×

Προειδοποίηση

JUser: :_load: Αδυναμία φόρτωσης χρήστη με Α/Α (ID): 109

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Nour Mobarak DAFNE PHONO / 20 Ιουλίου - 16 Σεπτεμβρίου

Τετάρτη, 12/07/2023 - 17:41

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
20 Ιουλίου - 16 Σεπτεμβρίου
Nour Mobarak
DAFNE PHONO

Το  Δημοτικό Θέατρο Πειραιά φιλοξενεί μια παραγωγή της Rodeo, την εγκατάσταση Dafne Phono Rodeo της εικαστικού Nour Mobarak . 


Το Dafne Phono είναι μία διαειδική εγκατάσταση της πρώτης όπερας, του Τζάκοπο Πέρι και του ΟτάβιοΡινουτσίνι, Δάφνη, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1598. Οι χαρακτήρες της Δάφνης, του Απόλλωνα, της Αφροδίτης, του Έρωτα, του Οβιδίου, του Πύθωνα και του Χορού αναπαριστώνται εδώ κυρίως από μνημειώδη ή μεγάλης κλίμακας μυκηλιακά γλυπτά που στήνονται ως πίνακες και “τραγουδούν” μέσω ενσωματωμένων ηχείων στο σώμα τους. Χαράσσοντας παραλλήλους μεταξύ των βιολογικών διαδικασιών και των δομών της γλώσσας, το έργο αυτό επεκτείνει την έρευνα της καλλιτέχνιδος σχετικά με τις αναλογίες μεταξύ λόγου, επανάληψης, φθοράς, πολιτισμού, εξουσίας και μεταμόρφωσης. 


Η πρώτη όπερα ήταν εμπνευσμένη από τη δυνατότητα μετατροπής του λόγου σε μουσική, και το DafnePhonoεπεκτείνει αυτό το πείραμα, δίνοντας σε καθέναν από τους κύριους χαρακτήρες τη δική του γλώσσα. Τέσσερις από αυτές τις γλώσσες – Αμπχαζικά, San Juan Quiahije Ανατολικό Chatino, Silbo Gomero και !Xoon– έχουν επιλεγεί για τον πλούτο της μορφοφωνολογίας τους, με σκοπό να δημιουργηθεί μια όπερα με την ευρύτερη δυνατή παλέτα ανθρώπινων φωνητικών ήχων. Τα ιταλικά και τα λατινικά συνδέουν αυτή τη νέα πολυγλωσσική εκδοχή του λιμπρέτου με το πρωτότυπο του Ρινουτσίνι (το οποίο σώζεται, ενώ η μουσική του Πέρι έχει χαθεί). 


Η πλοκή βασίζεται στις Μεταμορφώσεις του Οβιδίου. Ο Έρωτας τιμωρεί τον Απόλλωνα επειδή καυχιέται για τις κατακτήσεις του, και ρίχνοντας δύο βέλη: το πρώτο κάνει τον Απόλλωνα να ερωτευτεί τη Δάφνη, κόρη του ποταμού θεού. Το δεύτερο, κάνει τη Δάφνη να του αντιμιλήσει. Όταν εκείνη ξεφεύγει από το κυνηγητό του μεταμορφωμένη σε δάφνη, ο Απόλλωνας μετατρέπει το στεφάνι στα χέρια του, σε ένα αιώνιο σύμβολο θριάμβου. Η Δάφνη, τελικά, πρέπει να παραμείνει παγιδευμένη στο δέντρο κάτω από το οποίο ο Απόλλωνας παίζει τραγούδια αγάπης με τη λύρα του. 


Τα θέματα του μύθου της σιώπησης, της υποταγής και της κατάκτησης, εφαρμόζονται στο DafnePhono, σε πιο πρόσφατες ιστορίες γλώσσας και κυριαρχίας. Ενώ ο Απόλλωνας μιλάει στο πρωτότυπο, στα ιταλικά, οι υπόλοιποι εκφέρουν πιο σύνθετες φωνητικά γλώσσες. Οι ιδέες αυτές δικαιολογούν επίσης τα υλικά με τα οποία υλοποιείται το έργο. Η βιολογική σύνθεση του μυκηλίου, η μορφή της ρίζας του μανιταριού, είναι ριζωματική, επαναλαμβανόμενη και ανθεκτική μέσα από κύκλους αποσύνθεσης και επανασύνθεσης, όπως η ανθρώπινη γλώσσα. Το διακλαδωτό δίκτυο των νηματωδών κυττάρων του – που ονομάζονται υφές, δημιουργούν έναν πυκνό ιστό που αδρανοποιείται και έπειτα απολιθώνεται και μπορεί να αντέξει επ’ αόριστον. 


Η Αφροδίτη, ο Απόλλωνας και ο Έρωτας έχουν δημιουργηθεί από ένα είδος σαπροφυτικών μυκήτων που τρέφονται με νεκρή οργανική ύλη, αντανακλώντας το διαρκές ενδιαφέρον της καλλιτέχνιδος σχετικά με το πώς οι γλώσσες μπορούν να “διασπαστούν” στους ήχους που τις απαρτίζουν και να επανασυναρμολογηθούν σε διαφορετικές μορφές (ένας διαρκής προβληματισμός της μουσικής πρωτοπορίας). Με παρόμοια διαδικασία, οι δίγλωσσοι υπότιτλοι που παρέχονται εδώ, είναι κυριολεκτική μετάφραση από τις γλώσσες που παρουσιάζονται στο DafnePhono, το τελευταίο στάδιο σε μια σειρά από μετασχηματισμούς που έχει δει το λιμπρέτο να μετοικίζει από τα ιταλικά στα αγγλικά, και έπειτα στις άλλες πέντε γλώσσες που συμμετέχουν, και από εκεί στα αγγλικά και τα ελληνικά. 


Οι γλώσσες καθορίζουν τα συστήματα γνώσης και γνωστικής λειτουργίας – και κατ’ επέκταση τις πραγματικότητες – στα οποία ζουν οι ομιλητές τους. Το DafnePhonoστοχάζεται το τι χάνεται όταν εξαφανίζονται ή απορροφώνται από τις όλο και πιο ηγεμονικές και συρρικνωμένες γλώσσες στις οποίες επικοινωνούμε σήμερα. 

Η Nour Mobarak

Η Nour Mobarak (Λιβανέζα - Αμερικάνα, γ. 1985, Κάιρο) ζει και εργάζεται μεταξύ Αθήνα και Λος Άντζελες
Στις ατομικές της εκθέσεις περιλαμβάνονται: Dafne Phono, Municiple Theatre of Piraeus, Piraeus (2023 forthcoming); Gods’ Facsimiles, Rodeo, London (2023); Dafne Phono, JOAN, Los Angeles (2022); LogistiqueElastique, Miguel Abreu Gallery, New York (2021); Sphere Studies and Subterranean Bounce, Hakuna Matata Sculpture Garden, Los Angeles (2020). 
Στιςομαδικέςτηςεκθέσειςπεριλαμβάνονται: Human Is, Schinkel Pavillon, Berlin (2023); landscape hot mic., Juf Projects, Madrid (2023); Symbionts: Contemporary Artists and the Biosphere, MIT Visual List Visual Art Center, Massachusetts (2022); anabasis*, Rodeo, Piraeus (2022); SIREN (some poetics), Amant Foundation, New York (2022); Looking Back / The 12th White Columns Annuel - Selected by Mary Manning, White Columns, New York (2022); Not Quite Nearly Fine, Fondazione Baruchello, Rome (2021); Cold Times Out of Joint, KIM? Contemporary Art Centre, Riga (2021); More a Cosmology than a Cartography, Gallery Platform La, Los Angeles (2020); Portable Documents Formatted for Home Use, Bel Ami Gallery, Los Angeles (2020); Toothtone sound installation in Nancy Lupo’s Scripts from the Pageant, Museum of Contemporary Art, San Diego (2020); Cutting the Stone, Miguel Abreu Gallery, New York (2019); Structures that Cooperate: Get Paid!, Cubit Gallery, London (2019); Cultural Capital Cooperative #1 & #2, Rodeo Gallery, London (2017), Cultural Capital Collective Object #2, LA><ART, Los Angeles (2016); M.U.D., 50 Taaffe Place, New York, NY (2016); Dead Ends, New York (2016); Institute for Provocation, IFP, Beijing (2013); Ibi in Rauma, Trafic-Home Cinema, Lausanne (2012); Borderland, Smart

To  Dafne Phono είναι εν μέρει ανάθεση της Rodeo. Αυτά τα γλυπτά δημιουργήθηκαν με τη γενναιόδωρη βοήθεια της «Μανιτάρια Δίρφυς» στην Εύβοια. Για την παραγωγή της Δάφνης και του Χορού, χρησιμοποιήθηκαν το υπόστρωμα, ο σπόρος, οι εγκαταστάσεις της «Μανιτάρια Δίρφυς». Κάποια άλλα έργα τοποθετήθηκαν, επωάστηκαν και αφυδατώθηκαν στον χώρο τους. 
Το έργο αυτό υποστηρίζεται, εν μέρει, από έκτακτη χορηγία του FoundationforContemporaryArtsEmergency και από τους αγαπημένους φίλους του DafnePhono. 
Η ηχητική εγκατάσταση έγινε, εν μέρει, με ανάθεση του JOANLosAngeles. Ευχαριστούμε το Onassis AiR για τη γενναιόδωρη παραχώρηση του εξοπλισμού ηχογράφησης, καθώς και τους Genelec, Morrow Sound και Recital Program.  


ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
DAFNE PHONO της Nour Mobarak
Διάρκεια 20 Ιουλίου - 16 Σεπτεμβρίου
Ώρες λειτουργίας: Τετάρτη - Σάββατο, 5 μμ - 9 μμ 
(κλειστά 5 - 25 Αυγούστου) 
Είσοδος ελεύθερη 


 

Η εικαστικός Δανάη Στράτου στην ΕΡΤopen

Τρίτη, 12/12/2017 - 15:31
Η ΕΡΤopen, η εκπομπή «ΕΡΤopen Πολιτισμός» και η Χρύσα Αριάδνη Κουσελά έχουν την τιμή να φιλοξενούν την εικαστικό Δανάη Στράτου, απόψε στις 21:00.

Η Δανάη Στράτου μιλά για την εργογραφία της, την πορεία της μέχρι σήμερα, τα καλλιτεχνικά της ερεθίσματα, το αντικείμενο των έργων της και την οπτική της για τη ζωή, τη φύση και την κοινωνία.

 Συντονιστείτε στο ραδιόφωνο της ΕΡΤopen, στους 106,7fm και διαδικτυακά www.ertopen.com/radio απόψε στις 21:00-22:00.

Γιατί υπολειτουργεί το έργο της Δανάης Στράτου «ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΓΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ» στα «Αισχύλεια 2017» στην Ελευσίνα;

Σάββατο, 02/09/2017 - 14:30
Η πόλη της Ελευσίνας επάξια διεκδίκησε και φέρει πλέον τον τίτλο Ελευσίνα 2021 Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης

Στα πλαίσια του Φεστιβάλ «Αισχύλεια 2017», στην πόλη αυτή με την τεράστια ιστορία και την πολιτιστική βαρύτητα έχουν λάβει χώρα και λαμβάνουν ακόμα, περισσότερες από 60 εκδηλώσεις:21 παραστάσεις θεάτρου, 17 μουσικές, 14 κινηματογραφικές προβολές, 4 performances, 3 εικαστικές εκθέσεις, 2 διαλέξεις, 1 διεθνές συνέδριο και ο ημιμαραθώνιος αγώνας δρόμου, όπως επίσημα αναφέρεται από το Φεστιβάλ

Δεν θα μπορούσαμε λοιπόν παρά να συγχαρούμε τον Δήμο Ελευσίνας, όλους τους αρμόδιους φορείς και τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν στο Φεστιβάλ αυτό,  γιατί προσδίδουν στην Ελευσίνα την αξία και την θέση που της αξίζει εδώ και χιλιάδες χρόνια και συμβάλλουν στη σταδιακή μεταμόρφωσή της, σε μια λαμπερή, επισκέψιμη πόλη ιστορίας και πολιτισμού, διεθνούς ενδιαφέροντος.

Ωστόσο δεν μπορούμε να κρύψουμε την απορία αλλά και την απογοήτευσή μας  γιατί επανειλημμένως δεν είχαμε πρόσβαση ως επισκέπτες, σε ένα από σημαντικότερα έργα που ξεχωρίζουν στα «Αισχύλεια 2017». Πρόκειται για την εικαστική εγκατάσταση της Δανάης Στράτου με τίτλο «Πάνω στη Γη Κάτω από τα Σύννεφα» στο Παλαιό Ελαιουργείο Ελευσίνας.

Όπως η ίδια η Δανάη Στράτου περιγράφει «Πρόκειται για μια μεγάλης κλίμακας in situ εγκατάσταση, ειδικά φτιαγμένη για το Παλαιό Ελαιουργείο και την Ελευσίνα. Με βασικά υλικά το χώμα και το νερό, και με κυρίαρχο μορφολογικό στοιχείο το πήλινο αγγείο, το έργο έρχεται σε διάλογο με την πλούσια ιστορική διαστρωμάτωση της Ελευσίνας από την αρχαιότητα ως τη μακροχρόνια βιομηχανική ιστορία της πόλης και τη δομή της σήμερα.

Εμπλέκει στην «αφήγησή» του τον μύθο της Δήμητρας και της Περσεφόνης, τη θνητότητα, την έννοια του ταξιδιού, την υπαρξιακή αναζήτηση ενός προορισμού και τη μετανάστευση ως φαινόμενο που καθόρισε την ιστορία της περιοχής αλλά που επίσης επαναλαμβάνεται σε όλη την διάρκεια της ιστορίας της ανθρωπότητας».

Προς μεγάλη μας έκπληξη λοιπόν συνειδητοποιήσαμε, προσπαθώντας να επισκεφτούμε επανειλημμένως το έργο της Δανάης Στράτου, πως παρέμενε κλειστό για το κοινό. Στο προηγούμενο διάστημα. επικοινωνήσαμε με την ίδια την δημιουργό η οποία μας διαβεβαίωσε πως δεν είχε καμία υπαιτιότητα αλλά και καμία επίσημη ενημέρωση  για την κατάσταση αυτή αποκλεισμού του έργου της.

Εν κατακλείδι, η απογοητευτική διαπίστωσή μας είναι πως η συγκεκριμένη εικαστική εγκατάσταση ήταν κλειστή ή καλύτερα τελούσε σε υπολειτουργία μέχρι πρόσφατα και τώρα επαναλειτουργεί με περιορισμούς. 

Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στα πλαίσια του Φεστιβάλ και ίσως η πρώτη φορά που πλήττεται το έργο ενός δημιουργού, χωρίς ο ίδιος μάλιστα να έχει ενημερωθεί επίσημα και επιπλέον χωρίς να υπάρχει επίσημη ανακοίνωση για το κοινό για τους καλοκαιρινούς μήνες στους οποίους το έργο παρέμενε κλειστό.  

Ο αποκλεισμός του έργου της Δανάης Στράτου έχει αρνητικές συνέπειες τόσο για την ίδια την δημιουργό και το έργο της όσο και για τους επισκέπτες Έλληνες και ξένους, ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών, και πολίτες του κόσμου  που τίμησαν τα «Αισχύλεια 2017» και την Ελευσίνα με την παρουσία τους και δεν τους επιτράπηκε η πρόσβασή τους στο έργο χωρίς καμία εξήγηση, χωρίς καμία ενημέρωση.

Η εικαστικός Δανάη Στράτου, όπως και κάθε δημιουργός που συμμετέχει σε παρόμοιους θεσμούς,  προορίζει το έργο της  για το εγχώριο αλλά και το παγκόσμιο κοινό και σε αυτό πρέπει να καταλήγει κάθε έργο διατηρώντας την ακεραιότητά του.

Ελπίζουμε η εικαστική εγκατάσταση “Πάνω στη γη κάτω από τα σύννεφα” την οποία μάλιστα τίμησε με την παρουσία της  η υπουργός Πολιτισμού, Λυδία Κονιόρδου, να είναι  προσβάσιμη στους επισκέπτες με  το ίδιο απλό καθεστώς που ισχύει για τα υπόλοιπα έργα στα πλαίσια του Φετιβάλ «Αισχύλεια 2017» .

Παραθέτουμε την  μόλις χθεσινή  επίσημη ανακοίνωση όπως αυτή αναρτήθηκε στο Φεστιβάλ Αισχύλεια, και ενώ το έργο της Δανάης Στράτου, για 1 ½ μήνα χωρίς επίσημη  ενημέρωση και ανακοίνωση ήταν κλειστό ή υπολειτουργούσε. 

«Το έργο της Δανάης Στράτου Πάνω στη Γη Κάτω από τα Σύννεφα είναι και πάλι επισκέψιμο σε περιορισμένη έκταση, με είσοδο από τη θάλασσα.

Μετά από ένα διάστημα παύσης της λειτουργίας του κατά τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, η εγκατάσταση έχει προγραμματιστεί να ανοίξει πλήρως για το κοινό στις 21/9, αφού γίνουν οι απαραίτητες εργασίες επέκτασης.

Η παύση συνέπεσε με την προγραμματισμένη διακοπή λειτουργίας του από την 1η έως τις 20 Αυγούστου, και παρατάθηκε προκειμένου να πραγματοποιηθούν τεχνικές εργασίες στο χώρο του Παλαιού Ελαιουργείου, οι οποίες κρίθηκαν απαραίτητες από την Υπηρεσία Δόμησης του Δήμου Ελευσίνας. Οι εργασίες αφορούσαν την καλύτερη λειτουργία του Ελαιουργείου και δεν είχαν καμία σχέση με το έργο της κυρίας Στράτου, και έγιναν χωρίς καμία υπαιτιότητα της δημιουργού.

Η λειτουργία του έργου θα παραταθεί έως τα τέλη Νοεμβρίου 2017, ώστε να αναπληρωθεί το διάστημα της μη προγραμματισμένης παύσης λειτουργίας».


Συντάκτης άρθρου: Αδαμαντία Θεοδώρου

Φωτογραφία: Νικόλας Μομφερράτος