της Μαρίας Δεναξά

Στις 16 Οκτωβρίου, η ΕΕ κάνει ακόμη ένα βήμα προς τον ολοκληρωτισμό χρησιμοποιώντας τη γνωστή της τακτική. Με την πρόφαση πάντα της υπεράσπισης ενός καλού σκοπού, κρύβει από την κοινή θέα τις επικίνδυνες προθέσεις της, για περισσότερη ανελευθερία στα πρότυπα της κατ’ επίφαση δημοκρατικής εποχής που διανύουμε.

Σε έναν μήνα λοιπόν από τώρα, θα τεθεί σε ψηφοφορία στο ευρωκοινοβούλιο πρόταση νόμου που θα επιτρέπει τη μαζική και νόμιμη παρακολούθηση όλων των συνομιλιών μας γραπτών και προφορικών, σε πραγματικό χρόνο!

Μετά τους νόμους που ψηφίστηκαν για τη «διασφάλιση της ασφάλειας των Ολυμπιακών Αγώνων», οι οποίοι επιτρέπουν τη χρήση συστημάτων βιντεοεπιτήρησης και αναγνώρισης προσώπου σε δημόσιους χώρους της Γαλλίας, με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης η Ε.Ε με τη σειρά της, πάει ένα βήμα παρακάτω προτείνοντας και υιοθετώντας νόμους που έχουν ελευθεροκτόνο χαρακτήρα.

Βεβαίως, είχε προηγουμένως καλλιεργήσει το έδαφος για την επιβολή ενός καθεστώτος Μοναδικής Αλήθειας και Πρωτοφανούς Επιτήρησης, χωρίς να ακουστεί «κιχ» απ’ όσους και (καλά) κόπτονται για την ελευθερία του λόγου, τις δημοκρατικές αξίες και τα λοιπά βαρύγδουπα, που στις μέρες μας αποδεδειγμένα έχουν καταπατηθεί. Την τελευταία τριετία εμπεδώσαμε πως οποιαδήποτε αντίθετη άποψη ή τοποθέτηση, που θέτουν εν αμφιβόλω το επίσημο αφήγημα που οικοδομεί την ενιαία σκέψη και διατηρεί τη σιωπή των αμνών, λαμβάνεται ως παραπληροφόρηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τους ευρωπαίους τεχνοκράτες κι όσους με ζήλο τους δηλώνουν τυφλή πίστη και υπακοή.

Λογοκρισία λοιπόν επιβλήθηκε στην έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, με την απαγόρευση των ρωσικών κρατικών μέσων που εκπέμπουν σε χώρες-μέλη, αλλά και κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Στις 25 Αυγούστου, μέσα στο θερινό νιρβάνα άρχισε να εφαρμόζεται ο νόμος στο πλαίσιο των ψηφιακών υπηρεσιών της ΕΕ, που δίνει άνευ προηγουμένου εξουσίες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία μπορεί να επιδίδεται σε αστυνόμευση και έλεγχο των κοινωνικών δικτύων και να απαιτεί να αφαιρείται το περιεχόμενο που εκείνη θα ορίζει ως «παραπληροφόρηση».

Οπότε παραπληροφόρηση πλέον, μόνο από επίσημες πηγές!

Στην προτεινόμενη νομοθεσία τώρα: γνωστή ως «Chat Control», θα καταστήσει νόμιμη την παρακολούθηση και τον έλεγχο της επικοινωνίας όλων των συνομιλιών, με την αιτιολογία της πρόληψης της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών μας.

To Chat Control, θα παραβιάζει το προσωπικό απόρρητο καθώς θα παρακολουθεί αυτόματα όλους τους τύπους επικοινωνίας: Tις τηλεφωνικές συνομιλίες, βιντεοκλήσεις, γραπτά ηλεκτρονικά μηνύματα, κάθε είδους εφαρμογές ανταλλαγής μηνυμάτων, συμπεριλαμβανομένων των κρυπτογραφημένων υπηρεσιών κ.τλ.

Όλα θα φιλτράρονται με λέξεις κλειδιά σε πραγματικό χρόνο και θα επισημαίνονται για περαιτέρω έλεγχο κι αν χρειαστεί θα ασκείται δίωξη.

Το ίδιο θα ισχύει για τις εικόνες και τα βίντεο που αποθηκεύονται είτε στον υπολογιστή, είτε σε cloud. Bασικά ό,τι κάνουμε με το έξυπνο τηλέφωνο μας. Ολόκληρη η προσωπική μας ζωή θα είναι εκτεθειμένη σε κυβερνητικό έλεγχο, ανά πάσα στιγμή.

Το Chat Control θα τεθεί σε ψηφοφορία στις 16 Οκτωβρίου. Δηλαδή σε ένα μήνα από τώρα. Το αξιοπερίεργο είναι πως δεν έχει τύχει σχεδόν καθόλου προσοχής από τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, πράγμα μάλλον παράξενο δεδομένης της κλίμακας των επιπτώσεων στις ελευθερίες όλων των ευρωπαίων πολιτών. Επί της ουσίας πρόκειται για το αμερικανικό Patriot Act, αλλά πολύ πιο ισχυρό, καθώς ο έλεγχος θα είναι υποχρεωτικός για όλες τις συνομιλίες, τις εφαρμογές ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και μηνυμάτων συμπεριλαμβανομένων των WhatsApp, Signal, Telegram κ.τλ.

Εάν υιοθετηθεί, κάτι που φαίνεται αρκετά πιθανό, αφού μόνο η Γερμανία και η Αυστρία έχουν δηλώσει ότι είναι αντίθετες – όλοι οι πάροχοι υπηρεσιών επικοινωνίας (apple, meta, signal, telegram, google κ.λπ.) που δραστηριοποιούνται στην Ευρώπη θα υποχρεούνται να αναλύουν κάθε ιδιωτικό μήνυμα, αρχείο, τηλεφωνική κλήση και διαδικτυακή αποθήκευση για περιεχόμενο CSAM (Child Sexual Abuse Material) και grooming. Θα πρέπει επίσης να διαβιβάζουν αυτά τα μηνύματα στην αστυνομία, σχηματίζοντας ένα δίκτυο παρακολούθησης όπου οι κυβερνήσεις θα έχουν πρόσβαση σε οτιδήποτε φυλάσσετε στον υπολογιστή σας, δημοσιεύετε ή αποθηκεύετε στο διαδίκτυο.

Αν δεν το έχετε καταλάβει, αυτή είναι άλλη μια μεγάλη απειλή για την κουρελιασμένη πια δημοκρατία στην Ευρώπη, που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί οι Ευρωπαίοι πολίτες. Ο Γερμανός ευρωβουλευτής Πατρίκ Μπρέγιερ, εξηγεί λεπτομερώς το επικίνδυνο νόμο στην ιστοσελίδα του.

Όποιοι νομίζουν πως με την ακραία παρακολούθηση και με ελευθεροκτόνους νόμους, θα εξαλειφθεί η σεξουαλική κακοποίηση και το Trafficking των παιδιών, πλανώνται πλάνην οικτράν.

Το ολοένα και πιο εχθρικό προς την ελευθερία του λόγου ευρωπαϊκό περιβάλλον, απ’ άκρη σ’ άκρη στη γηραιά ήπειρο, σε συνδυασμό με την υπερβολική ενίσχυση της ασφάλειας με αληθοφανείς δικαιολογίες, δεν προμηνύουν τίποτα καλό για τις κοινωνίες των πολιτών που κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου.

Ενημερωτικά: Boυλευτές του κυβερνώντος κόμματος στη Γαλλία, κατέθεσαν τροπολογία στο νόμο για την ασφάλεια και τη ρύθμιση του ψηφιακού χώρου, με στόχο την απαγόρευση της χρήσης VPN, ώστε να μην είναι δυνατή η πρόσβαση στα κοινωνικά δίκτυα.

Πηγή: dimosiografia.com

Πέγκυ Μπαμπάθα

Με εκατομμύρια διαδικασίες της καθημερινής μας ζωής και της παγκόσμιας οικονομίας, να βασίζονται στη λειτουργία του διαδικτύου, μια πιθανή «απενεργοποίησή» του θα είχε σημαντικό αρνητικό αντίκτυπο στην κοινωνία, επικοινωνία και εργασία μας, χωρίς να μπορεί να προβλεφθεί ακόμα η πλήρης έκταση των συνεπειών. Θα μπορούσε τελικά να επιβιώσει ο κόσμος όπως τον ξέρουμε αν ξαφνικά σταματούσε να λειτουργεί η παγκόσμια μπλογκόσφαιρα;

Αν πάρουμε ως παράδειγμα για την πιθανή πραγματικότητα που εξετάζουμε, το Μανιπούρ της Ινδίας, τότε μάλλον όχι. Τρεις μήνες μετά την παύση του διαδικτύου στην περιοχή - εκούσιο διάταγμα της ινδικής κυβέρνησης -, η περιοχή μαστίζεται από φόνους, εμπρησμούς και βιασμούς με τουλάχιστον 180 ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους και περισσότερους από 60.000 να μένουν άστεγοι. Χωριά έχουν πυρποληθεί και γείτονες έχουν λιντσάρει άλλους γείτονες, καθώς οι αρχές αδυνατούν να ελέγξουν την κλιμακούμενη βία. Αυτό που οδήγησε την κυβέρνηση της Ινδίας να ρίξει την περιοχή στο απόλυτο διαδικτυακό σκοτάδι, ήταν το στρατιωτικό πραξικόπημα και ο εμφύλιος πόλεμος στη γειτονική Μιανμάρ, που πυροδότησε γενικότερες διαμαρτυρίες στην περιοχή.

Καθώς άρχισαν οι μάχες, στις 4 Μαΐου, η ινδική κυβέρνηση έκανε αυτό που κάνει ξανά και ξανά όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με εσωτερικές συγκρούσεις. Έκλεισε το διαδίκτυο. Η εθνική κυβέρνηση έχει την εξουσία να διατάξει τους παρόχους τηλεπικοινωνιών να σταματήσουν να παρέχουν σταθερό και κινητό διαδίκτυο, χρησιμοποιώντας έναν νόμο έκτακτης ανάγκης. Το έκανε 84 φορές το 2022 και 106 φορές το 2021, σύμφωνα με την Access Now, μια μη κυβερνητική οργάνωση που παρακολουθεί τις διακοπές του διαδικτύου. Η αιτιολόγηση για αυτά τα κλεισίματα είναι ότι εμποδίζουν την παραπληροφόρηση να διαδοθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και συμβάλλουν στην καταστολή των ταραχών.

Μια πιθανή παύση

Χωρίς ίχνος καταστροφολογίας, η αλήθεια είναι ότι το παράδειγμα της Μανιπούρ είναι αρκετά τρομακτικό και μας φέρνει μπροστά σε μια πραγματικότητα που σίγουρα δεν θα έμοιαζε με αυτή που βιώνει ο δυτικός κυρίως κόσμος τώρα. Με το διαδίκτυο να αποτελεί τεράστιο μέρος του παγκόσμιου συστήματος, η παύση του θα προκαλούσε ένα πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από ό,τι μπορούμε να διανοηθούμε. Το διαδίκτυο επηρεάζει κάθε πτυχή της ζωής μας. Εκτός από τους απογοητευμένους influencers των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, το ζήτημα που θα ανέκυπτε θα ήταν πολύ πιο σοβαρό από το να μην υπάρχει πλέον Facebook, Instagram, Snapchat ή TikTok.

Σε μια πιθανή παύση του διαδικτύου η παγκόσμια οικονομία θα επέστρεφε στα επίπεδα της δεκαετίας του 1930. Τα χρήματά μας θα ήταν πρακτικά άχρηστα και δεν θα είχαμε τρόπο να επικοινωνήσουμε με κανέναν. Η πρόσβαση στα ψηφιακά κεφάλαια μας θα ήταν αδύνατη, καθώς οι υπολογιστές που δημιουργούν αντίγραφα ασφαλείας των δεδομένων αυτών δεν θα λειτουργούν πλέον. Αν και θα εξακολουθούσαμε να έχουμε χαρτονομίσματα και αυτό θα επέφερε μια σχετική ανακούφιση, στην πραγματικότητα δεν θα είχαμε πρόσβαση στις τράπεζες, ακριβώς επειδή όλα τα αντίγραφα ασφαλείας είναι αποθηκευμένα σε ένα cloud με ψηφιακή πρόσβαση.

Στον ανεπτυγμένο κόσμο, οι περισσότερες χώρες έχουν δημιουργήσει ένα πολύπλοκο ασύρματο τηλεφωνικό δίκτυο που δομεί πλέον βασικούς πυλώνες της κοινωνίας. Αν το ίντερνετ έπαυσε τα τηλέφωνά μας θα σταματούσαν να λειτουργούν, όπως και τα σταθερά, τα οποία πλέον κάνουν ακόμη και κλήσεις μέσω διαδικτύου. Ουσιαστικά θα έπρεπε να ξαναμάθουμε και να εφαρμόσουμε όλα τα παλαιότερα συστήματα επικοινωνίας μας πριν από το διαδίκτυο, με αυτή την εκ νέου εκμάθηση να διαρκεί μήνες, ακόμη και χρόνια.

Η μετακίνηση θα ήταν επίσης αδύνατη, καθώς πολλά από τα σύγχρονα μέσα βασίζονται στα συστήματα ραντάρ και εύρεσης διαδρομών μέσω δορυφόρων, όπως αεροπλάνα, τρένα και πλοία. Ακόμα και τα σύγχρονα έξυπνα αυτοκίνητα και ηλεκτρικά οχήματα,όπως τα Tesla θα ήταν άχρηστα, αφού δεν θα ήταν δυνατή ούτε η φόρτισή τους. Ακόμη και με τα κανονικά βενζινοκίνητα και υβριδικά οχήματα, δεν θα μπορούσαμε να αντλήσουμε βενζίνη για το αυτοκίνητό μας, καθώς οι περισσότερες αντλίες λειτουργούν με το διαδίκτυο.

Ψυχαγωγία και ψυχική υγεία χωρίς «σύνδεση»

Το διαδίκτυο έχει επίσης αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο έχουμε πρόσβαση στην ψυχαγωγία. Οι υπηρεσίες streaming όπως το Netflix και το Spotify έχουν γίνει απίστευτα δημοφιλείς, προσφέροντας μια τεράστια ποικιλία ταινιών, τηλεοπτικών εκπομπών και μουσικής σε χρήστες σε όλο τον κόσμο. Αν το διαδίκτυο εξαφανιζόταν, θα χάναμε την πρόσβαση σε αυτές τις υπηρεσίες και οι άνθρωποι θα έπρεπε να βρουν άλλους τρόπους να ψυχαγωγηθούν. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε αναβίωση των παραδοσιακών μορφών ψυχαγωγίας, όπως η ανάγνωση βιβλίων ή η παρακολούθηση DVD, αλλά θα σήμαινε επίσης σημαντική μείωση της ποικιλίας και της ευκολίας των επιλογών ψυχαγωγίας.

Μία από τις πιο ανησυχητικές επιπτώσεις ενός μπλακ άουτ στο διαδίκτυο θα ήταν στην κοινωνική μας ζωή. Για πολλούς ανθρώπους, οι πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook και το Instagram έχουν γίνει κρίσιμο μέρος της κοινωνικής τους ζωής, επιτρέποντάς τους να συνδέονται με φίλους και συγγενείς σε όλο τον κόσμο. Χωρίς το Διαδίκτυο, αυτές οι συνδέσεις θα χάνονταν και οι άνθρωποι θα έπρεπε να καταφύγουν σε πιο παραδοσιακές μεθόδους κοινωνικοποίησης. Αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει ιδιαίτερη πρόκληση για τους ανθρώπους που ζουν μακριά από τα αγαπημένα τους πρόσωπα και οι οποίοι βασίζονται στο διαδίκτυο για να παραμείνουν συνδεδεμένοι.

Η εξαφάνιση του διαδικτύου θα είχε όμως σημαντικό αντίκτυπο και στην ψυχική μας υγεία, αν σκεφτούμε ότι το διαδίκτυο έχει γίνει πηγή παρηγοριάς και ψυχαγωγίας για πολλούς ανθρώπους, παρέχοντας μια διέξοδο από το άγχος της καθημερινής ζωής. Χωρίς αυτό, οι άνθρωποι θα είχαν λιγότερες επιλογές για την αντιμετώπιση του άγχους και του στρες, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε αυξημένα αισθήματα απομόνωσης και κατάθλιψης. Επιπλέον, το διαδίκτυο έχει καταστεί ως μια ζωτικής σημασίας πηγή πληροφοριών και υποστήριξης για τα άτομα με ψυχικές παθήσεις και η εξαφάνισή του θα μπορούσε να αφήσει τα άτομα αυτά να αισθάνονται ακόμη πιο μόνα και απομονωμένα.

Οι πιο αρνητικές συνέπειες

Όλες αυτές οι εκτεταμένες και σημαντικές επιπτώσεις που θα είχε στη ζωή μας η απενεργοποίηση του διαδικτύου, δηλαδή η διακοπή των διαύλων επικοινωνίας μας, ο περιορισμός της πρόσβασης σε πληροφορίες, η διάλυση της οικονομίας και η μείωση της ποικιλίας των επιλογών ψυχαγωγίας και επιρροής της ψυχικής μας υγείας, θα προκαλούσαν τις ακραίες αντιδράσεις όλων μας. Η παύση της λειτουργίας του διαδικτύου σε παγκόσμια κλίμακα θα κατέστρεφε εντελώς τη σύγχρονη κοινωνία, οδηγώντας σε χάος, αναρχία και θάνατο. Σκεφτείτε να μην μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε τηλεφωνικές κλήσεις έκτακτης ανάγκης. Το 100 δεν θα ήταν σε θέση να ανταποκριθεί σε επείγοντα περιστατικά, επειδή δεν θα είχε υπολογιστή για να αρχειοθετήσει την κλήση μας, μια κλήση που μάλλον δεν θα περνούσε καν.

Πηγή: protothema.gr

Μετά από 14 μήνες συνεχούς προσπάθειας και αγώνα, εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι της ΕΡΤ, από τις 17 έως τις 25 Αυγούστου στον περιφερειακό Ρ/Σ Ζακύνθου, καταθέτουν και συζητούν τις εμπειρίες και τις εντυπώσεις που αποκόμισαν από την προσπάθεια μετατροπής ενός -υπηρεσιακού και συχνά αυστηρά ελεγχόμενου από τις εκάστοτε κυβερνήσεις- δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα σε έναν αυτοργανωμένο και αυτοδιαχειριζόμενο φορέα έκφρασης και προβολής κάθε μορφής αντίστασης απέναντι στην πολιτική της υποτέλειας και της εξαθλίωσης που επιχειρεί να επιβάλλει η πιο μισητή συγκυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος.