"Αναμένεται νέα εκτίναξη της ανεργίας", σύμφωνα με δήλωση του Αλ. Μητρόπουλου, Βουλευτή Αττικής και υπεύθυνου Τομέα Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κ. Μητρόπουλος αναφέρει ότι:
"Με την ανεργία να ανέρχεται στο 28% (η πραγματική στο 34%, σύμφωνα με την Eurostat) και τον οικονομικό ιστό (δημόσιο και ιδιωτικό) σε προϊούσα καταστροφή και αλλοτρίωση, η κυβέρνηση ενέδωσε στο ψηφισμένο άλλωστε από το πρώτο Μνημόνιο αίτημα της Τριαρχίας των δανειστών, να απελευθερώσει τις ομαδικές απολύσεις από κάθε όριο, παρακάμπτοντας μάλιστα τη Βουλή!
Με μιαν αμφίβολης νομιμότητας απόφαση του συμβουλευτικού οργάνου «Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας» (ΑΣΕ) και δυστυχώς με ομοφωνία όλων των εκπροσώπων των λεγόμενων «κοινωνικών εταίρων» (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΣΕΤΕ αλλά και ΓΣΕΕ), επιχειρεί να τροποποιήσει μια πολιτική τριάντα και πλέον χρόνων, σύμφωνα με την οποία το ΑΣΕ ουδέποτε γνωμοδότησε θετικά και υπουργοί εργασίας ουδέποτε ενέκριναν ομαδικές απολύσεις πέραν των ισχυόντων εκάστοτε νομοθετημένων ορίων.
Με αιτιολογία ότι από τώρα και στο εξής το ΑΣΕ θα λαμβάνει υπόψη νέα κριτήρια ενόψει της κατάρτισης της γνωμοδότησής του (τα οποία πάντως ίσχυαν από την ψήφιση του ν.1387/1983, στη διαμόρφωση του οποίου είχαμε συμπράξει και με τη σύμφωνη γνώμη της Αριστεράς), το γνωμοδοτικό αυτό όργανο θα μπορεί εφεξής να εισηγείται -και ο Υπουργός Εργασίας να εγκρίνει- ποσοστό ομαδικών απολύσεων εκτός των νομίμων ορίων και προδιαγραφών!
Το ότι εξειδικεύτηκαν περισσότερο τα συνεκτιμώμενα στοιχεία (συνθήκες αγοράς εργασίας, κατάσταση εν γένει της επιχείρησης και το συμφέρον της εθνικής οικονομίας), δεν δημιουργεί νέα νομικά δεδομένα, αλλά αποτελεί μια περισσότερο συγκροτημένη αιτιολογία που θα καταφάσκει κάθε φορά στο αίτημα των μεγάλων επιχειρήσεων να απολύσουν με μια πράξη όσους εργατοϋπαλλήλους επιθυμούν, αντίθετα στη Νομολογία του Αρείου Πάγου (υπόθεση «Πρίνου») και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου (υπόθεση «Good Year»).
Γιατί και σήμερα έχουν την δυνατότητα να απολύουν κάθε μήνα αριθμό εργαζομένων i)μέχρι 6 οι επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις που απασχολούν 20-150 εργαζομένους και ii)μέχρι 30 (ή ποσοστό 5%) οι επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις που απασχολούν πάνω από 150 εργαζόμενους (άρθρο 74 ν.3863/2010)!
Με το τέχνασμα αυτό, με το να δίνεται δηλαδή μεγαλύτερη βαρύτητα (οιονεί ουσιαστική αρμοδιότητα) στη Γνωμοδότηση του ΑΣΕ, η μνημονιακή κυβέρνηση παρακάμπτει την ψήφο των «εξαντλημένων» βουλευτών και την περαιτέρω έκθεση του καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ, ενοχοποιεί τους κοινωνικούς εταίρους και προσφέρει προσχήματα στις μνημονιακές και παραμνημονιακές, εργοδοτικές Συνδικαλιστικές Οργανώσεις να ισχυριστούν ότι απλώς συναινούν σε …μια Γνωμοδότηση, αφού την αποφασιστική ευθύνη εξακολουθεί να έχει κατά νόμον ο Υπουργός.
Παράλληλα με αυτό το τέχνασμα, ο Υπουργός Εργασίας ήδη ισχυρίζεται (Δελτίο Τύπου 23-1-2014) ότι η ομόφωνη απόφαση του ΑΣΕ τον «δεσμεύει» και ότι δεν μπορεί εφεξής να αγνοεί την κρίση του.
Σημειωτέον ότι ο σημερινός Υπουργός με σχετικές του αποφάσεις απέρριψε στις 29-7-2013 και στις 13-9-2013 το αίτημα για επιπλέον του ισχύοντος ορίου απολύσεις της εταιρίας «Κοινοπραξία ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης»!!
Η μνημονιακή υποκρισία περισσεύει και από τις δύο πλευρές! Δεν παύει όμως η παραπλανητική αυτή επινόηση να εκθέτει ανεπανόρθωτα στα μάτια της κοινής γνώμης τούς κατά νόμον εκπροσώπους των δυνάμεων της μισθωτής εργασίας που δεν είδαν (αν δεν συνέπραξαν σκοπίμως) τη μνημονιακή αυτή μεθόδευση.
Έτσι το περίφημο «φως» προς την Τριαρχία των δανειστών δόθηκε…
Οι λεονταρισμοί δεν κράτησαν για πολύ. Η μνημονιακή συμμαχία διαλύει ό,τι απέμεινε από το προστατευτικό της Εργασίας νομοθετικό πλέγμα.
Η Γνωμοδότηση αυτή, που με κάθε πνεύμα αυθαιρεσίας, αναγορεύτηκε σε ισχύ νόμου, συνέπεσε με την εισήγηση των επιστημόνων του ΚΕΠΕ για τον ορισμό νέου νεανικού κατώτατου μισθού κάτω από τα 511 ευρώ μικτά, που είναι σήμερα (ν. 4093/2012)! Στο όνομα της …«ανεξάρτητης» επιστημονικής έρευνας, επιταχύνεται η «κατωτατοποίηση» όλων των μισθών του ιδιωτικού τομέα και αμέσως μετά η «βουλγαροποίησή» τους σύμφωνα με το Μνημόνιο (σελ. 673 ν. 4046/2012).
Αν αυτό επισυμβεί, οδηγούμαστε σε έναν μακάβριο συνδυασμό καλπάζουσας και ανεξέλεγκτης ανεργίας και γενικευμένης εργασιακής εξαθλίωσης, όπου κάθε «τυχερός» εργαζόμενος -όποια κι αν είναι η εργασία του- θα διαβιώνει κάτω από τα όρια της φτώχειας που διαρκώς ορίζονται σε σχέση με την πτώση του ΑΕΠ σε όλο και χαμηλότερα επίπεδα.
Το μνημονιακό αυτό τέχνασμα αιφνιδίασε τα Συνδικάτα αλλά και πολλά αρμόδια στελέχη της Αριστεράς, που όφειλαν να επαγρυπνούν και να προλαβαίνουν την εκδήλωση της συνήθους πλέον συστημικής πανουργίας, η οποία επινοεί όλο και πιο περίτεχνες μεθόδους για να επιβάλλει την τελειωτική απορρύθμιση στις Εργασιακές Σχέσεις.
Η αποκάλυψη αυτού του τεχνάσματος ελπίζουμε ότι θα οδηγήσει πολλούς από τους λεγόμενους «κοινωνικούς φορείς» να «ανακρούσουν πρύμναν», να μεταγνώσουν και να πάρουν επιτέλους τη θέση αυτών που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν".
