Γάγγραινα η παγκόσμια φαρμακοβιομηχανία,

Από το Λεωνίδα Βατικιώτη

Για όλα φταίει το δημόσιο σύστημα υγείας! Ο υπαίτιος για το χορό των δισεκατομμυρίων γύρω από το φάρμακο, όπως αποκαλύφθηκε με το σκάνδαλο της Novartis, είναι η γενναιόδωρη κρατική ασφάλιση.

Ενώ, αν ήταν ιδιωτικό, οπότε θα υπήρχε αυστηρός έλεγχος στις δαπάνες και τα κόστη, κανένα απ’ όλα αυτά τα νοσηρά φαινόμενα δε θα είχε συμβεί…

Αυτή είναι σε αδρές γραμμές η ερμηνεία που δόθηκε για το σκάνδαλο της Novartis από τους οπαδούς της πλήρους ιδιωτικοποίησης του συστήματος υγείας, που βρήκαν μια ακόμη αφορμή για να στιγματίσουν τις κοινωνικές παροχές και να ζητήσουν το πέρασμα στον ιδιωτικό τομέα όλου του συστήματος υγείας.

Κατακεραυνώνοντας ωστόσο το δημόσιο τομέα οι νεοφιλελεύθεροι επιδεικνύουν μια παιδαριώδη μεροληψία καθώς μπορεί να ήταν οι γιατροί του δημόσιου συστήματος υγείας και οι αρμόδιοι υπουργοί αυτοί που φέρονται να πλούτισαν, οι πακτωλοί ωστόσο του χρήματος έφευγαν από τα ταμεία μιας ιδιωτικής εταιρείας, και μάλιστα μονοπωλιακής και πολυεθνικής, απ’ αυτές που εφαρμόζουν ένα σωρό κανόνες δεοντολογίας και λογοδοσίας. Από πότε λοιπόν στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθεται μόνος του ο λήπτης της δωροδοκίας κι όχι ο φυσικό αυτουργός της, που είναι ένας κολοσσός του ιδιωτικού τομέα;

Πολύ περισσότερο, όταν αποδεικνύεται πώς είναι ένας κλάδος που έχει ανάγει τις σχέσεις του με τον πολιτικό επηρεασμό των κέντρων ισχύος σε δεύτερη φύση. Μάρτυρας τα δυσθεώρητα ποσά που αφιερώνει κάθε χρόνο για λόμπινγκ.

Για παράδειγμα μόνο η γερμανική φαρμακευτική και χημική εταιρεία Bayer δαπάνησε σε ένα χρόνο 2,4 εκ. ευρώ για λόμπινγκ στις Βρυξέλλες, συγκαταλεγόμενη στις 20 εταιρείες με τους μεγαλύτερους προϋπολογισμούς σε αυτή την κατεύθυνση, με την ExxonMobil, τη Microsoft και Shell να κρατούν τα σκήπτρα.

Ωστόσο, το επιχείρημα των νεοφιλελεύθερων καταρρέει αν ρίξουμε μια ματιά στις ΗΠΑ. Κι αυτό όχι μόνο επειδή εκεί έχουν την έδρα τους οι περισσότερες φαρμακευτικές εταιρείες και εταιρείες ιατρικού εξοπλισμού, αλλά επειδή έχουν το πιο ιδιωτικοποιημένο σύστημα υγείας. Με βάση λοιπόν το επιχείρημα των νεοφιλελεύθερων απουσιάζουν από τις ΗΠΑ οι συνθήκες που ευνοούν τη διαφθορά…

Η πραγματικότητα δεν επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς τους καθώς οι φαρμακευτικές εταιρείες στις ΗΠΑ έχουν εξελιχθεί σε γάγγραινα κι είναι ταυτόσημες της πιο εξελιγμένης και πρωτόγνωρης μορφής οικονομικών σκανδάλων. Ας δούμε ορισμένα μεγέθη…

Οι ΗΠΑ κρατούν το ρεκόρ των πιο δαπανηρών συνταγογραφήσεων κι αυτό όχι χάρη της θεραπείας των ασθενών, αλλά επειδή οι κορυφαίες φαρμακευτικές εταιρείες (με τις πέντε από τις δέκα μεγαλύτερες να έχουν την έδρα τους στις ΗΠΑ: Johnson  & Johnson, Pfizer, Merck, Gilead, Abbvie) έχουν συγκροτήσει ένα σύστημα υγείας και θεραπείας που είναι στραμμένο μονοσήμαντα στη φαρμακευτική αγωγή. Κάθε άλλη επιλογή απορρίπτεται εκ προοιμίου κι έτσι οι τιμές αυξάνονται διαρκώς. Μόνο το 2017 οι τιμές των φαρμάκων για όσους είναι κάτω των 65 ετών αυξήθηκαν σύμφωνα με έρευνες κατά 11,6% όταν οι μισθοί αυξήθηκαν κατά 2,5%.
Η εξάρτηση από τα φάρμακα επιτεύχθηκε αφού επιτράπηκε η διαφήμιση από την τηλεόραση ακόμη και συνταγογραφούμενων φαρμάκων, καταφέρνοντας έτσι οι ΗΠΑ να είναι η μοναδική ανεπτυγμένη καπιταλιστικά χώρα του κόσμου που δεν έχει μεν σύστημα υγείας αλλά έχει διαφημίσεις στην τηλεόραση για φάρμακα. Το αποτέλεσμα είναι οι δαπάνες για μάρκετινγκ να είναι διπλάσιες από τις  δαπάνες για έρευνα, ενώ για κάθε 1 δολάριο που δαπανάται για βασική έρευνα να δαπανούνται 19 δολάρια για προβολή και διαφήμιση! Πρόκειται για εξωφρενική σπατάλη πόρων, που μετατρέπει στο πιο σύντομο ανέκδοτο το επιχείρημα για την ικανότητα της αγοράς να κατανέμει τους πόρους!

Η φαρμακοβιομηχανία χρησιμοποιεί κι άλλους ακόμη πιο αθέμιτους τρόπους για να αυξήσει τα κέρδη της (σε βάρος προφανώς της υγείας των πολιτών) όπως για παράδειγμα με τον πέραν κάθε δεοντολογίας επηρεασμό της επιστημονικής κοινότητας. Το εργαλείο που χρησιμοποιεί σε αυτή την κατεύθυνση είναι η χρηματοδότηση της έρευνας, που έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα (διάβρωσης) ώστε από τα 100 δις. δολ. που δαπανώνται ετησίως για βιο-ιατρική έρευνα το 60% να προέρχεται από φαρμακευτικές εταιρείες και εταιρείες ιατρικού εξοπλισμού. Το αποτέλεσμα ποιο είναι; Έχει μείνει στην ιστορία για παράδειγμα η ρήση του Ρίτσαρντ Μιθ, επιμελητή της επιθεώρησης British Medical Journal, ότι «όλες οι επιθεωρήσεις είναι εξαγορασμένες – ή τουλάχιστον χρησιμοποιούνται με έξυπνο τρόπο – από τη φαρμακευτική βιομηχανία». Διαπίστωση που κάλλιστα μπορεί να επεκταθεί και σε όλη την ιδιωτικά χρηματοδοτούμενη επιστημονική έρευνα

Το συμπέρασμα βγαίνει σχεδόν αβίαστα: Η ιδιωτικοποίηση της υγείας, με την κυριαρχία γιγαντιαίων μονοπωλίων στρέφεται πλέον όχι μόνο ενάντια στα δημόσια ταμεία αλλά κι ενάντια στη δημόσια υγεία! Η κατάσταση δε στις ΗΠΑ είναι απείρως πιο νοσηρή σε σχέση με την Ευρώπη…

Από το Λεωνίδα Βατικιώτη

Διαστάσεις επιδημίας λαμβάνει η εγκατάσταση και αξιοποίηση στους χώρους εργασίας των πιο προηγμένων μεθόδων παρακολούθησης των εργαζομένων, ώστε κάθε τους κίνηση ή αντίδραση να καταγράφεται και να αξιολογείται. Στην αιχμή του δόρατος της παρακολούθησης των εργαζομένων την προηγούμενη δεκαετία ήταν οι κάμερες και ο έλεγχος της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας, από τους κεντρικούς εξυπηρετητές. Αυτές οι μέθοδοι φαντάζουν πρωτόγονοι μπροστά στην εισβολή στην καθημερινή μας ζωή του ίντερνετ των πραγμάτων (Internet of the Things, IoT). Εν ολίγοις, η τοποθέτηση συνδεδεμένων με το διαδίκτυο αισθητήρων οι οποίοι μεταφέρουν κρίσιμες πληροφορίες και ενεργοποιούν αντιδράσεις.

Εκ πρώτης όψεως το Ίντερνετ των Πραγμάτων θα μπορούσε να αποδειχθεί μια πολύτιμη λειτουργία. Η εγκατάσταση για παράδειγμα σχετικών λειτουργιών σε αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες οι οποίες σε περίπτωση σύγκρουσης θα μεταδίδουν σχετικό μήνυμα για άμεση βοήθεια θα μπορούσε να αποδειχθεί σωτήρια για έναν οδηγό που κινείται σε μια απομακρυσμένη και μη εύκολά προσβάσιμη περιοχή. Ταχύτατη είναι η διάδοση των Ίντερνετ των Πραγμάτων και στο λιανικό εμπόριο, με το ήμισυ των μεγάλων αλυσίδων να το έχουν ήδη εντάξει στη λειτουργία τους (κυρίως για προσωποποιημένες προσφορές και πληροφορίες στους καταστηματάρχες) και το 81% των ερωτηθέντων να δηλώνουν ότι η εμπειρία του καταναλωτή έχει βελτιωθεί ουσιαστικά. Δυστυχώς όμως οι περισσότερες εφαρμογές που έχουν γίνει ως τώρα γνωστές δεν είναι για …καλό. Αρκεί να περιγράψουμε ορισμένα περιστατικά.

Μαύρο κουτί παρακολούθησης

Πριν ένα περίπου χρόνο, το 2016, περίμενε μια έκπληξη τους δημοσιογράφους και υπαλλήλους της βρετανικής εφημερίδας Telegraph τους όταν έκατσαν στα γραφεία τους για να ξεκινήσουν τη δουλειά τους, όπως κάθε μέρα. Κάτω από τα γραφεία τους ήταν εγκατεστημένο ένα μαύρο κουτί με την εταιρική ονομασία OccupEye. Δεν άργησαν να καταλάβουν πως η δουλειά αυτής της συσκευής ήταν να συλλέγει πληροφορίες και να ενημερώνει τη διοίκηση για τις ώρες που το προσωπικό κάθεται στο γραφείο του ή …περιφέρεται ασκόπως, κατά τη στρατιωτική ορολογία, στο χώρο εργασίας. Οι αντιδράσεις των εργαζομένων κινητοποίησαν ακόμη και την Εθνική Ένωση Δημοσιογράφων που απαίτησε από τη διοίκηση να απεγκαταστήσει τους αισθητήρες. Όπως κι έγινε…

Να σημειωθεί ότι η εταιρεία δικαιολογήθηκε υποστηρίζοντας ότι έργο των συγκεκριμένων αισθητήρων ήταν να καταγράφει τη θερμοκρασία και την υγρασία ώστε να προσαρμόζει αναλόγως τον κεντρικό κλιματισμό. Επίσης, πώς ήθελε να έχει γνώση για τις ώρες παρουσίας των εργαζομένων στο γραφείο τους ώστε να ρυθμίζει το φωτισμό και να πετυχαίνει μεγαλύτερη εξοικονόμηση ενέργειας. Κι η αλήθεια είναι πώς τέτοιου είδους χρήσεις κάθε άλλο παρά σπανίζουν. Αμερικανική εταιρεία (Enlighted) με αποκλειστικό τομέα δραστηριότητας τη διαχείριση και εξοικονόμηση ηλεκτρικής ενέργειας και τη δημιουργία «έξυπνων κτιρίων» υποστηρίζει ότι αισθητήρες της είναι τοποθετημένοι σε περισσότερες από 350 εταιρείες, εκ των οποίων το 15% συμμετέχει στη λίστα του περιοδικού Fortune 500. Η εξοικονόμηση δε, που έχουν εξασφαλίσει ανέρχεται στο 25% του ενεργειακού κόστους. Ο κίνδυνος, ωστόσο, αφορά στην «έξυπνη παρακολούθηση» όχι στα «έξυπνα κτίρια»…

Τα παραδείγματα για την αξιοποίηση του Ίντερνετ των Πραγμάτων στη κατεύθυνση παρακολούθησης των εργαζομένων αφθονούν. Ενδεικτική επίσης, παρότι ακραία, η περίπτωση ελληνικής εταιρείας υψηλής τεχνολογίας, με έδρα τα Ιωάννινα, η οποία εντελώς απροκάλυπτα και κατά παράβαση κάθε συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στην προστασία των προσωπικών δεδομένων διαφημίζει «ένα καινοτόμο σύστημα που εστιάζει στη διαχείριση και την παρακολούθηση μοναχικών εργαζομένων με τη χρήση τεχνολογίας Internet of Things (IoT) και παρέχοντας τη δυνατότητα απομακρυσμένης παρακολούθησης σε πραγματικό χρόνο».

Ο εφιάλτης της ανάλυσης

Εύκολα κάποιος καταλαβαίνει ότι εργαζόμενοι που δουλεύουν εκτός γραφείων εργασίας (από υπάλληλοι εξωτερικών εργασιών – κούριερ και τεχνίτες συντηρητές μέχρι πωλητές ακόμη και λογιστές ελεγκτές), με τη χρήση αυτής της τεχνολογίας θα ελέγχονται κάθε ώρα και λεπτό, ακόμη κι εν αγνοία τους, για το που βρίσκονται… Με τη χρήση τέτοιων μεθόδων παραβίασης προσωπικών δεδομένων πιθανότατα γίνεται δυνατή η αύξηση της παραγωγικότητας κατά 5% στα δύο τρίτα των εργασιών, όπως δήλωνε στους Financial Times στις 17 Φεβρουαρίου 2017, στέλεχος εταιρείας που εξειδικεύεται στην ανάλυση μεγάλων δεδομένων. Κι εδώ ακριβώς έγκειται ο κίνδυνος για τους εργαζόμενους: στην ανάλυση των δεδομένων τους, η οποία αφορά τον συνδυασμό διαφορετικών και φαινομενικά άσχετων πληροφοριών που συνδυασμένες όμως παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες για το προφίλ του εργαζόμενου. Μάλιστα, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Μονάδας Πληροφοριών του βρετανικού περιοδικού Economist περισσότερα από τα μισά τμήματα Ανθρώπινων Πόρων των μεγάλων επιχειρήσεων σε όλο τον κόσμο καταγράφουν αύξηση στην ανάλυση δεδομένων, σε σχέση με τρία χρόνια πριν. Για παράδειγμα, στο παραπάνω ρεπορτάζ των Financial Times υπάρχει αναφορά στην εταιρεία Evolv η οποία αναλύει περισσότερα από μισό δισεκατομμύριο στοιχεία εργαζομένων από 13 διαφορετικές χώρες, που ξεκινούν από τη συχνότητα των επαφών τους με τον προϊστάμενό τους και φτάνουν στο χρόνο που απαιτείται για να φτάσει κάθε εργαζόμενος στο γραφείο. Στόχος είναι να ταυτοποιηθούν πρότυπα και συμπεριφορές στο πλαίσιο εταιρειών και κλάδων. Ξέροντας για παράδειγμα πόσος χρόνος απαιτείται για να γίνει μια συγκεκριμένη δουλειά εύκολα μπορεί ένας εργαζόμενος να απολυθεί, με το επιχείρημα ότι η αποδοτικότητά του υπολείπεται σημαντικά του μέσου όρου. Άλλη εταιρεία προσδιόρισε τα κοινωνικά χαρακτηριστικά των πιο πετυχημένων εργαζόμενων σε τηλεφωνικό κέντρο, με αποτέλεσμα η διαδικασία των συνεντεύξεων για πρόσληψη να απλοποιηθεί στο έπακρο, καθώς αναζητούσαν ένα συγκεκριμένο είδος εργαζομένων. Υποθετικά μιλώντας, αν είχε κατ’ επανάληψη αποδειχθεί ότι διαζευγμένοι και διαζευγμένες, είχαν την μικρότερη αποδοτικότητα, κάθε αίτημα για δουλειά απ’ αυτή την κοινωνική κατηγορία απορριπτόταν πριν καν εξεταστεί.

Τα παραπάνω παραδείγματα δείχνουν το ζοφερό τοπίο που διαμορφώνεται στις εργασιακές σχέσεις καθώς όλο και συχνότερα τα τμήματα Ανθρώπινων Πόρων δεν αρκούνται στα τυπικά (πχ συνεντεύξεις), ακόμη κι αυτά που έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια (μέτρηση αποδοτικότητας). Πλέον εισέρχονται στον έλεγχο των συμπεριφορών και την πίεση προς την υιοθέτηση ενός υποδείγματος αντιδράσεων και κοινωνικής ζωής για τον κάθε μισθωτό που ως γνώμονα θα έχει τα κέρδη της εταιρείας. Ακόμη κι αν αυτός ο εργαζόμενος αποτελεί περιφερόμενη βόμβα για τον κοινωνικό του περίγυρο, εξ αιτίας της επιθετικότητάς του ή φέρει ημερομηνία λήξης λόγω εξάντλησης από την εντατικοποίηση. Η εργοδοτική απολυταρχία σε όλο της το μεγαλείο! Σε αυτή την προοπτική ξεζουμίσματος των εργαζομένων οι νέες τεχνολογίες διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Αντί να συμβάλλουν στην απελευθέρωση του κάθε εργαζόμενου ξεχωριστά και όλης της κοινωνίας από τα δεσμά της άγνοιας, μετατρέπονται σε ένα ακόμη τούβλο στο τείχος που χτίζεται συνθλίβοντας τους εργαζόμενους…


πηγή ergasianet

Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ*

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕ ΣΕ ''ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟ'' ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Η Ευρωομάδα καλωσορίζει την ολοκλήρωση ενός πακέτου πολιτικής που θα ανοίξει το δρόμο για μια επιτυχή ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του προγράμματος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ), στη βάση της εφαρμογής των συμφωνηθέντων προκαταρκτικών δράσεων!    

Με τα παραπάνω λόγια ξεκινάει η επίσημη ανακοίνωση του συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, της προηγούμενης Δευτέρας 9ης Μαΐου 2016, που χαρακτηρίστηκε ως θρίαμβος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, επιβράβευση της πολιτικής της και αρχή του τέλους της χρόνιας κρίσης. Τίποτε απ’ όλα αυτά! Η συμφωνία που έγινε δεκτή στη συνεδρίαση της ευρωομάδας από τους οσφυοκάμπτες του ΣΥΡΙΖΑ το μόνο που κάνει είναι:  

Πρώτο, να τους χτυπάει φιλικά στην πλάτη, εν είδει επιβράβευσης, για το πρώτο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων που ψήφισαν στη Βουλή την Κυριακή 8 Μαΐου με 153 ψήφους, το οποίο όπως αποδεικνύεται είναι και το πιο ήπιο. Τα μέτρα που έρχονται είναι πολύ πιο αντιδραστικά.  

Δεύτερο, να περιγράφει νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα πρέπει πολύ σύντομα να ψηφιστούν για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, η οποία πρέπει να τονίσουμε ότι όφειλε να είχε ξεκινήσει και να είχε ολοκληρωθεί από τον Οκτώβριο του 2015. Εύκολα επομένως συνάγεται ότι οι πιστωτές δέχθηκαν να επιδείξουν ελαστικότητα και να επιτρέψουν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης μισό χρόνο μετά χαρίζοντας έτσι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έξι μήνες του μέλιτος στους οποίους μπόρεσαν να σταθεροποιηθούν στην εξουσία. Επ’ ουδενί το τερατούργημα του Κατρούγκαλου δεν θα είχε συγκεντρώσει την αποδοχή 153 βουλευτών, αν έπρεπε να ψηφιστεί ένα μήνα μετά τις πρόωρες εκλογές, όταν με τη μέθοδο του σοκ ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ υφάρπαξε την ψήφο των πολιτών. Προς επίρρωση, μεταξύ άλλων, η παραίτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Σακελλαρίδη το Νοέμβριο του 2015. Η πρώτη αξιολόγηση συνεπώς άργησε έξι μήνες ώστε πρώτα να δοκιμαστεί η συνοχή της νέας κοινοβουλευτικής ομάδας και να γλυκαθεί από τα «καλά» της εξουσίας για να μπορεί να ψηφίζει ό,τι να ‘ναι κι οι αντιδράσεις να κινούνται στα όρια της γραφικότητας (βλέπε ενδεικτικά διαφωνίες Δρίτσα για την πώληση του ΟΛΠ, εξαγγελίες του ρέκορντμαν των μετεγγραφών Μιχελογιαννάκη για την δημιουργία αντιμνημονιακού μετώπου εντός του ΣΥΡΙΖΑ, φωτογραφίες του Πολάκη με τον Βελουχιώτη, δακρύβρεχτες ανακοινώσεις των 53, κ.α.). Μάρτυρας για το πόσο προσκυνημένα, άνευρα και ασπόνδυλα ανθρωπάκια, ικανά για όλα είναι και οι 153 βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας είναι η ευκολία με την οποία θα ψηφίσουν ένα νέο «συμπληρωματικό μνημόνιο» όπως πεντακάθαρα αναφέρεται στην τελευταία παράγραφο της συμφωνίας.  

Η σημερινή κυβέρνηση θα έχει επομένως ένα θλιβερό ρεκόρ: θα είναι η πρώτη κυβέρνηση που θα υποβάλει και θα εφαρμόσει δύο μνημόνια μέσα σε δύο χρόνια, με την υπόσχεση μιας ρύθμισης του χρέους μετά από δύο χρόνια.  

Επανάληψη των όρων αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους που περιελάμβανε η συμφωνία της Ευρωομάδας του Νοεμβρίου 2012 περιγράφει και η πρόσφατη απόφαση της Ευρωομάδας. Οι αλλαγές στο προφίλ του χρέους θα είναι επιδερμικές. Νέα κύματα φορολογικής αφαίμαξης και αύξησης των δημοσίων εσόδων προ των πυλών.  

Το τρίτο μεγάλο «επίτευγμα» της κυβέρνησης είναι ότι εισέπραξε μια ακόμη διαβεβαίωση για τη ρύθμιση του δημόσιου χρέους, την οποία εμφάνισε ως οριστική επίλυση του προβλήματος, για να γλυκάνει το χάπι της φτώχειας που φέρνει. Οι διαβεβαιώσεις των ευρωπαίων για την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους ισούνται με μια …τρύπα στο νερό! Αρκεί μια ματιά στη διατύπωση για να φανεί ότι οι ΣΥΡΙΖΑίοι εξαπατούν τον κόσμο όταν ερμηνεύουν την απόφαση της ευρωομάδας ως επίλυση της κρίσης χρέους. Αναφέρει λοιπόν, κατά λέξη: «Σε συμμόρφωση με τα ανακοινωθέντα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Ευρωομάδας το καλοκαίρι του 2015, η Ευρωομάδα είναι έτοιμη να εξετάσει, εφ’ όσον κριθούν αναγκαία, πιθανά πρόσθετα μέτρα για το χρέος τα οποία θα στοχεύουν στην εξασφάλιση της παραμονής των αναχρηματοδοτικών αναγκών σε βιώσιμα επίπεδα μακροχρόνια. Αυτά τα μέτρα θα τελούν υπό την αίρεση της πλήρους εφαρμογής των μέτρων που συμφωνήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος του ΕΜΣ και θα εξεταστούν έπειτα από την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης, όταν όλες οι προκαταρκτικές δράσεις θα έχουν πλήρως εφαρμοστεί». Η απόφαση της Ευρωομάδας, που ξεχειλίζει από αιρέσεις σε ό,τι αφορά τις υποχρεώσεις τους και από δεσμεύσεις σε ό,τι αφορά τις δικές μας υποχρεώσεις και την οποία η κυβέρνηση ανέμενε σαν μάννα εξ ουρανού και λύτρωση από τα δεινά της, περιγράφει επίσης λεπτομερώς το πλαίσιο …πιθανής κι …αν χρειαστεί επανεξέτασης του χρέους: «Η Ευρωομάδα συμφωνεί στις ακόλουθες γενικές κατευθυντήριες αρχές για τα πιθανά πρόσθετα μέτρα για το χρέος: 1) Διευκόλυνση για την πρόσβαση στις αγορές. 2) Εξομάλυνση του προφίλ αποπληρωμών. 3) Παροχή κινήτρων για τη διαδικασία προσαρμογής της χώρας ακόμη και μετά το τέλος του προγράμματος, και 4) ελαστικότητα στην αντιμετώπιση αβέβαιης αύξησης του ΑΕΠ και μελλοντικής εξέλιξης των επιτοκίων… Η Ευρωομάδα επιβεβαιώνει ότι αποκλείεται ονομαστικό κούρεμα κι ότι όλα τα μέτρα που παίρνονται θα είναι σύμφωνα με τους υπάρχοντες νόμους της ΕΕ και το νομικό πλαίσιο του ΕΜΣ και του ΕΤΧΣ».  

Για να φαίνεται καλύτερα η συνέχεια στην πολιτική των Ευρωπαίων, αξίζει να παραθέσουμε και το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση της συνόδου για το ευρώ της 12ης Ιουλίου 2015, στο οποίο παραπέμπει η τωρινή ανακοίνωση: «Σύμφωνα με το πνεύμα της δήλωσης της Ευρωομάδας του Νοεμβρίου του 2012, η Ευρωομάδα παραμένει έτοιμη να εξετάσει, αν χρειαστεί, πιθανά πρόσθετα μέτρα (πιθανή παράταση των περιόδων χάριτος και αποπληρωμής), για να εξασφαλιστεί ότι οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες παραμένουν σε βιώσιμο επίπεδο. Τα μέτρα αυτά θα εξαρτώνται από την πλήρη υλοποίηση των μέτρων τα οποία πρόκειται να συμφωνηθούν… και θα εξεταστούν μετά την πρώτη θετική ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ τονίζει ότι δεν μπορούν να αναληφθούν απομειώσεις της ονομαστικής αξίας του χρέους»!  

Συγκρίνοντας τα δύο κείμενα προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα: Πρώτο, ο Τσίπρας δεν κατάφερε για το χρέος τίποτε επιπλέον πέραν των όσων είχαν ήδη συμφωνηθεί. Δεύτερο, η ΝΔ έχει δίκιο που βλέπει του ΣΥΡΙΖΑίους να καμαρώνουν με τα δικά της «κατορθώματα» γιατί η άκρη του νήματος των παραπομπών, πράγματι, οδηγεί στην απόφαση της Ευρωομάδας το Νοέμβριο του 2012 επί Σαμαρά, όταν συμφωνήθηκε και η επαναγορά των ελληνικών ομολόγων, ως συνέχεια στην αναδιάρθρωση του Μαρτίου του 2012. Γιατί λοιπόν χαίρεται και χαμογελά ο Τσακαλώτος; Γιατί υλοποιεί την δέσμευση που είχε αναλάβει ο Σαμαράς, επί υπουργίας Στουρνάρα! Δεν το λέμε εμείς, το λένε τα ίδια τα κείμενα που υπέγραψαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι. Κι αν κάτι μένει σταθερό όλη αυτή την μαύρη εξαετία όταν ο ΓΑΠ εξελέγη με το σύνθημα «χρήματα υπάρχουν», ο Σαμαράς υποσχόμενες την «επαναφορά των συντάξεων» κι ο Τσίπρας τάζοντας το «σκίσιμο των Μνημονίων» είναι πώς όταν οι Ευρωπαίοι μιλούν για αρχές το εννοούν και τις σέβονται μέχρι τέλος! Αντίθετα με τους πολιτικούς απατεώνες που κάθε 2-3 χρόνια υφαρπάζουν την ψήφο του λαού στην Ελλάδα…  

Αποκλείει το κούρεμα του χρέους η απόφαση της Ευρωομάδας, με τη σύμφωνη γνώμη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ  

Το τρίτο συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι οι αλλαγές που θα συμφωνηθούν στο χρέος ως κριτήριο θα έχουν τη δυνατότητα αποπληρωμών, δηλαδή την ομαλή εξόφληση των μελλοντικών δόσεων, καθώς λόγω του πρόχειρου σχεδιασμού των προηγούμενων αναδιαρθρώσεων υπάρχουν χρονιές που η αποπληρωμή των χρεών, ακόμη και αν μπορεί να βγει η Ελλάδα στις αγορές, θα είναι αδύνατη (π.χ. 2019, 2024).  

Ωστόσο, η απόφαση της 9ης Μαΐου εξουσιοδοτεί την Ευρωομάδα Εργασίας να δουλέψει παραπέρα στα τεχνικά θέματα του χρέους και να εισηγηθεί σχετικά στην επόμενη Ευρωομάδα της 24ης Μαΐου. Η εξέλιξη που θα σημειωθεί, παρόλα αυτά, κατά κανέναν τρόπο δεν πρόκειται να φέρει κοντά μια απόφαση για το χρέος. Κι αυτό λόγω των γερμανικών εκλογών που θα διεξαχθούν το φθινόπωρο του 2017. Ήδη η Μέρκελ δέχεται μια πρωτοφανή πίεση από το ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική με αφορμή τους μετανάστες, η παραδοσιακή συμμαχία του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματός της με τους Βαυαρούς Χριστιανοκοινωνιστές τρίζει και τα ποσοστά δημοτικότητάς της είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Σε αυτό το ασταθές περιβάλλον το τελευταίο που της λείπει είναι να πρέπει να εξηγεί γιατί λαμβάνει κι άλλες φιλικές για την Ελλάδα αποφάσεις… Επομένως απόφαση για το χρέος δεν αναμένεται μέχρι το 2018!  

Ακόμη κι αυτή η απόφαση όμως, όπως έχει φανεί από την πρόταση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, θα αφορά ήσσονος σημασίας αλλαγές που δε θα επηρεάσουν σημαντικά το ύψος του χρέους. Ειδικότερα, με βάση δημοσιεύματα, προτείνονται 3 μέτρα. Το πρώτο αφορά την απόδοση 10 δισ. ευρώ που προέρχονται από τα κέρδη ελληνικών ομολόγων τα οποία κρατούν οι κεντρικές τράπεζες και η ΕΚΤ και τα περιμένουμε 4 χρόνια! Είναι τα ομόλογα που δεν «κουρεύτηκαν» το 2012 (αντίθετα με όλα τα υπόλοιπα ομόλογα εμπορικών τραπεζών, ασφαλιστικών ταμείων, φυσικών προσώπων, κ.α.) τα οποία είχε υποσχεθεί πως θα κούρευε ο Βαρουφάκης… Το δεύτερο μέτρο αφορά στην επέκταση κατά 5 χρόνια της περιόδου αποπληρωμής των δανείων του ΕΜΣ που έτσι θα ξεκινήσουν να αποπληρώνονται από το 2022 και το τρίτο μέτρο αφορά στον καθορισμό οροφής ύψος 2% για τις αποπληρωμές του δανειακού κεφαλαίου κι είναι πρόταση την οποία έχει αποκλείσει ήδη ο γερμανός υπουργός Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, ως πολύ φιλολαϊκή.  

Φαίνεται επομένως ότι όλα τα παραπάνω στην καλύτερη περίπτωση να μειώσουν το δημόσιο χρέος κατά 10 δισ. ευρώ ή 3%, από τα 311,45 δισ. ευρώ που ανήλθε το ελληνικό δημόσιο χρέος το 2015, σύμφωνα με την ανακοίνωση της Γιούροστατ με ημερομηνία 21/4/2016. Αυτό θα είναι το όφελος που θα έλθει το 2018! Συνεπώς η κυβέρνηση, που ξέρει καλύτερα από τον καθένα ότι πρόκειται για πομφόλυγες, εξαπατά τον κόσμο χρησιμοποιώντας το θέμα του χρέους και την υποτιθέμενη επίλυση του ως προπέτασμα καπνού για να κρύψει τα αντιλαϊκά μέτρα που θα ψηφιστούν το επόμενο Σαββατοκύριακο, όπως με σαφήνεια προβλέπει η απόφαση της Ευρωομάδας. Έτσι, θα τηρηθεί με ευλάβεια η αρχή που θέλει κάθε κυβέρνηση από το 2010 να ψηφίζει τα αντιλαϊκά μέτρα σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης.  

ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ 

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΘΑ ΠΟΥΛΟΥΝ ΚΑΙ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕΝΑ ΔΑΝΕΙΑ  

Στη συμφωνία της 9ης Μαΐου 2016 που υπέγραψε η κυβέρνηση αναφέρει καθαρά ότι για να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση πέραν του φορολογικού και ασφαλιστικού νομοσχεδίου που ήδη ψήφισαν οι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ για να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα προνόμια τους, του μηχανισμού αυτόματης διόρθωσης, του περίφημου κόφτη, και νέων έμμεσων φόρων ύψους 1,8 δισ. ευρώ, θα πρέπει να ψηφιστούν ακόμη δύο μέτρα. Το πρώτο περιλαμβάνει την απελευθέρωση της πώλησης των εξυπηρετούμενων και μη εξυπηρετούμενων δανείων! Μοναδική και προσωρινή εξαίρεση θα είναι τα «μικρά δάνεια» πρώτης κατοικίας. Κριτήριο δε για το ξεπούλημα των δανείων στα γεράκια της αγοράς (κυρίως πρώην αλλά και νυν τραπεζικοί) είναι «η ενίσχυση των τραπεζικών ισολογισμών». Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ από το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» περνάει στο σύνθημα «όλα για τις τράπεζες» δίνοντάς τους το πράσινο φως για να ξεφορτωθούν ακόμη και δάνεια τα οποία εξυπηρετούνται, αφού πρώτα ενέκρινε μια ακόμη σκανδαλώδη ανακεφαλαιοποίηση. Ποια άλλη κυβέρνηση θα τόλμαγε να ψηφίσει τέτοια πρόταση, που θα δημιουργήσει δεκάδες χιλιάδες άστεγους, χωρίς να την πάρουν με τις πέτρες…  

Το δεύτερο μέτρο που ανέλαβαν την υποχρέωση να ψηφίσουν για να κλείσει η τρέχουσα αξιολόγηση σχετίζεται με το υπερ-ταμείο των ιδιωτικοποιήσεων, που ζητούσε από πέρυσι ο Σόιμπλε. Το χάπι του ξεπουλήματος θα χρυσωθεί με την προσθήκη στον τίτλο του της λέξης Επενδύσεων έτσι ώστε οι ΣΥΡΙΖΑίοι να τάζουν …ανάπτυξη και να λένε πώς τα χρήματα που θα εισρέουν θα αξιοποιούνται δημιουργικά. Στην απόφαση ωστόσο αναφέρεται πως στο υπερ-ταμείο θα μεταφερθεί ακίνητη περιουσία του δημοσίου «ως μέρος των προκαταρκτικών δράσεων», ενώ η διοίκησή του «θα οριστεί μέχρι τον Ιούνιο του 2016 και το Ταμείο θα είναι πλήρως λειτουργικό όχι αργότερα από τον Σεπτέμβριο». Δημοσιεύματα δε επιμείνουν ότι στην 5μελή διοίκησή του θα συμμετέχουν και 2 εκπρόσωποι των δανειστών, που θα λειτουργούν ως εμπορικοί αντιπρόσωποι εξασφαλίζοντας για τις χώρες τους ή για εταιρείες στις οποίες θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους τα καλύτερα φιλέτα της ελληνικής δημόσιας περιουσίας. Υπολογίζεται επίσης πως μέχρι το 2018 θα έχει αποφέρει έσοδα ύψους 6 δισ. ευρώ, χαρίζοντας στους ιδιώτες τα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας.  

ΑΔΥΝΑΤΑ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ  

ΣΤΑ ...ΤΕΣΣΕΡΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΚΑΙ ΕΞΙ 

ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΡΕΚΟΡ ΤΟ 3,5%  

Ο πολιτικός απατεώνας Αλέξης Τσίπρας είχε δίκιο όταν έλεγε στο υπουργικό συμβούλιο στις 10 Σεπτεμβρίου 2016 αναφερόμενος στον αυτόματο «κόφτη» δαπανών που θα ενεργοποιείται όποτε διαπιστώνονται αποκλίσεις από τους δημοσιονομικούς στόχους ότι είναι ένα μέτρο που προϋπήρχε. «Προβλέπεται τόσο από τους μηχανισμούς two pack και six pack όσο και από τον ελληνικό νόμο… Προβλέπεται από όλες τις συμφωνίες τις οποίες έχουν υπογράψει και έχουν δεσμευτεί οι ελληνικές κυβερνήσεις και από αυτή που υπογράψαμε το περασμένο καλοκαίρι». Παρόλα αυτά στις εκλογές του Σεπτεμβρίου κανένας ΣΥΡΙΖΑίος απ’ όσους σήμερα δηλώνουν ότι ο λαός τους ψήφισε το Σεπτέμβριο δεν έδειχνε στην κοινωνία τι υπέγραψαν με τους πιστωτές τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Το κράταγαν σαν επτασφράγιστο μυστικό, όπως και τις σχετικές προβλέψεις που περιλαμβάνονταν στο two και six pack από το 2011 κιόλας, τάζοντας ότι θα ανατρέψουν την λιτότητα εντός της ΕΕ και στη συνέχεια, αφού έκατσαν στα …four, τάζοντας παράλληλα προγράμματα. Επί της ουσίας ακόμη κι η ψήφιση από τη Βουλή του συγκεκριμένου όρου δεν αναιρεί το γεγονός ότι το μέτρο είναι βαθιά αντιλαϊκό κι εξ ίσου αντιδημοκρατικό, καθώς καταργεί τη Βουλή. Και δεν είναι υπερβολή! Οι πιστωτές απαίτησαν κι η κυβέρνηση αποδέχθηκε (ως όρο για να μην ψηφιστούν από τώρα τα επιπλέον μέτρα ύψους 3,6 δισ. ευρώ που ζητούσε το ΔΝΤ) οι περικοπές να ανακοινώνονται με ένα προεδρικό διάταγμα που θα εκδίδει κάθε χρόνο το αρμόδιο υπουργείο στο τέλος Απριλίου όταν δημοσιοποιούνται τα αποτελέσματα της Γιούροστατ για τα δημοσιονομικά. Με βάση δε δημοσιεύματα, προβλέπεται πώς αν η απόκλιση από το στόχο για δημιουργία πλεονάσματος είναι μεταξύ 0,26% και 0,75% του ΑΕΠ τότε θα ανακοινώνονται μέτρα ύψους 0,5% του ΑΕΠ ή 900 εκ. ευρώ. Αν η απόκλιση είναι από 0,76% έως 1,25% του ΑΕΠ τότε θα ανακοινώνονται μέτρα ύψους 1% του ΑΕΠ, κοκ.  

Λέγοντας για μια ακόμη φορά ψέματα ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο διαβεβαίωσε πως «η διόρθωση δε θα χρειαστεί και δε θα χρειαστεί, διότι για πρώτη φορά στα έξι χρόνια έχουμε ένα πρόγραμμα το οποίο μπορεί να βγει». Ανοησίες! Το πόσο εύκολο κι εφικτό είναι για την Ελλάδα να εμφανίσει το 2018 πλεόνασμα ύψους 3,5% του ΑΕΠ (όταν το 2015 εμφάνισε έλλειμμα 7,2%) φαίνεται αν ρίξουμε μια ματιά στα δημοσιονομικά στοιχεία της Γιούροστατ. Από τις 28 χώρες της ΕΕ το 2015 πλεόνασμα εμφάνισαν μόνο 3! Η Γερμανία ύψους 0,7% του ΑΕΠ (το οποίο το οφείλει, πέρα από την πολιτικής της λιτότητας, στα υπερκέρδη που εξασφαλίζει από την απομύζηση του Νότου), το Λουξεμβούργο (που ως γνωστόν δεν αποτελεί κράτος, αλλά …πλυντήριο) ύψους 1,2% του ΑΕΠ και τέλος η Εσθονία (κορυφαίος νεοφιλελεύθερος παράδεισος όπου το τελευταίο δημόσιο σχολείο και νοσοκομείο πρέπει να γκρεμίστηκαν στο πλαίσιο της αποσοβιετοποίησης της χώρας) όπου το πλεόνασμα έφτασε το 0,4% του ΑΕΠ. Απ’ αυτές δε τις 3 περιπτώσεις μόνο το Λουξεμβούργο εμφανίζει δημοσιονομικό πλεονάσματα σταθερά τα τελευταία 4 χρόνια. Επομένως αυτό που υπέγραψαν Τσίπρας και λοιποί ευρωλιγούρηδες απλώς …δεν υπάρχει! Για να υπάρξει, όπως δεσμεύτηκαν και θα επιχειρήσουν να επιβάλουν, θα τεθεί σε λειτουργία μια μηχανή φτωχοποίησης που θα δουλεύει ακατάπαυστα παράγοντας εξαθλίωση από τη μια και πλεονάσματα από την άλλη.  

*Πηγή:prin.gr

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Πολύ μακριά από τις υποσχέσεις που απλόχερα μοίραζε στους συμπατριώτες του, ο βρετανός πρωθυπουργός, χαρακτηρίζοντάς τις μάλιστα ως κόκκινες, απαραβίαστες γραμμές για την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΕ, βρίσκονται οι υποχωρήσεις που αναγκάστηκε να κάνει στο πλαίσιο της συνόδου Κορυφής της ΕΕ, που τελείωσε αργά το βράδυ της Παρασκευής.

Χαρακτηριστική είναι η υποχώρηση του απέναντι στο αίτημα περιορισμού των κοικοινοτικού κεκτημένου σε ό,τι αφορά τις παροχές που δικαιούνται οι μετανάστες και τα παιδιά τους, ακόμη κι αυτά που δε ζουν κοντά τους, αναδείχθηκαν χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία. Να σημειωθεί, κάτι που είναι ελάχιστα γνωστό, ότι αυτή τη στιγμή περίπου 100.000 παιδιά στην Πολωνία απολαμβάνουν κρατικών επιδομάτων από τους γονείς τους, που ζουν και εργάζονται εκτός των πολωνικών συνόρων. Η ίδια δηλαδή ομάδα χωρών που πιέζει για το σφράγισμα των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ στη συζήτηση για το προσφυγικό, όταν η συζήτηση πέρασε στη Μεγάλη Βρετανία επιτίθονταν εν σειρά στον Κάμερον που ήθελε κι αυτός να σηκώσει τα δικά του οικονομικά τείχη ζητώντας να εξαιρεθεί από την υποχρέωση χορήγησης επιδομάτων στους κοινοτικούς μετανάστες… Εξ ίσου μεγάλη σημασία στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων που διήρκεσαν 30 ώρες είχαν τρία ακόμη θέματα, πέραν αυτών που σχετίζονται με τη διαφύλαξη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής: Το πρώτο, και σημαντικότερο θέμα αφορά την εξαίρεση της βρετανικής χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας από τους κανόνες ρύθμισης και εποπτείας που έχει επιβάλλει η ΕΕ. Παρότι η Γαλλία επέμενε μέχρι τέλος να μην υπάρξει καμιά εξαίρεση, στο τέλος ο Κάμερον εξασφάλισε τη δημιουργία μηχανισμών («φρένα κινδύνου») που θα ενεργοποιούνται όποτε τίθεται σε κίνδυνο η αυτονομία του Σίτι. Το δεύτερο θέμα των διαπραγματεύσεων αφορούσε τις συνθήκες της ΕΕ. Ο Κάμερον δεν ήθελε τίποτε λιγότερο, όπως δήλωνε, από την εκ βάθρων αλλαγή των συνθηκών έτσι ώστε οι εξαιρέσεις που αφορούν τη Μεγάλη Βρετανία να ενσωματωθούν στο πρωταρχικό δίκαιο.

Το αίτημά του έπεσε στο κενό, μετά τη σφοδρότατη αντίδραση χωρών όπως η Πορτογαλία και το Βέλγιο που επικαλέστηκαν τις χρονοβόρες κι απρόβλεπτες …πολιτικά διαδικασίες επικύρωσης που θα έπρεπε να δρομολογηθούν. Το τελευταίο θέμα στην ατζέντα των συζητήσεων σχετιζόταν με τη διασφάλιση της βρετανικής εθνικής ανεξαρτησίας, που αναμφίβολα θα κυριαρχήσει στην πολιτική αντιπαράθεση εν όψει του δημοψηφίσματος που κατά πάσα πιθανότητα θα διεξαχθεί στις 23 Ιουνίου. Στο κείμενο των συμπερασμάτων, το οποίο αποτελεί τη συμφωνία του Λονδίνου με την ΕΕ για να υπερασπιστεί την παραμονή της Αγγλίας στην ΕΕ, υπάρχει σαφής αναφορά στην «ειδική κατάσταση» και το δικαίωμα της Αγγλίας «να μη δεσμεύεται σε μελλοντική πολιτική ολοκλήρωση».

Προφανώς τα κυριαρχικά δικαιώματα δεν είναι για όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ…Πολύ μακριά από τις υποσχέσεις που απλόχερα μοίραζε στους συμπατριώτες του, ο βρετανός πρωθυπουργός, χαρακτηρίζοντάς τις μάλιστα ως κόκκινες, απαραβίαστες γραμμές για την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΕ, βρίσκονται οι υποχωρήσεις που αναγκάστηκε να κάνει στο πλαίσιο της συνόδου Κορυφής της ΕΕ, που τελείωσε αργά το βράδυ της Παρασκευής. Χαρακτηριστική είναι η υποχώρηση του απέναντι στο αίτημα περιορισμού των κοικοινοτικού κεκτημένου σε ό,τι αφορά τις παροχές που δικαιούνται οι μετανάστες και τα παιδιά τους, ακόμη κι αυτά που δε ζουν κοντά τους, αναδείχθηκαν χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, όπως η Πολωνία. Να σημειωθεί, κάτι που είναι ελάχιστα γνωστό, ότι αυτή τη στιγμή περίπου 100.000 παιδιά στην Πολωνία απολαμβάνουν κρατικών επιδομάτων από τους γονείς τους, που ζουν και εργάζονται εκτός των πολωνικών συνόρων. Η ίδια δηλαδή ομάδα χωρών που πιέζει για το σφράγισμα των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ στη συζήτηση για το προσφυγικό, όταν η συζήτηση πέρασε στη Μεγάλη Βρετανία επιτίθονταν εν σειρά στον Κάμερον που ήθελε κι αυτός να σηκώσει τα δικά του οικονομικά τείχη ζητώντας να εξαιρεθεί από την υποχρέωση χορήγησης επιδομάτων στους κοινοτικούς μετανάστες… Εξ ίσου μεγάλη σημασία στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων που διήρκεσαν 30 ώρες είχαν τρία ακόμη θέματα, πέραν αυτών που σχετίζονται με τη διαφύλαξη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής:

Το πρώτο, και σημαντικότερο θέμα αφορά την εξαίρεση της βρετανικής χρηματοπιστωτικής βιομηχανίας από τους κανόνες ρύθμισης και εποπτείας που έχει επιβάλλει η ΕΕ. Παρότι η Γαλλία επέμενε μέχρι τέλος να μην υπάρξει καμιά εξαίρεση, στο τέλος ο Κάμερον εξασφάλισε τη δημιουργία μηχανισμών («φρένα κινδύνου») που θα ενεργοποιούνται όποτε τίθεται σε κίνδυνο η αυτονομία του Σίτι. Το δεύτερο θέμα των διαπραγματεύσεων αφορούσε τις συνθήκες της ΕΕ. Ο Κάμερον δεν ήθελε τίποτε λιγότερο, όπως δήλωνε, από την εκ βάθρων αλλαγή των συνθηκών έτσι ώστε οι εξαιρέσεις που αφορούν τη Μεγάλη Βρετανία να ενσωματωθούν στο πρωταρχικό δίκαιο. Το αίτημά του έπεσε στο κενό, μετά τη σφοδρότατη αντίδραση χωρών όπως η Πορτογαλία και το Βέλγιο που επικαλέστηκαν τις χρονοβόρες κι απρόβλεπτες …πολιτικά διαδικασίες επικύρωσης που θα έπρεπε να δρομολογηθούν. Το τελευταίο θέμα στην ατζέντα των συζητήσεων σχετιζόταν με τη διασφάλιση της βρετανικής εθνικής ανεξαρτησίας, που αναμφίβολα θα κυριαρχήσει στην πολιτική αντιπαράθεση εν όψει του δημοψηφίσματος που κατά πάσα πιθανότητα θα διεξαχθεί στις 23 Ιουνίου. Στο κείμενο των συμπερασμάτων, το οποίο αποτελεί τη συμφωνία του Λονδίνου με την ΕΕ για να υπερασπιστεί την παραμονή της Αγγλίας στην ΕΕ, υπάρχει σαφής αναφορά στην «ειδική κατάσταση» και το δικαίωμα της Αγγλίας «να μη δεσμεύεται σε μελλοντική πολιτική ολοκλήρωση». Προφανώς τα κυριαρχικά δικαιώματα δεν είναι για όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ…



αναδημοσίευση από το prin