Η γονόρροια (γνωστή και ως βλεννόρροια) γίνεται όλο και πιο ανθεκτική στα αντιβιοτικά, με συνέπεια η θεραπεία της να καθίσταται ολοένα πιο δύσκολη και σε μερικές περιπτώσεις αδύνατη.

Σχετική προειδοποίηση απηύθυναν οι επιστήμονες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), που ανέλυσαν στοιχεία από 77 χώρες και έκαναν λόγο για «πολύ σοβαρή κατάσταση».

Η γονόρροια είναι μια κοινή σεξουαλικά μεταδιδόμενη νόσος, που οφείλεται στο βακτήριοNeisseria gonorrhoea. Κάθε χρόνο εκτιμάται ότι περίπου 78 εκατομμύρια άνθρωποι μολύνονται από αυτήν στα γεννητικά όργανά τους, στον πρωκτό ή στο στόμα (η νόσος μεταδίδεται και μέσω του στοματικού σεξ).

Στις γυναίκες, η νόσος μπορεί να προκαλέσει σοβαρές αναπαραγωγικές επιπλοκές, όπως έκτοπη κύηση, υπογονιμότητα, αυξημένο κίνδυνο για AIDS κ.ά. Η μείωση στη χρήση προφυλακτικών διεθνώς, η αυξανόμενη αστυφιλία, τα περισσότερα ταξίδια και οι ανεπάρκειες στη θεραπεία συμβάλλουν στην εξάπλωση της νόσου.

Άλλωστε, πολλοί άνθρωποι που έχουν μολυνθεί από τη νόσο δεν εμφανίζουν συμπτώματα, με συνέπεια να κυκλοφορούν χωρίς διάγνωση και θεραπεία, μολύνοντας και άλλους. Εκτιμάται ότι περίπου το ένα δέκατο των ετεροφυλόφιλων ανδρών και πάνω από τα τρία τέταρτα των γυναικών και των ομοφυλόφιλων ανδρών με γονόρροια, δεν έχουν εύκολα αναγνωρίσιμα συμπτώματα.

«Τα βακτήρια που προκαλούν τη γονόρροια, είναι ιδιαίτερα έξυπνα. Κάθε φορά που χρησιμοποιούμε μια νέα κατηγορία αντιβιοτικών, τα βακτήρια εξελίσσονται για να αναπτύξουν ανθεκτικότητα», δήλωσε η υπεύθυνη του τομέα ανθρώπινης αναπαραγωγής του ΠΟΥ, δρ Τεοντόρα Γι.

Όσο παλαιότερο και φθηνότερο είναι το αντιβιοτικό, τόσο μεγαλύτερη είναι η ανθεκτικότητα των βακτηρίων της γονόρροιας σε αυτό. Ήδη σε ανεπτυγμένες χώρες (Ιαπωνία, Γαλλία, Ισπανία) έχουν βρεθεί τουλάχιστον τρεις περιπτώσεις ασθενών, που η θεραπεία της λοίμωξής τους είναι αδύνατη με οποιοδήποτε από τα υφιστάμενα αντιβιοτικά.

«Αυτά τα περιστατικά μπορεί να είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου, καθώς τα αναγκαία συστήματα διάγνωσης και αναφοράς μη θεραπεύσιμων λοιμώξεων απουσιάζουν στις χώρες χαμηλού εισοδήματος, όπου μάλιστα η γονόρροια είναι πιο συχνή», επεσήμανε η δρ Γι.

Η μελέτη του ΠΟΥ δείχνει πολύ εκτεταμένη πλέον ανθεκτικότητα στην σιπροφλοξασίνη (στο 97% των χωρών βρέθηκαν στελέχη βακτηρίων ανθεκτικά σε αυτό το αντιβιοτικό), συνεχώς αυξανόμενη ανθεκτικότητα στην αζιθρομυκίνη (στο 81% των χωρών) και αναδυόμενη αντοχή στην υπάρχουσα θεραπεία τελευταίας καταφυγής, τις κεφαλοσπορίνες ευρέος φάσματος (66%).

Στις περισσότερες χώρες οι κεφαλοσπορίνες αυτές είναι το μόνο πια αντιβιοτικό που παραμένει αποτελεσματικό για τη θεραπεία της γονόρροιας. Αλλά για πόσο ακόμη; Το 2016 ο ΠΟΥ συνέστησε στους γιατρούς να δίνουν από κοινού δύο αντιβιοτικά (κεφαλοσπορίνες και αζιθρομυκίνη).

Στο στάδιο της έρευνας και ανάπτυξης βρίσκονται αυτή τη στιγμή μόνο τρία υποψήφια νέα φάρμακα κατά της γονόρροιας (solithromycin, zoliflodacin και gepotidacin), με πιο προχωρημένο κλινικά το πρώτο, για το οποίο πρόσφατα ολοκληρώθηκε η κλινική δοκιμή φάσης 3, ενώ τα άλλα δύο έχουν φθάσει στο τέλος της φάσης 2.

Η ανάπτυξη νέων αντιβιοτικών για τη γονόρροια δεν προσελκύει ιδιαίτερα τις φαρμακευτικές εταιρείες, επειδή η θεραπεία λαμβάνεται μόνο για μικρό χρονικό διάστημα (αντίθετα με τα φάρμακα για χρόνιες παθήσεις).

«Κλειδί» για την πρόληψη της γονόρροιας αποτελεί η ασφαλέστερη σεξουαλική συμπεριφορά, ιδίως η συστηματική χρήση προφυλακτικού, κάτι για το οποίο, σύμφωνα με τον ΠΟΥ, απαιτείται μεγαλύτερη προσπάθεια ενημέρωσης του κοινού. Από την άλλη, δεν υπάρχουν ακόμη φθηνά και γρήγορα διαγνωστικά τεστ για τη γονόρροια. Ο ΠΟΥ θεωρεί ότι χρειάζονται πλέον εμβόλια για να σταματήσει η εξάπλωση της νόσου.





Πηγή: ΑΠΕ

Επιστήμονες στη Βρετανία -μεταξύ των οποίων δύο Έλληνες- ανέπτυξαν ένα νέο τεστ αίματος (υγρής βιοψίας) που μπορεί να προβλέψει την επανεμφάνιση της ασθένειας ένα χρόνο πριν από τις ακτινογραφίες και τις τομογραφίες.


Το τεστ ανιχνεύει το DNA του καρκινικού όγκου, το οποίο κυκλοφορεί στο αίμα του ασθενούς, προτού οι όγκοι γίνουν τόσο μεγάλοι, ώστε να είναι ανιχνεύσιμοι με τις απεικονιστικές διαγνωστικές εξετάσεις. Εκτιμάται ότι το τεστ «πιάνει» στο αίμα καρκίνους που έχουν όγκο μόλις 0,3 κυβικών χιλιοστών.

   Το επίτευγμα μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην έγκαιρη αντιμετώπιση της νόσου. Στο μέλλον αναμένεται ότι οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, οι καρκινοπαθείς θα κάνουν τέτοια τεστ και για άλλα είδη καρκίνου.
   Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Φράνσις Κρικ, με επικεφαλής τον δρα Κρίστοφερ 'Αμπος, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", ανέλυσαν γενετικά όγκους από 100 ασθενείς με μη-μικροκυτταρικό καρκίνο των πνευμόνων. Βρήκαν ότι όσοι όγκοι περιείχαν μεγαλύτερο ποσοστό ασταθών χρωμοσωμάτων (που επιτρέπουν ευκολότερα στον όγκο να εξελιχθεί), έχουν τετραπλάσια πιθανότητα υποτροπής της νόσου ή θανάτου μέσα στην επόμενη διετία.
   Αυτού του είδους οι γενετικά ασταθείς όγκοι είναι δυσκολότερο να θεραπευθούν. Οι επιστήμονες ανέλυσαν το αίμα αυτών των 100 ασθενών, αναζητώντας ίχνη του καρκινικού DNA, που είχαν αποκολληθεί από τους όγκους.
   Στη συνέχεια, με βάση τα παραπάνω ευρήματα, ανέπτυξαν ένα διαγνωστικό τεστ (TRACERx) που δοκίμασαν σε δείγματα αίματος από 24 άλλους ασθενείς, οι οποίοι είχαν στο παρελθόν υποβληθεί σε χειρουργική αφαίρεση όγκων. Με αυτό τον τρόπο, κατάφεραν να εντοπίσουν με ακρίβεια 92% τις περιπτώσεις που ο καρκίνος επρόκειτο να επιστρέψει μέσα σε ένα έτος.
   Επίσης, οι ερευνητές συνέκριναν τα επίπεδα του καρκινικού DNA στο αίμα των ασθενών τόσο πριν όσο και μετά τη χημειοθεραπεία που είχε προηγηθεί της χειρουργικής επέμβασης. Διαπίστωσαν ότι ο καρκίνος επιστρέφει, όταν τα επίπεδα του DNA του όγκου δεν μειώνονται μετά τη χημειοθεραπεία, πράγμα που δείχνει ότι ο όγκος έχει αποκτήσει αντίσταση στα χρησιμοποιούμενα αντικαρκινικά φάρμακα και έχει παραμείνει στους πνεύμονες ή έχει επεκταθεί αλλού στο σώμα. Αντίθετα, σε όσους ασθενείς ο καρκίνος δεν θα υποτροπιάσει, το DNA του όγκου είναι πλέον μη ανιχνεύσιμο στο αίμα τους μέσα σε 48 ώρες μετά την χειρουργική αφαίρεση του όγκου.
   Όπως είπε ο δρ 'Αμπος, «στο μέλλον μπορεί να παρέχονται στους ασθενείς εξατομικευμένες θεραπείες, οι οποίες θα στοχεύουν συγκεκριμένα μέρη του όγκου, που ευθύνονται για την επανεμφάνιση του καρκίνου μετά τη χειρουργική επέμβαση. Χρησιμοποιώντας το DNA του όγκου στο αίμα, μπορούμε πλέον να εντοπίσουμε ασθενείς που χρειάζονται θεραπεία, ακόμη κι αν δεν έχουν καθόλου κλινικά σημάδια καρκίνου, καθώς επίσης να ελέγξουμε πόσο καλά ανταποκρίνονται στις θεραπείες. Αυτό αποτελεί μια νέα ελπίδα για την καταπολέμηση του καρκίνου των πνευμόνων που υποτροπιάζει μετά τη χειρουργική επέμβαση, κάτι που συμβαίνει σχεδόν στις μισές περιπτώσεις των ασθενών».
   Προς το παρόν το κόστος του τεστ για κάθε ασθενή είναι υψηλό (περίπου 1.500 ευρώ), αλλά μέσα στα επόμενα δύο έως τρία χρόνια αναμένεται να πέσει, καθώς το τεστ θα γίνει πιο απλό.

Στην έρευνα συμμετείχαν και δύο Έλληνες επιστήμονες, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος του Τμήματος Θωρακοχειρουργικής του University College του Λονδίνου και ο Απόστολος Νάκας του Τμήματος Θωρακοχειρουργικής του Νοσοκομείου Γκλένφιλντ του Λέστερ.
   Σύνδεσμος για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία: www.nature.com

Γράφει ο Παύλος Δρακόπουλος
praktoreio-ygeias.gr

Σπύρος Μανουσέλης

Με τον όρο «σωματοποίηση» περιγράφονται συνήθως ορισμένες διαταραχές της υγείας των ατόμων που, όπως λέγεται, οφείλονται στις δυσβάσταχτες κοινωνικές-εργασιακές πιέσεις ή σε μη διαχειρίσιμα ατομικά-ψυχολογικά προβλήματα.

Ως ανθρώπινη παθολογική κατάσταση η σωματοποίηση ήταν γνωστή από την αρχαιότητα και αναγνωριζόταν μέχρι πολύ πρόσφατα από την Ιατρική.

Ωστόσο η σύγχρονη δυτική Ιατρική την περιγράφει ως μια συνήθη παθολογική κατάσταση, όπου το άτομο εκδηλώνει με μια σειρά από επαναλαμβανόμενα σωματικά συμπτώματα το άγχος ή τη ψυχολογική δυσαρέσκεια που βιώνει.

Για παράδειγμα, έντονοι πόνοι στην κοιλιά, ταχυκαρδία, συχνοί πονοκέφαλοι, δερματικοί ερεθισμοί, σεξουαλικές δυσλειτουργίες.

Σωματικά συμπτώματα τα οποία οι γιατροί δεν είναι σε θέση να τα εξηγήσουν αποδίδοντάς τα σε σαφή διαγνωστικά αίτια (π.χ. σε σωματικά, νευρολογικά αίτια ή στην κατάχρηση ουσιών).

Παρ' όλα αυτά τα άτομα που εμφανίζουν τα συμπτώματα σωματοποίησης δεν προσποιούνται ότι υποφέρουν, αντίθετα, βιώνουν πραγματικά αυτά τα συμπτώματα τα οποία και επηρεάζουν αρνητικά τη φυσιολογική τους ζωή.

Πρόσφατα μάλιστα η Ιατρική άρχισε περιγράφει όλα αυτά τα συμπτώματα ως «σωματόμορφες διαταραχές», θεωρώντας ότι σχετίζονται περισσότερο με ψυχικά αίτια.

Διαβλέπει κάνεις σε αυτή τη διαγνωστική στρατηγική τα απομεινάρια της πανάρχαιας οντολογικής διάκρισης της ψυχής από το σώμα, του ψυχολογικού από το βιολογικό.

Πρόκειται για μια δυϊστική μεταφυσική προκατάληψη που, μολονότι έχει ξεπεραστεί από τις επιστημονικές εξελίξεις, εξακολουθεί να επηρεάζει όχι απλώς την ανθρώπινη σκέψη αλλά και τις ιατρικές κατηγοριοποιήσεις.



Αραγε σε αυτές τις «σωματόμορφες διαταραχές» είναι ο νους ή η ψυχική μας διάθεση σε θέση να ελέγχει ή έστω να επηρεάζει το σώμα μας ή, αντίθετα, οι σωματικές και ανοσολογικές δυσλειτουργίες μας αντανακλώνται στην ψυχική μας διάθεση και υγεία;

Αν λοιπόν τα διαθέσιμα μέχρι σήμερα κλινικά δεδομένα αλλά και οι έρευνες των επιστημών του εγκεφάλου και του νου οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο νους και ο εγκέφαλος, η ψυχή και το σώμα είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, τότε και οι σωματοποιημένες ή σωματόμορφες διαταραχές θα πρέπει να αποτελούν τα συμπτώματα, δηλαδή τις εκδηλώσεις αυτής της βαθύτερης ενότητας ή έστω της βαθύτερης αλληλεπίδρασης του ψυχικού με το σωματικό.

Μάλλον επειδή αποδέχεται το παραπάνω εύλογο και επαρκώς επιβεβαιωμένο (κλινικά και ερευνητικά) επιχείρημα η επιτροπή ειδικών γιατρών που εξέδωσε το εγχειρίδιο «DSM V» αποφάσισε να εξαλείψει τον όρο «σωματοποίηση» από την αποδεκτή σήμερα Παθολογία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το «DSM» θεωρείται το πληρέστερο παγκοσμίως διαγνωστικό και στατιστικό εργαλείο για τις νοητικές-ψυχικές παθήσεις.

Ενας πλήρης κατάλογος των επίσημα αποδεκτών από τη σημερινή Ψυχιατρική νοητικών παθήσεων και των συμπτωμάτων τους.


πηγή efsyn

Οι άνθρωποι δεν είναι τελικά τα μόνα πλάσματα στη Γη που μπορούν να υποθέσουν τι σκέπτονται οι γύρω τους και πότε οι απόψεις των άλλων είναι λανθασμένες.

Το ίδιο μπορούν να κάνουν και οι χιμπατζήδες, οι ουραγκοτάγκοι και οι πίθηκοι μπονόμπο, όπως δείχνει νέα επιστημονική έρευνα, η οποία διεξήχθη μέσω σειράς έξυπνων πειραμάτων.

Επιστήμονες από τα πανεπιστήμια του Ντιούκ, του Κιότο και του Ινστιτούτου Εξελικτικής Ανθρωπολογίας Μαξ Πλανκ, με επικεφαλής τον Κρίστοφερ Κρουπένιε, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», δηλώνουν πλέον σχεδόν βέβαιοι ότι οι πίθηκοι είναι σε θέση να αντιληφθούν πως οι άλλοι γύρω τους έχουν τις δικές τους επιθυμίες και αντιλήψεις, που μερικές φορές είναι λανθασμένες.

Η ικανότητα να κατανοούμε ότι οι άλλοι έχουν δικές τους πεποιθήσεις,αντιλήψεις, προθέσεις, γνώση και επιθυμίες, η λεγόμενη «θεωρία του νου», αποτέλεσε ορόσημο στη νοητική ανάπτυξη των ανθρώπων, καθώς βοηθά να νιώσουμε τους άλλους, να προβλέψουμε τι θα κάνουν ή και να τους κοροϊδέψουμε.

Το «ταλέντο» λοιπόν αυτό, που θεωρείτο άλλη μία αποκλειστικότητα του είδους μας που συναντάται μόνο σε περίπλοκες και προχωρημένες κοινωνίες, φαίνεται να κατέχουν και οι μακρινοί μας συγγενείς, τα ανθρωποειδή.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν για τα πειράματα ένα «φιλμ σαπουνόπερας», καθώς όπως αναφέρουν «τα ανθρωποειδή λατρεύουν ένα καλό δράμα», εννοώντας ότι όταν αντιλαμβάνονται κάποια προστριβή μεταξύ ατόμων, εκφράζουν μεγάλη περιέργεια για την έκβασή της.

Οι πίθηκοι παρακολούθησαν έναν ερευνητή ντυμένο με στολή «Κινγκ Κονγκ» να κλέβει μια πέτρα από έναν άνθρωπο, να την κρύβει σε ένα από τα δύο τοποθετημένα κουτιά και έπειτα να τρομάζει τον άνθρωπο για να τον διώξει. Όταν ο άνθρωπος φεύγει, ο «Κινγκ Κονγκ» κρύβει την πέτρα στο άλλο κουτί αλλά τελικά αλλάζει γνώμη και την παίρνει μαζί του, φεύγοντας από το πλάνο.

Τι συμβαίνει λοιπόν όταν ο άνθρωπος επιστρέφει για να ψάξει την πέτρα; Οι περισσότεροι από μας σωστά θα υπέθεταν ότι θα αναζητήσει την πέτρα στο πρώτο κουτί.

Για να εξακριβώσουν εάν και τα ανθρωποειδή σκέφτονται με αυτό τον τρόπο χρησιμοποίησαν υψηλής τεχνολογίας ανιχνευτές καταγραφής οφθαλμικών κινήσεων (eye-trackers) για να βεβαιωθούν ότι όντως παρακολούθησαν το βίντεο και που έστρεψαν το βλέμμα τους όταν ο άνθρωπος επέστρεψε για να βρει την πέτρα.

Οι κινήσεις λοιπόν των ματιών τους απέδειξαν ότι μάντεψαν σωστά ότι θα αναζητήσει το αντικείμενο στο πρώτο κουτί, ακόμα κι αν αυτοί γνώριζαν ότι δεν βρισκόταν πια εκεί. Από τα 30 ζώα, τα 22 κοίταξαν αμέσως στα κουτιά, ενώ τα 17 στράφηκαν στο πρώτο κουτί. Παρόμοια αποτελέσματα έλαβαν όταν πραγματοποίησαν πείραμα ελέγχου με τη συμμετοχή 40 πιθήκων.

Όπως ανέφερε ο διακεκριμένος καθηγητής ψυχολογίας και νευροεπιστήμης Μάικλ Τομαζέλο, «ουσιαστικά, οι πίθηκοι μπορούν, σε ένα βαθμό τουλάχιστον, να καταλάβουν ότι αυτό που έχει κανείς στο κεφάλι του, δεν είναι κατ' ανάγκη πραγματικό. Ότι υπάρχει ένας νοητικός κόσμος διαφορετικός από τον πραγματικό».

Ο επικεφαλής της έρευνας Κρίστοφερ Κρουπένιε, συμπλήρωσε ότι «παρόλο που χρειάζεται να γίνουν περισσότερες έρευνες για να ειπωθεί με απόλυτη βεβαιότητα, ότι τα ανθρωποειδή μπορούν να αντιληφθούν λανθασμένες πεποιθήσεις, καταφέραμε να αποδείξουμε ότι κατέχουν μια άλλη εκλεπτυσμένη ικανότητα, να προβλέπουν δηλαδή τις συμπεριφορές των άλλων, ανακαλώντας γνώση από το παρελθόν».

Οι ερευνητές εμφανίζονται αισιόδοξοι ότι το πρόγραμμα «eye-tracking» μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε παρόμοια πειράματα πάνω σε άλλα είδη. Μεγάλο ενδιαφέρον εκτός από τα θηλαστικά παρουσιάζουν και κάποια είδη κορακιδών, καθώς έχουν δείξει ότι μπορούν να καταλάβουν ότι οι άλλοι έχουν δικό τους νου.


πηγή efsyn