίκος Θεοδωράκης

2)     ΤΡΙΖΟΒΟΛΟΥΝ ΤΡΙΖΟΝΙΑ – Νίκος Θεοδωράκης

3)     ΣΟΥ ΤΟ 'ΛΕΓΑ – Ελένη Τζαγκαράκη

4)     ΧΤΥΠΑΝΕ ΣΗΜΑΝΤΡΑ - Ελένη Τζαγκαράκη 

5)     ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΕΝΑ ΓΑΡΟΥΦΑΛΛΟ – Νίκος Θεοδωράκης 

6)     ΚΙ ΑΝ Ο ΚΑΗΜΟΣ – Ελένη Τζαγκαράκη

7)     ΒΑΣΤΑ ΚΑΡΔΙΑ – Νίκος Θεοδωράκης





Η αίθουσα έχει χωρητικότητα 330 ατόμων, εξασφαλίστε έγκαιρα το εισιτήριο σας.

Πληροφορίες κρατήσεις στα τηλέφωνα 2108220008--2108220023



Εισιτήριο.:€10.00, Φοιτητικό/Ανέργων €5.00.



ΑΛΚΥΟΝΙΣ newstarart cinema

ΙΟΥΛΙΑΝΟΥ 42-46, ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ (ΜΕΤΡΟ Βικτώρια)

Parking διαθέσιμο κάτω από τον κινηματογράφο.








Σπύρος Σαμοΐλης





Ο Σπύρος Σαμοΐλης ο Κερκυραίος μουσικοσυνθέτης διαποτισμένος από το πνεύμα του Οκτώβρη, καθώς μελοποίησε κορυφαίους ποιητές που ύμνησαν την Οχτωβριανή Επανάσταση.

Είχε εξαρχής μια πορεία δημιουργική, ποιητική και αγωνιστική, σε χρόνια δύσκολα, αψήφησε κινδύνους και βρέθηκε στο πλάι απλών λαϊκών ανθρώπων, με ρεκόρ συναυλιών. Παρά την λογοκρισία και το πολιτικό κλίμα της εποχής έμεινε πιστός στα πιστεύω του.

Ο πρώτος μεγάλος προσωπικός δίσκος του, με τίτλο «Βάστα καρδιά» σε ποίηση Κώστα Βάρναλη, Νίκου Πανδή και Σαράντη Αλιβιζάτου, κυκλοφορεί το 1975 με ερμηνευτές τον Πέτρο Πανδή και την Ελένη Βιτάλη. Σύντομα, ακολουθούν οι δίσκοι «Κραυγή στα πέρατα» σε ποίηση Μενέλαου Λουντέμη και «Οι γειτονιές του κόσμου» σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου. Κυκλοφόρησαν αργότερα οι δίσκοι του « ΛΑΪΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ » – « ΡΕΜΠΕΤΙΚΗ ΤΑΒΕΡΝΑ» – και μαζί με τον Ηλία Ανδριόπουλο η «ΛΑΪΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ».

Μελοποίησε ακόμη Οδυσσέα Ελύτη, Τάσο Λειβαδίτη, Γιώργο Κοτζιούλα, Βλ. Μαγιακόφσκι και άλλους πολλούς ποιητές. Ατέλειωτος ο κατάλογος. Συνεργάστηκε με σπουδαίους τραγουδιστές τον Γιώργο Ζωγράφο, τον Αντώνη Καλογιάννη, την Ελένη Βιτάλη, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου κ.ά.

Το 1976 ξεκινά τις περιοδείες του στις συνοικίες της Αθήνας και το 1977 τον ατέλειωτο γυρισμό του σε όλη την Ελλάδα, κάνοντας σε 10 χρόνια 2.000 συναυλίες, που αποτελεί μέχρι σήμερα παγκόσμιο ρεκόρ συναυλιών, όπως λέει:

«Σε πόλεις, σε χωριά… χειμώνα – καλοκαίρι… σε γήπεδα… σε πλατείες …σε θέατρα …σε καφενεία… με κυνηγητά… μηνύσεις… απαγορεύσεις… φοβέρες και τραμπουκισμούς… Μα… με τον κόσμο κοντά μας… και την αγάπη του παντού, όπου πηγαίναμε!!!».

Στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κρακοβίας – Πολωνίας, παίρνει Βραβείο Μουσικής, μεταξύ 120 συνθετών από όλο τον κόσμο, για τη μουσική του σε ντοκιμαντέρ του Ε.Ο.Τ. με αφηγητή τον Μάνο Κατράκη. Βραβεύεται δυο φορές, στο φεστιβάλ Έντεχνου Tραγουδιού του ΟΔΗΓΗΤΗ. Επίσης, παίρνει Βραβεία μουσικής στα Πανελλήνια Φεστιβάλ Θεάτρου Ιθάκης– Λέσβου, Καρδίτσας και Κορίνθου.





ΚΡΑΥΓΗ ΣΤΑ ΠΕΡΑΤΑ σε ποίηση Μενέλαου Λουντέμη



«Είδα το Λένιν» από την συλλογή του «Κραυγή στα πέρατα»:

«Τον είδα να τρέχει χέρι - χέρι με τη Ζωή.

Να σπρώχνει κατά τον ανήφορο με τον ώμο του την Ιστορία.

Τον είδα να λαχανιάζει και να βιάζεται.

Γιατί όλα τότε ήταν βιαστικά. Ολα.

Οι ώρες, οι σελίδες, οι στιγμές.

«Σήμερα νωρίς - αύριο θάν' αργά».

Η Επανάσταση κοίταξε το παιδί της στα μάτια

Ναι. Ηταν καιρός...

Το φώναξε κι η «Αβρόρα» απ' το ποτάμι.

Ηταν καιρός.

Θολός σιγόψελνε δίπλα της κι ο Νέβας.

Τον ακολούθησαν σιγοψέλνοντας και τα κανάλια.

Ηταν καιρός:

Η Πόλη σώπαινε πνιγμένη στα σκότη.

Και μόνο το «Σμόλνυ» έφεγγε.

Μόνο το «Σμόλνυ» έφεγγε σαν φανάρι.

Για να δείξει στο Μέλλον να περάσει.»



Όλο το έργο του Μ.Λουντέμη, «Κραυγή στα Πέρατα», μια ποιητική εξιστόριση της ζωής του με συνεξόριστους φίλους του και αξιόλογους λογοτέχνες και καλλιτέχνες,  από πριν έως και μετά την εξορία.

Ο συγγραφέας, αγωνιστής και άνθρωπος Μενέλαος Λουντέμης,

ο αντιπολεμικός, αντιρατσιστικός, ο ποιητής που παραμένει πάντα επίκαιρος.

Το «όπλο» του η πένα του. Μ’ αυτήν αγωνίστηκε ως το τέλος της ζωής του για την ελευθερία, την αγάπη, τη δικαιοσύνη -για μία κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς.

«Έζησα με τους ταπεινούς και τους καταφρονεμένους.

Γι’ αυτούς έγραψα, γι’ αυτούς αγωνίστηκα

με αγάπη και για την πνευματική τους άνοδο…»

Συγγραφέας αυτοδίδακτος, πολυγραφότατος, με λογοτεχνικό ταλέντο μοναδικό, κατόρθωσε από τα πρώτα του βιβλία να αγκαλιαστεί και να αγαπηθεί από το αναγνωστικό κοινό. Καταπιάστηκε με όλα σχεδόν τα είδη λόγου και κέρδισε επάξια μία θέση στα νεοελληνικά γράμματα. Τα σκληρά του βιώματα -προσφυγιά, φτώχεια, εξορίες, αρρώστιες- επηρέασαν το έργο του, όχι όμως και την ευαισθησία με την οποία αντιμετώπιζε τους ανθρώπους.

Ω, εσύ, γυναίκα, οπτασία λησμονημένη…

Μικρή παιδούλα, μάνα, κόρη αυριανή…

Μέσα στα σπλάχνα σου βογγούνε οι σκοτωμένοι

Και τραγουδούν οι αυριανοί μας ζωντανοί!

(Μενέλαος Λουντέμης, απόσπασμα από το ποίημα «Έρχονται οι γυναίκες στη Μακρόνησο»)



Τα κείμενά του υπήρξαν παρηγοριά για πολλούς φυλακισμένους και εξόριστους αγωνιστές. Καθώς και για πολλούς λαϊκούς ανθρώπους, του μόχθου και της βιοπάλης. Ήταν η φωνή τους, το σύμβολο της ελπίδας και της αισιοδοξίας. Ένας από αυτούς. Που, παρ’ όλες τις αντιξοότητες και τα εμπόδια, τα κατάφερε.

Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που ονειρεύονται έναν καλύτερο κόσμο, τα βιβλία του θα είναι μία αχτίδα φωτός στο σκοτάδι, ένα κίνητρο για να μην εγκαταλείψουν τον αγώνα…



Είμαι καλά, Μητερούλα... αυγή μου...

Σπεύδω να καλοπιάσω τον φόβο σου. Είμαι καλά.

Κάθομαι κάτω απ’ τον ίσκιο της λύπης μου,

κι αφήνω την πένα μου να κλάψει... Μάνα...

Τρεμούλα των χεριών...

Χρόνια που ξεφεύγετε απ’ τη μπόλια...

Στεναγμέ που μετράς τον μισεμό μου...

Είμαι καλά.









ΒΑΣΤΑ ΚΑΡΔΙΑ σε ποίηση Κώστα Βάρναλη



Ο κορυφαίος υμνητής της Οχτωβριανής Επανάστασης στην Ελλάδα.

Ο εκπαιδευτικός, ο ποιητής, ο χρονογράφος, ο κριτικός, ο δοκιμιογράφος, ο μεταφραστής, ο θεατρικός συγγραφέας, μα πάνω απ' όλα ο ανατρεπτικός, τολμηρός και επίκαιρος διανοητής Κώστας Βάρναλης. Ήταν αγαπημένος «δάσκαλος» για μία ολόκληρη γενιά προοδευτικών ανθρώπων και λογοτεχνών, ενώ για την τέχνη του τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης του Λένιν το 1959.

«Ο ποιητής του λαού και κονταρομάχος των φτωχών Κώστας Βάρναλης»

«Ο ποιητή της εργατιάς»

Η ταξική συνείδηση και η επαναστατικότητα διαπερνούν σχεδόν το σύνολο του έργου του Βάρναλη, πράγμα λογικό καθώς μιλάμε για τον πρωτοπόρο του 20ου αιώνα, για τον επαναστάτη ποιητή της εργατικής τάξης.

Είναι 0 προοδευτικός διανοουμένους του τόπου μας και θεμελιωτής της αγωνιστικής μας λογοτεχνίας.

Να με ξεριζώσεις χάρε, σ’ αντιστέκομαι σαν δρυ,

όση φόρα θέλεις πάρε, να με πάρει δεν μπορεί.

Να με ξεριζώσεις, όχι, δεν το θέλω και βαστώ,

όσο η καρδιά μου το ’χει, το κουράγιο της σωστό.

Στ’ αγιασμένο τούτο χώμα, που ’πιεν αίμα ποταμό

μας κρατάει το χρέος ακόμα, για το μέγα λυτρωμό.





Νίκος Θεοδωράκης

Από τα πρώτα του κιόλας παιδικά χρόνια, μόλις στα 11, συμμετέχει σε συναυλίες και ηχογραφεί το πρώτο του τραγούδι δίπλα στον Σπύρο Σαμοίλη (Το μαστορόπουλο-Σπύρος Σαμοΐλης-Γιώργος Κοτζιούλας). Έκανε μαθήματα μουσικής και πιάνου.

Σήμερα συμμετέχει σε συναυλίες του Σπύρου Σαμοίλη τραγουδώντας μαζί με τον Μιχάλη Βιολάρη Γεράσιμο Ανδρεάτο και άλλες μεγάλες μορφές του ελληνικού τραγουδιού παράλληλα διοργανώνει αφιερώματα στον Μίκη Θεοδωράκη με χορωδίες του νησιού.

Σήμερα ζει στην Αθήνα και συνεχίζει τα αφιερώματα στο Μίκη Θεοδωράκη.



«Πιστεύω πως χρειάζεται μια αδιάκοπη συνέχιση της διάδοσης των τραγουδιών του Μίκη μιας και το μεγαλύτερο μέρος τους είναι άγνωστο στο πλατύ κοινό. Πέρα από αυτό φέρνει σε επαφή νέα παιδιά με τους μεγάλους ποιητές της εποχής μας, της  σύγχρονης  πολιτιστικής  ιστορίας της Ελλάδας. Σε αυτούς τους καιρούς είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε  για να αφυπνίσουμε συνειδήσεις πολιτιστικής κληρονομιάς!!!!» Νίκος Θεοδωράκης



Link με συναυλίες του Νίκου Θεοδωράκη.

ΝΙΚΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ - ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ





Ελένη Τζαγκαράκη

Απόφοιτη του Εθνικού Ωδείου , σπούδασε δέκα χρόνια κλασσικό τραγούδι και αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή «Πέλου Κατσέλη». Μια εξαίρετη καλλιτέχνης στο κλασσικό τραγούδι και την υποκριτική,  που εδώ και χρόνια τιμά το έργο του Μίκη Θεοδωράκη ακόμη και μέσα από θεατρικές παραστάσεις.



ΛΟΥΝΤΕΜΗ - ΣΑΜΟΪΛΗ: ΚΡΑΥΓΗ ΣΤΑ ΠΕΡΑΤΑ 1

https://www.youtube.com/watch? v=pN9Fo0Vw50g





ΣΠΥΡΟΣ ΣΑΜΟΪΛΗΣ - ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ "βάστα καρδιά"

https://www.youtube.com/watch? v=XYs9p8ZpnIQ



Στα συνημμένα θα βρείτε το δελτίο τύπου της συναυλίας και αρχεία με τις βιογραφίες του Σπύρου Σαμοΐλη και 

Ν. Θεοδωράκη και Ελ. Τζαγκαράκη, καθώς και βιογραφίες των ποιητών  και στοιχεία για τις ποιητικές συλλογές που μελοποιήθηκαν.