Έφυγε από τη ζωή την Κυριακή, σε ηλικία 65 ετών, ο βραβευμένος ποιητής και μεταφραστής Γιώργος Μπλάνας.

Ο Γιώργος Μπλάνας γεννήθηκε το 1959 στο Αιγάλεω. Είχε κάνει σπουδές που αφορούν το αντικείμενο της βιβλιοθηκονομίας.

Το 2015, έλαβε το κρατικό βραβείο μετάφρασης ξένης λογοτεχνίας για την μετάφρασή για το έργο «Ζωή και Πεπρωμένο» του Βασίλι Γκρόσμαν ενώ παλαιότερα είχε τιμηθεί με το βραβείο του περιοδικού «Διαβάζω» για την ποιητική συλλογή του «Στασιωτικά [1-50]» καθώς και με τον έπαινο «Κάρολος Κουν» για τη μετάφραση της τραγωδίας του Ευριπίδη «Ηρακλής Μαινόμενος».

Μεταφράσεις του έχουν χρησιμοποιηθεί σε τραγωδίες στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού.

Εργογραφία

• Η Ζωή Κολυμπά σαν Φάλαινα Ανύποπτη πριν τη Σφαγή (Υάκινθος 1987)
• Η Αναπόφευκτη Ανθηρότητά σου (Διάττων 1990)
• Νύχτα (Νεφέλη 1991)
• Παράφορο! (Δελφίνι 1997)
• Άννα (Ερατώ 1998)
• Η Απάντησή του (Νεφέλη 2000)
• Επεισόδιο (Νεφέλη 2002)
• Τα Ποιήματα του Προηγούμενου Αιώνα (συλλογές 1987-1997, Ερατώ 2004)
• Ωδή Στον Γεώργιο Καραϊσκάκη (Γαβριηλίδης, 2009)
• Στασιωτικά [1-50] (Γαβριηλίδης, 2010)

Δοκίμια

• Το Ποιητικό συμβάν (Γαβριηλίδης 2013)
• Ποιητές στη σκιά Α΄ (Γαβριηλίδης 2012)
• Ποιητές στη Σκιά (Γαβριηλίδης 2013)

Μεταφράσεις

• Λώρενς Φερλινγκέττι, Ατέλειωτη Ζωή (Άρδην, 1982)
• Τσαρλς Μπουκόβσκι, Η Αγάπη είναι ένας Σκύλος απ’ τη Κόλαση (Απόπειρα, 1986), Υπεραστικό Μεθύσι (Απόπειρα, 1987), Βρώμικος Κόσμος (Απόπειρα, 1988), Τοστ Ζαμπόν (Γράμματα 1990), Τρόμου και Αγωνίας Γωνία (Απόπειρα, 1994), Αστυνομικό (Απόπειρα, 1996)
• Ουίλλιαμ Μπλέηκ, Τα Τραγούδια της Αθωότητας (Ερατώ 2002), Το Βιβλίο της Θελ (Ερατώ 2003), Τα Τραγούδια της Πείρας (Ερατώ 2004)
• Άμπροουζ Μπηρς, Το Αλφαβητάρι του Διαβόλου (Ηλέκτρα 2004), Ιστορίες Φαντασμάτων (Ηλέκτρα 2005)
• Άλλεν Γκίνσμπεργκ, Ουρλιαχτό (Ελεύθερος Τύπος 2002)
• Λώρενς Φερλινγκέττι, Λαϊκά Μανιφέστα (Ελεύθερος Τύπος 1988)
• Γκρέγκορι Κόρσο, Βενζίνη (Ελεύθερος Τύπος 1989)
• Ομήρου, Ιλιάδα (Ραψωδίες Α’, Ι’, Κ’, Γαβριηλίδης 2001)
• Αρχίλοχου, Ποιήματα και Θρύψαλα (Γαβριηλίδης 2001)
• Αλέξανδρου Πούσκιν, Ο Νέγρος του Μεγάλου Πέτρου (Ερατώ 2006)
• Ντύλαν Τόμας Κι ο θάνατος δεν θα χει εξουσία: Ποιήματα (Ερατώ, 2000)
• Κομπαγιάσι Ίσσα, Μύγες και Βούδες (Γαβριηλίδης 2002)
• Ματσούο Μπασό, Μόνο τα Όνειρά μου Συνεχίζουν (Ερατώ 2002)
• Σοφοκλής, Φιλοκτήτης (Γαβριηλίδης 2003), Αίας (Γαβριηλίδης 2011)
• Ευριπίδης, Ηρακλής Μαινόμενος (Νεφέλη 2010)
• Βασίλι Γκρόσμαν, Ζωή και πεπρωμένο (Γκοβόστης 2013)
• Ντ. Χ. Λόρενς, Το πλουμιστό ερπετό (Νεφέλη 2009)

Η τελευταία παράσταση που έφερε την υπογραφή του Γιώργου Μπλάνα στην μετάφραση ήταν ο «Οιδίπους Τύραννος» που παρουσιάστηκε το περασμένο καλοκαίρι στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα, με τον Γιάννη Στάνκογλου να πρωταγωνιστεί.

Ο γνωστός ηθοποιός θέλησε μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στα social media να πει το δικό του “αντίο” στον σπουδαίο ποιητή και μεταφραστή με τον οποίο είχε συνεργαστεί πολλές φορές στο παρελθόν.

Έφυγε από τη ζωή ένας εκ των κορυφαίων εκπροσώπων της γενιάς των beat ποιητών, ο Σπύρος Μεϊμάρης, σε ηλικία 82 ετών.

Όπως σημειώνει η ιστοσελίδα LIFO, o καλλιτέχνης  βρισκόταν στο νοσοκομείο με εγκεφαλικό την τελευταία εβδομάδα και τελικά εξέπνευσε. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1942. Το 1959-60 βρέθηκε στο Σαν Φρανσκίσκο και παρευρέθηκε στο ξεκίνημα της Βeat Generation. Γνωρίστηκε με τον ποιητή Lawrence Ferlinghetti, εκδότη των City Lights Books και αρχίζει να γράφει ποίηση στα Αγγλικά.

Όταν ο Allen Ginsberg (1926-1997), η πιο επιφανής φιγούρα της beat generation (και της beat poetry), θα ερχόταν στην Ελλάδα από την Ταγγέρη με το θρυλικό υπερωκεάνιο S.S. Vulcania, στις 29 Αυγούστου 1961, ο Σπύρος Μεϊμάρης, μαζί με τους Νάνο Βαλαωρίτη, Πάνο Κουτρουμπούση, Μίνω Αργυράκη, Γιώργο Κατσίμπαλη και Amy Mims, θα ήταν ανάμεσα σ’ αυτούς που θα τον συναναστρέφονταν και που θα τον συνόδευαν στις περιπλανήσεις του στα κέντρα της Αθήνας και του Πειραιά.

Ο Σ. Μεϊμάρης ήδη από το 1959 είχε βρεθεί με υποτροφία στην Καλιφόρνια, συχνάζοντας στην North Beach του Σαν Φρανσίσκο, την εποχή της ακμής των beats, ενώ το 1961 στο Beat Hotel, στην οδό Gît-le-Cœur του Παρισιού, θα συναντούσε τους William S. Burroughs, Sinclair Beiles και Kay Johnson ανάμεσα σε άλλους και λίγο αργότερα, στην Ταγγέρη, τους Harold Norse, Paul Bowles και Jane Bowles.

Βασικά, μαζεμένα ποιήματα του Σπύρου Μεϊμάρη συναντάμε για πρώτη φορά στο τεύχος #22 του «Κούρου» (1974) κάτω από τον τίτλο «Αρνάκι άσπρο και παχύ…», όπως και σ’ ένα τεύχος του περιοδικού “Panderma”, την επόμενη χρονιά, το «Όνειρα Πραγματικότητας» (1975). Ποιήματα και κείμενά του δημοσιεύονται βεβαίως και στο περιώνυμο ένατο τεύχος του περιοδικού «Σήμα / Αφιέρωμα Η Σκηνή» (Σεπτέμβρης 1975) και πολλά χρόνια αργότερα στην «Τυφλόμυγα» [Μάιος-Ιούνιος, 2016]. Ίσως να υπάρχουν και αλλού.

Από ’κει και πέρα τα βιβλία του Σ. Μεϊμάρη, με ποιήματά του και μεταφράσεις, με τη σειρά έκδοσής τους είναι τα: «Εξορκισμοί» [Καστανιώτης, 1983], «Αλμπέρ Κοσερί / Ξεχασμένοι απ’ το Θεό» [Απόπειρα, 1991] (μετάφραση), «Τζακ Κέρουακ / Τα Όνειρά μου» [Αίολος, 1992] (μετάφραση), «Άλλεν Γκίνσμπεργκ / Ημερολόγια» [Εστία, 1993] (μετάφραση), «Τζακ Κέρουακ / Μάγκι Κάσιντι» [Αίολος, 1997] (μετάφραση), «Γραφτά» [Απόπειρα, 1998], «Δηλώσεις της Σιγαλιάς, 1997-2009» [Εκδόσεις Πολιτιστική Δράση-ΕΜΣΕ, 2011] και «Η Μεταμόρφωση του Τοπίου / Ποιήματα 1961-2014» [Εκδόσεις Πολιτιστική Δράση-ΕΜΣΕ, 2016].

Το πιο πρόσφατο βιβλίο του Σπύρου Μεϊμάρη κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις OPPORtUNA, έχοντας τίτλο «Επίλεκτα ποιήματα και άλλα κείμενα (2012-2022)». 

Ο Γερμανός συγγραφέας, μεταφραστής και ποιητής πέθανε την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2022 σε ηλικία 93 ετών, σύμφωνα με ανακοίνωση του εκδοτικού οίκου Suhrkamp, του οποίου υπήρξε συνιδρυτής. Γεννήθηκε το 1929 στο Καουφμπόιρεν, μια μικρή πόλη της Βαυαρίας και ήταν ο μεγαλύτερος από τέσσερις αδελφούς.

Εργάστηκε ως συντάκτης στη ραδιοφωνία της Στουτγάρδης, ως επιμελητής εκδόσεων, ως επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης και στο Wesleyan University του Κονέκτικατ, ενώ ίδρυσε και διηύθυνε τα περιοδικά «Kursbuch» (1965) και «TransAtlantik» (1980). Από το 1979 ζούσε στο Μόναχο και από το 1985 ήταν επιμελητής της σειράς «Die Andere Bibliothek» των εκδόσεων Eichborn της Φρανκφούρτης.

Μαζί με τον Γκύντερ Γκρας και τον Μάρτιν Βάλζερ υπήρξαν οι πυλώνες της μεταπολεμικής γερμανικής λογοτεχνίας. Η γραφή του διαμορφώθηκε μέσα από την εμπειρία που είχε μεγαλώνοντας στη ναζιστική Γερμανία – υπήρξε μέλος της νεολαίας του Χίτλερ στην εφηβεία του. Στα κείμενά του ασκεί έντονη κριτική στη γερμανική αστική τάξη και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Για να αποφύγει την αποπνικτική ατμόσφαιρα της μεταπολεμικής Γερμανίας έκανε μεγάλα ταξίδια στις ΗΠΑ, την Ιταλία, το Μεξικό και τη Νορβηγία, μια εμπειρία η οποία επηρέασε βαθιά το έργο του.

Το 1949 ξεκίνησε τις σπουδές του στη λογοτεχνία και το 1955 ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στη φιλοσοφία. Εκείνη την εποχή δημοσίευσε τα πρώτα του κείμενα και ήταν μέλος του Gruppe 47, μιας ομάδας διανοουμένων που εργάζονταν σε εργοστάσια. Από τα σημαντικότερα έργα του είναι «Το σύντομο καλοκαίρι της αναρχίας – Η ζωή και ο θάνατος του Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι» με θέμα τη ζωή και τον θάνατο του ισπανού αναρχικού επαναστάτη Ντουρούτι, ο οποίος αφοσιώθηκε με το εθελοντικό τάγμα του στον αγώνα κατά του στρατηγού Φράνκο.

Ο Εντσενσμπέργκερ ο οποίος έγραφε στα γερμανικά και στα αγγλικά δημοσίευσε όχι μόνο με το όνομά του, αλλά και χρησιμοποιώντας διάφορα ψευδώνυμα, με πιο γνωστό το Andreas Thalmayr. Το πλούσιο έργο του έχει τιμηθεί με διεθνή βραβεία.