Η Γαλλία ξύπνησε την Τρίτη, 31 Ιανουαρίου, σε μαζική απεργιακή «παράλυση» και σε μαζικές απεργιακές διαδηλώσεις που ξεδιπλώνονται στη χώρα για δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα, ενάντια στο σχέδιο Μακρόν για αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης.
Περίπου 11.000 αστυνομικοί έχουν κινητοποιηθεί σε ολόκληρη την επικράτεια, με 4.000 να έχουν αναπτυχθεί στο Παρίσι, όπου το υπουργείο Εσωτερικών αναμένει «αρκετές εκατοντάδες εξτρεμιστές ταραχοποιούς» (sic), σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διαχειριστεί επικοινωνιακά – σε επίπεδο απαξιωτικών χαρακτηρισμών – το πρωτοφανές, εδώ και χρόνια, μαζικότατο λαϊκό κίνημα αντίστασης στις αντιδραστικές κυβερνητικές επιλογές.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι ακόμη και η συντηρητική εφημερίδα «Le Monde» θυμίζει, ότι στις 19 Ιανουαρίου, περίπου 1,1 εκατομμύριο άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους σε διαδηλώσεις ενάντια στην «προτεινόμενη ανατροπή», «τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις από τον τελευταίο μεγάλο γύρο μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος το 2010».
Το απεργιακό κύμα παρέσυρε τις μεταφορές, την εκπαίδευση, τους σιδηρόδρομους, τις πτήσεις κλπ, καθώς αρχίζει η συζήτηση του συνταξιοδοτικού νομοσχεδίου στο γαλλικό κοινοβούλιο.
Η Deutsche Welle ανεβάζει σε συνολικά 2 εκατομμύρια τους ανθρώπους που συμμετείχαν την πρώτη ημέρα κινητοποιήσεων και απεργιών στις 19 Ιανουαρίου για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο κυβερνητικό σχέδιο.
«Είμαστε εδώ, είμαστε εδώ ακόμη κι αν δεν θέλει ο Μακρόν», ήταν το σύνθημα που ακουγόταν παντού.
Ακόμη κι αν η γαλλική κυβέρνηση επιμένει στη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση, πολλοί Γάλλοι εναντιώνονται, όπως και ορισμένοι οικονομολόγοι.
Ο Φρανκ Λόπες Κόστα ήταν ένας από τους διαδηλωτές στο Παρίσι. «Δεν πρόκειται μόνο για τις συντάξεις. Η μεταρρύθμιση θέτει υπό αμφισβήτηση την καρδιά του κοινωνικού μας συστήματος», δήλωσε στη DW ο 35χρονος δάσκαλος δημοτικού. «Η Γαλλία γίνεται όλο και πιο φιλελεύθερη οικονομικά αλλά εμείς δεν το θέλουμε». Σύμφωνα με έρευνες, το ποσοστό των Γάλλων που είναι αντίθετοι με τη μεταρρύθμιση στο συνταξιοδοτικό άγγιξε πρόσφατα το 70%.
Προς τα 67 χρόνια, σε δύο δόσεις
Το νομοσχέδιο προβλέπει, την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη και την επιτάχυνση της επιμήκυνσης της καταβολής εισφορών για πλήρη συνταξιοδότηση.
Επιπλέον από το 2027 και μετά θα ισχύουν τα 44 και όχι τα 42 έτη εργασίας για να βγει κάποιος σε πλήρη συνταξιοδότηση. Σε κάθε περίπτωση αξίωση για πλήρη σύνταξη θα έχουν όσοι κλείνουν τα 67 έτη.
Η νέα μεταρρύθμιση ορίζει επίσης συγκεκριμένα (αυστηρότερα) κριτήρια για το καθεστώς πρόωρης συνταξιοδότησης. Ο Εμμανουέλ Μακρόν σχεδιάζει επίσης αύξηση της κατώτατης σύνταξης κατά 100 ευρώ, ώστε να φτάσει περίπου στα 1.200 ευρώ τον μήνα.
Τι υποστηρίζει η κυβέρνηση
Τα επιχειρήματα της γαλλικής κυβέρνησης βασίστηκαν σε εκτιμήσεις επιτροπής εμπειρογνωμόνων. Οι συνταξιοδοτικές δαπάνες αναμένεται να αντιστοιχούν στο 14,7% του γαλλικού ΑΕΠ έως το 2032 σε αντίθεση με το 13,8% που ισχύει τώρα. Πολλοί οικονομολόγοι θεωρούν σωστή επιλογή την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης δεδομένης της δημογραφικής εξέλιξης.
«Η μεταρρύθμιση είναι απαραίτητη γιατί χρειαζόμαστε περισσότερους εργαζόμενους προκειμένου να προωθήσουμε την οικονομική ανάπτυξη» αναφέρει στην DW ο οικονολόγος Φιλίπ Κρεβέλ από τη δεξαμενή σκέψης του Παρισιού Cercle d’ Epargne. «Στη Γαλλία, το ποσοστό απασχόλησης μεταξύ των ηλικιωμένων πολιτών είναι σχετικά χαμηλό σε σύγκριση με άλλες χώρες. Η αύξηση του ελάχιστου ορίου της ηλικίας συνταξιοδότησης θα αύξανε αυτόματα το ποσοστό αυτό» εξηγεί ο ίδιος.
Ο αντίλογος
Ωστόσο υπάρχουν και οικονομολόγοι που έχουν αντίθεση άποψη. Ο καθηγητής Οικονομικών στη Σορβόννη Μικαέλ Ζεμούρ -δεν είναι συγγενής του ακροδεξιού πολιτικού Ερίκ Ζεμούρ- βλέπει πίσω από τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση μια προσπάθεια της κυβέρνησης να εξισορροπήσει τον προϋπολογισμό προκειμένου να δώσει ελαφρύνσεις σε γαλλικές εταιρείες. «Η κυβέρνηση θέλει να διαλύσει σιγά-σιγά το κοινωνικό μας σύστημα» αναφέρει.
Η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση μπορεί όμως να αναλυθεί και από κοινωνιολογική σκοπιά. Σύμφωνα με την κοινωνιολόγο Ντανιέλ Λινάρ, οι Γάλλοι πολίτες αυτή τη στιγμή δεν καταλαβαίνουν πολλά για την ουσία της νέας μεταρρύθμισης. Όπως παρατηρεί, οι αναλύσεις ειδικών στα γαλλικά ΜΜΕ είναι πολλές, δυσνόητες και συχνά φορτισμένες ιδεολογικά. «Οι πολίτες βλέπουν ότι το συμπέρασμα μιας ανάλυσης εξαρτάται από την ιδεολογία του εκάστοτε ειδικού και από την απάντηση στο ερώτημα ‘σε τι είδους κοινωνία θέλουμε να ζήσουμε’: μια κοινωνία προσανατολισμένη στην αγορά, όπου επικρατεί ο νόμος της, ή μια κοινωνία που μετριάζει τις ανισότητες», παρατηρεί η Λινάρ.
Η κυβέρνηση παραμένει προς το παρόν σταθερή στη θέση της. Η πρωθυπουργός Ελιζαμπέτ Μπορν διαβεβαίωνε το σαββατοκύριακο ότι η αύξηση αυτή της ηλικίας συνταξιοδότησης δεν είναι «πλέον διαπραγματεύσιμη», ενώ ο υπουργός Εσωτερικών Ζεράλ Νταρμανέν κατηγορούσε μεγάλο μέρος της αριστερής αντιπολίτευσης ότι θέλει «να καταστρέψει τη χώρα».
Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο Μακρόν, το κόμμα του οποίου δεν διαθέτει πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, ελπίζει στην υποστήριξη της δεξιάς για να υιοθετηθεί το νομοσχέδιο.
Γεγονός είναι πάντως ότι στη γαλλική κοινωνία η έννοια της εργασίας έχει ένα ιδιαίτερα φορτισμένο νόημα που εκκινεί από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης και φτάνει μέχρι σήμερα, εκτιμά η dw.
«Η εργασία έγινε σύμβολο της ταξικής πάλης. Οι άνθρωποι αγωνίστηκαν για το δικαίωμα να συνταξιοδοτούνται σε μια ορισμένη ηλικία» εξηγεί η Λινάρ. Και οι Γάλλοι δεν θέλουν να απολέσουν έτσι απλά αυτό το δικαίωμα. Γι αυτό προγραμματίζουν νέες διαδηλώσεις και απεργίες.
Πηγή: TVXS.GR
